We waren de enige gasten in de alberge, hebben elkaar een rustige nacht gegund en trokken om precies zes uur de voordeur achter ons dicht en stapten rechttoe, rechtaan naar het volgende van dorp en weer verder. Er viel weinig leven te bespeuren. De koffie en de thee lieten
vandaag erg lang op zich wachten.
Maar eens de bebouwing achter ons gelaten en in het ochtendgloren zagen we weelderige wijngaarden tegen de bergflanken. Weelderig, daarmee bedoel ik vooral het overvloedige gebladerte. Het gaf eerder een onverzorgde aanblik. Misschien eigen aan de soort maar nadien hebben we toch ook nog de strakkere versies gezien.
Het landschap bood mooie vergezichten maar we hebben er ook serieus voor geklommen en gedaald.
Het weer is vanmorgen lang bewolkt gebleven en het heeft zelfs een paar minuutjes was geregend. Maar dat was een welgekomen korte verfrissing en we hebben niet die extreme hitte gehad.
''s Middags waren we in het stadje Villafranca de Bierzo waar we wat aten en waar Paul eindelijk zijn baard kon laten fatsoeneren.
Daarna ging het parallel met de autosnelweg, tussen twee bergflanken, naar het onooglijk plaatsje Pereje. met een eenvoudige alberge met twee slaapzalen met elk twaalf eenpesoonsbedden. Dat geeft direct meer ademruimte.
Onderweg zagen we verschillende keren hoeveel km nog tot Santiago. De ene keer was het net onder, de andere keer net boven de 200 km. Wij weten dat het zeker geen 200 meer is. Het geeft ons moed maar de laatste loodjes beginnen toch door te wegen. Maar ... we zullen doorgaan.
Je leest wel hoe...
Groetjes,
Paul en Lut.
Wat een heerlijk rustige nacht!!! Slapen in een gewoon bed met echte lakens!!! Geen druk gedoe bij het opstaan of geflits van (kop)lampjes, geen wachtrijen aan het toilet, ...een zalig begin van een nieuwe dag.
Om zes uur zijn we in het duister aan onze tocht begonnen en stilaan zagen we meer en meer van de mooie omgeving.
We moesten onze aandacht er goed bijhouden want het ging erg bergaf op soms smalle, met losse keien bezaaide paadjes. De panorama's die we onderweg te zien kregen ,maakten het meer dan de moeite waard.
Na twee uurtjes stappen en zeker 600m lager genoten we nog na van dit stukje natuur in het stadje Molinaseca en was het ook tijd voor een thee- of koffiepauze.
Daarna zetten we onze weg verder naar de grotere stad Ponferrada. We zagen ze al een tijdje in de verte liggen. De Camino maakte een grote bocht om de stad heen, zodat we niet kilometers door de stadsrand moesten lopen maar een mooie entree maakten langs het indrukwekkende 13de eeuwse kasteel en onmiddellijk in het toeristisch hart van de stad waren met zijn basiliek en gezellige pleintjes.
Paul is er meteen op zoek gegaan naar een barbier en heeft er ook een gevonden maar er zaten al meerdere wachtenden in de zaak.
We besloten dus maar de tocht verder te zetten tot het einde. Om een uur bereikten we onze volgende overnachtingsplaats. We hebben met ons drieen een kamer van vier en hopelijk blijft dat zo.
Pascal, een iets tragere wandelaar dan wij tweetjes, kwam vandaag met de opmerking dat hij nog trager is dan zijn schaduw...de foto bewijst het.
Na de massage gisterenavond voelde Paul zich in topvorm voor de beklimming naar Cruz de Ferro (1504 m).
Vanaf de eerste stap die we in de donkere hoofdstraat van het dorp, met de mooie stenen huizen,zetten, ging het bergop.
Langzaam ontsluierde het landschap zich, de zon verhief zich boven de toppen, een zeer intense geweldig mooie ervaring.
En dan kom je bij het letterlijke maar ook wel emotionele hoogtepunt van de dag.
Het Cruz de Ferro, een klein kruis op een hoge paal op een berg vol stenen, ook briefjes met een boodschap, een wens , een gedachte, ...is voor iedereen bereikbaar, al wandelend , fietsend of met de auto. Wij hebben er ook ons letterlijke en figuurlijke steentje achtergelaten.
Het tweede deel van de tocht hebben we verder genoten van de mooie omgeving; van de vergezichten en de kleurschakeringen ervan.
Rond elf uur zagen we onze aankomstplaats in de verte: enkele stenen huizen met zwarte leien daken, tussen het groen. Het werd nog een pittige afdaling.
Maar we kwamen goed terecht.
We hadden gisteren een kamer gereserveerd voor drie en dat valt reuze mee.
Morgen dalen we verder tot zo'n 500 m.
We rekenen op een rustige, verkwikkende nacht en dan kunnen we verder van deze mooie omgeving genieten.
Zalige groetjes,
Paul en Lut.
