Woensdag werd ik wakker met een vreselijke keelpijn. Keelpijn is nooit echt aangenaam maar als je weet dat je een presentatie moet geven is het een kleine ramp. Daarom ging ik bij Ninfa schooien om een keelpastilletje om het enkele seconden later subtiel weg te moffelen in een zakdoekje. Nota aan mezelf: Mexicaanse keelpastilles smaken NIET lekker! Ik besloot dan maar om mezelf op school te trakteren op een ‘chocolat chaud’: véél lekkerder en even efficiënt! Even later stonden ik en Alejandra de klas de impact van Chinese softwarepiraterij op de winstcijfers van Microsoft duidelijk te maken. De presentatie verliep vlot en het viel gelukkig niet op dat ik ziek was aangezien iedereen in de klas ziek is. En niet alleen in onze klas, bijna iedere uitwisselingsstudent is ziek! De verkoudheden worden hier echt aan een sneltempo doorgegeven. Dit heeft volgens mij twee redenen. Eén: dat idioot gekus de ganse tijd! Ok, we moeten ons integreren in de Franse cultuur maar iedere ochtend heel de klas twee kussen geven, vind ik er toch wat over. En ten tweede: het delen van glazen en flessen. Op een feestje kan ik het nippen van elkaars drankje nog toestaan, de alcohol zorgt wel voor de ontsmetting. (Alhoewel dat ook dit niet altijd zonder gevaar is. Nota aan mezelf: een Hongaarse cocktail van Rum met tomatensap is NIET lekker!) Maar nu wordt er ook al buiten de party scene gezellig gedeeld. Enkele dagen voor ik ziek werd, heeft er nog een Chinese van mijn flesje water gedronken. Ik heb nu waarschijnlijk SARS. Ik wist dat ik nooit mijn smetvrees had mogen opgeven.

Gelukkig bleef mijn ziekte beperkt zodat ik vrijdag het examen kon meedoen. Dit examen vond plaats om 10u45 nadat we nog les van datzelfde vak hadden gehad van 8u30 tot 10u30. Het Franse schoolsysteem wordt eigenaardiger met de dag.

Om mijn genezing een beetje te versnellen, besloot ik na mijn examen naar huis te gaan. Medicijnen kunnen een mens veel helpen maar er is slechts één ding dat je echt beter maakt: je eigen bedje. En ‘a nice home cooked meal’ natuurlijk! En er stond mij thuis veel lekkers te wachten: vol-au-vent, chocolademousse, speculaasijs (allemaal lekker Belgisch) en de mama bakte speciaal voor mijn goed rapport appelbeignets! Wat een beloning en een veel betere stimulans dan de studiebeurs die EHSAL in petto heeft voor zijn beste student. Gratis een jaar bijstuderen is toch geen prijs voor de slimste student? Geeft dat aan den domste he!

Na een uitgebreide maaltijd doorbladerde ik even de kranten van de voorbije week om toch nog een beetje op de hoogte te blijven van het nieuws in de wereld. En wat voor nieuws! Slecht nieuws! Héél slecht nieuws! Dramatisch nieuws!

08-02-2008 om 23:23 geschreven door Natalie

Deze ochtend was ik voor dag en dauw op. Vandaag kon ik namelijk eindelijk het resultaat van mijn examen Management Accounting bekijken. En … it’s a pass! Het is zelfs meer dan ‘a pass’: ik heb 17/20 J! Ik kon het amper geloven: 85% terwijl ik aan Hogeschool Gent nooit meer dan een 11 behaald heb voor een boekhoudvak. Of het niveau aan de EHSAL is echt lager of ik ben de afgelopen jaren veel slimmer geworden. Laten we even in het midden houden wat de correcte verklaring is.

Nog helemaal vrolijk door mijn ‘goed rapport’ vertrok ik naar mijn tweede les ‘International Business’. Ja, deze week heb ik nogeens een weekje les. Wat is het leven van de uitwisselingsstudent toch hard! Nee eigenlijk is het ècht wel hard: dit vak trek namelijk op niets! Het wordt gegeven door een Australisch Professorenkoppel (moeten die Australiërs dan echt altijd hun familie meenemen naar de les?!) die meer met elkaar kibbelen dan les te geven. Naast lesgeven, runt het koppel ook een vleesbedrijf in Australië. Toen de vrouw hoorde dat ik van België kwam, praatte ze zeker een half uur over de Belgische koeien. Ze ging er zo in op dat de man moest tussenbeide komen. ‘Yeah, don’t mention cows to my wife or she will never stop talking’ waarschuwde hij mij. ‘Yeah’ beaamde de vrouw ‘I get very excited over cows’. En dat zijn dan mijn leerkrachten?! Ik was trouwens niet begonnen over koeien, ik zei gewoon dat ik uit België kwam! Het feit dat men België associeert met koeien betekent toch dat we een zwaar imagoprobleem hebben in het buitenland!

Maar kom, over drie dagen ben ik alweer van hen verlost! Dit is wel het enige voordeel van het ‘één-week-les-systeem’. Ik vind vijf dagen toch iets te weinig om een onderwerp ècht te doorgronden. Ik blijf erbij dat het Zweedse schoolsysteem van drie weken les nog altijd het beste is (zoals bijna alles in dat land hé :-p)! Ook zijn de vieruurlange lesvoormiddagen niet echt ideaal voor ruglijders zoals ik! Gelukkig geven de Australiërs altijd veel pauzes! Die pauzes zijn altijd leuk omdat bijna iedere uitwisselingstudent in hetzelfde gebouw les heeft. Tijdens de pauzes is er dus tijd genoeg om de sociale contacten te onderhouden.

Een groot voordeel van Iéseg is wel dat we nooit een boek moeten kopen of iets moeten uitprinten: de eerste les krijg je gratis een bundeltje met alle hand-outs. Als dat geen service is! Voor de Franse studenten is deze service maar logisch aangezien hun studiegeld maar liefst 6500€ per jaar bedraagt! Blijkbaar zit ik hier op een prestigieuze school (een ‘Grand école’). Wie in Frankrijk ‘Iéseg’ op zijn c.v heeft, krijgt de ene jobaanbieding na de andere.  Spijtig dat niemand in België ooit van deze school heeft gehoord!

Maar over jobaanbiedingen moet ik mij gelukkig nog even geen zorgen maken. Laat ik eerst maar zorgen dat ik in Lille voor alle vakken slaag. Daarom zou ik nu beter mijn presentatie voor morgen voorbereiden. Ik heb deze net met mijn groepje (Sue – Steve – Alejandra – Daniela) in elkaar gestoken. De slides zijn al in orde, nu nog verzinnen wat ik er bij zou vertellen … .

05-02-2008 om 00:00 geschreven door Natalie