Dag 103: Villadangos del Paramo -> San Justo de la Vega 26 km
Gisterenavond hebben we nog kunnen genieten van een gratis en weldoende massagebeurt van studenten kine.
Tussen vijf en zes uur deze morgen was er al heel wat bedrijvigheid in de alberge; vroeg op pad kunnen gaan en aankomen voor de grootste hitte, is de boodschap.
Het eerste deel van de wandeling verliep, zoals gisteren nog parallel met die drukke verkeersweg. Daarna hadden we de keuze om die te volgen of voor een variante te gaan. Wij en ook de meesten kozen voor de variante. We liepen tussen de mais- en bietenvelden waar de watersproeiers sierlijk overheen dansten. Wij genoten soms mee van de verfrissing.
Het landschap werd heuvelachtiger en steeds ruimer. We wandelden van het ene dorpje naar het andere.
Tegen de middag moest er al goed geklommen en gedaald worden op een pad vol keien en het werd erg warm.
Maar dan staat er in dat niemandsland een kraam, uitgebaat door een stel idealistische jongeren die je gratis fruit ( o.a. watermeloen), frisdrank, een matras om op uit te rusten, zelfs een massage... aanbieden.
Dat kikkert je weer op en het einde is in zicht.
We logeren in een dorpje net voor Astorga, waar de meesten wel naar doorstappen.
Wij logeren waarschijnlijk een stuk rustiger. We zijn hier voorlopig de enige drie pelgrims.
Zonovergoten groetjes,
Het is de laatste dagen de gewoonte om 's morgens langs het achterpoortje te vertrekken.
De twee West-Vlamingen waarmee we gisteren in de alberge kennismaakten waren in de verste verte niet meer te bespeuren. Heel aangename mannen, een bankier en een leraar-kunstonderwijs, zowat van onze leeftijd, die elkaar voor de camino nauwelijks kenden maar nu een perfect en grappig duo vormden. Het deed deugd nog eens in gewoon Nederlands een praatje te slaan.
Het werd vandaag een zeer korte tocht. Om 9 uur stonden we al voor de nog gesloten kathedraal en waren om halftien bij de eerste bezoekers. Pelgrims kregen hier geen reductie en de audiogids was in het Duits...de kathedraal is zeker een bezoekje waard, vooral de glasramen maakten veel indruk maar wie Burgos gezien heeft ...
Op het toeristenbureau haalden we een stadsplannetje en daar konden ze ons ook wijzen waar de schoenmaker woonde. Die vonden we vlug, in een werkplek van 2 op 4 heeft hij,van beide paren, de hielen perfect gerepareerd in een halfuur tijd,voor amper 11 euro.
Een kapper voor Paul hebben we echter niet gevonden.
We logeren nu in een hostel op een heel gerieflijke tweepersoonskamer dicht bij het centrum.
De kathedraal van Leon moet dan wel in grootte onder doen voor die van Burgos, voor het stadscentrum is het net andersom: statige gebouwen, pleinen, talloze winkelstraten...een groot, druk stadscentrum.
Pascal is ook in Leon aangekomen, we weten
niet precies waar hij logeert, maar hopelijk zien we elkaar vanavond .
Precies om 6 uur verlieten we de alberge en stapten we verder op het wandelpad langs de platanen, deze keer parallel met een drukke autoweg, nadien autosnelweg, richting Leon.
Aan de linkerkant passeerden we vooral maisvelden en rechts werd het landschap heuvelachtiger, met daarachter heel vaag bergtoppen.
We regen weer de kilometers aaneen, namen een koffiepauze in een gezellige bar met Weense walsmuziek en na vijf uurtjes onderweg bereikten we onze slaapplek. We slapen vannacht nog eens met z'n tweetjes in een kamer.
Morgen hebben we nog maar 9 km te gaan tot Leon en hopen daar, naast het stadsbezoek , even langs te gaan bij een schoenmaker en een kapper.
Deze namiddag staat er, naast het uitzoeken van een overnachtingsplek voor morgen, rust of wat bijslapen op het programma.
