Sommige mensen laten me weten dat ze de verslagjes wat missen, want dat ze graag lachen met Danny. Hoe die mens er toch altijd doorgesleurd wordt in die verslagjes, zeg. Niet te doen! Wel, als ge eens goed wilt lachen met Danny, rij dan gewoon mee met ons, hé zeg. Je komt gewoon niet meer bij van het lachen. Tenzij je zijn wiel wil houden, dan gaat het rap gedaan zijn met lachen.  

Danny had weer wat zin gekregen in het politiewerk sinds het bericht dat de politie mag naaktfouilleren. Maar dat was van korte duur, want zijn goesting is alweer over sinds ze hem vijf keer hebben moeten uitleggen dat hij zelf zijn kleren weer moest aan doen en dat hij het concept niet goed begrepen had (ja, daar verschieten wij eigenlijk niet van): het zijn de mensen die ge fouilleert … die in hun bloten moeten staan, Danny!  

Danny gaat het dus binnen een jaar of twee voor bekeken houden. Dat betekent dat de jaaromzet van de Beize dan gaat verdubbelen. En dat heeft dan weer voor gevolg dat Koen rapper op pensioen kan. Niet dat dat nu zóveel gaat schelen in werkuren, want Koen gaat er altijd voor de volle 30% voor. Die paar dagen dat hij al werkt. 

En Danny, nog iets, de watsap op uw smaartfoon dient om af te spreken met de andere modderfokkers, en niet om vuile filmpkes* door te sturen. 

Alle hekheid op een stokje, maar Danny kostte me vandaag bijna het leven. Als politie-agent tellen verkeersregelmenten niet voor hem, dat weten we allang. Dus steekt hij, op kop van een bende van 11 man, ter hoogte van de spoorweg in Beervelde, aan l’Autre Côté, zomaar de baan over, terwijl er een BMW, die zeker niet van plan was te stoppen voor een bende modderfokkers – anders zou het geen BMW zijn, vollen bak komt afgevlamd. Het scheelde niet veel of ik had de autre côté van de baan niet gehaald, en ik was nu al aan de Andere Kant geweest. 

En wat is dat met Axel de laatste tijd? Sinds die ketonen pakt, is er geen houden meer aan. Steekt hij zich dan een beetje weg, gelijk ik? Zorgen dat ge goed vooraan rijdt zodat ge niet altijd aan het rekkertje hangt, maar zeker niet in eerste positie rijden en goed uit de wind blijven, gelijk ik? Neen zunne. Axel pakt nog kop en trekt nog eens door ook. Het ging gelijk nog niet rap genoeg. Rudy R zegt: Axel gaat het e ‘ké tonen’. Dat bekoopt Axel dan wel en de laatste kilometers moet hij lossen. Meer ketonen, Axel, nog meer hrinta en nog meer heweld! Bij de Modderfokkers zeggen we altijd: “Als geweld niet helpt, … méér geweld!” Dat werkt bijna altijd. Tenzij tegen een mug die net op uw edele delen geland is. Dan best niet, geloof me. 

Op het terras van de Beize komen Annemie, Els, Nancy en Johan P nog toe als wij daar al een eindje zitten. Rijden die dan langer, zult ge vragen? Neen, die vertrekken gewoon later en ze rijden wat trager ook. En zie, net als ik het zonovergoten terras wil verlaten, na het nodige te hebben binnengegoten met als doel het dringende herstel van mijn vochtbalans, dagen ook Rudy V en Nadine F op. Ze zijn al terug van hun uitstap. Zo zijn gedurende enkele luttele seconden de vijf die er voor het eerst bij waren en er nog bij zijn, samen verenigd. We hadden een foto moeten pakken, hé, van dit historisch moment. We gaan er op letten dat we dat over 20 jaar niet vergeten.  

Heu, wat mochten we niet vergeten, zeidt ge? Mijn heheuhen is helijk niet meer wat het was. Mario 

* We moeten eerlijk zijn: Danny stuurt soms ook propere filmpkes door met zijn smartphone, over koalaatjes, zo lief!: https://www.youtube.com/watch?v=XlGs8uE9nXE  

Zondag 9 juni. Vadertjesdag. Baaigem. Naar het schijnt was er afgesproken dat ik de rit ging leiden, maar ik wist weer van toeten noch blazen. Axel had getwiet naar Johan dat hij het op zijn feesboek moest zetten, maar omdat Davy zijn watsap niet goed marcheerde, had Annemie het niet op de blog kunnen posten. En dan lag onze wieffie nog plat ook. Hoe wilt ge dan dat ik mee ben!  

Swat, ik kijk eens wat ik zitten heb van ritten in mijn portfolio en haal er de schoonste uit: over Laarne en Wetteren-ten-Ede naar Melle, zo naar Lemberge, Bottelare, Munte en Baaigem en terug langs de kanten van Vurste, Melsen en Merelbeke weer over Bottelare en Lemberge naar Gontrode en zo over Kwatrecht naar Wetteren en Beize dorp. Zestig kilometerkes waarvan, zonder overdrijven, drie kwart off road, of in’t veld, gelijk ze zeggen. 

Naast Davy, Axel en Johan, rijden ook nog mee: Rudy R, witte Krick, dikke Danny, Jeffrey en Stefan – die hem er meestal naast maar soms toch ook wel eens en dan nog geheel per toeval – Inschoot. 

Overal waar we passeren ligt het vol afgewaaid hout en hangt het vol laag overhangende takken: gekraakt maar nog niet aangevallen. Ja, het stormt gelijk nogal de laatste tijd. Jeffrey ziet één tak niet hangen en kan er niet mee lachen als hij serieus ten val komt. Volgens Stefan had hij nog sjans want hij viel net voor een spies en bijna was het Jeffrey aan het spit. Was bvb. Danny daar op terecht gekomen, dan was het voor de rest van de week varken aan ’t spit geweest bij de Modderfokkers. Wij weeral malchance! 

Jeffrey nog nooit zo kwaad niet gezien. Dul dat dat manneke was! Op mij dan nog. Maar ik wist van toeten noch blazen. Beste Jeffrey, een tip van een ouwe rakker*: doe die zonnebril af als ge in het bos rijdt met de grote mensen. 

We passeren na Gontrode door de Kalverhage en gaan er het X-trail parkoers opzoeken alwaar vrijdag een andere snotneus, Gertje Verhoeven, een duik van 4 meter hoog en 5 meter diep (ja, ge moet er de diepte van de plas nog bij rekenen) maakte. Als je ziet in wat voor een poel hij terecht kwam, vol paletten en rommel, dan heeft die heel heel heel veel geluk gehad. De mannen wiens naam op –y eindigt: Davy, Jeffrey, Rudy en Stefany, amuseren er zich dolletjes, maar Danny en ik raken de steile helling niet op. Johan kruipt naar boven. Axel valt bij de eerste poging naar rechts en bij de tweede naar links, waarna we hem een meter lager uit de decor mogen rapen. Maar Axel is een doorzetter, sommigen zouden zeggen een stijfkop, en bij zijn derde poging rijdt hij waarempel tot helemaal boven. Een geluk, anders hadden we daar nog staan wachten tot het hem geluktege. Stefan moet dan nog eens zijn ketting breken, in plaats van gewoon te terten gelijk andere mensen. 

Door een maneuver van Danny even verder in Kwatrecht splitst de groep per accident in drieën op, maar we vinden mekaar terug in de Beize, alwaar Rudy V, Kenneth, Annemie, Nancy, Els en Nadine ons al op het terras opwachten. Danny krijgt van zijn zus nog een nieuwe mankini (Figuur 1), waardoor hij er de komende zomer weer eens deftig gekleed kan bijlopen. Ziet ge dat al aan het spit ronddraaien!? Mario *en dat hier niemand waagt om de klinker te verwisselen 

De MUUR. Met 8. Davy, vader en zoon Verhoeven, broers Rudy en Ivan, nog een zekere Rudy uit het Hussevelde, ook een zekere Jo, deze keer met een echte broek aan deze keer, en ondergetekende, voor wie het een heuglijke dag zou worden. En dat niet alleen omdat ik de79.27 km aan 28.1 per uur en 630 hoogtemeters, inclusief de MUUR (jawel, die in Geraardsbergen),heel goed verteerde, maar ook, allez, lees maar eerst door tot het einde van het verslag.  

Ik vermeld hier ook al de B-kes: Kenneth, Els, Nancy, Annemie,  Koen en Johan, want die zorgen er altijd voor dat de verslagskes te lang worden zodat ze niet in één keer op de blog kunnen (de verslagskesniet en dus ook de B-kes niet). 

Weeral harde en zotte wind, gelijk gans maart. Maar wel droog. 

Hoogteprofiel van de rit: mooi symmetrisch met in het midden: de MUUR. 

Zondag 10 maart 2019. Ressegem, Woubrechtegem, Steenhuize-Wijnhuize, Berendries, Michelbeke, enzovoort enzoverder, en terug. 

Storm. Rukwinden tot 95 km per uur. Felle buien. Geen weer om een hond door te jagen. Dus staan we zo maar eventjes met 11 zotten aan de sachristie, sapristie. Uit de wind, voor efkes toch. Wie zo zot is om met dit weer te gaan fietsen verdient vermelding met naam en toenaam: Jo ‘iets positiefs’ Roels, Ivan ‘vroeger gazettenkoereur, maar allang niet meer’ Rogiers, Rudy ‘kapitein’ Rogiers, Davy ‘stukadoor’ Poelman, Axel ‘doet weer mee’ Troch, Patje ‘survival’ Roels, Rudy ‘van Marie-Jeanne van ‘t Hussevelde’ De Clercq, Gert ‘snotneus’ Verhoeven, Luc ‘witte’ Krick, Danny ‘de Flik’ F(l)ack, en de ‘grootste onnozelaar van allemaal’ deze.  

De ene is al wat beter voorzien dan de andere: er zijn er zonder schoenovertrekken, zonder lange broek, zonder regenvestje, en zelfs een stuk of vier zonder garde bou. Gegarandeerd dat je gat en je rug dan zeikenat worden. Liever zij dan ik. Jo heeft zelfs een stuk uit zijn broek zodat we op zijn blote bil moeten kijken. Het is frisse lucht, zegt Jo. Voor hem misschien wel, maar voor wij die achter hem rijden niet, zunne. Mijn regenvest is een maat of twee te groot, zodat ik eruit zie als een opgeblazen ballon. Een bende armoedzaaiers tegare.  

Ik moet zeggen, er zijn ook veel wielertoeristen op de baan, met dit weer. Dus, dat moet eens gedaan zijn met die mensen baanjeannetten te noemen, hé. Zeker nu we zelf op de baan rijden. 

Het wordt een historische rit. Eénentachtig kilometer en meer dan 500 hoogtemeters beuken tegen de wind in het eerste tweederde van de rit en vliegen aan 40 tot 50 per uur in het laatste derde. Regen en opspetsend water, maar dat gelukkig maar in de eerste driekwartuur. Op den duur worden alle regenvestjes uitgespeeld en Jo en ik rijden zelfs met korte mouwkes. Luc en ik hebben onze dunne bandekes op en geluk, want zo kon ik nog net op het nippertje bijblijven al was het bijwijlen aanklampen. Met dank aan de nodige ruggesteun door Davy en kapitein Rudy.  

Ik moet pertank in form geweest zijn, want ik doe de Berendries 5 keer zo snel als alle andere keren in mijn wieler – euh – ‘carrière’. Dat kan nu ook wel zijn omdat we hem voor de eerste keer in mijn wieler – euh – ‘carrière’ afdalen. Ja, waarom doen de mensen die eigenlijk altijd in dezelfde richting? Eens wat afwisseling is ook welkom, hé. Op de Dries in Wetteren zijn ze plots allemaal een heel eind achter en ik rijd dan maar zonder echt te forceren verder, met wind in de rug aan 37 per uur. Het duurt tot aan de Meander eer ze me weer te pakken hebben, de bende krabbers. Misschien kwam mijn voorsprong omdat zij stoppen voor auto’s op een rond punt en ik niet? Allez, dat beweren die krabbers toch, kwestie dat ze een uitleg hebben. Geeneen die overpakt en net als ik tot 44 optrek, demarreert Luc, met zijn koersveloke. Die moet wel 55 rijden. Hoe moeilijk kan het zijn om te winnen met een koersvelo tegen een bende krabbers op dikke banden? Maar dat is zonder Gertje Verhoeven gerekend, die hem nog net bijhaalt, op zijn dikke bandekes. 

...

vervolg verslag

En in de Beize (het vierde derde, waar ik altijd bij de besten ben), komen dan ook nog toe: Els met haar 2 Johannen. Zo waren we met 14 op weg in dit barre weer. ’s Namiddags beseffen we pas aan wat voor echt stormweer we ontsnapt zijn en hoe zot het was om toch uitgepakt te hebben. Mario