|
Vandaag legde ik mijn examen Consumer exploitation: The Indian perspective af, wat meteen ook het afscheid van mijn Indische leerkracht betekende. Ditmaal geen zucht van opluchting maar van weemoed aangezien ik mijn Indische leerkracht echt ga missen :)! De voorbije vijf dagen onderwees hij ons over de verschillende manieren waarop bedrijven consumenten uitbuiten. Niet op een strenge leerkrachtentoon maar als een zachtaardige surrogaatpapa die ons wilde beschermen tegen de grote, boze wereld. Het was ook een man van de alternatieve geneeskunde. Toen hij mij betrapte op het nemen van een keelpastille hield hij mij tegen: Natalie, why do you take this? The best remedy to cure a sore throat is to gargle with hot, salted water. Na het uitproberen, moet ik bekennen dat het inderdaad een beetje helpt maar ik heb wel de rest van de dag met een vreselijke dorst rondgelopen!
Naast geneeskunde leerde hij ons ook veel bij over de Indische klederdracht. Woensdag kwam hij de klas binnen met een eigenaardige, lange vest aan. Toen wij hem om uitleg vroegen zei hij Deze typische Indische vest heb ik speciaal voor jullie aangedaan zodat jullie ook eens kunnen zien hoe men in India gekleed gaat. Ja, het was echt een lieve man, misschien zelfs een beetje te lief. Zonder problemen stemde hij erin toe om ons onze notas te laten gebruiken tijdens het gesloten boek examen. Maar aangezien het vooral toepassingsvragen waren, hielpen deze notas ons niet erg. Dus ook toen hij besliste om tijdens het examen even een koffietje te gaan drinken en ons dus een half uur lang zonder toezicht in het lokaal achterliet, konden we elkaar niet veel helpen. Het gaf Romka en mij wel even de tijd om te overleggen hoe we afscheid zouden nemen van onze leerkracht. We zagen namelijk dat toen Mariana haar examen indiende er een innig afscheid volgde, inclusief enkele kussen op de wang. Ok, Romka en ik apprecieerden onze leerkracht allebei heel erg maar om hem nu te beginnen kussen was er toch een beetje over. Uiteindelijk konden we het nog net op tijd vermijden: hij leunde dichter, wij leunden verder waardoor we er met een stevige handdruk en een Romana and Natalie, it was a pleasure teaching you vanaf geraakten. Ja, hij was de eerste leerkracht om mij met mijn voornaam aan te spreken. Dit was een leuke afwisseling na twee maand aan een stuk gerefereerd te worden als girl of nog erger Belgium. Sommige leerkrachten hebben hier namelijk de gewoonte om de leerlingen aan te spreken met hun nationaliteit. Does anybody have some comments on that? Maybe Poland? No? Okay, maybe Belgium? No? Belgium wants to stay neutral? Yes Im like Switzerland, heb ik maar geantwoord.
Na het examen volgde er mij een grote beloning: ik ging naar huis! Dit maakte van mij direct weer het meest benijde meisje in Lille. Oh, if only I also could leave France for just two days, than I would feel sane again! hoorde ik langs alle kanten. Ja, het zich 24 uur op 24 in de Franse cultuur bevinden, is hard voor iedereen! Het is onverklaarbaar maar op het moment dat mijn lief zusje de grens Frankrijk-België voorbijreed, daalde er een golf van opluchting over mij neer. Naast het terugzien van familie, vrienden en zieke katjes keek ik natuurlijk weer uit naar een deftige maaltijd aangezien ik tegenwoordig in Lille altijd in het studentenrestaurant eet. Dit heeft vele voordelen: het is goedkoop (2,8 voor warme maaltijd, drank en voorgerecht of dessert en als er niet gecontroleerd wordt is het 2,8 voor warme maaltijd, enkele drankjes, voorgerecht en een vijftal desserts), ik moet minder naar de supermarkt, ik moet niet eten op onmenselijk vroege of late uren om de cookingrush van mijn Franse kotgenoten te vermijden en het is sociaal aangezien bijna iedere uitwisselingsstudent mijn mening deelt. Maar ondanks de voordelen vraag ik mij af wat de lange termijn gevolgen zullen zijn van drie maanden cafetariavoedsel
.
Mijn Indische leerkracht (met zijn zwart, Indische vestje) op audiëntie bij één of andere minister.
 Parle à ma main?
14-03-2008 om 00:00
geschreven door Natalie
|
