Op n verslagje van mn 4-daagse trip is het nog even wachten. Ik wilde nu enkel laten weten dat ik levend, zonder kleerscheuren, met n nieuw paar schoenen en n eerste lading souvenirs terug ben in Petro waar het intussen gesneeuwd heeft en waar die sneeuw ook hier en daar gesmolten is en vervangen is door n vieze bruine brei. Het hoort erbij.
Ah! Ik ben vergeten te zeggen: op de eerste foto van vorig berichtje wordt een voor oplossing gezorgd bij het probleem 'de fruitsap is op'. Heeft er iemand confituur? Hops confituur in de bokaal, kokend water erop en schudden maar, efkes de frigo in en voila, mors, ofte russisch bessensap op onorthodoxe wijze bereid. Santee!
Omdat ik morgen op trip vertrek en mijn ipod lang genoeg moet opladen, besteed ik graag wat tijd om jullie te informeren over mijn uitermate interssante weekend.
De afspraak was woensdag gevallen om mijn verjaardag vrijdag verder te vieren in het FMcafe. Zo gezegd zo gedaan. Omdat het n russische stek is, had ik me aan slechte muziek verwacht, maar omdat de FM bekend staat als hip, had ik dan weer ok muziek verwacht. De eerste 2 uur kon ik het allemaal nog aan me voorbij laten gaan, maar nadien werden alle oude hits van J-Lo, Tom Jones, MIchael Jackson en weet ik wie nog allemaal van 10 jaar geleden me toch net wat te veel. Bovendien kregen we om het uur 4(!) slows aan onze laars gelapt. Halleluja. Een ervaring rijker, volgende keer toch maar n andere club.
Zaterdag leek rustig te worden, tot Misha me uitnodigde ter gelegenheid van zijn verjaardag. De stakker had zich heel de dag in het zweet gewerkt om een gigantisch gedekte tafel voor n man of 15 klaar te stomen. Er was de keuze tussen wijn uit n doos en vodka, dus besloot ik in de vodka te gaan. Na 3 toosts was mijn verlegenheid weg en kon ik nader kennismaken met alweer een heel gezelschap nieuwe gezichten, die me voor de gelegenheid 'Europa' hadden gedoopt. Zij hadden ook al wat op en Morgane leek te moeilijk ofzo. De jongens gingen nog uit, maar daarvoor heb ik gelukkig gepast. Misha's eten was heel lekker, maar er was bijna geen vlees bij en ook de belgische frieten die me anders zo alcohlbestendig maken, waren niet van de partij. Laat ons dus kort samenvatten dat het me daarna niet zo goed vergaan is, maar dat ik toch n supergezellige avond heb gehad Foto's onderaan.
Zondag ben ik de naweeen te boven gekomen en samen met 5 anderen naar n interview gegaan met n journalist die voor de jongerenkrant werkt. Hij wilde indrukken verzamelen van buitenlandse studenten die hier studeren. De chinezen wisten te vertellen dat ze fruit en groenten hier DUUR vinden. Olga en ik waren in shock. Nadien heeft Olga me voor mn verjaardag op n cinema getrakteerd. N tekenfilm in 3D over n machine die water in eten doet veranderen. Daar krijgt n mens honger van! Allemaal dolletjes, maar de grootste verrassing van dit weekend was toch in de lokale winkel vlakbij ons. Ik had al willen zien dat er geen hesp zoals bij ons hier te verkijgen is, alleen hespeworst-achtige dingen. En zie daar, een verpakking met hesp die eruitziet zoals bij ons en in grote letters 'Bauwens'. Hollands? Ik neem het pak: Zele, Belgie. Ik heb staan grijnzen met die hesp in mijn handen, ze dachten wrs dat ik een vijs los had, maar dit was echt te gek voor woorden. Hesp uit Zele in Petrozavodsk. Tenslotte hebben de pokermensen me zondagavond nog op zelfgemaakte bliny getrakteerd. Omdat ze zoet waren en vrij dik, had ik een beetje een gewone pannenkoeken gevoel, maar lekker was het zeker.
Zo, nog wat foto's en dan zie ik jullie volgende week terug, na mijn toeristisch uitje naar de Gouden Ring.
Nog steeds even grijs weer boven Petro. Gisteren met als extraatje een vette laag mist, vandaag dwarrelt er n soort kristalsuikersneeuw uit de lucht vergezeld van n snijdende wind. Zonder wind is het al bij al best nog 'warm'. Nu het winteruur is, is het om 17u al volledig donker, da s niet zo fijn. Genoeg Sabine Haagedorentje gedaan.
Maandagavond ben ik met Giacomo naar n vioolconcert geweest in de muziekacademie. Stringquartet uit Vilnjus. Blijkbaar heeft Rusland niet echt goede strijkerskwartetten omdat ze na de val van het communisme geen zin meer hadden om er geld in te stoppen. Zo gaat dan dan. Het was een nogal serieus, maar heel goed concert.
Dinsdag heb ik mijn nagels gelakt
Gisteren was een emotionele dag. Hoe kan het ook anders. Aan al de mensen die de moeite hebben gedaan om n kaartje/postpakketje/sms'je/mailtje/e-cardje te sturen of hier op mn blog n boodschapje achter te laten: echt supermercie! Hieronder ergens zie je trouwens hoe ik mijn Belgische kaartjes netjes boven mijn bed heb gerangschikt. Mama, Cas, Gridje, steengoed gemikt, jullie wensen zijn exact op 28/10 toegekomen!! Ik heb mezelf verbaasd door week n beetje treurig rondgelopen bij de gedachte aan mijn verjaardag zo ver van huis, ik dacht dat ik er geen last van zou hebben, maar toch Het ging allemaal vrij goed tot ik terugkwam van de les en ik mijn superleuk versierde kamerdeur ontdekte en 2 seconden later bleek dat Lena niet alleen n kaartje had geschreven voor mij, maar ook nog eens n cadeautje had gekocht voor haar nieuwe kamergenote die ze uiteindelijk nog maar 3 weken kent. Al die verrassingen dat was toch n beetje te veel ineens allemaal... Toen mijn (ex-)ganggenoten voor de deur deur stonden om wat te vieren, bleken ze ook nog eens 2u keukenarbeid verricht te hebben aan Sushi a la Son Dju, of juister benaamd: Kimbab. Er was ook nog n wenskaart bij en Karelisch souvenirdoosje waarin elk n eigen briefje met verjaardagswensen had gestopt. Ik heb echt de meest goedhartige mensen rond mij, ongelooflijk.
Giacomo en ik hadden verder afgesproken om vandaag het museum van beeldende kunst te bezoeken. Heel erg de moeite waard. Een tijdelijke tentoonstelling van vader en zoon Huntunnen (Kareliers met Fins roots) - heel erg mijn ding - en een permantente collectie Karelische schilders met elk een aparte stijl vormen de eigentijdse, wereldlijke kunst en dan was er ook nog n zaal iconen. Ik dacht dat dat weinig zou voorstellen, maar blijkbaar hebben ze uit de tijd van het communisme - wanneer ze de kerken massaal sloten of gelijk met de grond maakten - nog heel wat kunnen redden en ja daar zitten dan een paar sehr tolle deesissen, moeders Hodigitrias en Pokrovs bij (niet slavisten, raadpleeg wikipedia ;-))
Na het museum ben ik van teleurstelling in teleurstelling gerold: russische klerenwinkels. Ik dacht, ik koop eens iets moois, maar de werkelijkheid is dat er weinig moois in de rekken hangt en dat het ook niet zooo goedkoop is als men zou verwachten. Als iets 15-20euro kost, kan het me niet overdreven veel schelen, maar als n mens 40-50 euro uitgeeft, moet het toch al n mooi kledingstuk zijn. Niet dus. Ik begrijp Dasja als ze zegt dat ze naar Petersburg wil gaan om kleren te kopen..
Genoeg gekletst, tijd voor beeld, nog even wat commentaar:
- mijn nieuwe kamer; in actie met de bezem - bij Xin op Chinees eten - met Olga (L) en Marina (midden, lerares Russisch) - Op het beatlesconcert: buitenlanders united, vlnr: Ekatarina (lerares), Olga, Kerrtu, Jack, Giacomo, , Son Dju, Asta - in cafe Neubranderburg - kennismaking: de samovar; de rijkelijk gedekte tafel (Zjenia van de univ die alles heeft geregeld is de blonde links) - na de kennismaking: folkoreoptreden: de rij europese buitenlanders, son Dju en 8 Chinezen die ook bij ons wonen in de frunzestraat - de dames van het folkoreensemble - bij mij op spaghetti - mijn verjaardag - vlnr: Nga, Son Dju, Julia, Sasja, Marina, Lena, , Xin, Vasili - nog 2 buurmeisjes, Lecja en Lena. - Met Lena (die voor de gelegenheid haar 'Morgan' t-shirt had aangetrokken) en de knuffel die ze voor me had. Ze ziet er n beetje gottic uit zo in het zwart, maar da s toeval. Ze lacht ook nooit echt op foto blijkbaar, haar tanden zijn niet zo ideaal gerangschikt, maar in het dagelijkse leven draagt ze dus veel kleur en is het een hele vrolijke !! - mijn mooie deur!!! - nog wat Russian-style geposeer - kaartjes!! - en ten slotte: waarom een mens zich afvraagt waarom hij uberhaupt zijn schoenen nog zou poetsen als ze er na 2 stappen in de Petrozavodskse wildernis alweer zo uitzien.
Ik ga hier voortaan niet meer zeggen wat ik van plan ben. De russische onvoorspelbaarheid lijkt ook op mij haar vat te krijgen. Ik ben zaterdag niet uit mijn bed geraakt voor Marina's les, maar Son Dju wist me te vertellen dat het goed was.
Verder was het gisteren een vreemde dag. Invloedrijkste feit was dat ik vergeten was mijn klok te verdraaien en dit pas om 19u ontdekt heb. Dit heeft voor wat verwarring gezorgd wat het tijdstip van mijn stoofvleesschotel betreft, maar het was lekker en het is allemaal opgeraakt, dus goed zo.
Omdat Lena vorige keer 'gedweild' had en ze dit weekend thuis was, vond ik dat het mijn beurt was. Nu ga ik ongetwijfeld een aantal mensen doen lachen: Ik had nooit gedacht dat ik Assepoester-gewijs met een oude dweildoek in de hand al kruipend onder het bed zou kuisen en op mijn knieen het tapijt vierkante decimeter per vierkante decimeter zou afgaan met diezelfde doek. Maar zo doen ze dat hier in Rusland, dus ik onderwerp me aan de poetswet van het studentenhome. We hebben nu eenmaal geen 'schvabber'. Grote verrassing: op Lena's emmer staat 'groot inhoud' geschreven. Nederlands (met fouten) ! Vrijdag heb ik trouwens ook 3 zinnen nederlands gesproken met een van de Britten wiens moeder Hollandse is. Vreemd, maar t is eens leuk.
Dat was het. Ik moet dringend eens fatsoenlijk uitslapen. 6 weken Russische administratie, zoekwerk, kennismaken en continu denken en spreken in n vreemde taal en hier en daar oprispende emoties van het ver van huis zijn vergen toch wat en ik denk dat ik tot nu toe gewoon geen tijd heb gehad om stil te staan bij het feit dat ik moe ben, maar nu kan ik er niet meer omheen ofzo.
Weinig nieuws onder de zon, of beter gezegd: onder de grijze hemel waaruit vandaag de miezerigste regen ooit valt. Daar heb ik maar 2 lettergrepen voor: kaka.
Het de dagdagelijksheid treedt op in mn russisch leventje, met details ga ik jullie niet vervelen..
Omdat het humeur al eens even donker kleur als de zwartmodderige plassen, heeft Son Dju gisteren voor mij n " " op n appelsien getekend. Het ver van huis zijn kan al eens zijn tol eisen.. toch wel ja, maar dit bijster stukje "hoe monter ik iemand creatief op" in combinatie met voldoende chocola geven n mens alweer n beter gevoel. Een goede nachtrust zou geholpen hebben, maar om een of andere duistere reden wilde de slaap maar niet komen. Gevolg: Ik ben n wrak vandaag. Uitslapen is pas voor zondag, want morgen ben ik om 9u uitgenodigd om n les bij te wonen in n Russische middelbare school. Mijn buurmeisje Marina geeft daar haar laatste stageles en ik vind dat ik de uitnodiging niet mag afslaan. Interessante ervaring denk ik.
Na de verplichte info/voorlichtingsessie ivm brand van woensdag, was het gisteren evacuatieoefing. gelukkis wist ik dat het om 19 ging doorgaan, want met mijn oortjes in kon ik nauwelijks horen dat het brandalarm was. Shock, echt. Er gaat een "bim bim bim" af, zoals wanneer ze in de supermarkt een reclame aankondigen en dan hoor je zo n gekraak door luidsprekers. Tussen het gekraak door valt zwak n vrouwenstem te onderscheiden die op monotone wijze iets zegt in de aard van: er is brand, gelieve u naar de nooduitgang te begeven. Dit herhaalt zich om de 20 seconden. Ik hoop echt dat er nooit brand uitbreekt als ik slaap, want door zoiets zielig slaap ik gewoon door. Brandalarm in Rusland, jeplaaaa. Afin, mss moeten we al blij zijn dat er uberhaupt een signaal is, ne znajoe.
Dit weekend is gastweekend: morgen kook ik spaghetti voor het gezellige groepje dat ook bij Xin was 2 weken geleden en zondag stoofvlees voor de pokermensen.
Prettig weekend! Vergeet uw klok niet te verdraaien ;-)
Volgende week vind ik wrs wat tijd om foto's up te loaden, alvast iets om naar uit te kijken!
Het was de dag van de lange lessen vandaag. Zowel die van Duits als van Russisch is over haar uur gegaan. Door ziekte van n lerares Duits, verandert er alweer eens iets.. Het komt erop neer dat ik tot half november geen grammatica ga hebben. Russian style oplossen van praktische problemen bij ziekte..
Vrijdag ben ik voor het eerst naar de fitnessles (stepp + press) geweest. Ik ga terugkomen naar Belgie met armspieren. Wie had dat ooit gedacht. Gisteren was het n les Body Pump en dat voel ik vandaag echt overal. Mijn haar wassen is een kwelling voor de armen en die 5 verdiepingen in de home lijken er 20...
Door de vermoeidheid vrijdag ben ik niet meer uitgeweest en door samenloop van omstandigheden ben ik zaterdag ook niet in het theater geraakt. Mohammed is niet altijd even duidelijk in zijn wilde plannen, dus het kwam erop neer dat hij had gekookt en dat we niet enkel op thee kwamen. Omdat Lena 15u slaap had in te halen, stond ik al n uur verlekkerd naar het eten te kijken dat we met zn vieren aan het bereiden waren, toen het tijd was om te vertrekken. Mijn maag besloot en de regen buiten zorgde ervoor dat ik toch maar in de home bleef. Met 7 op Mohammeds kleine kamertje met veel te veel meubels.
De tv stond aan, en wie zie ik schaatsen? Aleksej Yagudin (et oui, ma petite maman, je l ai vu, toi pas... Je pense, qu est-ce qu il fait la celui la, en plus, il donne encore des points sur 6...) en Aleksej Tichonov en nog anderen. Irina Slutskaja presenteert. Wat blijkt, deze hypernamen van de schaatswereld lenen hun kunsten aan de Russische 'sterren op het ijs'. Ik denk dat ze onze Belgische acteurs echt uitlachen hier in Rusland, de choreografieen die ze hier op uw beeld toveren zijn echt sjiek. Dit uit zich dan helaas is allemaal 5.9 en 6.0 scores, waardoor alle resultaten veel te kort op elkaar liggen om te boeien. Soit.
Verder heb ik me zondag getrakteerd op n overheerlijk verse biefstuk (die ze me verpakt hebben in een filterdun plastic zakje, schande!) met bloemkool met eigenhandig bereide kaassaus. De simpele dingen des levens waar n Belg in Rusland al eens naar durft snakken.
Foto's onderaan.
!!
