|
Woensdag werd ik wakker met een vreselijke keelpijn. Keelpijn is nooit echt aangenaam maar als je weet dat je een presentatie moet geven is het een kleine ramp. Daarom ging ik bij Ninfa schooien om een keelpastilletje om het enkele seconden later subtiel weg te moffelen in een zakdoekje. Nota aan mezelf: Mexicaanse keelpastilles smaken NIET lekker! Ik besloot dan maar om mezelf op school te trakteren op een chocolat chaud: véél lekkerder en even efficiënt! Even later stonden ik en Alejandra de klas de impact van Chinese softwarepiraterij op de winstcijfers van Microsoft duidelijk te maken. De presentatie verliep vlot en het viel gelukkig niet op dat ik ziek was aangezien iedereen in de klas ziek is. En niet alleen in onze klas, bijna iedere uitwisselingsstudent is ziek! De verkoudheden worden hier echt aan een sneltempo doorgegeven. Dit heeft volgens mij twee redenen. Eén: dat idioot gekus de ganse tijd! Ok, we moeten ons integreren in de Franse cultuur maar iedere ochtend heel de klas twee kussen geven, vind ik er toch wat over. En ten tweede: het delen van glazen en flessen. Op een feestje kan ik het nippen van elkaars drankje nog toestaan, de alcohol zorgt wel voor de ontsmetting. (Alhoewel dat ook dit niet altijd zonder gevaar is. Nota aan mezelf: een Hongaarse cocktail van Rum met tomatensap is NIET lekker!) Maar nu wordt er ook al buiten de party scene gezellig gedeeld. Enkele dagen voor ik ziek werd, heeft er nog een Chinese van mijn flesje water gedronken. Ik heb nu waarschijnlijk SARS. Ik wist dat ik nooit mijn smetvrees had mogen opgeven.
Gelukkig bleef mijn ziekte beperkt zodat ik vrijdag het examen kon meedoen. Dit examen vond plaats om 10u45 nadat we nog les van datzelfde vak hadden gehad van 8u30 tot 10u30. Het Franse schoolsysteem wordt eigenaardiger met de dag.
Om mijn genezing een beetje te versnellen, besloot ik na mijn examen naar huis te gaan. Medicijnen kunnen een mens veel helpen maar er is slechts één ding dat je echt beter maakt: je eigen bedje. En a nice home cooked meal natuurlijk! En er stond mij thuis veel lekkers te wachten: vol-au-vent, chocolademousse, speculaasijs (allemaal lekker Belgisch) en de mama bakte speciaal voor mijn goed rapport appelbeignets! Wat een beloning en een veel betere stimulans dan de studiebeurs die EHSAL in petto heeft voor zijn beste student. Gratis een jaar bijstuderen is toch geen prijs voor de slimste student? Geeft dat aan den domste he!
Na een uitgebreide maaltijd doorbladerde ik even de kranten van de voorbije week om toch nog een beetje op de hoogte te blijven van het nieuws in de wereld. En wat voor nieuws! Slecht nieuws! Héél slecht nieuws! Dramatisch nieuws! Bloch sluit! Hoe zal ik dit verlies ooit te boven komen? Bloch is onvervangbaar. En zelfs geen honderd croissants van Paul kunnen mij ooit van gedacht doen veranderen
.
|
.
