Vrijdagavond maakten Asia en ik een ‘once in a lifetime experience’ mee. Omstreeks 22 uur vertrokken we richting residentie ‘Estrella’ alwaar een klein afscheidsfeestje voor Charlie aan de gang was. Charlie, een New Yorker, door iedereen gekend aangezien hij steeds op slippers naar school komt en vorige vrijdag het examen aflegde in zijn pyjamabroek! Geen gezever, ik zweer het je. Je had het gezicht van de Franse studenten en toezichthouders moeten zien, onbeschrijfelijk. Asia en ik vertrokken naar de residentie zonder goed te weten waar die juist gelegen was, de enige informatie die we hadden was dat het naast ‘Building E’ van onze school was. Toen we voor het gebouw stonden, hoorden we uit één huis muziek komen. ‘Aha we hebben het gevonden’ dachten we trots en belden aan. Een ons onbekende Fransman deed open en liet ons zonder veel moeite binnen in het huis. Daar was inderdaad een feestje aan de gang maar na enkele minuten merkten we dat er iets niet klopte. Net toen we begonnen door te hebben dat niemand op het feestje ons bekend voor kwam, stapte een meisje (de gastvrouw) op ons af. De zinnen ‘Wie zijn jullie, Wat doen jullie in mijn huis en Scheer je weg’, lieten ons onze misstap beseffen. We waren gewoon in een verkeerd huis binnengegaan! Hoe is dat toch mogelijk, zo’n dingen overkomen mij nooit in België? Frankrijk heeft duidelijk rare effecten op mij!

Zaterdagavond besloten we wijselijk op veilig te spelen en hielden we een preparty op bekend terrein: de residentie van Asia across the street. Bij wijze van afscheid liet ik mijn vriendjes echte Belgische chocoladejenever proeven. Die zij ondanks de waarschuwingen op de fles zonder enige problemen mixten met Romka’s ‘sinaasappelvodka met sprite’ drankje. Het eindigen van de preparty omstreeks 3 uur liet me even dromen van mijn bedje maar ik besloot mijn laatste partynight in Lille in schoonheid af te sluiten in ‘Latina’ en ‘Palace’.

Zondag was er eindelijk nogeens tijd voor cultuur. Ik, Renata, Zsofia en Johanna bezochten het ‘Musée de l’hospice comtesse’, een voormalig ziekenhuis met een Bijloke-achtige ziekenzaal. De wandeling door Vieux Lille was heel interessant aangezien de meisjes me enkele mooie gebouwen lieten zien zoals de ‘Notre dame’ van Lille. Ik heb duidelijk op 4 dagen voor mijn vertrek nog veel te ontdekken :). Na de cultuur gingen we naar Renata’s appartement alwaar ze ons een Hongaarse ‘Glühwein’ bereidde en een stukje cake aanbood. Toen ze ook nog een dvd van Friends opzette, was de zondagmiddag compleet!

Daarna keerde ik naar huis alwaar ik een hele avond voor de computer zat na te denken over hoe ik zou beginnen schrijven aan de thesis om uiteindelijk naar enkele afleveringen van Prison Break te kijken… .

06-04-2008 om 22:15 geschreven door Natalie

Nog 6 dagen tot aan mijn thuiskomst en nog 125 dagen voor het begin van de Olympische spelen! Ik weet dat het tegenwoordig hip is om dit evenement te boycotten maar de Chinese Olympische mascottes zijn gewoon zo schattig dat ik het niet over mijn hart krijg. Hebben jullie al kennis gemaakt met de Fuwa? We hebben Beibei de vis (blauw), Jingjing de panda (zwart), Huanhuan de Olympische vlam (rood), Yingying de Tibetaanse Antilope (oranje/geel) en Nini de zwaluw (groen). Wanneer je hun namen bij elkaar voegt krijg je ‘Bei Jing Huan Ying Ni’ wat zoveel betekent als ‘Welcome to Beijing’. Wow, hier is over nagedacht! Ik betwijfel of er iemand even enthousiast is als ik maar toch geef ik deze link mee waar je onze vriendjes in actie kan zien: http://www.youtube.com/watch?v=wWPFSlF1MyE Laat me weten of ook jullie favoriet de panda is, wat een deugenietje! :)

En ookal is alle bijhorende Fuwa-merchandise hoogstwaarschijnlijk vervaardigd in één van de vele Chinese Sweatshops toch heb ik de laatste tijd een grote interesse in dit land en eigenlijk in heel Azië ontwikkeld. De vele ontmoetingen met Aziatische studenten de voorbije maanden lieten me beseffen hoe weinig ik van dit continent afweet. Ik refereerde naar iedere Aziaat als ‘Chinees’ en was verbaasd wanneer ik twee Aziaten Engels tegen elkaar hoorde praten in plaats van eenzelfde gemeenschappelijke taal. Terwijl het eigenlijk heel evident is dat een Chinees evenveel verschilt van een Zuid-Koreaan als een Fransman van een Duitser.

Mijn nieuwgeboren liefde voor Azië kon ik vrijdagmiddag al direct vieren in een Chinees restaurant. Een etentje georganiseerd door onze Australische leerkracht. Eerst vonden Asia en ik dit maar een bizarre situatie op restaurant gaan met je leerkracht (zeker omdat wij de gelukkigen waren die naast hem aan tafel mochten zitten!) maar uiteindelijk was het heel gezellig en vooral lekker! 9,50€ drank inbegrepen voor een all-you-can-eat Chinees buffet. Een uitgebreid voorgerecht met loempia’s, ‘dumplings’, noedels, rijst en verschillende soepen, nadien een wokgerecht dat je volgens de wereldberoemde ‘Chess café of Orchidee’-manier zelf kon samenstellen en als dessert mocht je zelf een potje (of zoals ik: meerdere potjes) ijs scheppen uit een keuze van meer dan tien smaken. Ja, het was een leuke lunch én het gaf ons de mogelijkheid om te socializen met de professor zodat we ons resultaat van het in de ochtend afgelegde examen wat veilig konden stellen. Niet zo onbelangrijk aangezien het mijn eerste gesloten boek examen was aan Iéseg. Het was even aanpassen om in plaats van ‘zoveel zeveren je kan’ echte theoretische concepten te reproduceren! Maar ik denk wel dat onze professor tevreden was over ons. Aan het einde van de lunch kregen we nog zijn businesscard mee met de boodschap ‘Als je ooit in Australia je doctoraat wilt doen of als je referenties nodig hebt, just give me a call’. Wat een mooi aanbod, zou dat betekenen dat mijn volgend blog ‘Natalie_in_down_under’ zou heten ….

04-04-2008 om 17:08 geschreven door Natalie

Ja lieve vrienden, jullie hadden me door: ik had even een klein één april grapje met jullie uitgehaald :). Wat ben ik toch een kleine sloeber, ongelofelijk.

Ik bevind me dus nogsteeds in Frankrijk alwaar ik mijn laatste acht dagen inga (er was even een kleine onenigheid over de vertrekdatum papa, maar ondertussen is het debacle met de klok opgelost). Spijtig genoeg vertelde ik in de rest van mijn berichtje wel de waarheid: mijn nieuwe Australische leerkracht verwacht dat ik morgen een presentatie geef, vrijdag een examen maak en tegen maandag een paper van 2000 woorden doorstuur. Nog een leuk nieuwtje is dat ik van mijn promotor hoogstwaarschijnlijk mijn thesis niet in eerste zit mag verdedigen. Volgende woensdag heb ik een afspraak om haar een laatste maal te proberen overtuigen maar aangezien ik dan nog in Lille zit, zal ik dus ook die laatste kans beschamen. Enige woorden van troost misschien? Natalie is triestig en gestresseerd… .

02-04-2008 om 13:18 geschreven door Natalie

Ik moet jullie niet vertellen uit welk land mijn nieuwe leerkracht komt zeker? En ik moet al zeker niet melden dat we weer enkele groepswerken, presentaties, papers en examen in het vooruitzicht hebben. Misschien dat ik daarom ook mezelf niet zal moeten verantwoorden als ik meld dat ik besloten heb om mijn studie stop te zetten en deze avond de trein terug naar Gent neem… .

01-04-2008 om 14:43 geschreven door Natalie