Zaterdag 13 september 2004 

Dag 15 van Burgos naar Hornillos del Camino: 20,5 km

Vandaag ontbijt genomen voor vertrek in de bar recht over onze albergue in Burgos. Het was zeer fris vanmorgen, je voelt dat het stilletjesaan herfst gaat worden. Maar om te stappen is dat goed. De zon was weer van de partij, maar het bleef tot de middag heel aangenaam. Nu lopen we door een streek waar het in de zomer brandend heet kan zijn, het begint hier ook eenzamer te worden, te midden van deze hoogvlaktes. Een vrij makkelijke etappe. Vanmiddag waren we al op onze bestemming. Mijn eerste plan was eerst om vandaag naar Hontanas door te stappen, een 10 km verder, maar mijn voeten laten dat niet toe. Mentaal en fysiek voel ik me sterk. Maar na meer dan 20 a 25 km heb ik soms veel pijn vanbinnen in mijn voeten. En ik moet er ook, steeds op bedacht zijn dat er morgen ook nog een dag komt, en toch nog een kleine drietal weken voor de boeg heb. Gelukkig heb ik nog geen enkele blaar gehad. Het is ook raar dat ik hier geen pijn in mijn rug heb, en toch draag ik elke dag de rugzak van 10 - 11 kg op mijn rug. Na enkele dagen word je deze zo gewoon, dat je hem zelfs niet meer voelt. Jezelf en je rugzak worden bij wijze van spreken één. Natuurlijk dat het goed voelt als je hem afdoet, maar het voelt zelfs een beetje raar om zonder rugzak  te lopen. Na het het stappen van een etappe voelt het ook altijd goed aan om in een herberg toe te komen, daar nog een bed vrij te vinden. Een frisse douche is dan ook het zaligste moment van de dag. Vandaag weer een zeer aangename (privé) herberg. Met een tuintje. Waar Silvie en ik vanmiddag gepicknickt hebben terwijl onze was en die van de andere pelgrims vrollijk hangt te wapperen aan de draad. We kochten in het winkeltje schuin over onze herberg enkele lekker dingen en maakten er een lekkere frisse sla van samen met schapenkaas en Serano ham. Even rondgelopen in het kleine dorp, waar nog heel oude huizen staan uit de middeleeuwen. Het middeleeuws kerkje zijn ze hier aan het restaureren. Er staat hier ook zo ' oud huis te koop.  Wat denken jullie, zou dat iets voor mij zijn om hier een herberg te beginnen en de pelgrims te verwennen met een onderkomen en lekker eten? Dat was even een gedachte die door mijn hoofd speelde toen er langs liep, ook 2 Italianen stonden te kijken en hadden op dat moment dezelfde gedachte als ik. We maakten een grapje om dat dan samen te doen. Op dit moment dat ik dit verslag schrijf is ook Silvie aan het schrijven, zij vertelde me daarstraks dat sinds lang de  gedachte in haar leeft, om na haar thuiskomt in Montréal ( Québec ) waar ze woont, een boek te schrijven.Straks nog iets eten en dan op tijd bed in, klaar voor de volgende dag . Ik kijk er al naar uit!!!

Vrijdag12 september 2014 

Dag 14 van San Juan de Ortega naar Burgos 26 km

Ik genoot vanmorgen toch weer zo van het landschap. Aangenaam stappen, de temperatuur is wat gedaald. Frisjes in het begin, daarna zonnig en er was een aangenaam windje. Enkele mooie kleine dorpjes gepasseerd. Ik loop samen met twee Canadese vrouwen.In het eerste dorpje Agés,  samen met hen gestopt voor een uitgebreid ontbijt  : toost met spek en spiegelei, en een stuk Santiagotaart. 

Ik heb hier altijd honger, van het wandelen, en gans de dag in de open lucht te zijn. Ik hoopte hier te vermageren, maar ben nog geen gram afgevallen, denk ik.   

In Burgos aangekomen, onmiddellijk naar de Albergue Municipal gelopen. Ze stonden al in een lange rij aan te schuiven. Deze herberg heeft 150 bedden. Het is een hele moderne nette herberg, met veel faciliteiten schuin over de Kathedraal. Ondanks dat het midden in het centrum gelegen is is het een vrij rustige straat gelegen. Toen ik in de rij stond aan te schuiven , kwam plots Silvie weer opduikelen, na twee dagen. Dus wéér samen vandaag! Samen de Kathedraal bezocht .  Deze Kathedraal is zó mooi, ik heb er geen woorden voor.  En zo groot dat je er in kan verdwalen . Na wat gerust siësta in de albergue. De stad ingetrokken voor enkele boodschappen, daarna samen gaan eten. Wat een gezellige en levendige stad. Veel volk, maar het weekend is begonnen. 

Donderdag 11 september 2014

Dag 13 van San Juan de Ortega naar Burgos:19.5 km 

Om 7.30 vertrokken in Tosantos na het Ontbijt. Uitgebreid afscheid genomen van Antonio en Carmen  (zie foto ). Bijzonder  mooie etappe vandaag. Erg afwisselend : eerst vlak, maar dan loopt de weg over de Montes de Oca ( bergen van de gans), afwisselend klimmen en dalen, daarna vlakke stukken door bos  met heidebegroeing. De parochie herberg hier is gevestigd in een oud klooster naast de kerk, er zijn 58 bedden, maar zoals vandaag , als er veel pelgrims arriveren dan legt men matrassen op de grond. Oppassen dus waar ik stap als ik vannacht of morgenvroeg naar het toilet moet! Heel de namiddag gerust op mijn bed en ondertussentekst voor blog getypt , ben wat achter met men verhalen. Geloof het of niet,  maar ik kom hier soms tijd tekort. Stappen, douchen, men was doen, rusten, blog bijhouden en het  contact met de andere pelgrims. De tijd vliegt voorbij. Vandaag realiseerde ik mij dat ik morgen al bijna 2 weken onderweg ben. 

Het voelt zeer goed aan voor mij om deze camino te lopen, nog beter dan ik ooit kon vermoeden.

Dit is echt wel mijn ding.

Zoals ik al verschillende keren verteld, kom je regelmatig dezelfde mensen tegen. Zo heb ik al verschillende keren in dezelfde herberg gelogeerd als Stefan een Vlaming ( de enige tot hiertoe), maar die al sinds vele jaren in het noorden van Zweden woont. Ook Cloë een Engelse dame en Margareta een vrouw uit Californië logeren de laatste 4 dagen bij mij in de herberg, zonder dat we dit afspreken, en er is heel wat keuze, en de dorpjes liggen niet zo ver uit elkaar

 

Woensdag 10 september 2014

Dag 12 van Grañon naar Tosantos: 21,4 km 

Vandaag om 6 u alleen vertrokken. Ik vind weer het leuk om zo vroeg in het donker te stappen. Geen ontbijt genomen in de albergue. Wel in het eerst volgende dorpje in de bar van een hotelletje. Toen ik aan de toog mijn bestelling deed, kwam Silvie daar van de trap naar beneden. Zij had hier geslapen. We zien elkaar dus steeds weer! Samen ontbeten en verder gestapt tot in Tosantos, waar ik wilde overnachten in de parochiale herberg " Franciscus de Asisi ". Silvie wilde nog wat verder stappen die dag. Even moeten wachten tot de albergue openging om 13 u. 

Mijn leraar Spaans die zelf in enkele jaren geleden ook de Camino gelopen heeft en hier toen overnachte,  is sindsdien hier elk jaar voor 2 weken hospitalero. Ik had hem een berichtje gestuurde dat ik die dag aankwam. Deze herberg wordt normaal altijd geleid door José Luis,  een geestelijke op pensioen samen met een andere vrijwillige hospitalero. Ondertussen is het een erg goede vriend van Johan, mijn leraar Spaans. Johan belde op om met hem te praten en om te hoeren of ik al aangekomen was. Hij  vond het dan ook spijtig dat José Luisnu  juist op vakantie was. Maar de 2 hospitaleros Antonio en Carmen waren héél sympathiek. Ik heb in deze herberg af en toe voor tolk moeten spelen omdat Antonio en Carmen alleen maar Spaans spreken en er veel engelstaligen, en een koppel Fransen aanwezig waren. Ook hier slapen we op matrasjes op de grond. Hier en ook niet in de enige bar van het dorpje is geen WiFi beschikbaar. Dus geen blog vandaag, en ik morgen alles proberen in te halen.sta al 2 dagen achter!

Om 17.30u komt er alle dagen een vrouw Maria .... uit  het dorpje,  om met de pelgrims naar de kapel in de rotsen een beetje hogerop te wandelen  "ermita de Virgen de Peña".  ( kapel van de maagd in de rots". Het was een prachtig zeer oud kapelletje, maar de maagd zelf was niet aanwezig, zij bevond zich nog in het kerkje beneden. Op het einde van september komt ze terug op haar plaats in het kapelletje. Maria .... gaf veel uitleg in het Spaans. Gelukkig was er een Mexicaans meisje dat goed Engels sprak  en alles vertaalde. Ik heb hier op de Camino al veel Engels en ook Frans bijgeleerd. Maar vandaag eindelijk ook wat Spaans kunnen spreken. Maria kent ook Johan, (Juan noemde ze hem ) en ging foto's halen van hem, genomen tijdens feestelijkheden in het dorp,in de  kerk en herberg. De hospitaleros hadden ondertussen lekker en gezond voor ons gekookt, en het werd een erg leuke avond. De werd afgesloten, voor degene die dit wensten in een piepkleine stille ruimte op zolder, er werden teksten voorgelezen met wensen, die andere pelgrims hebben achtergelaten. Die worden later een beetje  in de rotsen aan het kapelletje verbrand.