Ballistisch bewijs

Het ballistisch rapport dat Leonard Peltier’s onschuld bewees  werd tijdens dit proces achtergehouden.

Nog erger werd het toen Evan Hodge, ballistische deskundige van het FBI getuigde , dat hij er niet in geslaagd was de belangrijkste test, nl. de slagpin test uit te voeren op bepaalde kogelhulzen die gevonden werden nabij de auto van agent Cooler daar het wapen in kwestie beschadigd werd in een brand. Hij beweerde dat hij in plaats van de slagpin test een ‘extractor mark’ test uitvoerde en daarbij tot de bevinding kwam dat de huls overeenkwam met het wapen.

Jaren later brachten documenten , verkregen door de Freedom of Information Act, (FOIA) aan het licht dat er in oktober 1975 wel degelijk een slagpin test uitgevoerd werd op het wapen en dat de resultaten onomwonden negatief waren!

Kortom, de fatale kogels kwamen NIET uit het wapen dat door Peltier zou afgevuurd zijn.

Het moet ook duidelijk gemaakt worden dat de AR-15 en de door het FBI geleverde M-16 dezelfde .223 kaliber kogels afvuren.

Maar van dit cruciaal bewijs kreeg de jury niets te horen!

Het ging nog verder: SA Fred Coward getuigde dat hij van op 700 ft. afstand Leonard Peltier met een telescopische lens op zijn geweer gezien had.

Na grondig onderzoek door de advocaat van de verdediging werd dit als onmogelijk bewezen. Maar, rechter Benson weigerde de bewering te testen.

Coward’s getuigenis werd als bewijs tegen Peltier aanvaard en gebruikt voor de veroordeling.

De Pickup truck 

Even schrikwekkend waren de ontelbare tegenstrijdigheden over de achtervolgde wagen. Agenten Williams en Cooler hadden via de radio gemeld dat zij een “rode pick up truck” met een verdachte aan boord,(Jimmy Eagle) achtervolgden.

Tijdens het proces veranderde dit plots in een “rood met witte van” wat een totaal ander vervoermiddel is en dat, niet toevallig, makkelijker te linken was aan Leonard Peltier.

Getuigen

Er zijn geen getuigen van het eigenlijke neerschieten van agenten Cooler en Williams .

Drie adolescenten hebben vage verklaringen, die hun vroegere verklaringen tegenspraken ,afgelegd tijdens het proces . Alle drie de getuigen hebben verklaard dat zij ernstig bedreigd en geïntimideerd werden door FBI agenten. De rechtbank liet niet toe dat de jury iets zou vernemen over de valse affidavits en intimidatiepraktijken van het FBI in eerdere zaken tegen leden van het AIM.

De jury kon zo onmogelijk de geloofwaardigheid van de getuigen van de aanklager evalueren.

De zaak van de aanklager

* Er was geen bewijs dat Leonard Peltier de twee agenten doodgeschoten heeft.

* Er was geen getuigenverklaring die Leonard Peltier op de plaats van de schietpartij situeerde. De getuigen verklaringen die zeiden dat Peltier, Robideau, en Butler nabij de plaats gezien werden bleken onder dwang en intimidatie afgelegd te zijn.

* Er was geen forensisch bewijs voor het exacte type wapen dat de dodelijke verwondingen aan de agenten heeft toegebracht.

Verscheidene verschillende wapens die tijdens de schietpartij gebruikt zijn konden de fatale verwondingen veroorzaakt hebben.

Bewijs heeft nu uitgewezen dat er meerdere A-15 geweren in het gebied aanwezig waren.

Komt nog bij dat de AR-15, waarvan men beweerde het wapen van Leonard Peltier te zijn  niet overeen kwam met de kogels die gevonden werden rond agent Cooler’s auto.

Alhoewel andere kogels afgevuurd werden op de plek van de schietpartij werden geen andere hulzen of bewijsstukken aangeboden door de aanklager.

Kortom, er was en is geen redelijk bewijs dat Leonard Peltier de misdaden waarvoor hij veroordeeld werd heeft gepleegd. Er is wel zeer sterk bewijs van wangedrag van FBI en aanklager.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

Native American Music Awards -2011

Bron : Hyt Publishing, A Voice of Hope, Wisdom, and Truth

Op de 13° jaarlijkse Native American Music Awards (NAMA) won de CD “My Life is My Sun Dance: Prison Writings  of Leonard Peltier” de prijs van “BEST HISTORICAL” en “BEST SPOKEN WORD AWARD THIS YEAR”!

Op de CD horen wij de woorden van Peltier ingesproken door ‘best-selling’ auteur en voormalig National Geographic writer/editor,  Harvey Arden ,met muzikale begeleiding van Rev.Goat Carson & the New Orleans Light.

Ook genomineerd  voor “BEST HISTORICAL en BEST SPOKEN WORD” was de CD “Noble Red Man :Lakota Wisdomkeeper Matthew King.

Hierop horen we ook Harvey Arden met muzikale begeleiding door Jeff Foreman en David Lee.

Harvey Arden werd genomineerd voor “THE NATIVE HEART”prijs voor de Noble Red Man CD. Dit project is een van de vele die Harvey op zich genomen heeft met als doel de verhalen, levens,geschiedenis en boodschappen van Native en inheemse volkeren wereldkundig te maken.

Beluister CD track: http://www.haveyouthought.com/NAMA2011.html

(Met dank aan Tumbleweed)

nota: de CD “My Life is My Sun Dance:Prison Writings of Leonard Peltier” zal binnen enkele weken te verkrijgen zijn bij NAIS.

05-03-2012 om 10:26 geschreven door Unciya  

In maart 1977 stond Leonard Peltier terecht in Fargo,noord Dakota.

De zaak zou eerst voorkomen bij de arrondissementsrechtbank in Sioux Falls waar rechter Nichol (zie Wounded Knee) het proces zou voorzitten. Toen deze zich verontschuldigde  werd de zaak toegewezen aan rechter Paul Benson , die het hele proces naar Fargo verplaatste.

Het moet hier gezegd worden dat in December 1982 advocaat William Kunstler er in een telefoongesprek met rechter McManus (van het proces Butler/Robideau ) achterkwam dat het McManus was , en niét Benson, die voorgedragen was om het proces Peltier voor te zitten . Hij was er heel verbaasd over dat hij willekeurig verwijderd werd in het voordeel van rechter Benson.

Tot vandaag is het nog steeds niet duidelijk hoe en vooral door wie dit manoeuvre werd uitgevoerd.

Het bleek wel dat er gezamenlijke inspanningen geleverd werden om te voorkomen dat rechters ,die voorheen tijdens rechtszaken vonnis hadden geveld in het voordeel van AIM- beklaagden, iets met dit proces te maken zou krijgen.

Het FBI deed net hetzelfde zoals bij het Butler/Robideau proces : geruchten verspreiden over nakende “terrorist” aanvallen van het AIM. Dat voerde de spanning in een alreeds anti -Indiaanse omgeving nog op.

Later werd ontdekt dat het FBI ,nog voor het proces begon ,een geheime ontmoeting gehad heeft met rechter Benson .Het was dan ook niet onverwacht dat alle uitspraken die daarna volgden in het voordeel van de aanklager waren.

Documenten die later te voorschijn kwamen brachten aan het licht dat de FBI zijn informanten had in het Wounded Knee Legal Defense/Offense Committee tijdens of rond de tijd van Peltier’s arrestatie . (Een kritieke tijd waarin de verdediging werd opgebouwd) (*)

De regering weigerde de identiteit van de informanten bekend te maken.

Infiltratie in het kamp van de verdediging betekende dat de aanklager onmiddellijk alle informatie rond de verdediging doorgespeeld kreeg.

Dit was een duidelijke schending van Peltier’s grondwettelijk recht!

De geheel blanke jury, die in één dag geselecteerd werd, bestond uit 10 vrouwen en vier mannen, ( 2 reserve.)

Zij werden afgezonderd gehouden zolang het proces duurde. Ondanks dat ze nooit in gevaar waren werd hen wel het gevoel gegeven dat zij kwetsbaar waren voor ‘aanvallen’. De bussen waarmee ze naar het gerechtshof werden gevoerd hadden afgeplakte ramen en ze waren altijd omringd door SWAT (Special Weapons and Tactics) leden.

De regering kreeg 15 dagen om zijn bewijzen voor te leggen aan de jury, waarna de verdediging slechts 6 dagen kreeg.

Maar uiteindelijk, door de voortdurende onderbrekingen van de aanklager heeft de jury maar twee en een halve dag de bewijzen van de verdediging kunnen horen.

Op 19 april, 1977, kwam na 11 uur beraadslaging  de jury terug met het verdict: Schuldig !

Wat later duidelijk zou worden is ,dat de regering fraude gepleegd heeft en Leonard’s  grondwettelijk recht meermaals geschonden heeft door het achterhouden van bewijsstukken, aanvoeren van valse bewijsstukken en om getuigen door intimidatie aan te zetten tot meineed.

(*) Dit was geen eenmalig feit. Tijdens het proces van Dennis Banks en Russell Means werd een informant die toegang had tot de zaak van de verdediging ontmaskerd. De regering had toen tegenover rechter Nichol hardnekkig ontkent dat er een informant was.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

TURKSE ZANGERES DRIJFT DE SPOT MET AMERIKAANSE INDIANEN

De Nederlands/Turkse zangeres AYTEN KALAN , die onder de artiestennaam Joan Franka werkt,zal op het Eurovisiesongfestival 2012 Nederland verdedigen.

Deze dame heeft er niets beter op gevonden dan zichzelf uit te dossen met een, zij het zeer gesofisticeerde, Indiaanse hoofdtooi.

Als Turkse vrouw zou zij beter moeten weten dan de doorsnee Nederlander.

Indiaanse hoofdtooien hebben voor de Amerikaanse Indianen een religieuze en betekenisvolle achtergrond. Nét zoals de sluiers voor de Moslimas, en het ‘keppeltje’ e.a. voor de joden.

Wat zij doet getuigt van een totaal gebrek aan respect voor  andere culturen.

Naar verluidt is de Turkse gemeenschap opgetogen over haar deelname.

Zou zij haar gemeenschap niet beter eren door zich te tooien in traditionele Turkse kledij?

Niemand ,die over een weinig zelfrespect beschikt, wil zich toch tonen aan dat grote publiek als “een cultuurloze Barbie?!?”

“Ayten Kalan, wees trots op uw Turkse afkomst en laat dat ook blijken!”

Zélfs kinderen tussen 8 en 14 jaar, die een ‘minicursus’ Amerikaanse Indianen gevolgd hebben weten, dat wat Ayten Kalan doet zeer beledigend is voor de traditionele Indiaanse gemeenschappen.

Het protest tegen het “Hollywood imago” van Amerikaanse Indianen heeft al enkele decennia geleden zijn vruchten afgeworpen.

Alleen schijnt dat nog niet in Nederland te zijn doorgedrongen.

NAIS

04-03-2012 om 11:30 geschreven door Unciya  

Myrtle Poor Bear

Op 6 februari 1976 werd Leonard Peltier gearresteerd in Canada. Hij werd door Canada uitgeleverd op basis van beëdigde verklaringen (Affidavits) ondertekend door Myrtle Poor Bear, een Indiaanse vrouw waarvan bekend was dat zij mentale problemen had.

Valse Affidavits

Poor Bear beweerde dat zij Leonard Peltier’s vriendin was ten tijde van het vuurgevecht en dat zij aanwezig was en de moorden heeft zien plegen.

1. I am an American Indian, born February 20, 1952, and reside at Allen, South Dakota, one of the United States of America.

2. I first met Leonard Peltier in Bismarck, North Dakota, during 1971. During March, 1975, I again met Leonard Peltier at St. Francis, South Dakota, United States of America. During April, 1975, I went to North Dakota to see him as a girl friend of his. About the last week of May during 1975 I and Leonard Peltier went to the Jumping Bull Hall near Oglala, South Dakota, United States of America. There were several houses and about four or five tents. When Leonard arrived, he gave orders on what was to be done. I was his girl friend at this time. About a week after we arrived, about the second week of June, 1975, Leonard Peltier and several others began planning how to kill either Bureau of Indian Affairs Department, United States Government police or Federal Bureau of Investigation, United States Government, agents who might come into this area. Leonard Peltier was mostly in charge of the planning. All persons involved in the planning had special assignments. There was also a detailed escape route planned over the hills near the Jumping Bull Hall area. I was present during he planning. Leonard Peltier always had a rifle and usually had a pistol near him. The pistol was usually under a car seat. About one day before the Special Agents of the Federal Bureau of Investigation were killed, Leonard Peltier said he knew the Federal Bureau of Investigation or the Bureau of Indian Affairs were coming to serve an arrest warrant on Jimmy Eagle. Leonard Peltier told people to get ready to kill them and he told me to get my car filled with gas to be ready for an escape. I left Jumping Bull Hall at this point and did not return. During August, 1975, I met Leonard Peltier again at Crow Dog's Paradise on the Rosebud Indian Reservation, South Dakota, United States of America. We talked about the killing of the two Federal Bureau of Investigation agents near Jumping Bull Hall. Leonard said it makes him sick when he thinks about it. He said that one of the agents surrendered, but he kept shooting. He said it was like a movie he was watching but it was real, he was just acting right in it. He said he lost his mind ad just started shooting. He said he shot them and just kept pulling the trigger and couldn't stop.

Subscribed and sworn to before me this 19th day of February, 1976.
/a/
Deputy Clerk
United States District Court
District of South Dakota

Affidavit 1.

Hierin laten Special Agents David Price en William Wood Myrtle Poor Bear vertellen hoe zij de planning van de Northwest AIM groep om de agenten Coler en Williams in een hinderlaag te lokken en te doden had afgeluisterd.

Hier wordt NIET gezegd dat zij getuige was van de schietpartij, maar dat zij eerst hoorde dat Leonard Peltier het bevel gaf de agenten dood te schieten en dat hij het later aan haar heeft opgebiecht.

2. I first met Leonard Peltier in Bismarck, North Dakota, during 1971. During March, 1975, I again met Leonard Peltier at St. Francis, South Dakota, United States of America. During April, 1975, I went to North Dakota to see him as a girl friend of his. About the last week of May during 1975 I and Leonard Peltier went to the Jumping Bull Hall near Oglala, South Dakota, United States of America. There were several houses and about four or five tents. When Leonard arrived, he gave orders on what was to be done. I was his girl friend at this time. About a week after we arrived, about the second week of June, 1975, Leonard Peltier and several others began planning how to kill either Bureau of Indian Affairs Department, United States Government police or Federal Bureau of Investigation, United States Government, agents who might come into this area. Leonard Peltier was mostly in charge of the planning. All persons involved in the planning had special assignments. There was also a detailed escape route planned over the hills near the Jumping Bull Hall area. I was present during he planning. Leonard Peltier always had a rifle and usually had a pistol near him. The pistol was usually under a car seat. About one day before the Special Agents of the Federal Bureau of Investigation were killed, Leonard Peltier said he knew the Federal Bureau of Investigation or the Bureau of Indian Affairs were coming to serve an arrest warrant on Jimmy Eagle. Leonard Peltier told people to get ready to kill them and he told me to get my car filled with gas to be ready for an escape, which I did. I was present the day the Special Agents of the Federal Bureau of Investigation were killed. I saw leonard Peltier shoot the FBI agents.During August, 1975, I met Leonard Peltier again at Crow Dog's Paradise on the Rosebud Indian Reservation, South Dakota, United States of America. We talked about the killing of the two Federal Bureau of Investigation agents near Jumping Bull Hall. Leonard said it makes him sick when he thinks about it. He said that one of the agents surrendered, but he kept shooting. He said it was like a movie he was watching but it was real, he was just acting right in it. He said he lost his mind ad just started shooting. He said he shot them and just kept pulling the trigger and couldn't stop.

Subscribed and sworn to before me this 23rd day of February, 1976. 
/a/
Deputy Clerk
United States District Court
District of South Dakota

Affidavit 2. In deze Affidavit laten Price en Wood Myrtle Poor Bear zichzelf voorstellen als “vriendin” van Peltier en als afluisteraar van de plannen voor de hinderlaag.

En hier wordt ze voorgesteld als zou zij “gezien” hebben dat Peltier de agenten doodde.

De details over een “ontsnappingsroute” werden er duidelijk bijgevoegd om het gezicht van de aanwezige ordehandhavers te redden die er niet in geslaagd waren de verdachten ter plaatse te arresteren.

In THE Matter of The Extradition Act. R.S.C. 1970 Chaps. E-2] and in the Matter of Leonard Peltier, also known as Leonard Little Shell, Leonard Williams, John Yellow Robe, Erwin Yellow Robe,

Leonard John Peltier

Affidavit

Myrtle Poor Bear, being first duly sworn, deposes and states:

1. That I am Myrtle Poor Bear, of Allen, South Dakota, United States of America, who was the deponent in an affivadit sworn the 23rd day of February, 1976. This affidavit is sworn by me to give further information.

2. Attached hereto and marked Exhibit "A" to this, my Affidavit, is a photograph marked February 12, 1976, and I testify and depose that the person show on the said photograph is a person known to me as Leonard Peltier and is the person I spoke of in my disposition of February 23, 1976, and the person referred to herein as Leonard Peltier.

3. I recall the events of June 26, 1975, which occurred at the area of Jumping Bull Hall near Oglala on the Pine Ridge Indian Reservation in the State of South Dakota, United States of America.

4. Sometime during the early part of that day, at approximately 12:00 Noon, Leonard Peltier came into the residence of Harry Jumping Bull which is located in the area of Jumping Bull Hall and said, "They're coming." I understood this to mean that police or agents of the Federal Bureau of Investigation were in the immediate area. A short time later, I saw a car which I recognized to be a government car near Harry Jumping Bull's house. I went down to the creek bottom a couple of hundred yards from the house. I heard shooting. I left the creek bottom area and walked approximately 50 yards to where I saw two cars, both of which I recognized to be government cars, because of the large radio antennaes [sic] mounted on the rear of these cars and I had previously seen many cars of a similar type driven by government agents in the same area. When I got to the car, Leonard Peltier was facing a man which I believed to be a special agent of the Federal Bureau of Investigation. This man was tall with dark hair. This man threw a handgun to the side and said something to the effect that he was surrendering. Leonard Peltier was pointing a rifle in the direction of this man. The man was holding his arm as if he was wounded and was leaning against the car previously mentioned. There was another man who I believed to be a special agent of the Federal Bureau of Investigation lying face down on the ground ad there was blood underneath him. I started to leave and was grabbed by the hair by another person and could not get away. I turned again and saw Leonard Peltier shoot the man who was standing against the car. I heard a shot come from the rifle that Leonard Peltier was holding and I saw that rifle jump up still in his hands. I saw that man's body jump into the air and fall to the ground. The man fell face down on the ground. This happened in an instant. I freed myself from the person who was holding me and ran up to Leonard Peltier just as he was aiming his rifle at the man who had just fallen to the ground. I pounded Leonard Peltier on the back. He yelled something at me which I cannot recall. I turned, ran and left the area. As I was running away, I heard several more shots from the area which I had just fled.

Subscribed and sworn to before me this 31st day of March, 1976.
/a/
Deputy Clerk
United States District Clerk
District of South Dakota

Affidavit 3.

Deze 3° Affidavit werd uiteindelijk bij het Canadese gerecht neergelegd. Hierin wordt helemaal NIET meer gesproken over het “afluisteren” van de plannen door Poor Bear. In de plaats daarvan zorgden ze voor een gedetaillieerd “ooggetuigenverslag”. Bemerk ook dat er van die zogenaamde biecht geen sprake meer is.

Leonard Peltier werd door Canada uitgeleverd aan de US.

Nu, jaren later heeft de regering toegeven dat Myrtle Poor Bear Leonard Peltier niet kende en dat zij niet aanwezig was ten tijde van de schietpartij.

Myrtle Poor Bear heeft later toegegeven dat zij valse verklaringen had ondertekend nadat zij onder druk gezet en geterroriseerd werd door FBI agenten.

Myrtle Poor Bear wou dit getuigen tijdens het Leonard Peltier’s proces. Haar getuigenis werd echter door de rechter verworpen op grond van haar “mentale ongeschiktheid”.

Leonard Peltier’s rechten werden geschonden.

De US regering pleegde fraude op het gerecht tijdens de uitleveringsprocedure en schending van de soevereiniteit van Canada.

De US regering heeft nog geen enkele poging gedaan om dit onrecht goed te maken.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

Peltier’s medebeschuldigden

Darelle “Dino” Butler en Bob Robideau kregen een afzonderlijk proces daar Leonard Peltier, die er van overtuigd was dat ze geen rechtvaardig proces zouden krijgen , naar Canada gevlucht was. De verdediging slaagde erin om het proces uit het racistische Zuid Dakota te laten verplaatsen, naar Cedar Rapids, Iowa. Maar hoe dan ook, Cedar Rapids was overwegend een blanke stad en de bezorgdheid over de rechtvaardigheid van het proces bleef.

Onmiddellijk kwam het FBI in actie om de publieke opinie tegen de beklaagden te manipuleren. FBI agenten waarschuwden de lokale politie dat er “wagenvolle” AIM “terroristen”  op weg waren naar de stad. Op 11 mei, 1976 liepen US Marshals de Federal Building,het gebouw waar het proces gehouden werd door en vertelde iedereen die het horen wilde dat ze zich moesten voorbereiden op vuurgevechten en dat er gijzelingen zouden plaatshebben.“Het beste zou zijn om politie die de plunderende Indianen zouden zien aankomen, op het dak plaats te laten nemen.” Wilde geruchten over activiteiten van “afvalligen” deden de ronde. Een rapport , vermoedelijk van de inlichtingendienst van de Connecticut Police stelde dat een terroristen groep die banden zouden hebben met het AIM een plan zou hebben opgevat om “een agent per dag “ te doden. Op 22 juni verspreide het FBI een Telex aan alle rechtshandhavingorganen van het land. Zij waarschuwden ervoor dat 2.000 AIM “Dog Soldiers” die opgeleid waren in de Northwest Territory zich zouden verspreiden over Zuid Dakota die van plan waren om “ontvoeringen, bommen leggen, brand te stichten en vanuit hinderlagen mensen te beschieten”, om de viering van tweehonderd jaar US te verstoren.

Toen uiteindelijk de 2.000 “Dog Soldiers” niet kwamen opdagen in Zuid Dakota en het duidelijk werd dat de hele paniek campagne een grote leugen bleek, begonnen de Cedar Rapid inwoners met andere ogen te kijken naar de groep AIM leden, die vredevol bijeengekomen waren voor het proces .De machinaties van de overheid werden op scepticisme onthaald.

Bewijzen gehoord

Het proces werd voorgezeten door Judge Edward McManus en begon op 7 juni 1976. De beklaagden gaven toe dat zij aanwezig waren tijdens het vuurgevecht en teruggeschoten hadden op de FBI agenten om hun vrouwen en kinderen te verdedigen.

Op zoek naar de waarheid liet rechter McManus  een grote hoeveelheid bewijzen naar voor brengen, meermaals over de felle bezwaren van de aanklager. Dit verschafte de jury een uitstekend beeld van hoe het eraan toe gegaan is en waarom de beklaagden reageerden op de beschieting. Getuigenissen over de Reign of Terror (schrikbewind) en van het hoofd van het FBI, Clarence Kelly zelf ,over de Cointelpro activiteiten en tactieken werden gehoord. Getuigenissen aangevoerd door de advocaten voor de verdediging brachten ook een patroon van wangedrag van het FBI in andere vervolgingen van AIM leden, in het bijzonder na Wounded Knee II, aan het licht.

Tijdens het proces gaf een getuige à charge , Mr.Draper, toe dat hij werd bedreigd door het FBI en zijn getuigenis had veranderd volgens de instructies van de FBI agenten. Een andere getuige van de aanklager werd ook ontmaskerd als leugenaar.

Het vonnis

Het was duidelijk dat de bewijzen die aangehaald werden tijdens het proces voldoende waren om de jury te overtuigen. Verder had het wangedrag van de overheid de geloofwaardigheid van het FBI terdege aangetast. In juli besliste de jury dat er helemaal geen bewijs geleverd werd dat Butler en Robideau in verband bracht met de fatale schoten.

Meer nog, de schoten die op afstand afgevuurd werden werd geklasseerd als een daad van zelfverdediging!

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

HET VUURGEVECHT

26 juni 1975

Twee agenten van het FBI, Mr.Jack Coler en Mr.Ron Williams reden de Jumping Bull Ranch , een privaat eigendom in het Pine Ridge reservaat binnen. Zij reden in een wagen zonder kentekens, droegen burgerkledij en identificeerden zich niet als politie.

De verklaring was dat zij in volle achtervolging waren van Jimmy Eagle ,een jonge Indiaanse man die een paar versleten cowboy botten zou gestolen hebben.

Op dat moment hadden leden van het AIM (American Indian Movement) hun kamp opgeslagen op het land van Jumping Bull. Zij waren daar op uitnodiging van de ouderen die om bescherming gevraagd hadden tegen het extreme geweld dat toen heerste in het reservaat. Ook veel mensen die geen lid waren van het AIM waren aanwezig.

Plots begon zonder gekende reden ,het vuren.

Een familie met kleine kinderen zat gevangen in het kruisvuur. Mensen schreeuwden dat zij aangevallen werden en de aanwezige mannen spoeden zich het vuur te beantwoorden.

Toen de schermutseling voorbij was waren de twee FBI agenten dood. (De US regering beweerde dat zij gewond waren en van dichtbij in het hoofd geschoten werden.)

Een jonge Indiaan Joe Stuntz Killsright (zie: in Memoriam) lag ook dood.

Hij was in het hoofd geschoten door een sluipschutter. Zijn dood werd nooit onderzocht!

In een minimum van tijd werden 30 mannen, vrouwen en kinderen die aanwezig waren op de ranch omsingeld door 150 FBI agenten, SWAT (Special Weapons and Tactics, BIA en Lokale vigilantes (GOON’s) en het vuur werd geopend. Zij konden met moeite ontkomen onder een hagel van kogels.

NASLEEP

Het FBI begon onmiddellijk zijn onderzoek naar het vuurgevecht, het zogenaamde RESMURS onderzoek, en lanceerde meteen de grootste mensenjacht in de geschiedenis.

Woedende agenten namen het huis van Jumping Bull onder vuur en lieten niets heel. In de daaropvolgende dag voerden FBI agenten in SWAT uitrusting terreur acties uit op huizen van willekeurige bewoners van het Pine Ridge reservaat.

Zij gingen verder met hun lange traditie van media- manipulatie ; lieten artikels plaatsen die het bureau in een positief daglicht stelden en bemoeide zich met publicatie van artikels van  “dissidenten” zoals Rev.Martin Luther King,Jr en het verspreiden van artikels die hele leugens en halve waarheden bevatten over het schietgevecht.

Het FBI beweerde dat “ de agenten Coler en Williams vermoord werden in een koudbloedige hinderlaag door goedgetrainde guerrillas die zich verschanst hadden in geraffineerd ontwikkelde bunkers en vestingen,nadat ze Willams hadden laten smeken voor hun leven uit naam van Coler’s vrouw en kinderen.”

Andere verslagen zegden dan weer dat de lichamen van de agenten “doorzeefd “werden met kogels.

Deze berichten werden later door directeur Clarence Kelley teruggetrokken toen de reporters -die tot twee dagen na het schietgevecht niet op Jumping Bull mochten komen- de waarheid begonnen te ontdekken.

SELECTIEVE VERVOLGINGEN

Al heel vlug richtte het FBI zijn onderzoek op belangrijke AIM-sters waarvan ze wisten dat zij aanwezig waren tijdens de schietpartij, Leonard Peltier in het bijzonder.

Het onderzoek kwam in een stroomversnelling, onderzoekers manipuleerden bewijsstukken, namen er stukken en beetjes uit en deden er alles aan om hun zaak hard te maken.

Op korte tijd werden aanklachten uitgevaardigd tegen Leonard Peltier en zijn twee vrienden Dino Butler en Bob Robideau, die ook ter plaatse waren tijdens het gevecht.

De aanklacht tegen een vierde man ,Jimmy Eagle, die geen AIM lid was werd later ingetrokken.

(De aanklagers gaven later ,tijdens Peltier’s proces toe dat Jimmy Eagle zelfs niet in de buurt van het reservaat geweest was op de dag van de schietpartij.

Hoe dan ook, BFI documenten brachten later aan het licht dat de regering beslist had om die aanklacht te laten vallen zodat “ de federale overheid het volle gewicht van de aanklacht op Leonard Peltier kan richten”

Ondanks de aanwezigheid van vele anderen op Jumping Bull tijdens de bewuste dag, werd niemand anders grondig onderzocht tijdens het RESMURS onderzoek, zelfs  niet diegenen die beweerden ‘erbij geweest ‘te zijn en pochten dat zij de agenten hadden doodgeschoten.

Niemand anders werd beschuldigd voor de dood van de twee FBI agenten.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

PEOPLE’S CHOICE AWARD :

VOTE FOR LEONARD PELTIER

The Global Exchange Human Rights Awards streeft naar erkenning van personen en groepen die een blijvend verschil kunnen maken ,waaronder diegenen wiens inspanningen tot dusver niet erkend zijn.

Leonard Peltier werd dit jaar genomineerd voor de People’s Choice Award.

Registreer je en stem nu:

http://humanrightsaward.org/2012-peoples-choice/contest/#!/entry/244634

Global Exchange is een internationale mensen rechtenorganisatie.

http://www.globalexchange.org.

01-03-2012 om 08:06 geschreven door Unciya  

DODELIJKE SLACHTOFFERS TIJDENS HET SCHRIKBEWIND ! 

LEON L. SWIFT BIRD-  AIM lid - gedood door de GOON’s in Pine Ridge . Onderzoek: nog steeds open

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

PINE RIDGE, THE REIGN OF TERROR/ HET SCHRIKBEWIND

Gedurende drie jaar na de bezetting van Wounded Knee in 1973 oefende het FBI een waar schrikbewind uit.

AIM leiders en hun aanhangers werden intensief geschaduwd, herhaalde arrestaties werden zonder reden uitgevoerd en  pesterijen waren dagelijkse kost.

Het FBI werkte nauw samen met Dick Wilson; een lid van de tribale raad. De machtsgeile en corrupte Wilson oefende ,samen met zijn vigilantes , de “Guardians of the Oglala Nation “ (GOONs) met veel plezier het vuile werk van het FBI uit.

Tegelijkertijd  voerde Cointelpro (*) een regelrechte oorlog tegen de American Indian Movement (AIM) compleet met doodseskaders, verdwijningen en moorden, vergelijkbaar met de praktijken in landen zoals El Salvador en Guatemala.

Tijdens dit schrikbewind werden 64 lokale Indianen vermoord en 350 werden, niet -dodelijke maar ernstige lichamelijke schade toegebracht.

Zo goed als alle slachtoffers waren aanhangers van het AIM of van hun bondgenoten ,de traditionele stamleden.

Het FBI was bevoegd om de misdaden te onderzoeken,maar nooit werd er een moordzaak grondig onderzocht of opgelost.

Het FBI deed ook geen moeite om het geweld in te tomen dat hun bondgenoten ,de GOON’s ten toon spreiden.

Tegen die tijd steeg de spanning langs alle kanten hoog op en het zaad voor het “Incident at Oglala” op 26 juni 1975, werd gezaaid.

(In mei 2000, toen de campagne voor Clemency voor Leonard Peltier op een hoogtepunt kwam heeft het FBI hun zogenaamde verklaringen (accounting) voor de onopgeloste moorden vrijgegeven.Ward Churchill heeft na een analyse de verklaringen weerlegt.)

Zie: http://www.whoisleonardpeltier.info/reign.htm

 (*) COINTELPRO :  Een letterwoord voor Counter Intelligence Program, was een serie van geheime en illegale projecten uitgevoerd door het FBI om politieke organisaties te controleren,  te infiltreren en schade toe te brengen.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

Bron: LPDOC

Na de belegering van Wounded Knee 1973 diende de FBI 542 aparte aanklachten in tegen hen die zij identificeerden als de belangrijkste AIM leiders.

Dit resulteerde in slechts 15 veroordelingen voor kleine of vermeende “misdaden” zoals het “bemoeien met een federale agent tijdens het uitoefenen van zijn ambt”.

Het patroon van wangedrag door de overheid in de zaak Peltier kwam hier reeds aan de oppervlakte tijdens deze vervolgingen.

Bijvoorbeeld, het langdurig proces van Dennis Banks en Russel Means in 1974 voor aanklachten tijdens de bezetting werden gekenmerkt door de ontdekking dat het team van de verdediging geïnfiltreerd werd door een informant van de overheid , meinedige getuigenissen werden afgelegd en bewijzen werden achtergehouden door de aanklagers.

Rechter Alfred Nichol bekritiseerde de regering om “meer geïnteresseerd te zijn in veroordelingen dan in rechtspraak”.

Nichol sprak heftig over de FBI “Het is zo moeilijk voor mij om te bevatten dat de FBI, die steeds mijn hoogachting had,nu zo laag gevallen is”.

Tijdens de rechtszaak sprak hij: "Het feit dat daden van wangedrag een patroon vormen doorheen heel deze zaak overtuigd mij ervan dat dit proces niet in goede trouw of in de geest van de rechtvaardigheid gevoerd werd. De waters van justitie zijn bevuild en onontvankelijk verklaren van deze zaak is niet meer dan gepast om de waters te zuiveren."

Alle aanklachten tegen de beklaagden werden afgevoerd.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   

Reeds voor de Trail of Broken Treaties (Het spoor van de verbroken verdragen) bespeurde het FBI (Federal Bureau of Investigations) een nieuw radicalisme onder de Indianen.

In Februari 1972 werd Raymond Yellow Thunder, een 51 jarige Oglala uit Pine Ridge  voor de ’kick’ ineengeslagen door twee blanken , zij trokken zijn broek uit en paradeerden met de halfnaakte en zwaar gewonde man voor de deelnemers aan een patriottistische bijeenkomst van de “American Legion Dance”, in Gordon, Nebraska. De gewonde man werd op de straat gegooid en vervolgens in een autokoffer gestopt. Nadat zij met hem de stad hadden rondgereden werd hij uiteindelijk aan een wasserette gedumpt.

In de daarop volgende week werd het lichaam ontdekt , zijn beulen gearresteerd en vrijgelaten zonder borgtocht!

De familie van Yellow Thunder riep de hulp in van de leiders van de American Indian Movement (AIM). Zij leidden een grote karavaan (200 wagens) over de Nebraska grens naar Gordon.

Een grote macht van hulp –sheriffs , staatspolitie en FBI- agenten moesten toegeven aan de eis van de Indianen dat de twee mannen die verantwoordelijk waren voor de dood van Raymond Yellow Thunder ,zouden vervolgd en gestraft worden. Deze geslaagde actie won voor altijd het respect van de Pine Ridge traditionalisten.

De spanningen in Pine Ridge stegen toen in Januari 1973 een jonge man, Wesley Bad Heart Bull brutaal werd neergestoken. Net zoals de moordenaars van Raymond Yellow Thunder kwam zijn moordenaar weg met een veroordeling voor “ onvrijwillige doodslag”!

De overheid begon zich ongemakkelijk te voelen toen ze vernamen dat het AIM begon te mobiliseren en bracht een grote politiemacht op de been bij een vergadering met de Indianen in het gerechtsgebouw in Custer.

Op 6 februari kregen de meer dan 200 Indianen die samengekomen waren voor de ‘open’ vergadering te horen dat deze was uitgesteld. Enkel de woordvoerders ,Russell Means, Dennis Banks, Crow Dog en een jonge Choctaw Indiaan David Hill mochten het gebouw betreden om te praten met de overheid.

Toen Sarah Bad Heart Bull, moeder van het jonge slachtoffer probeerde binnen te gaan werd zij gegrepen en afgeranseld door twee politieagenten op de trappen van het gerechtsgebouw. De Indianen die tussenbeide kwamen werden met traangas bewerkt en ineengeslagen.

Oproer brak uit in het gerechtsgebouw. Niemand werd gedood maar het oproer in het gerechtsgebouw in Custer was een historische gebeurtenis, het eerste gewelddadige treffen tussen blanken en Lakota sinds het bloedbad bij Wounded Knee in 1890.

Op 27 februari 1973, begonnen leden van het AIM , samen met een aantal lokale en traditionele Indianen hun 71 dagen durende bezetting van Wounded Knee in Zuid Dakota.

Dit deden zij uit protest tegen de onrechtvaardigheden die hun stammen ondergingen, schendingen van de vele verdragen met de US overheid, en de mishandelingen en onderdrukking van hun volk.

Er werden geen radicale eisen gesteld. Al wat er van de regering gevraagd werd was dat zij hun eigen wetten zouden eerbiedigen.

Het antwoord...

De US regering diende de bezetters van Wounded Knee ‘Manu Militari’ van repliek . Twee dappere krijgers , Buddy Lamont en Frank Clearwater werden doodgeschoten.

Er werden meer dan 200.000 kogels afgevuurd op de bezetters.

Het gebruik van dit militair geweld door de federale overheid werd later als ‘onwettig’ bestempeld.

Om een einde te maken aan de bezetting hebben verschillende ambenaren beloofd hoorzittingen te houden om de lokale toestanden en verdrag - schendingen te onderzoeken.

Deze hoorzittingen zijn er nooit gekomen.

Bijlagen:
http://www.whoisleonardpeltier.info   
http://youtu.be/F_nTpeoYkyM   

Evan Pritchard ’s laatste album biedt een ‘ native American Rock sound’ geïnspireerd door de Beatles en Beethoven.

Pritchard, die Mi’kmaq en Celtic bloed heeft, is behalve professor in Native American Studies, wereld godsdienst en filosofie ook nog muzikant, componist, dichter , auteur en artiest.

Het laatste werk van deze inwoner van Poughskeepsie – een 12-track album getiteld “Earthdance Anthology” , combineert al die talenten.

“Earthdance Anthology” verteld over het begin van de creatie met liederen zoals “Fire your Heart” en brengt zijn luisteraars naar de tegenwoordige tijd met “Cash is King” (klik op link in bijlage), een humoristische kijk op de financieel economische crisis. Het lied “Karma Blues” is volgens Pritchard de soort Blues die Gandi ook gezongen zou hebben. “Turning Point” spreekt van Indiaanse voorspellingen die vertellen over de vreselijke dingen die te gebeuren staan wanneer we geen zorg dragen voor de aarde.

Dit album voegt een wilde primitieve Rock sound met de lagen, contrapunten en zevendelige harmonies die je vindt in het werk van Beethoven. Pritchard zegt dat het album in één zin kan beschreven worden:

“Neil Young botst op Gustav Mahler in een bar en samen gaan zij naar een concert van Moody Blues waar zij Bob Marley ontmoeten”.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=GKL_fy3AevY   

Een jaar voor de bezetting...

1972

De TRAIL OF BROKEN TREATIES was een protestkaravaan van Amerikaanse Indianen en First Nations organisaties doorheen de USA,in de herfst van 1972. De bedoeling was om de aandacht te vestigen op Amerikaans Indiaanse problemen, zoals de verdrag rechten,leefkwaliteit en inadequate behuizing.

Acht organisaties sponsorden de mars : The American Indian Movement (AIM), The National Indian Brotherhood (een Canadese organisatie), The Native American Rights Fund,The National Indian Youth Council, The National American Indian Council, The National Council on Indian Work, National Indian Leadership Training en The American Indian Committee on Alcohol and Drug Abuse.

De karavaan startte in oktober aan de west kust van Noord Amerika.

De protesters reden met auto’s, busjes en bestelwagens tot in Washington DC waar zij aankwamen begin november (de week voor de presidentsverkiezingen).

Het gebouw van het Bureau of Indian Affairs werd overgenomen en bezet door de deelnemers.

26-02-2012 om 10:16 geschreven door Unciya  

26-02-2012 om 10:14 geschreven door Unciya  

Bron: Planetsafe

Jaime Lynn Butler,een 11 jarig Navajo meisje, heeft op 4 mei 2011 een rechtszaak aangespannen tegen de gouverneur van Arizona ,Janice Brewer en het Arizona Department of Environmental Quality , om de staat te dwingen een grootschalig plan te ontwikkelen om de CO2 uitstoot te beperken.

De Western Environmental Law Center zegt: “ De aanklagers baseren hun rechtszaak op de Public Trust Doctrine, die vereist dat soevereine overheden hun vitale natuurlijke hulpbronnen moeten beheren en beschermen voor het goed van hun burgers.

Zij vraagt  geen financiële vergoedingen, het enige dat zij wilt is dat het gerecht van de staat Arizona eist om een “klimaat- herstel plan “ op te maken dat Arizona’s hulpbronnen kan beschermen voor toekomstige generaties.”

Jaime staat niet alleen. Dergelijke acties hebben plaats in 49 staten en het Columbia district. Ze maken deel uit van de internationale imatter Trust campagne.

Bijlagen:

TRUST Arizona">http://

TRUST Arizona   

Bron: Censored News – Brenda Norrell

Navajo president Ben Shelley zei dat hij aanwezig was op President Obama’s  miljoen dollar politieke fondsenwervingscampagne in Washington op 27 januari ll.,maar dat hij zijn ticket niet betaald heeft. De prijzen van de tickets gingen van $15.000 tot $35.000 voor een half uur in het gezelschap van de president. Diegenen die samen met de president op de foto wilden moesten nog meer betalen.

Ernie Zah, woordvoerder van president Shelly vertelde aan Censored News : “ President Ben Shelley was aanwezig. Hij was uitgenodigd en heeft geen cent betaald voor de tickets. Hij was aanwezig als lid van het “Native American Leadership committee”.

Naar schatting waren er ongeveer 70 mensen die de ‘fundraiser’ bijwoonden, maar de meeste Indiaanse leiders zwegen over de bijeenkomst. Tot hiertoe zijn er geen foto’s van het evenement gevonden op het internet. Het werd gesponsord door het Native American Leadership committee, maar tot op vandaag werd het lidmaatschap niet publiek gemaakt.

Men stelt zich nu de vraag of de fondsen van de Native stammen gebruikt werden door tribale leiders om die peperdure campagne bij te wonen.

Terwijl vele Indianen koude en honger lijden bracht de ‘fundraiser campaign focussed on Native Americans’, $ 1 of $2 miljoen op  voor Obama’s campagne.

Censored News roept Obama op om het geld rechtstreeks terug te geven aan de Amerikaanse Indianen die in wanhoop leven.

Bijlagen:
http://www.bsnorrell.blogspot.com   

REMEMBER.... REMEMBER !

Op 27 februari is het precies 39 jaar geleden dat de American Indian Movement ( AIM ) de Wounded Knee site overnam!

De bezetting die tot de maand mei 1973 duurde leidde het begin in van de “REIGN OF TERROR”, het schrikbewind dat op zijn beurt het voorspel inluidde voor het “INCIDENT AT OGLALA” waarvoor Leonard Peltier (Anishinabe,Dakota en Lakota nations) nu reeds 36 jaar onschuldig in de gevangenis zit.

Voor sommigen onder ons lijkt 1973 gisteren, voor anderen iets uit een ver verleden. Nog anderen weten het nog wel, maar niet meer zo precies.

Daarom doen we in de NAIS Gazette het verhaal nog eens over.

Wij starten op 26 februari met een stukje voorgeschiedenis over de “Trail of Broken Treaties” (Mars van de verbroken verdragen).

Dan gaan we vanaf 27 februari dagelijks verder met het verhaal.

Inhoud:

° Wounded Knee

° Wounded Knee processen

° Het schrikbewind

° In Memoriam

° Het vuurgevecht

° Proces Butler/Robideau

° De Uitlevering

° Het Leonard Peltier proces

° Openbaringen na het proces.

Mis de dagelijkse afleveringen niet!

In de Spirit of Crazy Horse

NAIS LPDOC chapter #903798 Antwerp-Belgium

22-02-2012 om 10:55 geschreven door Unciya  

Bron: Sioux City Journal

Rapid City.- Lakota hoort bij de “Dakota” taalgroep, de derde meest gesproken taal in het land maar een nieuwe volkstelling bracht aan het licht dat minder dan 19.000 mensen de taal nog steeds spreken.

De laatste tien jaar bleef het aantal Lakota sprekers hetzelfde.

Thomas Shortbull, voorzitter van het Oglala Lakota College schat dat minder dan 3% van de kinderen van de 1° graad Lakota spreken waar meer dan driekwart mensen , ouder dan 80 de taal kennen.

Navajo met meer dan 150.000 sprekers is de meest gesproken inheemse taal .

Bijna 20.000 mensen spreken Yupik, de taal van het inheemse volk van centraal Alaska.

De “Dakota” taalgroep bestaat uit 18 taal variaties.

“Het is niet meer dan juist dat samen met onze identiteit als volk, onze traditionele ceremonies ,onze gebeden en onze liederen in het Lakota zijn”, zegt Mike Carlow die Lakota leert aan studenten van de middelbare klassen van de Red Cloud School.

Vier jaar geleden startte hij de Lakota/Dakota/Nakota Language Summit in Rapid City ,S.D.

Tribale onderwijzers geloven dat het taalbad in scholen cruciaal is om de taal terug levend te maken, maar zelfs de beste scholen gaan de studenten de taal niet vloeiend leren spreken wanneer zij de taal thuis niet spreken, “Vele ouders en grootouders staan daar echter niet voor open,”zegt Shortbull “omdat zij zich nog goed herinneren dat zij in hun jeugd gestraft werden wanneer zij hun eigen taal spraken.”

Vele ouderen zeggen,: “toen ik naar school ging was het verboden om de taal te spreken”. Shortbull zei dat ze niet willen dat hun kinderen en kleinkinderen hetzelfde lot zouden ondergaan.

Uit de volkstelling bleek dat er een gelijk aantal Dakota sprekers zijn bij de - jonger dan 18 jarigen- en ouder dan 65 jarigen, maar de Indiaanse populatie, vooral in Zuid Dakota is heel jong. Van de 13.500 mensen in Shannon city, dat een groot deel van het Pine Ridge reservaat uitmaakt, zijn bijna 6.000 mensen jonger dan 20 en slechts 800 mensen ouder dan 65.

De “immersion” school in Kyle,SD werd drie jaar geleden opgericht door Didier DuPont, een fransman die zichzelf in de Lakota cultuur heeft ondergedompeld.

De klas groeide van 4 studenten, verleden jaar naar 20 studenten, dit jaar.

In de voormiddag leren de studenten Lakota door alfabet klanken en woordenschat. Na de lunch steken ze over naar de Engelse klas waar zij wiskunde en Engels studeren.

De dag eindigt terug in de Lakota klas waar zij plaatsnemen in een cirkel en om beurten Lakota woorden opzeggen.

Alvon Little White Man, de onderwijzer die meer dan 30 jaar les gegeven heeft aan de Little Wound School zegt: “ Zij kennen hun Lakota en zij zullen het spreken. Eens ze het beginnen te kennen zijn ze er trots op.”

22-02-2012 om 09:52 geschreven door Unciya  

Nu het Oscar seizoen weer open is willen wij even terugdenken aan de 45st.Academy Award in maart 1973.

Marlon Brando was reeds jarenlang een supporter van de rechten van de Amerikaanse Indianen en de American Indian Movement (AIM).

Tijdens de uitreiking van de Oscar van “beste acteur” die hem werd toegekend voor zijn rol in The Godfather wou hij zijn ontevredenheid uiten over wat er gebeurde in Wounded Knee II en over het portret dat Hollywood over de Amerikaanse Indianen schetste in film en televisieprogramma’s.

Littlefeather, een 'American Indian Rights' activiste woonde de ceremonie bij en weigerde de Oscar in ontvangst te nemen uit naam van Marlon Brando.

Littlefeather verscheen in haar Apache outfit.

Roger Moore, die de Oscar wou aanreiken werd weggewuifd door Littlefeather, die dan het publiek toesprak.

“ Hallo, mijn naam is Sacheen Littlefeather. Ik ben Apache en ik ben voorzitter van de National Native American Affirmative Image Committee. Vanavond vertegenwoordig ik Marlon Brando en hij heeft me gevraagd om zijn lange speech voor te lezen, maar dat kan ik niet doen vanwege de korte tijd die me is toegekend. De volledige tekst zal ik straks aan de pers doorgeven. Ik moest zeggen dat het hem erg spijt dat hij deze heel genereuze prijs niet kan aannemen.”

Littlefeather ging verder: “en de reden daarvoor is de behandeling van Amerikaanse Indianen door de film industrie en televisie en ook met de gebeurtenissen in Wounded Knee.

Klik op link in bijlage voor film :

Bijlagen:
http://youtu.be/2QUacU0I4yU