Zondag 9 juni. Vadertjesdag. Baaigem. Naar het schijnt was er afgesproken dat ik de rit ging leiden, maar ik wist weer van toeten noch blazen. Axel had getwiet naar Johan dat hij het op zijn feesboek moest zetten, maar omdat Davy zijn watsap niet goed marcheerde, had Annemie het niet op de blog kunnen posten. En dan lag onze wieffie nog plat ook. Hoe wilt ge dan dat ik mee ben!
Swat, ik kijk eens wat ik zitten heb van ritten in mijn portfolio en haal er de schoonste uit: over Laarne en Wetteren-ten-Ede naar Melle, zo naar Lemberge, Bottelare, Munte en Baaigem en terug langs de kanten van Vurste, Melsen en Merelbeke weer over Bottelare en Lemberge naar Gontrode en zo over Kwatrecht naar Wetteren en Beize dorp. Zestig kilometerkes waarvan, zonder overdrijven, drie kwart off road, of int veld, gelijk ze zeggen.
Naast Davy, Axel en Johan, rijden ook nog mee:Rudy R, witte Krick, dikke Danny, Jeffrey en Stefan die hem er meestal naast maar soms toch ook wel eens en dan nog geheel per toeval Inschoot.
Overal waar we passeren ligt het vol afgewaaid hout en hangt het vol laag overhangende takken: gekraakt maar nog niet aangevallen. Ja, het stormt gelijk nogal de laatste tijd. Jeffrey ziet één tak niet hangen en kan er niet mee lachen als hij serieus ten val komt. Volgens Stefan had hij nog sjans want hij viel net voor een spies en bijna was het Jeffrey aan het spit. Was bvb. Danny daar op terecht gekomen, dan was het voor de rest van de week varken aan t spit geweest bij de Modderfokkers.Wij weeral malchance!
Jeffrey nog nooit zo kwaad niet gezien. Dul dat dat manneke was! Op mij dan nog. Maar ik wist van toeten noch blazen.Beste Jeffrey, een tip van een ouwe rakker*: doe die zonnebril af als ge in het bos rijdt met de grote mensen.
We passeren na Gontrode door de Kalverhage en gaan er het X-trail parkoers opzoeken alwaar vrijdag een andere snotneus, Gertje Verhoeven, een duik van 4 meter hoog en 5 meter diep (ja, ge moet er de diepte van de plas nog bij rekenen) maakte. Als je ziet in wat voor een poel hij terecht kwam, vol paletten en rommel, dan heeft die heel heel heel veel geluk gehad. De mannen wiens naam op y eindigt: Davy, Jeffrey, Rudy en Stefany, amuseren er zich dolletjes, maar Danny en ik raken de steile helling niet op. Johan kruipt naar boven. Axel valt bij de eerste poging naar rechts en bij de tweede naar links, waarna we hem een meter lager uit de decor mogen rapen. Maar Axel is een doorzetter, sommigen zouden zeggen een stijfkop, en bij zijn derde poging rijdt hij waarempel tot helemaal boven. Een geluk, anders hadden we daar nog staan wachten tot het hem geluktege. Stefan moet dan nog eens zijn ketting breken, in plaats van gewoon te terten gelijk andere mensen.
Door een maneuver van Danny even verder in Kwatrecht splitst de groep per accident in drieën op, maar we vinden mekaar terug in de Beize, alwaar Rudy V, Kenneth, Annemie, Nancy, Els en Nadine ons al op het terras opwachten. Danny krijgt van zijn zus nog een nieuwe mankini (Figuur 1), waardoor hij er de komende zomer weer eens deftig gekleed kan bijlopen. Ziet ge dat al aan het spit ronddraaien!? Mario *en dat hier niemand waagt om de klinker te verwisselen
De school van Sandy doet een inzamelactie van allerlei tweedehands maar nog bruikbare kledij, schoenen, juweeltjes, handtassen en andere accessoires.
Leerlingen die het financieel niet zo breed hebben kunnen deze zaken aankopen voor een klein prijsje op de lenteverkoop die doorgaat in de eerste week van mei.
De opbrengst van deze verkoop gaat dan naar de Tondeldoos in Dendermonde. ' De Tondeldoos wil de strijd aangaan tegen armoede en sociale uitsluiting. Hierbij staat het kind centraal '
Breng dus al je spullen die je toch niet meer draagt naar de familie Vergeylen ! Dit gans de maand april Sandy dankt je !
De MUUR.Met 8. Davy, vader en zoon Verhoeven, broers Rudy en Ivan, nog een zekere Rudy uit het Hussevelde, ook een zekere Jo, deze keer met een echte broek aan deze keer, en ondergetekende, voor wie het een heuglijke dag zou worden. En dat niet alleen omdat ik de79.27 km aan 28.1 per uur en630 hoogtemeters, inclusief de MUUR (jawel, die in Geraardsbergen),heel goed verteerde, maar ook, allez, lees maar eerst door tot het einde van het verslag.
Ik vermeld hier ook al de B-kes: Kenneth, Els, Nancy, Annemie, Koen en Johan, want die zorgen er altijd voor dat de verslagskes te lang worden zodat ze niet in één keer op de blog kunnen (de verslagskesniet en dus ook de B-kes niet).
Weeral harde en zotte wind, gelijk gans maart. Maar wel droog.
Nog één tip voor Rudy: als je je route uitstippelt op je GPS, dan moet je veerboot toegestaan uitvinken. Dan gaan we niet meemaken dat we plots voor een veerbootje buiten dienst staanom de Dender over te steken. Dus moeten we vandaar (Schendelbeke) op zoek naar de eerste brug over de Dender. We denderen eerst over de Dender en daarna denderen we verder langs de Dender. Er zit een koppel baltsende futen, maar die voor mij waren zo hard aan het terten dat ze dit idyllisch natuurtafereeltje niet hebben gezien.
Nog een geluk dat we niet in Denderbelle passeerden, want dan begint Ivan altijd te bellen zodat hij bellende door Denderbelle kan denderen. In plaats van langs de Vesten, beklimmen we de muur dus direct van aan de Dender, langs de jaja Denderstraat. Je hebt er dan al een steile klim opzitten voor je aan de muur zelf nog moet beginnen. Op de kapelmuur krijgen we zelfs een bevoorrading en een drinkbus van de Landelijke Gilden, die we heel graag Wilden.
In het weerkeren is er geen houden aan kapitein Rudy. En Gert heeft er weinig moeite mee. Die twee ontsnappen dan ook zonder enige moeite - na Wetteren brug. Het kaf moest van het koren, zegt Rudy. Vader Luc doet nog zijn best, maar Jo, Ivan en Rudy DC halen hem in na een lange achtervolging, met mij en Davy aanklampend in het wiel. Als ze echter aan 46 per uur blijven doorrijden, beslissen Rudy DC en ik uit te bollen. Kwestie dat ik niet helemaal buiten westen aankom voor het vierde derde en dat mijn moteur wat in ralenti kan draaien vooraleer we de Beizebetreden.
Ikke dus goed gereden maar toch wel echt flagada. Ondertussen in het zonnetje in Mallorca: Danny en Els, Rudy en Nadine, Johan en Sabine, en Luc en Cédric. Ha, wist je dat nog niet? Ja, ik had datgelijk al lang willen zien aankomen.
En dan vraagt Nancy hoe het zit met ons Delphine. Uitgerekend voor morgen, zeg ik, drie weken vroeger dan Danny. Maar ze zal wel wat over tijd gaan, denk ik, zeg ik. Wat ik niet weet is dat ik op dat eigenste moment eigenlijk grootvader word van Lars, een Bruggelingske, een zondagskind.
Jaja, zijt gerust, volgende week trakteer ik de hele reutemeteut. Met veel plezier.
En dan rijd ik moe maar voldaan rap naar oma Chris.Mario
Zondag 10 maart 2019. Ressegem, Woubrechtegem, Steenhuize-Wijnhuize, Berendries, Michelbeke, enzovoort enzoverder, en terug.
Storm. Rukwinden tot 95 km per uur. Felle buien. Geen weer om een hond door te jagen. Dus staan we zo maar eventjes met 11 zotten aan de sachristie, sapristie. Uit de wind, voor efkes toch. Wie zo zot is om met dit weer te gaan fietsen verdient vermelding met naam en toenaam: Jo iets positiefs Roels, Ivan vroeger gazettenkoereur, maar allang niet meer Rogiers, Rudy kapitein Rogiers, Davy stukadoor Poelman, Axel doet weer mee Troch, Patje survival Roels, Rudy van Marie-Jeanne van t Hussevelde De Clercq, Gert snotneus Verhoeven, Luc witte Krick, Danny de Flik F(l)ack, en de grootste onnozelaar van allemaal deze.
De ene is al wat beter voorzien dan de andere:er zijn er zonder schoenovertrekken, zonder lange broek, zonder regenvestje, en zelfs een stuk of vier zonder garde bou. Gegarandeerd dat je gat en je rug dan zeikenat worden. Liever zij dan ik. Jo heeft zelfs een stuk uit zijn broek zodat we op zijn blote bil moeten kijken. Het is frisse lucht, zegt Jo. Voor hem misschien wel, maar voor wij die achter hem rijden niet, zunne. Mijn regenvest is een maat of twee te groot, zodat ik eruit zie als een opgeblazen ballon. Een bende armoedzaaiers tegare.
Ik moet zeggen, er zijn ook veel wielertoeristen op de baan, met dit weer. Dus, dat moet eens gedaan zijn met die mensen baanjeannetten te noemen, hé. Zeker nu we zelf op de baan rijden.
Het wordt een historische rit. Eénentachtig kilometer en meer dan 500 hoogtemeters beuken tegen de wind in het eerste tweederde van de rit en vliegen aan 40 tot 50 per uur in het laatste derde. Regen en opspetsend water, maar dat gelukkig maar in de eerste driekwartuur. Op den duur worden alle regenvestjes uitgespeeld en Jo en ik rijden zelfs met korte mouwkes. Luc en ik hebben onze dunne bandekes op en geluk, want zo kon ik nog net op het nippertje bijblijven al was het bijwijlen aanklampen. Met dank aan de nodige ruggesteun doorDavy en kapitein Rudy.
Ik moet pertank in form geweest zijn, want ik doe de Berendries 5 keer zo snel als alle andere keren in mijnwieler euh carrière. Dat kan nu ook wel zijn omdat we hem voor de eerste keer in mijn wieler euh carrière afdalen. Ja, waarom doen de mensen die eigenlijk altijd in dezelfde richting? Eens wat afwisseling is ook welkom, hé.Op de Dries in Wetteren zijn ze plots allemaal een heel eind achter en ik rijd dan maar zonder echt te forceren verder, met wind in de rug aan 37 per uur. Het duurt tot aan de Meander eer ze me weer te pakken hebben, de bende krabbers. Misschien kwam mijn voorsprong omdat zij stoppen voor autos op een rond punt en ik niet? Allez, dat beweren die krabbers toch, kwestie dat ze een uitleg hebben.Geeneen die overpakt en net als ik tot 44 optrek, demarreert Luc, met zijn koersveloke. Die moet wel 55 rijden. Hoe moeilijk kan het zijn om te winnen met een koersvelo tegen een bende krabbers op dikke banden? Maar dat is zonder Gertje Verhoeven gerekend, die hem nog net bijhaalt, op zijn dikke bandekes.
En in de Beize (het vierde derde, waar ik altijd bij de besten ben), komen dan ook nog toe: Els met haar 2 Johannen. Zo waren we met 14 op weg in dit barre weer. s Namiddags beseffen we pas aan wat voor echt stormweer we ontsnapt zijn en hoe zot het was om toch uitgepakt te hebben. Mario
Zondag 3 februari 2019. Gavere, Dikkelvenne, op de baan. Droog vriesweer na een supernatte, killige week vol sneeuw en regen en na een kletsnatte nacht. Rond het vriespunt en gevaarlijk glad. Op weg naar de start, in de Lange Meire, pas ik heel goed op, want hier gleed ik een goed jaar geleden onderuit en kwam ik serieus slecht op mijn heup terecht. Maar zie, mijn achterwiel is toch weer efkes weg. Even verder, nog maar aan de Biest, hoor ik een plof en zie ik daar al een mens met zijn fiets tegen de vlakte gaan. Luc Krick, die ook net afkomt, kan hem met moeite ontwijken. Mensen van boven de 55 zouden met dit weer eigenlijk niet mogen fietsen, vind ik.
Ondanks de kou en de gladdigheid, toch met dertien aan de kerk! Jo, Patje, Luc K, Kenneth Couque de Beurre, Rudy DC, Ivan, Davy, Johan de lUlle, ene Peter Van den Bulcke (denken we)***, en ochgottekes, ikke. Ook de twee jongkses zijn er weer bij, Jeffrey en Gert. Gert heeft zelfs zijn papa Luc meegebracht. Ge kunt die mens ook niet elke week thuis laten zitten, hé.
In het veld zou veiliger zijn, maar gezien de nattigheid wordt er gekozen voor het gevaarlijk gladde asfalt. We zijn nog niet goed weg, of Wheely doet me daar toch wel een Jeffrey zeker. Ik bedoel: Jeffrey doet me daar toch wel een wheely (= rijden op het achterwiel* alleen) en steekt me ondertussen nog voorbij ook. Ja, lach wat met ouwe mensen, snotneus. Om de een of andere reden zijn we de twee Roelsen al meteen kwijt. Dat van die overdosis, dat was om te lachen hé, mannen, ge moet dat niet letterlijk nemen. Allez, een beteke maar.
Peter, een serieuze peet, en Kenneth laten het tempo bijna niet onder de 30 zakken en als het begint te heuvelen, kanten van Munte, is bij mij het vet van de soep. Na 15 km hou ik het voor bekeken. Als ik zo nog 50 km boven mijn kunnen moet meerijden, dan ben ik weer de helft van de week père Esso. Euh, ik vermis mij hier van naftepomp, ik bedoel: Perd Total.
Het is wel koud en oppassen, maar het zonneke schijnt en als ik haar achter me houd, dan warmt mijn rugske wat op en dan rij ik ook richting Noorden, en dat is huiswaarts. Zo kom ik weer op het parkoers dat we daarnet deden, in tegengestelde richting. In Munte zie ik plots een fata morgana: nog 5 modderfokkers op komst. En voor één keer is er maar één lelijkaard bij. Er klopt dus gelijk iets niet. Het blijken vier modderfokstertjes te zijn: Annemie, Els, Nancy en Sabine, met de kundige en veilige leiding van Johan Poelman. Ik maak rechtsomkeer en rij terug mee. Nu met de beekes. Hetzelfde parkoers als daarstraks.
Dat tempo van die meiskes mag er ook zijn en het wordt een deugddoende trainingsrit in plaats van drie uur lang afjakkeren. Op de korte (alhoewel), steile klimmetjes aan de kanten van Vurste moet ik serieus uit mijn kot komen om mee te kunnen met Els en Johanna. Gelukkig word ik vanuit de achtergrond luid aangemoedigd door Annemie, Nancy en Sabine: Je kunt het, Maria! Je kunt het!, roepen ze. Allez, ik bevond mij in een toestand van algehele gezinsverbijstering, dus het kan nu ook zijn dat ik dat laatste erbij gefantaseerd heb, maar een mens mag zich toch eens laten gaan en het moet niet altijd honderd procent waarheidsgetrouw zijn, wat ik hier schrijf. Ze houden zelfs nog een pauze, wat een goed idee!
Het valt me op dat alleen Johan en ik een achter garde bou (spatbord) hebben. Misschien omdat wij rekening houden met onze moeder de vrouw, die de was moet doen, terwijl de moddermiekes gelijk hoe zelf de was doen en het er niet op aan komt hoe vuil ze zijn? En toch: dames, met zo een garde bou wordt uw achterkant niet nat en vuil en koud, en spetst het minder in de ogen van degene die achter u rijdt. Het is maar een tip. Rudy Rogiers verkoopt zo van die halve vliegdekschepen**, zo gelijk waar ik mee rondrij. Het ziet er niet uit, maar mijn gat blijft wel altijd droog en proper, toch als ik fiets.
Eigenlijk toch echt straf, die madammen van de Modderfokkers, we beseffen dat niet genoeg: met zo een weer en zo een gladde wegen gelijk hoe uitpakken en een goeie 50 km fietsen, aan een tempo waarbij ze zelfs een paar wielertoeristen voorbijsteken, en dan nog op mountainbike dikke banden. Veel vrouwen zijn we niet tegengekomen vandemorgen en al zeker geeneen op de fiets. En bij ons rijden er zomaar een stuk of 7 van die kadeekes rond. Kijk, er mag ook eens iets positiefs in het verslagske. Maria
* Tot hier kan ik het ook. Ik doe dat eigenlijk heel den tijd, op mijn achterwiel rijden.
** Rudy, vergeet je dit jaar mijn percentje niet op de verkoop? Danke merci, Rudy.
Zondag 20 januari 2019. Toertocht Overmere. Mijn eerste rit van het jaar. We vertrekken bij min 5, maar geen wind en het zal zonnig worden. Daarenboven, het wordt nog wel zeker twee keer zo warm:Het kwik stijgt tot min 2! Met 8 aan de kerk: Stefan Imschoot, Jo Roels, Jeffrey Le Brasseur, Thomas Léveque, Johan de lUlle, KennethCouque de Beurre, Luc Crique, et moi. De wegels liggen er dus steenhard bij, niet echt glad, en het wordt vlammen, zeker omdat er aan Jo geen houden aan is. Hij rijdt de helft van de tijd 20 meter voor op de rest. De zogezegde ex-beekes Johan en Kenneth, die nog rap zijn Boterkoek had opgegeten op het kerkeplein, geven geen krimp. De enige die voortdurend moet aanklampen, ben ik.Uit schrik voor de gladdigheid pak ik mijn bochten nog breder en nog slechter dan anders. Ja, Rudy, dat kan!
Al gaat het in de wegels bijna niet onder de 27, met uitschieters tot 33, zal het uiteindelijke gemiddelde maar 25.6 induur zijn, wat ik moeilijk begrijp.
We staan al na 10 km aan de bevoorrading. Dat klopt niet en het blijkt dat we, aan de splitsing van 25 km of 50 km,verkeerdelijk het parcoers van de 25 km gevolgd hebben. Zelfs nu Danny er niet bij is, rijden we nog verkeerd, zeg ik. Maar zoals eerder gezegd: Jo reed wel op kop. Wij dus terug naar de splitsing om de juiste afslag te pakken. En wie komen we tegen op weg naar de splitsing? Danny, gevolgd door Patje Roels. OOK verkeerd gereden, natuurlijk, wat had je gedacht. We zitten nu al met twee Roelsen. Met Danny erbij gaat het tempo nog eens naar omhoog. Geen houden aan, al staat hij 10 kilo te dik, wat in zijn toestand ook wel te verstaan is. En let wel, Danny, tijdens de laatste maanden van de zwangerschap komen de meeste kilos er nog bij. Reken nog maar op een stuk of 20 extra.
In de Beize komen ook nog Axel en Guy Roels binnengestuikt. Nu zijn er al 3 Roelsen. Beste mensen, dat is toch echt wel een overdosis Roels. Dat kan toch voor niemand gezond zijn. Dat zou moeten verboden worden, in het belang van de volksgezondheid.
De overdosis Roels wordt gelukkig gecompenseerd doordat er geen Poelmannen en geen Rogiersen zijn. Geen Rogiersen en ook geen Rudy De Clercq, nochtans vaste waarden, hoe komt dat? Dat komt doordat het receptie is van het Hussevelde. Of zoals Stefan het zegt: Receptie van het geboerte. Maar ge moet dat nu niet gaan weerzeggen, hé, zegt Stefan, of die mannen van het geboerte rijden me volgende week in de decor. Zijt gerust, Stefan, binst de winter kom ik niet zoveel in het geboerte en zie ik die mannen niet, dus ik heb er niets van verteld. Ik zou dat ook nooit doen.
En misschien kun je eens iets positiefs schrijven over mij?, zegt Jo. Ten eerste, Jo, heb je mij ooit al eens iets positiefs over gelijk wie weten schrijven? Ten tweede, ge moogt al blij zijn dat ge in het verslagske komt. Maar vooral ten derde: ik heb al voor veel onmogelijke opdrachten gestaan, die ik meestal toch nog tot een goed einde kon brengen, maar dit is toch echt teveel gevraagd. Gelukkig komt Guy ter hulp met een goed idee. Guy is een kozijn van Jo, al heeft Guy me gevraagd om dat een beetje stil te houden. Begrijpelijk. Wees gerust, Guy, alleen mijn intimi weten dat. Dus, Guy weet wel iets positiefs over Jo. Opgepast Jo, zoals je gevraagd hebt, ga ik iets positiefs over jou schrijven.
Hier komt ie dan: Iets. Ziezo, nog altijd beter dan niets.Mario
PS. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet veel op t Hussevelde kom. Verleden week ben ik daar nog gaan eten op een goed adresje. Het is nog van onze sponsor ook, zie ik nu. Ik heb er een foto van gepakt:
