Vanmiddag vertrok ik met de trein naar Brussel-centraal en zonder enige vertraging (een unicum!) kwam ik rond 12 uur toe aan EHSAL. Na eventjes bijpraten met mijn andere buitenlandse klasgenootjes (ik begin stilaan te geloven dat ik meer buitenlanders ken dan Belgen?) was het tijd voor het examen. En dat examen ging … goed? Jullie weten dat ik dat nooit graag luidop zeg maar ik denk wel dat ik erdoor ga zijn. Mijn minisamenvatting heeft dan blijkbaar toch gewerkt hé Laura en Ellen! Dat zal jullie leren om mijn systeem uit te lachen!

Na een korte rustpauze en een lekkere huisbereide maaltijd, was het alweer tijd om richting Lille te vertrekken. Ik had niet echt veel zin om andermaal Gent achter te laten maar gelukkig kreeg ik niet de kans om zielig te doen. Romka (ik ben verward over wat nu effectief haar naam is J) en Ninfa kwamen op mijn deur kloppen en tesamen aten, praten en jaja studeerden we! Ninfa neemt hetzelfde vak als mij en bracht mij op de hoogte van de eerste les die ik dus gemist heb. Het vak ‘International Strategic Management’ ziet er interessant uit maar we hebben wel veel werkjes naast de lessen: een individuele paper, een paper in groep én een presentatie. Die korte weekjes les hebben dus blijkbaar ook hun nadelen.

Er was vanavond ook nog tijd voor nieuwe ontmoetingen: Nathan uit Parijs vertelde ons tijdens het avondeten (Ninfa de Mexicaanse moest natuurlijk nog om 22 uur s’avonds eten, ze bood mij ook wat aan maar ik zei ‘nee dank je, ik at reeds 4 uur geleden’, het perfecte excuus om die Mexicaanse bonenpasta niet te hoeven proeven.) dat Iéseg bekend staat voor zijn ‘party’s’. En dat we zeker morgenavond de Iésegparty in de ‘Seven Heaven’ niet mogen missen.

Ik vraag me nu al af hoe de combinatie van het vele schoolwerk met de vele party’s zou verlopen … .

14-01-2008 om 23:11 geschreven door Natalie

Dit weekend was ik terug in Gent! Nee lieve vrienden, geen paniek: ik heb het buitenlands avontuur nog niet opgegeven. Ik ging terug naar huis om mij beter te kunnen voorbereiden op mijn examen Management Accounting op maandag.

Niettegenstaande ik slechts een week weg was, was het leuk om terug thuis te zijn en mijn familie en vrienden terug te zien. Zaterdag kwamen Ellen, Laura, Julie en Nico taart eten én cadeautjes uitdelen! Nogmaals bedankt! Mijn kamer gaat er dankzij jullie decoratie alweer veel mooier uitzien! Al denkt Ellen daar misschien anders over J. De rest van de dag spendeerde ik voornamelijk met opgenomen tv-programma’s van hoogstaand niveau te bekijken (Simon kuste Sara!!! J).

Zondag had ik voorbehouden voor mijn cursus accounting. Hopelijk zou die laatste dag hard blokken voldoende zijn … .

13-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Rond 9 uur vertrokken we met de bus richting Arras, een stadje op zo’n 40 km van Lille. Hier hadden we een korte rondleiding met een gids die ons de oude markt en het belfort toonde. Na de lunch (die ik in Subway nuttigde – typisch Frans?!) moesten we wachten op onze tweede gids die ons zou rondleiden in de vele kerkhoven en gedenkplaatsen van de eerste wereldoorlog in de buurt (de school had echt een gezellig dagprogramma voor ons uitgestippeld he?!). Na enige tijd wachten, zagen we onze gids aankomen: een klein oud vrouwtje dat waarschijnlijk echt wel een experte in de oorlog was aangezien ze hem zeker nog had meegemaakt! De rondleiding was ondanks het triest thema best interessant en het was leuk om eens in Canada te zijn geweest! De Fransen hebben als dank voor de hulp in de oorlog aan de Canadezen een stuk grond cadeau gedaan, dit bos is nu Canadees grondgebied. We moesten wel oppassen waar we liepen, op vele plaatsen zit de grond nog vol bommen. Vanwege het gevaar wordt het gras op die plaatsen niet machinaal afgereden maar zet men er schapen op. De gedachte dat een schaap opgeblazen wordt, lijkt mij even verschrikkelijk mabon!

Om onze zinnen een beetje te verzetten, werd de uitstap afgesloten met een bezoek aan een brouwerij. De rondleiding kon mij niet echt boeien en ik was een beetje bedwelmd door de indringende geur (al prees ik mij wel gelukkig dat de school geen bezoek aan een kaasfabriek had geboekt!). Natuurlijk mochten we op het einde een pintje proeven. Al was er één meisje dat geen bier lustte. Ja dit meisje beschaamde echt haar Belgische roots!

De terugtocht duurde door de files iets langer dan verwacht maar gelukkig bood de radio afleiding. Dé hit in Frankrijk voor het moment is ‘Parle à ma main’ van ‘Fatal Bazooka’. Alle Fransen zingen dit mee én voeren de bijhorende bewegingen erbij. Op YouTube vond ik de clip, zeker eens bekijken en beluisteren: in wat voor een land ben ik terecht gekomen… .

è http://www.youtube.com/watch?v=y4VccCPLZwo

11-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

De tweede introductiedag begon met een uitermate moeilijke opdracht: je eigen lessenrooster samenstellen. Deze last zou ik als enig denkbare reden opgeven om iemand af te raden op uitwisseling te gaan. In plaats van een vast programma te volgen, moet je zelf puzzelen met cursussen waarvan de lesuren elkaar niet mogen overlappen. Ook moet ik rekening houden met een bepaald minimum aan credits en er voor zorgen dat de leerstof min of meer overeenkomt met de vakken die ik normaal in Brussel zou volgen. Aan Iéseg moet je dan ook nogeens de keuze maken tussen twee systemen: of je neemt ‘extensieve’ vakken die net zoals bij ons over het hele semester lopen of je kiest voor de ‘intensieve’ aanpak. Deze vakken worden in één week afgehandeld. Je hebt les van maandag tot en met donderdag in de voormiddag, op vrijdag heb je een examen en dan ben je er vanaf! En wat denken jullie, natuurlijk kies ik voor de intensieve aanpak! Met mijn noodzakelijke 16 credits en 2 credits per vak, betekent dit dat ik dus zo’n 8 weken les ga hebben J dus genoeg tijd om te reizen … of om mijn thesis af te werken natuurlijk L.

Na het harde werk werden we weer beloond met een hoogstaande lunch: loempia’s! Een bezoek aan de grote universiteitsbibliotheek volgde na de lunch en toen was het tijd voor een klein testje. Ik weet nog niet of ik Franse lessen ga volgen (deze credits tellen niet mee voor EHSAL en de lessen zijn ‘extensief’ waardoor heel mijn systeem in de war is) maar voor de fun wou ik wel het examen dat de groepverdeling bepaald meedoen. Aangezien ik beter Frans kan dan de Mexicanen en Amerikanen stapte ik vol zelfvertrouwen het lokaal binnen, maar ik kwam er al snel lachend buiten. Zo moeilijk! Ni te doen! De invuloefening was een totale ramp, de meeste buitenlanders konden enkel de ‘cijfertest’ invullen maar aangezien Belgen en Fransen andere benamingen gebruiken was ook dit voor mij te hoog gegrepen (waarom soixante-dix ipv septante? En is nonante niet veel simpeler dan quatre-vingt-dix?!). Na de test werden we getroost met ‘thee and cakes’ wat een driekoningentaart bleek te zijn. En zoals je ziet op de foto was Asia de koningin! (Ik was in Brussel ook bevriend met een Pools meisje dat Asia heette dus ik ben het al gewoon, voor wie dat niet is: je spreekt het NIET uit zoals het continent!) .

Na de taart zijn ik, de twee Poolse en de Mexicaanse gaan shoppen in de ‘Match’. Shoppen in Frankrijk is niet zo verschillend dan in België, behalve dat ze geen Danio’s hebben (een kleine ramp voor mij) en dat er gigantische kaasafdeling is (een grote ramp voor mij).

En s’avonds gingen we voor het eerst uit … .

09-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Vandaag begon de introductieweek voor de internationale studenten. Ik werd om 9 uur verwacht op school wat betekende dat ik toch reeds om 8u55 van bij mij thuis moest vertrekken (mijn school is echt zalig dicht bij mijn residentie, je kan hem praktisch zien vanuit mijn raam).

Eerst werden we verwelkomd door de directeur die mij direct aan de Engelse politieagent uit ‘Allo, allo’ deed denken. ‘Wie aar verrie eppie ztoo welkom yuu’ en ‘Please take your shit of paper’, ‘Can everybody hand in his shit?’: It is pronounced ‘sheet’ sir! Het deed mij terugdenken aan mijn Poolse leerkracht in Zweden die ‘focus’ uitsprak als ‘fuck us’. ‘Everybody please fuck us!’ ‘You at the back, why don’t you fuck us? En hij vroeg ons vaak om te focussen, heel vaak!

Maar behalve het accent, geen kwaad woord over de Fransen! Iedereen die ik tot nu toe ontmoette, is supervriendelijk. De mensen in mijn residentie en de mensen van de internationale studentenvereniging op Iéseg die ons vandaag rondgeleid hebben in de school. Zij zorgden ook voor de lunch, al hadden ze het hun wel wat makkelijk gemaakt: pizza van pizzahut! Morgen krijgen we opnieuw een lunch, ik vraag me af wat het nu zou zijn, waarschijnlijk hamburgers van de Quick! Tijdens de lunch had ik de kans om de andere buitenlanders wat beter te leren kennen, ik heb heel veel mensen ontmoet, veel namen gehoord en vooral veel namen vergeten. Ik leerde ook wat mensen kennen die in mijn residentie wonen: een jongen van Canada, twee meisjes van Mexico, een Koreaanse en een Poolse. Een ander Pools meisje woont in de residentie recht tegenover ons (er zijn zo’n 6-tal residenties dicht bij elkaar in mijn straat) en met hen ben ik vanavond inkopen gaan doen. Dit gebeurde na de laatste activiteit van de oriëntatiedag en die was …. een uitstap naar IKEA! Met de metro is IKEA slechts een 15-tal minuutjes verwijderd van onze school, de verleiding om niet iedere dag ‘köttbullar’ te gaan eten zal dus groot zijn!

Ok lieve vrienden, ik heb het gevoel dat ik nog veel te vertellen heb maar ik ben doodmoe van heel veel (te veel) informatie te verwerken op één dag dus ik ga gaan slapen. Morgen staat een nieuwe oriëntatiedag te wachten met zelfs een klein examen … .

08-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Vandaag stapten ik en de mama in de auto met bestemming Lille. Ja, dat is het grote voordeel van niet zo ver van huis te studeren: je wordt gevoerd! Al moet ik bekennen dat ook toen ik in Zweden ging studeren mijn ouders mij aan mijn deur hebben afgezet. Ja, dat is het grote voordeel van lieve ouders te hebben, zou dus een meer correcte observatie zijn!

Een 45-tal minuten later (voor al jullie bezoekers: het is dus ècht niet ver he!), bevond ik mij reeds in mijn nieuwe thuis: ‘Résidence Teilhard de Chardin’ (de naam van mijn nieuwe thuis zal ik waarschijnlijk nooit correct kunnen uitspreken …) in de Boulevard Vauban 47 59000 Lille (even het volledige adres vermelden voor alle kaartjes en brieven ;-)). Mijn kamertje is niet groot maar wel gezellig (al komt dit waarschijnlijk doordat mijn lamp zo weinig licht geeft zodat het te donker is om eventuele foutjes te detecteren). Naast de gebruikelijke stoel-tafel-bed-kast heb ik ook een grote frigo en een wastafel. De douches en toiletten bevinden zich aan het eind van de gang. Overal bekruipt je een vroege jaren 70 – gevoel maar alles is wel proper en rustig. En de keuken, vragen jullie zich af? Die bevindt zich op de 6^de verdieping! Ja, iedere gang heeft zijn extraatje: op verdieping 1&2 is er enkel de administratie en een studentenrestaurant, verdieping 3 (waar ik zit – kamer 318) heeft de ontbijtkamer (ontbijt is in Frankrijk steeds inbegrepen bij de accommodatie), 4 heeft een tv-kamer (gezellige en gemakkelijke cinemastoeltjes maar wel een klein TV’tje ipv een movie-screen), 5 heeft een … (demn daar ben ik nog niet geweest!?) en op het 6^de bevindt zich dus de keuken én de kamer van ‘Baptiste’ een belangrijk persoon aangezien dat de jongen is verantwoordelijk voor het draadloos internet. Ik en Baptiste hebben dus al ettelijke uren tesamen gespendeerd: niet alleen door het vele werk dat mijn computer hem gaf maar ook omdat Baptiste geen Engels spreekt en ik tolk moest spelen voor mijn nieuwe Poolse en Mexicaanse vriendinnen. Ik heb hier al superveel Frans moeten praten! Ok aangezien ik mij in Frankrijk bevind is dit niet zo verwonderlijk maar sinds ik vernam dat ik aan een Engelse school ging studeren, had ik er niet meer bij stilgestaan! En dat Frans dat lukt wel, en als ik mij zorgen maak over mij accent, denk ik gewoon aan de Fransman die Engels probeert te praten en mijn schaamtegevoel is direct verdwenen! Het mooie Franse accent werd nogeens bevestigd tijdens de eerste introductiedag … .

07-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Het begin van het nieuwe jaar betekent voor mij eveneens het begin van een nieuw avontuur.  Het tweede semester van mijn extra studiejaartje zal ik namelijk volgen aan Iesèg, een hogeschool in Lille (Rijsel voor de Flaminganten), Frankrijk. Waarschijnlijk stellen jullie zich nu twee vragen ‘Waarom studeer je opnieuw in het buitenland?’ en ‘Waarom in hemelsnaam in Lille?’.

Die eerste vraag is makkelijk te beantwoorden: ik studeer in het buitenland om niet in België te hoeven studeren! Mijn eerste buitenlandse ervaring (een Erasmusuitwisseling naar Växjö, Zweden) was zo goed meegevallen dat ik mezelf beloofde dit ooit eens opnieuw te beleven. Een bijkomende reden om naar het buitenland te trekken, is dat één semester in Brussel méér dan genoeg is, naar mijn mening is één semester in Brussel er één teveel.

Maar waarom dan naar Lille? Een grijs, onbetekenend stadje op een belachelijk dichte afstand van de Belgische grens?  Ik moet toegeven dat Lille ook niet mijn droombestemming is. Mijn keuze voor Lille werd onbewust opgelegd door de vriendelijke mensen van de Europese Commissie. Zij bepaalden namelijk dat een student slechts éénmaal in zijn leven mag genieten van de Erasmusovereenkomst. Daardoor was mijn keuze voor buitenlandse scholen beperkt tot Duitsland (mijn onbestaande Duitse talenkennis speelde me daar een beetje parten en bovendien ben ik nog steeds boos over de oorlog! J), Noorwegen (lang getwijfeld maar uiteindelijk niet gekozen omdat het zou voelen alsof ik Zweden bedrieg)  en tot slot Frankrijk. Dit leek me wel een goede keuze aangezien ik na een semester studeren in het Engels ook wel eens een andere talenknobbel wou ontwikkelen. De ironie zorgde er echter voor dat ik, eens toegelaten, vernam dat alle lessen in deze school zouden verlopen in het Engels.  

Voor het moment heb ik geen mooi beeld van Lille. Ik stel me een grijze, koude, grote industriestad voor met veel criminaliteit en vooral veel Fransen! Enkele dagen voor mijn vertrek herinner ik mij opeens dat ik vroeger een absolute afkeer had van alles wat met Frankrijk te maken heeft. Of dat komt door mijn (nogsteeds bestaande) afkeer van kaas weet ik niet, maar ik haatte Frankrijk. De laatste jaren heb ik daar niet meer aangedacht maar dat komt misschien omdat ik de laatste jaren gewoon niet meer naar Frankrijk op reis ga! Nouja, we zullen zien hoe mijn afkeer evolueert of misschien zelfs omslaat in een grote liefde.

Ik zal jullie zeker op de hoogte houden. Ik zal jullie van àlles op de hoogte houden! Dit is namelijk de bedoeling van dit blog. Om de maand, week, dag of uur (afhankelijk van hoe hard ik mij amuseer of hoe hard ik mij verveel) zal ik hier een berichtje posten zodat jullie kunnen meegenieten van mijn avonturen, kunnen horen hoe het met mij gaat en vooral zodat jullie mij onmogelijk zouden vergeten! Want ook al bevind ik mij volgens de berekeningen van ‘Mappy’ op slechts 11 km verder van huis dan mijn kot in Brussel, het voelt alsof ik veel verder weg ga. Ik veronderstel dat ondanks de jarenlange inspanningen van de politiek de grenzen in ons hoofd nog steeds bestaan en waarschijnlijk nooit helemaal zullen verdwijnen … .

Ik wens jullie veel leesplezier en tot snel,

Natalie

04-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Natalie

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Natalie