We hebben zoals gepland, vandaag een rustdag genomen. Maar het was ook nodig want Paul zijn rug werkte nog tegen. We hebben opnieuw een overnachtingsplaats hier moeten aanvragen en ook gekregen. We slapen nu wel samen op een kamer, maar betalen er ook meer voor.
Deze morgen waren we om 7 uur al in een zijkapel van de basiliek om de laude (ochtendgebed) van de paters en zusters mee te maken. Hemelse sopraan- en tenorstemmen, en nadien zijn de pelgrims vooraan uitgenodigd om de zegen te ontvangen. Een heel speciaal moment.
En dan was het zoeken naar een slaapplaats voor morgen als we op pad kunnen gaan..
De hele dag is Paul, vanuit rusttoestand,daarmee in de weer geweest en hopelijk krijgen we seffens een positief antwoord.
We, vooral Lut, hebben alle tijd gehad om het stadje te verkennen maar hopelijk kunnen we morgen onze tocht verderzetten.
We blijven positief!
Groetjes, Paul en Lut.
Het was weer een zeer aangename overnachtingsplek , lieve gastvrouw en zeer aangenaam gezelschap, die we moesten verlaten.
Maar de zon was al van de partij, tijd om te vertrekken na nog even bij de plaatselijke superette langs te zijn geweest.
We gingen vandaag door het bos, langs dorpjes en velden, het terrein werd heuvelachtiger en bosrijker.
Er waaide wel een koude westenwind en af en toe vielen er enkele druppels en op 7 km, na een onverwachte koffiepauze onderweg, kregen we het einddoel al in zicht... hoog boven op een heuvel.
Vezelay , een oud stadje met een bijzondere basiliek, we moeten nog overweldigd worden maar het trekt toeristen.
Vandaag slapen we voor het eerst gescheiden van bed. Er is een mannen- en een vrouwenslaapzaal.
Papa heeft zich wel wat geforceerd om nog tijdig op het postkantoor te zijn. We gaan het morgen alleszins wat rustiger aan doen.
Op aanraden van de gastvrouw zijn we toch maar begonnen langs de D 2. We gingen een tijd lang parallel met de autoroute du soleil met stevige wind op kop. Tien kilometer lang langs wiegende, wuivende akkers tot in de stad Vermenton. Een middelgrote maar erg verouderde stad.
Namiddag wandelden we langs de dorpjes Lucy-sur-Cure, Bessy-sur- Cure en daarna naar onze overnachtingsplaats Arcy-sur-Cure. Inderdaad alle drie gelegen langs de Cure die nog steeds buiten haar oevers stroomde.
Wij hebben het vandaag weer lekker droog kunnen houden en onze dagelijlse was hangt buiten al op het rek.
Vannacht slapen we met vier, met Marcel en een Duitser Nico op een zolder.
En onze zeer vriendelijke gastvrouw is bezig met het avondeten en de lekkere geuren stijgen al tot op onze zolder.
Morgen, op naar Vezelay...het tweede ( na Reims) ankerpunt op onze tocht. We gaan daar een snipperdag nemen.
Eerst even een rechtzetting voor diegenen die ons op de kaart volgen: dag 23 zijn we aangekomen in Foret-Chenu i.p.v. Foret-Cornu.
We hebben het gisteren toch weer getroffen met onze chambre d'hotes. De gastvrouw heeft ons cullinair echt in de watten gelegd zowel bij het avondeten met eigen chabliswijn, als bij het ontbijt met zelfgebakken cake...
En onze kledij was weer helemaal droog bij de houtgestookte centrale verwarmingsketel.
En ... er was zelfs gezorgd voor zon!
Maar toch namen we voor alle zekerheid weer de D-wegen.
Het werd weer een mooie route, heuvelachtig , eerst nog wat akkers maar al vlug eindeloze wijnvelden die er nu al iets groener uitzagen. Maar het water kolkte in de afvoerkanaaltjes van de wijngaarden.
Bij het binnenkomen van het stadje Chablis zagen we hoe de rivier de Serein buiten haar oevers was getreden.
Rond 16 uur waren we bij onze overnachtingsplaats en we zijn weer goed gehuisvest en op tijd binnen want het heeft al weer wat geregend.
En nu is net Marcel gearriveerd. Een Nederlander uit de Betuwe waar we al meerdere keren op hetzelfde adres gelogeerd hebben. Hele toffe mens. Dus dat wordt weer een heel gezellige avond.
Lieve groetjes, Paul en Lut.
Het regende al toen Paul vanmorgen ons brood ging halen bij de bakker...We hebben de tijd genomen om te ontbijten , de picknick te maken en ons logement netjes achter te laten maar er bleef nattigheid komen en met de aangepaste kledij zijn we dan maar vertrokken.
Paul had gisterenavond al de hele route uitgestippeld op D-wegen... En dat viel best mee, niet te druk verkeer en van dorpje naar dorpje. 's Middags, we waren druipnat, hadden we gehoopt op een droog plekje, misschien een cafeetje maar het werd een portaaltje van een bank.
Gauw terug vertrekken,om niet te zeer af te koelen, was de boodschap.
Het regende al wat minder en in het volgende dorp was er zowaar een bar-restaurant waar even konden drogen en opwarmen bij thee en koffie.
Het laatste stukje verliep bijna droog.
En dan zitten we nu in een zeer comfortabele chambre d'hote terwijl het buiten aan het gieten is en we om de vijf minuten eenTGV horen voorbijzoeven.
Maar toch dacht ik dat soms heel even de zon scheen: je stapt bijna op automatische piloot, je hoofd naar beneden en als je dan langs zo'n reusachtig geel koolzaadveld komt is het net of je een flits zonlicht ziet.
