23-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

… we thought they'd never end. Sorry vrienden als ik een beetje nostalgisch overkom, maar vandaag ben ik mijn diploma Handelswetenschappen gaan afhalen. Aangezien het al 6 maanden geleden was dat ik afstudeerde, waren mijn verwachtingen hooggespannen. Viel dat even tegen! Het was gewoon hetzelfde vodje dat we ieder jaar toegestoken krijgen. Je vraagt je af wat ze daar al die tijd hebben uitgestoken.

Maar ondanks het minder indrukwekkende diploma, was het leuk om nogeens in mijn vroeger schooltje te zijn. En terwijl ik rondwandelde door de schoolgebouwen, kwamen de herinneringen boven … .

De cafetaria waar we volgens mij meer tijd hebben gespendeerd dan in de klaslokalen. We aten er ontelbare overheerlijke chocoladekoeken gedurende de eerste twee jaar van onze studie en vele potjes yoghurt met boomgaardvruchten (nergens anders verkrijgbaar – nergens anders krijgen ze het verkocht) gedurende de laatste twee jaar toen de ‘gezondheidstrend’ ook ons te pakken kreeg. De toiletten met de vreselijke spiegels waar ik mijn eerste grijs haar ontdekte (gelukkig is het (voorlopig) bij dit ene haar gebleven). De gang met de foto’s van de superknappe jaargenootjes (geen commentaar graag Ellen J). De ontspanningsruimte voor auditorium C3001 die mede dankzij mijn protestbrieven rookvrij werd gemaakt. De vuile beschreven lessenaars en mijn onmogelijk opzet om ze proper te krijgen (menig gom heb ik daar versleten). Zovele herinneringen, ik word er een beetje stil van … .

Daarom heb ik besloten om even op vakantie te gaan! Een paar dagen vrij om de inspiratie nieuw leven in te blazen zodat ik jullie daarna nòg beter kan dienen!

22-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Wetenschappelijk onderzoek (als je dat al wetenschappelijk kunt noemen) heeft ontdekt dat 21 januari de ongelukkigste dag van het jaar is. Verschillende factoren dragen er toe bij dat een mens al erg optimistisch ingesteld moet zijn, om die dag niet extreem depressief te worden.

Ook bij mij begon de dag slecht, ik werd wakker met hevige tandpijn. Ik besloot dan ook om mijn terugkeer iets te vervroegen. Na de lunch met Romka in het studentenrestaurant (het eten viel al beter mee, het is waar wat de mensen zeggen: ‘alles went’) stapte ik naar het station ‘Lille Flandres’. Ik had mijn stapsnelheid blijkbaar iets overschat want slechts enkele seconden voor vertrek nam ik plaats in de trein richting Kortrijk. Ik plande om daar over te stappen en was dan ook aangenaam verrast toen ik op het scherm ‘Deze trein stopt in Gent-Sint-Pieters’ zag passeren. Slechts 50 minuten later was ik alweer ik mijn geliefde thuisstad.

Hoe lang ik zal blijven, weet ik nog niet. Het is leuk om iedereen terug te zien (noodzakelijk om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes), lekkere voedzame maaltijden te eten (noodzakelijk indien ik een tweede ‘post-buitenlandse-plus-tien-kilo’ fiasco wil vermijden!), in een deftig bed te slapen (noodzakelijk om de jarenlange kinesistbezoeken niet volledig ongedaan te maken) en om op de thuis-pc aan mijn thesis te werken (noodzakelijk als ik wil slagen). Maar Natalie, je hebt toch een laptop om aan jouw thesis te werken, hoor ik jullie nu zeggen? Correct, maar ik heb het eerste minpunt van ‘Windows Vista’ ontdekt: die idioten hebben de ‘Office Assistant’ verwijderd!!! Al jaar en dag schrijf ik tesamen met mijn katje. Wij zijn een prima team! We werkten tesamen aan ontelbare brieven, verhalen of recepten voor mijn kookboek dat er waarschijnlijk toch nooit zal komen. Maar we deelden ook minder leuke momenten: werkjes voor school zoals dialoogjes voor Duits (ja die gebeurden steeds op mijn pc J) of een thesis die maar bleef aanslepen, steeds hield mijn katje mij gezelschap. Zouden die mooie tijden dan echt voorgoed voorbij zijn … ?

21-01-2008 om 00:00 geschreven door Natalie