Dag 104: San Justo de la Vega-> Rabanal del Camino 25 km
Op een klein kamertje, met drie stapelbedden, naast een drukke verkeersweg hebben we met vier toch enkele uurtjes geslapen.
Gisterenavond tijdens ons avondeten in de alberge,kwam een Berlijnse dame binnen, met grote rugzak en moegewandeld, die er een slaapplaats zocht. Groot was mijn verbazing toen ik nadien op onze slaapkamer die vrouw in de badkamer trof en hare hele rugzak al op mijn slaapplaats uitgestald zag. Wij hadden in de namiddag, de drie onderste bedden al ingepalmd en het heeft me toch wat moeite gekost om deze harde tante op de bovenste etage te krijgen.
Deze morgen waren we om halfvijf al wakker en om kwart voor zes op weg naar Astorga, waar we een uurtje later arriveerden. Astorga is een aangenaam stadje met enkele zeer mooie gebouwen en pleinen. Daar namen we ook even tijd voor een koffiepauze want ons ontbijt ( ontbijtgranen met wat yoghurt ) hebben we in de trappenhal van het hotel genuttigd.
Vandaag was het weer parallel lopen met een autoweg, maar veel minder druk, soms wat stijgend, dan weer dalend, van dorpje naar dorpje die in het glooiende landschap al van ver zichtbaar zijn, maar de weg ernaartoe is bedrieglijk lang.
Het akkerland van de afgelopen dagen had plaatsgemaakt voor een geel golvend landschap vol struikgewas met daarachter de donkergrijze, afgeronde bergtoppen.
En omdat het de Belgische Nationale feestdag was en we in opperbeste stemming waren, hebben Paul en ik tweemaal het Belgisch volkslied "gefloten". Niemand heeft het gehoord maar zonder te stoefen, we hebben nog nooit zo mooi gefloten.
Tijdens de laatste kilometers ging de zon al eens schuil achter enkele donkere wolken en de wind kwam ook opzetten. En net voor we onze alberge bereikten vielen er enkele druppels. We waren net voor het onweer binnen.
Het is nu lekker wat koeler maar of de was nu zal drogen??? Wie zei ook weer: Elk voordeel hep zijn nadeel!
We hebben ons weer eens geinstalleerd in een slaapzaal met 6 stapelbedden. Paul vanonder, ik boven... Ja kamperen is de mooiste zomersport, waardoor je steeds maar jonger wordt... De gastvrouw is erg vriendelijk, zeer mooie douches, de wasmachine heeft gedraaid, de herberg hiernaast heeft heel wat vegetarisch op het menu, voor 2 euro krijgen je voeten een mechanische massage, ... We hebben het dus weer getroffen.
De driepersoonskamer voor morgen is ook gereserveerd, alleen het weer dat zullen we moeten afwachten.
Dag 103: Villadangos del Paramo -> San Justo de la Vega 26 km
Gisterenavond hebben we nog kunnen genieten van een gratis en weldoende massagebeurt van studenten kine.
Tussen vijf en zes uur deze morgen was er al heel wat bedrijvigheid in de alberge; vroeg op pad kunnen gaan en aankomen voor de grootste hitte, is de boodschap.
Het eerste deel van de wandeling verliep, zoals gisteren nog parallel met die drukke verkeersweg. Daarna hadden we de keuze om die te volgen of voor een variante te gaan. Wij en ook de meesten kozen voor de variante. We liepen tussen de mais- en bietenvelden waar de watersproeiers sierlijk overheen dansten. Wij genoten soms mee van de verfrissing.
Het landschap werd heuvelachtiger en steeds ruimer. We wandelden van het ene dorpje naar het andere.
Tegen de middag moest er al goed geklommen en gedaald worden op een pad vol keien en het werd erg warm.
Maar dan staat er in dat niemandsland een kraam, uitgebaat door een stel idealistische jongeren die je gratis fruit ( o.a. watermeloen), frisdrank, een matras om op uit te rusten, zelfs een massage... aanbieden.
Dat kikkert je weer op en het einde is in zicht.
We logeren in een dorpje net voor Astorga, waar de meesten wel naar doorstappen.
Wij logeren waarschijnlijk een stuk rustiger. We zijn hier voorlopig de enige drie pelgrims.
Zonovergoten groetjes,
Het is de laatste dagen de gewoonte om 's morgens langs het achterpoortje te vertrekken.
De twee West-Vlamingen waarmee we gisteren in de alberge kennismaakten waren in de verste verte niet meer te bespeuren. Heel aangename mannen, een bankier en een leraar-kunstonderwijs, zowat van onze leeftijd, die elkaar voor de camino nauwelijks kenden maar nu een perfect en grappig duo vormden. Het deed deugd nog eens in gewoon Nederlands een praatje te slaan.
Het werd vandaag een zeer korte tocht. Om 9 uur stonden we al voor de nog gesloten kathedraal en waren om halftien bij de eerste bezoekers. Pelgrims kregen hier geen reductie en de audiogids was in het Duits...de kathedraal is zeker een bezoekje waard, vooral de glasramen maakten veel indruk maar wie Burgos gezien heeft ...
Op het toeristenbureau haalden we een stadsplannetje en daar konden ze ons ook wijzen waar de schoenmaker woonde. Die vonden we vlug, in een werkplek van 2 op 4 heeft hij,van beide paren, de hielen perfect gerepareerd in een halfuur tijd,voor amper 11 euro.
Een kapper voor Paul hebben we echter niet gevonden.
We logeren nu in een hostel op een heel gerieflijke tweepersoonskamer dicht bij het centrum.
De kathedraal van Leon moet dan wel in grootte onder doen voor die van Burgos, voor het stadscentrum is het net andersom: statige gebouwen, pleinen, talloze winkelstraten...een groot, druk stadscentrum.
Pascal is ook in Leon aangekomen, we weten
niet precies waar hij logeert, maar hopelijk zien we elkaar vanavond .
