Wat een heerlijk rustige nacht!!! Slapen in een gewoon bed met echte lakens!!! Geen druk gedoe bij het opstaan of geflits van (kop)lampjes, geen wachtrijen aan het toilet, ...een zalig begin van een nieuwe dag.
Om zes uur zijn we in het duister aan onze tocht begonnen en stilaan zagen we meer en meer van de mooie omgeving.
We moesten onze aandacht er goed bijhouden want het ging erg bergaf op soms smalle, met losse keien bezaaide paadjes. De panorama's die we onderweg te zien kregen ,maakten het meer dan de moeite waard.
Na twee uurtjes stappen en zeker 600m lager genoten we nog na van dit stukje natuur in het stadje Molinaseca en was het ook tijd voor een thee- of koffiepauze.
Daarna zetten we onze weg verder naar de grotere stad Ponferrada. We zagen ze al een tijdje in de verte liggen. De Camino maakte een grote bocht om de stad heen, zodat we niet kilometers door de stadsrand moesten lopen maar een mooie entree maakten langs het indrukwekkende 13de eeuwse kasteel en onmiddellijk in het toeristisch hart van de stad waren met zijn basiliek en gezellige pleintjes.
Paul is er meteen op zoek gegaan naar een barbier en heeft er ook een gevonden maar er zaten al meerdere wachtenden in de zaak.
We besloten dus maar de tocht verder te zetten tot het einde. Om een uur bereikten we onze volgende overnachtingsplaats. We hebben met ons drieen een kamer van vier en hopelijk blijft dat zo.
Pascal, een iets tragere wandelaar dan wij tweetjes, kwam vandaag met de opmerking dat hij nog trager is dan zijn schaduw...de foto bewijst het.
Na de massage gisterenavond voelde Paul zich in topvorm voor de beklimming naar Cruz de Ferro (1504 m).
Vanaf de eerste stap die we in de donkere hoofdstraat van het dorp, met de mooie stenen huizen,zetten, ging het bergop.
Langzaam ontsluierde het landschap zich, de zon verhief zich boven de toppen, een zeer intense geweldig mooie ervaring.
En dan kom je bij het letterlijke maar ook wel emotionele hoogtepunt van de dag.
Het Cruz de Ferro, een klein kruis op een hoge paal op een berg vol stenen, ook briefjes met een boodschap, een wens , een gedachte, ...is voor iedereen bereikbaar, al wandelend , fietsend of met de auto. Wij hebben er ook ons letterlijke en figuurlijke steentje achtergelaten.
Het tweede deel van de tocht hebben we verder genoten van de mooie omgeving; van de vergezichten en de kleurschakeringen ervan.
Rond elf uur zagen we onze aankomstplaats in de verte: enkele stenen huizen met zwarte leien daken, tussen het groen. Het werd nog een pittige afdaling.
Maar we kwamen goed terecht.
We hadden gisteren een kamer gereserveerd voor drie en dat valt reuze mee.
Morgen dalen we verder tot zo'n 500 m.
We rekenen op een rustige, verkwikkende nacht en dan kunnen we verder van deze mooie omgeving genieten.
Zalige groetjes,
Paul en Lut.
Dag 104: San Justo de la Vega-> Rabanal del Camino 25 km
Op een klein kamertje, met drie stapelbedden, naast een drukke verkeersweg hebben we met vier toch enkele uurtjes geslapen.
Gisterenavond tijdens ons avondeten in de alberge,kwam een Berlijnse dame binnen, met grote rugzak en moegewandeld, die er een slaapplaats zocht. Groot was mijn verbazing toen ik nadien op onze slaapkamer die vrouw in de badkamer trof en hare hele rugzak al op mijn slaapplaats uitgestald zag. Wij hadden in de namiddag, de drie onderste bedden al ingepalmd en het heeft me toch wat moeite gekost om deze harde tante op de bovenste etage te krijgen.
Deze morgen waren we om halfvijf al wakker en om kwart voor zes op weg naar Astorga, waar we een uurtje later arriveerden. Astorga is een aangenaam stadje met enkele zeer mooie gebouwen en pleinen. Daar namen we ook even tijd voor een koffiepauze want ons ontbijt ( ontbijtgranen met wat yoghurt ) hebben we in de trappenhal van het hotel genuttigd.
Vandaag was het weer parallel lopen met een autoweg, maar veel minder druk, soms wat stijgend, dan weer dalend, van dorpje naar dorpje die in het glooiende landschap al van ver zichtbaar zijn, maar de weg ernaartoe is bedrieglijk lang.
Het akkerland van de afgelopen dagen had plaatsgemaakt voor een geel golvend landschap vol struikgewas met daarachter de donkergrijze, afgeronde bergtoppen.
En omdat het de Belgische Nationale feestdag was en we in opperbeste stemming waren, hebben Paul en ik tweemaal het Belgisch volkslied "gefloten". Niemand heeft het gehoord maar zonder te stoefen, we hebben nog nooit zo mooi gefloten.
Tijdens de laatste kilometers ging de zon al eens schuil achter enkele donkere wolken en de wind kwam ook opzetten. En net voor we onze alberge bereikten vielen er enkele druppels. We waren net voor het onweer binnen.
Het is nu lekker wat koeler maar of de was nu zal drogen??? Wie zei ook weer: Elk voordeel hep zijn nadeel!
We hebben ons weer eens geinstalleerd in een slaapzaal met 6 stapelbedden. Paul vanonder, ik boven... Ja kamperen is de mooiste zomersport, waardoor je steeds maar jonger wordt... De gastvrouw is erg vriendelijk, zeer mooie douches, de wasmachine heeft gedraaid, de herberg hiernaast heeft heel wat vegetarisch op het menu, voor 2 euro krijgen je voeten een mechanische massage, ... We hebben het dus weer getroffen.
De driepersoonskamer voor morgen is ook gereserveerd, alleen het weer dat zullen we moeten afwachten.
