Woensdag 10 september 2014

Dag 12 van Grañon naar Tosantos: 21,4 km 

Vandaag om 6 u alleen vertrokken. Ik vind weer het leuk om zo vroeg in het donker te stappen. Geen ontbijt genomen in de albergue. Wel in het eerst volgende dorpje in de bar van een hotelletje. Toen ik aan de toog mijn bestelling deed, kwam Silvie daar van de trap naar beneden. Zij had hier geslapen. We zien elkaar dus steeds weer! Samen ontbeten en verder gestapt tot in Tosantos, waar ik wilde overnachten in de parochiale herberg " Franciscus de Asisi ". Silvie wilde nog wat verder stappen die dag. Even moeten wachten tot de albergue openging om 13 u. 

Mijn leraar Spaans die zelf in enkele jaren geleden ook de Camino gelopen heeft en hier toen overnachte,  is sindsdien hier elk jaar voor 2 weken hospitalero. Ik had hem een berichtje gestuurde dat ik die dag aankwam. Deze herberg wordt normaal altijd geleid door José Luis,  een geestelijke op pensioen samen met een andere vrijwillige hospitalero. Ondertussen is het een erg goede vriend van Johan, mijn leraar Spaans. Johan belde op om met hem te praten en om te hoeren of ik al aangekomen was. Hij  vond het dan ook spijtig dat José Luisnu  juist op vakantie was. Maar de 2 hospitaleros Antonio en Carmen waren héél sympathiek. Ik heb in deze herberg af en toe voor tolk moeten spelen omdat Antonio en Carmen alleen maar Spaans spreken en er veel engelstaligen, en een koppel Fransen aanwezig waren. Ook hier slapen we op matrasjes op de grond. Hier en ook niet in de enige bar van het dorpje is geen WiFi beschikbaar. Dus geen blog vandaag, en ik morgen alles proberen in te halen.sta al 2 dagen achter!

Om 17.30u komt er alle dagen een vrouw Maria .... uit  het dorpje,  om met de pelgrims naar de kapel in de rotsen een beetje hogerop te wandelen  "ermita de Virgen de Peña".  ( kapel van de maagd in de rots". Het was een prachtig zeer oud kapelletje, maar de maagd zelf was niet aanwezig, zij bevond zich nog in het kerkje beneden. Op het einde van september komt ze terug op haar plaats in het kapelletje. Maria .... gaf veel uitleg in het Spaans. Gelukkig was er een Mexicaans meisje dat goed Engels sprak  en alles vertaalde. Ik heb hier op de Camino al veel Engels en ook Frans bijgeleerd. Maar vandaag eindelijk ook wat Spaans kunnen spreken. Maria kent ook Johan, (Juan noemde ze hem ) en ging foto's halen van hem, genomen tijdens feestelijkheden in het dorp,in de  kerk en herberg. De hospitaleros hadden ondertussen lekker en gezond voor ons gekookt, en het werd een erg leuke avond. De werd afgesloten, voor degene die dit wensten in een piepkleine stille ruimte op zolder, er werden teksten voorgelezen met wensen, die andere pelgrims hebben achtergelaten. Die worden later een beetje  in de rotsen aan het kapelletje verbrand.

Dinsdag 9 september 

Dag 11 van Cirueña naar Grañon : 12, 8 km

Vandaag na het ontbijt samen met Solvie vertrokken om 6.30 u. Aangekomen in Santo Domingo de la Calzada eerst vers geperst fruitsap gaandeinken in een bar. Ik wilde graag de kathedraal gaan bezoeken, maar deze was pas om 9 u open. Silvie wilde graag verder stappen. Ik ben daar dan een uurtje blijven wachten en ondertussen wat tekst voor de blog getypt. In deze erg mooie kathedraal zijn zowel romaanse als gotische en zelfs barokke stijlelementen te herkennen. Deze is vooral om wat in geen enkele andere kerk te vinden: een kippenhok met  een haan en een kip.

De oorsprong ervan is terug te vinden in een legende ( te lang  om hierover uit te wijden ).  

Ik wilde zeer graag overnachten in de albergue "San Juan Bautista" in Grañon een herberg in de toren van de kerk. Omdat ik onderweg plots veel last kreeg van pijn aan de achterkant van mijn linkerbeen moest ik zowiezo stoppen, ook al was de etappe maar kort en was het nog maar 

11 u 30. Ik was de eerste gast, maar in deze herberg kan mag je op elk uur van de dag binnen ( in de meeste pas om 13 u). 

Bijzonder gezellige herberg. Ik voelde me er onmiddellijk thuis. Het is hier er zó puur!

Geen vaste prijs,  je mag geven wat je wil voor de overnachting en de maaltijden ( = donativo).

Dit komt vaak voor, in de herbergen van de parochie. Maar in deze was het wel speciaal : er stond bij het binnen komen op een tafel een antiek geldkoffertje met de tekst "deja lo que puedas o Tomas lo que nececites " ( laat hier achter wat je kan missen of neem wat je nodig hebt".

Hier moet je wel op matrasjes op de grond slapen in één grote ruimte. Dat vind ik niet erg, tenminste geen gekraak van bedden heel de nacht.  Een beetje geslapen na de middag , om het tekort van vorige nacht in te halen. Ook op het pleintje met bomen voor de albergue is zeer aangenaam vertoeven op een bank. De was moest  je op zolder gaan wassen en hem gaan ophangen op een graspleintje in een straat verderop. Om18 u werd hier samen het eten klaargemaakt. Elke dag gaan de vrijwillige hospitaleros inkopen doen met de inkomsten van de vorige dag. Omdat er weinig initiatief was van de andere pelgrism na het wassen en snijden van de ingrediënten, heb ik mijn goed hart laten zien, mijn kookkunsten bovengehaald en heb er een reuze grote (voor 30 personen) stoofpot van gemaakt. Ze vonden het heel lekker en ik  kreeg een applaus aan tafel.Dat was wel leuk! Terwijl de pot stilletjes stond te pruttelen ( één van de  hospitaleros hield terwijl een oogje in het zeil) ging ik met de andere pelgrims naar de mis. Ze vonden het heel lekker en Ik kreeg een applaus aan tafel. Het waren daar drie toffe hospitaleros, een Spanjaard een Mexicaan en een vrouw uit de USA.

Een echte aanrader deze herberg, voor wie van gezellige eenvoud houdt.

Maandag 8 september 2014

Dag 10 van Ventosa naar Cirueña

Weer vroeg opgestaan! De vrouw des huize had de vorige avond het obtbijtbuffet al  klaargezet voor ons,zodat we op tijd konden vertrekken.nog enkele foto's genomen en afscheid genomen van Karin. We warende gele pijl aan het zoeken in het donker om het dorpje te verlaten, toen we in de verte een andere pelgrim met hoofdlampje zagen naderen. Niet te geloven wie dat was!!!!het was Silvie , na  5 dagen elkaar teruggevonden, dat kan toch geen toeval zijn! We vlogen elkaar in de armen. Dus het viertal was terug samen. We zitten op dezelfde golflengte, ook hetzelfde gevoel voor humor en hebben zowat hetzelfde ritme van stappen. Maar we stappen meestal in stilte, verzonken in eigen gedachten of ieder genietend van de omgeving, elk op zijn eigen manier.     

In Najera gestopt voor een koffiepauze, daar Brenda een  lieve, vrolijke Australische vrouw uit USA teruggezien , zij verbleef in dezelfde albergue de dag van aankomst in St. Jean Pied de Port en elkaar regelmatig tegengekomen in de Pyreneen de eerste dag. Op dit moment laat zij haar zware rug zak vervoeren ? Het was dat of stoppen. Ik vind het wel goed dat deze service bestaat voor mensen die zo 'n zware last op hun rug niet kunnen dragen.

In Cirueña aangekomen, een onaantrekkelijk dorp, zijn Carol  en Serge naar hun hotelletje gegaan dat ze gereserveerd hadden dé vorige dag . Silvie en ik naar Albergue Virguen de Guadalupe. Aan de buitenkant zag het er wel leuk uit , maar de binnenkant was heel wat minder, een beetje groezelig! De hospitalero was een beetje een bizarre man, net zoals de uitbaters van de  plaatselijk bar / restaurant. Hier de vonds in het gezelschap van een groep Zwitsers en 2 grappige Italianen doorgebracht. Met deze laatste 2 veel.plezier gemaakt, hard gelachen. Om 9 u 30 moesten hier al binnen zijn.  Eėn Spaanse pelgrim die hier ook logeerdewas dit blijkbaar vergeten en kwam rond 11u aanbellen. Ik was juist ingedommeld. De hospitalero wou niet opendoen en ook de telefoon niet opnemen toen deze hem opbelde. Een andere Spaanse Pelgrim is na beneden gegaan om hem binnen te laten, maar er stak geen sleutel op de deur en via de ramen ging ook niet want er waren grillen voor de ramenNa nog enkele pogingen is de Pegrim weggegaan, maar om 12 u stond hij daar terug met twee politieagente. Deze hebben hebben  dan ook verschillende keren gebeld en heel hard op de deur gebonkt. Resultaat iedereen wakker. Toen de hospitalero dan eindelijk buitenkwam wilde deze de pegrim nog niet binnenlaten, pas na lang aandringen van de politie die een pv opmaakte mocht  hij binnen. Ik denk dat ik pas om 1 u in slaap ben gevallen, en om 5.30 u liep mijn wekker af. Echt geen aanrader deze Albergue.