Woensdag 4 september 2014

Dag 5: van Cizur Menor naar Puente de la Reina  20,4 km

Vandaag  vertrokken om 7.30 u en voor de eerste keer alleen gestapt, zonder gezelschap! Maar, op de Camino loop je nooit echt alleen. Er lopen altijd wel pegrims een eindje voor en achter je. Maar al bij al valt het goed mee het is niet echt zó druk, nog geen processie zoals ik soms hoor vertellen. Dat komt misschien nog als ik al wat verder ben. Hoe dichter bij het einde hoe drukker, 

Niet iedereen doet de hele Camino, en begint pas later op de weg. De aanwijzigingen, gele pijlen op de grond, op muren of op palen en bordjes met een gele schelp op een blauwe achtergrond zijn zeer duidelijk aangebracht op gans de camino. 

Het begon met een steile klim  van 2,5 u a 3 u naar de Puerte del Perdón. Daar op de pas staat een modern pegrimsmonument en een rij windmolens. Het uitzicht daar is adembenemend mooi. De Siërra del Perdón, van nog geen 1000 m hoog vormt de klimaatscheiding tussen het groene noorden en het droge zuiden. Verrassend hoe opeens de plantengroei en de kleuren veranderen. 

Tot 11 u was het best te doen maar daarna werd het zeer warm en was er zo goed als geen schaduw. Steile afdalingen, weinig vlakke stukken en de hitte maakten  het best zwaar. De laatste 3 km samen met een jonge Nederlander van 26 uit Flevoland (Almere) gelopen.

We waren dan ook dan ook erg blij toen we aankwamen bij onze albergue Santiago Apostol om 14. 45u.  

Wat een luxe , dit is een van de weinige herbergen waar een zwembad aanwezig is.

Ik heb daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Ook een heerlijk dutje gedaan in het gras in de schaduw. Ik kwam hier opnieuw  de 30 jarige Chloë uit Quebec weer tegen. Dus ook vanavond samen met haar en Peter de Nederlander gegeten. Ook Mauricio de Italiaanse Pelgrim (die van het pilletje met Arnica  2 dagen geleden ) kwam even voor het avondmaal aan. Hij stapt niet zo vlug en heeft veel last van zijn voeten, heeft onderweg sandalen moeten gaan kopen. Ik heb een  gevoel  voldoening en vertrouwen na deze inspannende dag , en m'en eerste dag alleen gestapt ! 

Dinsdag 2 september,2014

Dag 4 : van Trinidad Arre naar Cizur Menor 11 km 

Vandaag,heb ik me beetje overslapen. Het was al 7.15 u toen ik van het lawaai wakker werd. Ik had gisterenavond geen wekker gezet en Silvie durfde me niet wekken omdat ik nog zo vast sliep. Moest me toen hals over kop aankleden en mijn spullen inpakken, maar dat ging moeizaam met  één hand. Het wenen stond me nader dan het lachen. Uiteindelijk na een half uur sukkelen, in de prachtige binnenstuin van het klooster aangekomen waar ik met de andere 3 eigenlijk om 7 u had afgesproken. Ze zaten daar nog rustig hun fruit van de vorige dag op te eten. Serge trakteerde me meteen met koffie van de automaat. En hielp met het fatsoendelijk inpakken en vastmakenvan de rugzak en het vastmaken.Frėre x kwam uitgebreid afscheid nemen van ons, we kregen drie kussen van hem en een knuffel en wenste ons "Buen Camino". Nog vlug enkele fotootjes genomen. We zijn dan dwars door het stadje gelopen richting de stad Pamplona. De weg loopt dwars door de stad Pamplona, waar we op een terras van een bar een ontbijt genomen hebben en ik bij de apotheek,een windel voor mijn hand gekocht heb.Daarna verder richting Cizur Menor. s'Middags In Cizur Menor heb ik afscheid genomen van die drie schatten. Ik wilde hier stoppen voor vandaag, voelde me niet 100% in vorm na die zware dag van gisteren en had een beetje behoefte aan rust, men dagboek bijhouden en alleen zijn. Dus naar mijn lichaam geluisterd.

Het was een tweestrijd want het waren zo'n fijne mensen. Contacten uitgewisseld, grondig afscheid genomen. Misschien komen we elkaar later tegen tegen . Wie weet? Albergue Roncal is en leuke kleinschalige rustige herberg met een mooie tuin. Hier kwam ik Clio van Quebec terug tegen. Gisteren was ze vroegestopt maar had het ingehaald door vanmorgen zeer vroeg te vertrekken. Ik geniet ervan, maar eigenlijk heb ik al van elke moment genoten, ( behalve natuurlijk van die val van gisteren) en van al die contacten met zoveel verschillende mensen, verschillende nationaliteiten, met één gemeenschappelijk doel  "op weg zijn " richting  Compostela. Vanavond gegeten met Clio en een Canadees en Nieuwzeelands gezelschap

Maandag 1 september 201

Dag 3: van Biskaret naar Villava (Trinidad de Arre) 27 km

Vanmorgen ontbeten samen met Silvie, Cloe, Serge en Carol ( een koppel ook uit Qeubec)  en    met nog enkele anderen. Vertrokken rond 8.15u samen met Silvie. Mooi zonnig weer met een aangenaam windje, voornamelijk in de schaduw in de bossen kunnen stappen, soms ook langs open plaatsen met prachtig zicht op het bergachtig landschap. De huizen zijn hier mooi, verzorgd en met vele bloemen in bloembakken aan de balkons en op de vensterbanken. Halt gehouden in Zubiri rond 11 u voor een koffie en fruit, kaas en brood gekocht. Ook langs een bankcontact om wat geld bij te tanken.Regelmatig kom je dan dezelfde mensen tegen zoals een Engelse vrouw met haar grote zwarte hond, een Bouvier die zijn eigen rugzakken draagt. Zij hebben op de top van de pyreneeen met z' en tweetjes in een tentje geslapen en gisteren bij ons in hetzelfde hostalletje.   

Na de middag werd het zeer warm en liepen we voornamelijk in de brandende zon .

En toen gebeurde het! Op een moment daalden we een steile heuvel af en kwamen aan een splitsing, ik hefte mijn rechterhand met wandelstok op om naar een gele pijl te wijzen, verloor mijn evenwicht door de steile helling en het gewicht van mijn rugzak. Ik viel naar de linkerkant, zette mij met mijn handen af om niet met mijn hoofd op de grond te botsen. Ik kwam met de linkerkant van mijn lichaam en gezicht op de grond in het grint terecht. Resultaat mijn gezicht geschaafd en mijn linkerhand verstuikt! We moesten nog een lange afstand lopen, en mijn hand werd dikker en zeer pijnlijk, kon mijn wandelstok niet meer vasthouden. Een dafalgan moeten nemen, zodat de pijn wat dragelijker werd. Zeer vermoeid na 27 km kwamen we in het klooster van Arre aan. We werden vriendelijk ontvangen door een pater ( Frère x) op leeftijd. Mijn hand was erg gezwollen, maar kon hem nog bewegen en plooien, dus waarschijnlijk niet gebroken. 0ndertussen, ik heb er dan traumeelzalf aangesmeerd en kreeg van een Italiaanse pelgrim een pilletje met arnica. Op de Camino staat iedereen onmiddellijke klaar om iedere te helpen. Na onze boodschappen van fruit voor de volgende ochtend en hetpelgrimsmenu in de stad samen met het toffe koppel Serge en Carol.moesten we terug binnen zijn om 10 u en gingen de lichten uit

Vrijdag 29 augustus 2014 

Zaterdag 30 augustus

Dag 1: van Saint -Jean- Pied- de- Port naar Roncesvalles 27 km

Vandaag vroeg opgestaan, rugzak gemaakt, ontbeten en vertrokken. Dit is vanaf vandaag 

voor een aantal weken mijn dagelijkse ochtendroutine. Sylvie een Canadese vrouw uit Québec  van mijn leeftijd waarmee ik gisteren aan het avondmaal zat vroeg me vanochtend bij het ontbijt of ik zin had om vandaag samen met haar te stappen. Ik vond dit een goed idee voor de eerste dag.Het klikte zeer goed tussen ons. We zijn dus samen de pyreneeen overgestoken. Een zeer zware tocht van 9 u door de mist. Een beetje spijtig van het weer. Maar het is wat het is. Ook dit is goed. We konden niet ver zien, maar wat we zagen was zo mooi, soms een beetje mysterieus, feeëriek. Zeer vermoeid kwamen we aan in Roncesvalles (Spanje). Onze overnachtingplaats is in reuzachtige klooster met vele grote slaapzalen. s'Avonds de traditionele menu del perigrino (pelgrimsmenu) forel met frieten gegeten.Ik vond het ook leuk dat ik gans de tijd Frans kon spreken met Silvie.

Het  was niet mogelijk om op WiFi te geraken, dus ook geen blog. Om 10 u gingen de lichten uit en vielen de oogjes dicht.

Zondag 31 augustus

Dag 2 : van Roncesvalles naar Biskarret 12 km

Vanmorgen zijn we om 6u gewekt met klassieke muziek en de lichten die aangingen in de slaapzaal. Er waren zelfs pelgrims die zich al vroeger in het donker hadden klaargemaakt om zeer vroeg te kunnen vertrekken. Ik ben blij dat  ik me iets fitter voel dan gisteren, het leek net of een oud vrouwtje van 100 was, overal pijn vooral in de knieën van de zware afdalingen. Silvie, Cloe (een andere vrouw uit Québec) en ik zijn in een bar naast het klooster gaan ontbijten. Met veel goede moed ben ik aan mijn volgende etappe begonnen samen met Silvie met wie ik ook vandaag samen stap.

Mooie wandeling, met een middelmatige moeilijkheidsgraad. De zon is vandaag van de partij, een aangemame  temperatuur en een zacht windje. In Biskarret waar we passeerden hebben we in een bar waar vele andere pelgrims pauzeerden, onszelf getrakteerd op een lekkere tortilla, om duimen en vingeren van af te likken (para chuparse los dedos)! Na enig overleg hebben we besloten om niet verder te stappen vandaag. Een wijs besluit denk ik, na de zware dag van gisteren. 

Na eerst onze was en plas te hebben gedaan zijn we van een broodje (un bocodillo) met een lekker fris glaasje witte wijn (una copa de vino blanco) gaan genieten op het terrasje van een bar recht over ons hostalletje. Ik ben nu mijn blog aan het bijwerken terwijl ik rust. Straks diner in het hostal en dan vroeg in bed zodat ik morgen als nieuw kan starten aan de volgende etappe.