Dit weekend was er eindelijk wat tijd voor cultuur. Op zaterdagochtend (als je 14 uur nog ochtend kunt noemen tenminste) heb ik een grote wandeling gemaakt door het oude stadsgedeelte of ‘vieux Lille’ voor de Fransozen onder jullie. Ik wandelde door smalle straatjes met charmante huizen in een 17^de eeuwse architectuur (ik heb me zopas een reisgids van Lille aangeschaft, dit verklaart mijn plotse kennis over façades).

Maar het echte culturele hoogstandje vond pas s’avonds plaats: ik heb mijn buitenlandse vriendinnetjes Prison Break leren kennen! Omdat het mijn dvdbox is, was deze keer mijn kamer de cinémazaal. Demn ik beklaag Romka! Chips op het hoofdkussen en koekkruimels tussen de lakens, heb ik echt niet nodig: mijn bed kraakt zo al meer dan genoeg! En bovendien waren ze uiteraard direct verslaafd waardoor ik tot 2 uur s’ ochtends de avonturen van ‘Michael Scofield’ en zijn bende moest volgen. Al onze illusies werden natuurlijk direct ontnomen toen Imelda er ons zonodig attent op moest maken dat ‘Wentworth Miller’ echt wel gay is hoor. Is er in deze wereld dan echt geen plaats meer voor wat mysterie?

Maar laten we terug gaan naar de echte cultuur. Voor mijn al niet al te grote mannelijke fanclub (hallo papa, alles goed?) vindt dat hij evengoed de Flair kan gaan lezen met al deze girltalk.

Zondagochtend bezocht ik het ‘Palais des beaux-arts’, het grootste museum in Frankrijk na het Louvre. Iedere zondag zijn de musea in Frankrijk gratis dus daar moesten we van profiteren! We hadden verwacht dat veel mensen hetzelfde idee zouden hebben maar nee, buiten de internationale studenten was er echt geen kat! Terwijl ik helemaal alleen door de gigantische zalen liep, werd mij duidelijk waarom ik daar alleen was! Ok, de schilderijencollectie was best indrukwekkend maar ik denk dat ik toch een iets ‘moderner’ meisje ben! De keramiekcollectie was al helemaal een stap te ver: als ik wat borden wil zien dan trek ik wel een keukenkast open hoor! Of nog beter: dan ga ik naar IKEA!

We beëindigden de zondag met een filmpje! Dat was alweer even geleden. In ‘No reservations’ speelt Catherine-Zeta Jones (mijn meest ergerlijke actrice) de chef in een restaurant. Zo werd het toch nog een beetje een film voor mij! De film deed mij naast honger krijgen ook zorgen maken over wat ik woensdag moet klaarmaken. Dat internationale diner gaat dus echt door he! Shit, ik dacht echt dat het een klein buitenlands grapje was. Niet dus, er wordt van mij verwacht dat ik volgende woensdag een typisch Belgisch gerecht klaarmaak. Wie kan er mij een goede suggestie geven? Er zijn wel enkele beperkingen: het moet gemakkelijk klaar te maken zijn voor een grote groep, niet te veel ingrediënten bevatten en ik heb maar 1 pot en 1 pan met beide een gemiddelde diameter van 15 cm.

Er hangt zelfs een prijs aanvast: voor de persoon met het winnende idee zal ik hetzelfde gerecht in België opnieuw maken! Als dat geen mooie deal is! Ik ben al benieuwd naar de vele suggesties … .

03-02-2008 om 23:34 geschreven door Natalie

·         Als cornflakes beschouwd worden als een volwaardig ontbijt, dan tellen chips vast en zeker als een volwaardige lunch.

·         Eén Vodka-orange telt voor één portie fruit.

·         Op een vuil kledingsstuk parfum spuiten, is net zo goed als het te wassen.

·         Melkchocolade is een noodzakelijke bron van calcium.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de logica van de uitwisselingsstudent. Maar het moto dat het beste mijn voorbije dagen kan beschrijven is: “S’ ochtends opstaan en zich aankleden is al meer dan genoeg activiteit voor één dag.”

Niemand van mijn buitenlandse vriendinnetjes had de voorbije dagen les dus we hingen maar wat rond in elkaars kamer of in de nieuwe meetingplace: de keuken. In die keuken smeedden we wrede plannen zoals een internationaal diner en zelfs een heuse internationale speeddating! Ik ben hier bevriend met gefrustreerde mensen ni te doen! De keuken is ook dé perfecte plaats om handel te drijven: de helft van mijn pasta in ruil voor 3 twixen, zo’n gul aanbod van Romka kon ik niet afslaan. Maar in de keuken is er ook tijd voor zwarte magie … . Heeya vertelde ons dat ze kan handlezen. En natuurlijk waren we allemaal benieuwd naar onze toekomst. Vooral de vraag ‘Is your husband going to be handsome?’ wekte onze interesse. Eén voor één stelde Heeya de meisjes teleur ‘No, average, sorry, average, average, average’ tot ze mijn hand zag. ‘Wow’ riep ze verbaasd uit! ‘Oh my god, I never saw this before, it’s amazing your husband will be so handsome!’. Ze bleef maar verwonderd naar mijn hand staren alsof ze hoopte dat mijn knappe vent spontaan in mijn handpalm zou verschijnen. Ik keek mee maar het mocht niet baten, het mysterie zou nog even verhuld blijven.

Later die avond besloten we om toch nog iets actiefs te doen en gingen we uit. Amai, het was de raarste, chaotische avond van mijn leven! Eerst gingen we naar the ‘partyhouse’. Dit huis waar zo’n 5 uitwisselingsstudenten leven, staat bekend als een huis waar de beste feestjes plaatsvinden dus dat wouden we zelf eens nagaan. En blijkbaar waren we niet de enigen … iedere buitenlandse Iésegstudent bevond zich in de superkleine keuken van het huis. Ik kwam echt iedereen tegen, op een gegeven moment stond er zelfs een leerkracht naast mij! Echt grappig, ik vroeg zo aan een Mexicaanse ‘Euh, is da niet de vrouw van de administratie?’, ‘Ja’ antwoordde ze ‘Ze wilt graag een goed contact met de studenten hebben.’. Ik zeg het je: echt alles was mogelijk die avond. Er was natuurlijk ook tijd voor nieuwe ontmoetingen: ik heb twee Nederlanders leren kennen! Eindelijk nogeens mijn eigen taaltje kunnen praten! Het moet al erg gesteld zijn wanneer je blij bent om Hollanders te zien! (grapje hoor) Rond 12u30 kwam abrupt een einde aan de ‘preparty’: de buurvrouw had wegens geluidsoverlast de politie gebeld. Natuurlijk is het niet eenvoudig om zo’n grote bende direct uit elkaar te drijven dus toen we op straat nog wat aan het praten waren, gooide ze water op ons! We besloten dan maar snel richting ‘Overpoort’ te vertrekken. Eerst naar ‘Café Latino’ voor de mensen met Spaans bloed en dan de ‘Palace’ voor de techno-liefhebbers :-s gelukkig verbeterde de muziek na een tijdje. Heel de avond lang waren er wel weer bizarre ontmoetingen met Fransen. Wa is da hier toch in da land? Ik ben dat als meisje uit Vlaanderen ‘waar het verboden is om onbekende mensen aan te spreken', echt niet gewoon! Het zijn ook altijd héél interessante conversaties:

-       Française?

-       Non, Belge.

-       Aah, Belge! Moi, je suis Français.

-       Wow, dat is wel erg verwonderlijk aangezien we ons in FRANKRIJK bevinden! Get away, you uninteresting bastard.

01-02-2008 om 00:00 geschreven door Natalie

Na een super ontspannen week (= eerste hoofdstuk thesis en individuele paper geschreven) en een super kalm weekend (= flauwvallen in de cinéma), vertrok ik dinsdag wederom naar Lille. Toen ik Romka, Asia en Ninfa voor mijn residentie tegenkwam, merkte ik meteen dat mijn angst om vergeten te worden ongegrond was. Ik kreeg direct van iedereen twee kussen op de wang, blijkbaar worden sommige Franse gewoontes snel overgenomen.

Na een gezamenlijke maaltijd, vertrokken we naar school voor een ontmoeting met onze ‘godfather’ of ‘godmother’. Iedere buitenlandse student krijgt een Franse student toegewezen waarmee je dan een paar activiteiten kan doen zoals een rondleiding in Lille of een etentje met specialiteiten van je land. Mijn buddy Roman (of Romain?) was best vriendelijk maar of we opnieuw zullen afspreken, weet ik niet. Ookal was het een goede oefening voor mijn Frans, ik voelde mij niet echt verwant met deze eerstejaars! Dan kwam ik beter overeen met de ‘oudere’ buddy van Romka, Aurélia (blijkbaar is dit in Frankrijk een jongensnaam?!). We kregen gezelschap van een zatte Fransman die mijn Poolse vriendinnetjes wat kwam uitlachen. ‘What is your name? Vodka?’ No, it’s ROMKA. Sommige vooroordelen zullen waarschijnlijk nooit verdwijnen. En zolang ze waar blijken te zijn, hoeft dat ook niet.

Na de drank en ‘cakes’ (we kregen wederom dezelfde madeleinekes voorgeschoteld) werden alle buitenlandse studenten in een bar verwacht. Wegens te ongezellig verhuisden ik, Asia, Eva (Hongarije), Zsofia (Hongarije) en Marina J (Brazilië) naar Romka’s kamer om daar jaja Poolse vodka te proeven! Van al dat praten had Romka zin gekregen en zo’n aanbod konden wij natuurlijk niet afslaan. Al dronken wij watjes wel liever een vodka-orange in plaats van de pure shots. Even later kwamen ook nog Violeta en een Griekse af (ik weet haar naam niet meer, dat komt door mijn slecht geheugen, niet door de vodka hoor). Onder de te grote groepsdruk (ondertussen waren er nog drie Mexicaanse meisjes bijgekomen) besliste ik dan toch om mijn slaapplan even uit te stellen en ging ik mee uit. Gelukkig, want het werd nog héél tof. We vonden een café/dancing met hoog Overpoort-gehalte, niet te veel volk (totdat wij er waren natuurlijk), goede muziek, goede drank (sinds ik in het buitenland ben, hecht ik een sentimentele waarde aan Kriek) en ambiance!

De extra drukke uitgaansdag werd gevolgd door een extra passieve dag. Het enigste wat we vandaag gedaan hebben, is eten gekocht om het direct daarna terug op te eten (de inzetten voor de weddenschap over hoeveel extra kilo’s mogen nu geplaatst worden). S’avonds werd onze rust verstoord door onze zotte, uitgelaten Franse buren die in de gang rondliepen. Het was volle maan zeker? Ik, de Polen en Heeya besloten ons veilig in Romka’s kamer te verschalken. Ik weet ook niet waarom alle afspraken steeds in haar kamer doorgaan. Nou, ik ben er niet rouwig om want er is altijd wel één lomperik die een glas omstoot. Hopelijk verlaat ik Lille voor ze doorheeft dat ik het ben… .

30-01-2008 om 23:41 geschreven door Natalie