YELLOWSTONE’S BIOLOOG PEST GRIZZLY BEER!

Bron: Howling For Justice

Yellowstone National Park zou een forse boete en berisping moeten geven aan bioloog Doug Smith voor het pesten van een Grizzly beer vanuit een vliegtuig. Komt nog bij dat hij de Grizzly beren gedemoniseerd heeft door zijn stomme opmerkingen als zou de Grizzly beer hem aangekeken heeft alsof hij “hem voor zijn volgende maal zou nemen”.

Smith had de beer gezien toen hij op zoek was naar wolven in Hayden Valley.Het is een gemakkelijke job voor Smith om wolven te vinden want er is ten minste 1 wolf per roedel die een halsband met chip draagt.

Smith vond een roedel wolven  op ongeveer 15 meter verwijderd van een Bizon karkas.Een Grizzly beer had bezit genomen van het karkas en bewaakte het tegen de wolven. Dit zou het einde van het verhaal moeten geweest zijn. Smith zou de piloot de opdracht moeten gegeven hebben om weg te vliegen.

In plaats daarvan ging de piloot vlak boven de beer cirkelen om Smith toe te laten zijn spectaculaire foto te schieten. Zij vlogen zo dicht bij de beer dat Doug Smith oogcontact kon maken. De beer werd uiteraard verstoord door het vliegtuig. De dode bizon werd waarschijnlijk gedood door een andere bizon tijdens de bronstijd.

Wij vragen ons af of biologen niet over meer gezond verstand moeten beschikken alvorens men ze loslaat op het wild.

16-09-2012 om 11:14 geschreven door Unciya  

HOE FRYBREAD POPULAIR WERD BIJ DE INDIANEN.

In de Crow Agency, een groot reservaat in zuidoost Montana werd Bernadette Smith gevraagd om iets te vertellen over de traditionele gerechten die zij klaarmaakte.

Smith maakte een opsomming: “..er is bessen pudding :Je maakt een papje van bloem en water dan voeg je bessen en suiker bij. Er is ook bizon –pudding dat gemaakt wordt met bloem, bizon vet en wilde kersen, wanneer die verkrijgbaar zijn”.

Veel van het Indiaanse koken hangt af van de seizoen- ingrediënten.

Toen noemde Smith Frybread ,het meest bekende en erkende Indiaanse voedsel. “Ooit heb ik frybread met bizon en specerijen gemaakt. We noemden het Indian taco”.

Verbazend is dat  Frybread, net zo min als de twee puddingen niet echt traditioneel zijn.

Bloem is niet traditioneel voor inheemse culturen.Vele ingrediënten die geassocieerd worden met de traditionele keukens zijn eigenlijk tamelijk recente ontwikkelingen.

Voor Columbus nieuwe wereld - producten leverde aan de oude wereld hadden de Italianen geen tomaten saus, de Ieren hadden nog nooit een aardappel gegeten, en de Schechuan Chinese keukens kenden geen Chili . Op dezelfde manier hadden de Indianen geen tarwebloem, dat voedsel hebben ze gekregen van de Euro-Amerikanen.

In het Smithsonian Magazine (juli 2008) lezen we: “Om te voorkomen...dat de inheemse bevolking zou verhongeren  heeft de regering hen witte bloem, suiker en vet gegeven “.

Vandaag is het Frybread een Native Amerikaans symbool geworden van: overleven onder harde omstandigheden door iets lekker en voedzaam te maken uit ingrediënten die ze voordien nooit gebruikt hadden.

16-09-2012 om 10:27 geschreven door Unciya  

Greetings my relatives and sup- porters, and, we are all truly rela- tives in one way or another,

First of all I want to thank all of you for remembering me on this day, as many of you probably suspect and some know, that when you are in prison you have a lot of time to reflect and think on how things are, and how they were and perhaps how they should be. Having said that, I was thinking about how on your birth- day the person who really should be celebrated is your Mother, for

she carried you for 9 months and went through the pain of giv- ing you life. So truly a person’s birthday should be another Mother’s Day. So if a woman has four children, she should have four Mothers days. All too often people talk about the ex- ploits of men and what they said and what they did, and all too often give no thought to the women who gave them life, the women who supported them, the women who cared for the chil- dren while they did what they did, who kept the home fires burning and families fed. There is a certain adrenaline flow that takes place when you are involved in movement activities and trying to make a difference, a satisfaction in doing the right thing and sometimes being successful in righting what’s wrong. However, the really true heroes in this are the women who do day after day what needs to be done, and give their children the values they need to stand up for what is right in this world.

Again, I want to thank you, you can’t imagine how much it means to a prisoner to be remembered. When a person goes to prison their immediate family, relatives and friends are atten- tive on some level but as time goes on, it’s almost as if you had died and you are only remembered on certain occasions. There

are a multitude of people in prison that they have forgotten about that were movement people, people who stood up for the earth, the animals, nature, water rights, human rights, civil rights, all of those things, and have been forgotten. They are only remembered by a few. I am really truly thankful and I have to be thankful to all of the movement people throughout the world who have recognized the injustice that has been perpetu- ated against Indigenous people. And I am fortunate that there are those who have found me to be evidence of that injustice because of all of the legal recognition from the courts of the im- proper proceedings that took place. My case as many of you well know probably has more recognition of improprieties than most, and I recognize that I am an ordinary man who has been cast into an extraordinary situation, and have served as legal evidence of their wrongdoing. Forgive me if I am getting too wordy and singing to the choir, but I have probably had too much time to think. I do want to encourage all of you to keep standing up for what is right to keep trying to right what is wrong, and I want you to know there are those who appreciate what you do, and oftentimes you may find yourself the only one standing up. And more often than not, whether you realized it or not, it was your Mother that directly or indirectly gave you that strength, that woman you should celebrate on your birthday. I encourage all of you to have fun, enjoy your freedom, enjoy your life and have some cake and ice cream, or pemmican, or hotdogs or dog stew for me. And remember when you stand up, wherever you are, I’ll be standing with you even though it’s some distant place.

In closing again I want you to enjoy and know that I am thinking of you and appreciative and may the Great Spirit Bless you with all you need and enough to share with others.

I’ll close for now, got some thinking to do, Ayee. 

 In the Spirit of Crazy Horse Doksha Leonard Peltier

14-09-2012 om 00:00 geschreven door Unciya  

HAPPY BIRTHDAY LEONARD PELTIER

BOOK READING IN DEN HOPSACK OP 12 SEPTEMBER LL.

Wij danken iedereen die aanwezig was en aandachtig luisterden naar de woorden van Leonard Peltier, uitgesproken met de warme stem van Annemarie Sauer.

Wij kunnen alweer €104 + € 16 (collectebus) doorsturen naar Fargo voor het juridisch team van Leonard Peltier. Dank daarvoor!

Wij danken het team van Den Hopsack voor hun vriendelijkheid en gastvrijheid.

In naam van Leonard Peltier:

A Thousand Thanks!

Goede morgen,

Leonard’s gezondheid baart ons grote zorgen.

Hij werd getest op prostaatkanker , een kant is abnormaal en heel gevoelig bij aanraking, mogelijk is er aan infectie aanwezig maar er wordt niets gedaan om dat te behandelen.

Zijn suikerziekte is ook een bron van zorg. Hij heeft nu een monitor zo kan hij het zelf wat in het oog houden.

Het juridische team voor zijn verdediging is hard aan het werk op verschillende vlakken.

Zij werken aan de vraag voor Clemency, proberen hem overgeplaatst te krijgen naar een ‘medium security’ gevangenis en werken aan het bekomen van huisarrest status wat nu voor hem het beste zou zijn.

Advocaat Mike Kuzma  probeert voortdurend de FOIA documenten vrij te krijgen. Ondanks het feit dat hij steeds tegengewerkt wordt door justitie gaat hij onverdroten voort.

Zelf zijn wij nu in onderhandeling met congresleden en hebben hen gevraagd om ons te helpen om hem dichter bij huis overgeplaatst te krijgen, maar het belangrijkste zou het huisarrest zijn . Daardoor zou hij thuis kunnen zijn bij zijn familie en zijn stam in Turtle Mountain, onder toezicht weliswaar ,maar daar zouden wij hem ook de nodige medische zorgen kunnen verlenen.

Zoals je weet heeft hij nog steeds het probleem met zijn kaak wat eten voor hem moeilijk maakt. Wij zijn ervan overtuigd dat dit zijn suikerziekte niet ten goed komt.

Ondanks dit alles is Leonard nog heel positief. Er zijn momenten wannop hij moedeloos is maar meermaals is hij het die ons een hart onder de riem steekt en aanmoedigt om hoopvol en strijdvaardig te blijven.

A.U.B. groet iedereen van hem.

Veel liefs en dank aan al zijn supporters!!

13-09-2012 om 12:06 geschreven door Unciya  

 AIM: ‘NO BEAR HUNT’ RESOLUTIES VOORGELEGD AAN NEVADA’S GOUVERNEUR

Bron: American Indian Movement (AIM) -Western and Norhern Nevada Chapters

Petities tegen de berenjacht ondertekend door 713 Native Americans werden gisteren voorgelegd aan de gouverneur van Nevada.

De petities stellen dat de Native Amerikanen de beer als een sacraal dier beschouwen en dat zij tegen de jacht zijn voor religieuze redenen.

De petities vragen om een permanente halt toe te roepen aan de berenjacht .

De handtekeningen werden voornamelijk verzameld bij de Nevada Indian PowWows tijdens de periode april-September 2012.

Samen met de petities werden resoluties overhandigd van 11 verschillende tribale raden in Nevada,en ook een resolutie van de Nevada Inter-tribale raad, die zich met het AIM verzetten tegen de berenjacht.

16-09-2012 om 00:00 geschreven door Unciya  

BUFFALO BILL ACTEUR OPNIEUW BEGRAVEN IN RESERVAAT,Z.D.

Bron: Star-Telegram – door Kristi Eaton

De overblijfselen van een jonge man die gestorven is terwijl hij de wereld rondtrok met Buffalo Bill zijn meer dan een eeuw verborgen gebleven in een ongemerkt graf. Het graf bevond zich op ongeveer 1.700 mijlen verwijderd van zijn Zuid Dakota reservaat.

Maar nu keert Albert Afraid of Hawk terug naar huis. Hij zal zondag opnieuw begraven worden in overeenstemming met de Lakota tradities.

Bob Young ontdekte de verslagen over de dood van de Oglala Sioux in het Connecticut ziekenhuis . Hij puzzelde de stukken in mekaar en nam contact op met Afraid of Hawk’s familie.

Marlis Afraid Of Hawk (54) wiens vader Daniel Afraid of Hawk  Albert’s laatst overlevende neef is zegt:

“ Dit had reeds lang geleden moeten gebeuren”

Afraid of Hawk begon zijn reis met Buffalo Bill’ s wereld beroemde groep bekend als “The Congress of Rough Riders of the World “twee jaar voor hij stierf op de ouderdom van 20 jaar.

Marlis Afraid of Hawk reisde verleden maand samen met Daniel Afraid of Hawk en andere verwanten af naar Connecticut om getuige te zijn van de opgraving van de overblijfselen van Albert.

Bob Young, president van een museum in Danbury, Connecticut had de exacte plaats van het graf kunnen achterhalen. “ Het begon als een gewoon research project. Maar naarmate de puzzel vorderde  werd ik er meer en meer door geboeid” ,aldus Young.

Nicholas Bellantoni, de staats archeoloog voor Connecticut , bereidde de familie zorgvuldig voor op de mogelijkheid dat de zure Connecticut grond de kist en de overblijfselen erg zouden aangetast hebben .Mogelijk zou er niet veel meer zijn om te her- begraven.

Bellantoni en zijn team gingen heel voorzichtig te werk bij de opgraving. Op ongeveer 4 ½ voet gaf de metaaldetector het signaal dat ze dichter bij de nagels van de kist kwamen. Al heel vlug kwam Albert’s schedel aan de oppervlakte “Op dat moment wist ik dat er voldoende overblijfselen bewaard waren om naar huis te voeren” zei Bellantoni.

Voor de familie Afraid of Hawk ,die reeds tientallen jaren op zoek waren betekende dit het einde van hun zoektocht. In de jaren 1970 zijn ze naar Washington DC gereisd om meer te vernemen over Afraid of Hawk’s dood. Zij kwamen terug met een foto maar geen informatie.

Het opgravingteam in Connecticut vond ook nog haren, koperen kralen van een oorring, een koperen ring en zes handvaten van Albert’s kist.

Nu zijn de overblijfselen naar Zuid Dakota gebracht waar een wake en begrafenis zal plaatshebben zodat Albert uiteindelijk de geestenwereld zal kunnen betreden.

WIE WAS ALBERT AFRAID OF HAWK?

Hij werd geboren als derde van de zeven kinderen van Emil Afraid of Hawk  en White Mountain, zijn vrouw . Zijn broer Richard was een der overlevenden van het bloedbad bij Wounded Knee in 1890.

In 1898 voegde Albert zich,samen met een jeugdvriend van de Oglala Sioux stam bij Buffalo Bill’s Wild West show. Geld dat hij verdiende met de shows werd plichtsgetrouw opgezonden naar zijn familie in het reservaat.

Lynn Houze, ass.curator van het Buffalo Bill Historical Center in Cody, Wyo. Zegt:

“Wiliam F.Cody alias Buffalo Bill nam op het eind van 1880 en begin 1900 geregeld een 5O-tal Natives, meestal Lakota ,in dienst voor zijn shows."

De shows bestonden uit 15 tot 24 acts , met scherpschutters, races en voorstellingen van "cowboys tegen de Indianen." Die shows katapulteerde het beeld van “de stoere cowboy” de wereld rond. Cody was er vast van overtuigd dat hij de Native American cultuur hielp bewaren ondanks de stereotype voorstellingen.

Cody moedigde Native American acteurs aan om hun taal, rituelen en geloof in ere te houden maar tegelijkertijd stelde hij hen voor als de “wilden” die de brave kolonisten aanvielen om te doden.

“In die tijd met het reservaat systeem was de overheid volop bezig kinderen weg te nemen uit de reservaten om ze in kostscholen te steken ver weg van hun familie en cultuur. Cody zag zijn shows als een manier om de indiaanse cultuur te helpen bewaren”,aldus Houze

Maar het leven in het circus verliep niet rustig. Dagelijks bezochten ze andere steden , het kamp werd opgezet en een show werd gegeven na de middag ,een andere nog diezelfde avond; inpakken en op naar de volgende stad.

Acteurs die stierven terwijl ze rondtrokken met de show werden gewoonlijk begraven in de stad waar ze stierven.

Op het eind van 1990 werden de overblijfselen van Chief Long Wolf, eveneens Lakota ,teruggegeven nadat een Britse dame gelezen had over zijn dood .

Long Wolf was 52 jaar oud toen hij in 1892 stierf aan longontsteking tijdens de tour in London.

Hij werd samen met een 17 maand oud Lakota meisje, genaamd Star begraven in dezelfde kist. Het meisje was gestorven na een val van een paard tijdens een show.

Marlis Afraid of Hawk is tevreden: “Eindelijk is er een einde gekomen aan zijn lange weg naar huis”.

10-09-2012 om 12:55 geschreven door Unciya