Mi Camino

Vandaag ontbijt genomen voor vertrek in de bar recht over onze albergue in Burgos. Het was zeer fris vanmorgen, je voelt dat het stilletjesaan herfst gaat worden. Maar om te stappen is dat goed. De zon was weer van de partij, maar het bleef tot de middag heel aangenaam. Nu lopen we door een streek waar het in de zomer brandend heet kan zijn, het begint hier ook eenzamer te worden, te midden van deze hoogvlaktes. Een vrij makkelijke etappe. Vanmiddag waren we al op onze bestemming. Mijn eerste plan was eerst om vandaag naar Hontanas door te stappen, een 10 km verder, maar mijn voeten laten dat niet toe. Mentaal en fysiek voel ik me sterk. Maar na meer dan 20 a 25 km heb ik soms veel pijn vanbinnen in mijn voeten. En ik moet er ook, steeds op bedacht zijn dat er morgen ook nog een dag komt, en toch nog een kleine drietal weken voor de boeg heb. Gelukkig heb ik nog geen enkele blaar gehad. Het is ook raar dat ik hier geen pijn in mijn rug heb, en toch draag ik elke dag de rugzak van 10 - 11 kg op mijn rug. Na enkele dagen word je deze zo gewoon, dat je hem zelfs niet meer voelt. Jezelf en je rugzak worden bij wijze van spreken één. Natuurlijk dat het goed voelt als je hem afdoet, maar het voelt zelfs een beetje raar om zonder rugzak te lopen. Na het het stappen van een etappe voelt het ook altijd goed aan om in een herberg toe te komen, daar nog een bed vrij te vinden. Een frisse douche is dan ook het zaligste moment van de dag. Vandaag weer een zeer aangename (privé) herberg. Met een tuintje. Waar Silvie en ik vanmiddag gepicknickt hebben terwijl onze was en die van de andere pelgrims vrollijk hangt te wapperen aan de draad. We kochten in het winkeltje schuin over onze herberg enkele lekker dingen en maakten er een lekkere frisse sla van samen met schapenkaas en Serano ham. Even rondgelopen in het kleine dorp, waar nog heel oude huizen staan uit de middeleeuwen. Het middeleeuws kerkje zijn ze hier aan het restaureren. Er staat hier ook zo ' oud huis te koop. Wat denken jullie, zou dat iets voor mij zijn om hier een herberg te beginnen en de pelgrims te verwennen met een onderkomen en lekker eten? Dat was even een gedachte die door mijn hoofd speelde toen er langs liep, ook 2 Italianen stonden te kijken en hadden op dat moment dezelfde gedachte als ik. We maakten een grapje om dat dan samen te doen. Op dit moment dat ik dit verslag schrijf is ook Silvie aan het schrijven, zij vertelde me daarstraks dat sinds lang de gedachte in haar leeft, om na haar thuiskomt in Montréal ( Québec ) waar ze woont, een boek te schrijven.Straks nog iets eten en dan op tijd bed in, klaar voor de volgende dag . Ik kijk er al naar uit!!!