Maandag 1 september 201

Dag 3: van Biskaret naar Villava (Trinidad de Arre) 27 km

Vanmorgen ontbeten samen met Silvie, Cloe, Serge en Carol ( een koppel ook uit Qeubec)  en    met nog enkele anderen. Vertrokken rond 8.15u samen met Silvie. Mooi zonnig weer met een aangenaam windje, voornamelijk in de schaduw in de bossen kunnen stappen, soms ook langs open plaatsen met prachtig zicht op het bergachtig landschap. De huizen zijn hier mooi, verzorgd en met vele bloemen in bloembakken aan de balkons en op de vensterbanken. Halt gehouden in Zubiri rond 11 u voor een koffie en fruit, kaas en brood gekocht. Ook langs een bankcontact om wat geld bij te tanken.Regelmatig kom je dan dezelfde mensen tegen zoals een Engelse vrouw met haar grote zwarte hond, een Bouvier die zijn eigen rugzakken draagt. Zij hebben op de top van de pyreneeen met z' en tweetjes in een tentje geslapen en gisteren bij ons in hetzelfde hostalletje.   

Na de middag werd het zeer warm en liepen we voornamelijk in de brandende zon .

En toen gebeurde het! Op een moment daalden we een steile heuvel af en kwamen aan een splitsing, ik hefte mijn rechterhand met wandelstok op om naar een gele pijl te wijzen, verloor mijn evenwicht door de steile helling en het gewicht van mijn rugzak. Ik viel naar de linkerkant, zette mij met mijn handen af om niet met mijn hoofd op de grond te botsen. Ik kwam met de linkerkant van mijn lichaam en gezicht op de grond in het grint terecht. Resultaat mijn gezicht geschaafd en mijn linkerhand verstuikt! We moesten nog een lange afstand lopen, en mijn hand werd dikker en zeer pijnlijk, kon mijn wandelstok niet meer vasthouden. Een dafalgan moeten nemen, zodat de pijn wat dragelijker werd. Zeer vermoeid na 27 km kwamen we in het klooster van Arre aan. We werden vriendelijk ontvangen door een pater ( Frère x) op leeftijd. Mijn hand was erg gezwollen, maar kon hem nog bewegen en plooien, dus waarschijnlijk niet gebroken. 0ndertussen, ik heb er dan traumeelzalf aangesmeerd en kreeg van een Italiaanse pelgrim een pilletje met arnica. Op de Camino staat iedereen onmiddellijke klaar om iedere te helpen. Na onze boodschappen van fruit voor de volgende ochtend en hetpelgrimsmenu in de stad samen met het toffe koppel Serge en Carol.moesten we terug binnen zijn om 10 u en gingen de lichten uit

Vrijdag 29 augustus 2014 

Zaterdag 30 augustus

Dag 1: van Saint -Jean- Pied- de- Port naar Roncesvalles 27 km

Vandaag vroeg opgestaan, rugzak gemaakt, ontbeten en vertrokken. Dit is vanaf vandaag 

voor een aantal weken mijn dagelijkse ochtendroutine. Sylvie een Canadese vrouw uit Québec  van mijn leeftijd waarmee ik gisteren aan het avondmaal zat vroeg me vanochtend bij het ontbijt of ik zin had om vandaag samen met haar te stappen. Ik vond dit een goed idee voor de eerste dag.Het klikte zeer goed tussen ons. We zijn dus samen de pyreneeen overgestoken. Een zeer zware tocht van 9 u door de mist. Een beetje spijtig van het weer. Maar het is wat het is. Ook dit is goed. We konden niet ver zien, maar wat we zagen was zo mooi, soms een beetje mysterieus, feeëriek. Zeer vermoeid kwamen we aan in Roncesvalles (Spanje). Onze overnachtingplaats is in reuzachtige klooster met vele grote slaapzalen. s'Avonds de traditionele menu del perigrino (pelgrimsmenu) forel met frieten gegeten.Ik vond het ook leuk dat ik gans de tijd Frans kon spreken met Silvie.

Het  was niet mogelijk om op WiFi te geraken, dus ook geen blog. Om 10 u gingen de lichten uit en vielen de oogjes dicht.

Zondag 31 augustus

Dag 2 : van Roncesvalles naar Biskarret 12 km

Vanmorgen zijn we om 6u gewekt met klassieke muziek en de lichten die aangingen in de slaapzaal. Er waren zelfs pelgrims die zich al vroeger in het donker hadden klaargemaakt om zeer vroeg te kunnen vertrekken. Ik ben blij dat  ik me iets fitter voel dan gisteren, het leek net of een oud vrouwtje van 100 was, overal pijn vooral in de knieën van de zware afdalingen. Silvie, Cloe (een andere vrouw uit Québec) en ik zijn in een bar naast het klooster gaan ontbijten. Met veel goede moed ben ik aan mijn volgende etappe begonnen samen met Silvie met wie ik ook vandaag samen stap.

Mooie wandeling, met een middelmatige moeilijkheidsgraad. De zon is vandaag van de partij, een aangemame  temperatuur en een zacht windje. In Biskarret waar we passeerden hebben we in een bar waar vele andere pelgrims pauzeerden, onszelf getrakteerd op een lekkere tortilla, om duimen en vingeren van af te likken (para chuparse los dedos)! Na enig overleg hebben we besloten om niet verder te stappen vandaag. Een wijs besluit denk ik, na de zware dag van gisteren. 

Na eerst onze was en plas te hebben gedaan zijn we van een broodje (un bocodillo) met een lekker fris glaasje witte wijn (una copa de vino blanco) gaan genieten op het terrasje van een bar recht over ons hostalletje. Ik ben nu mijn blog aan het bijwerken terwijl ik rust. Straks diner in het hostal en dan vroeg in bed zodat ik morgen als nieuw kan starten aan de volgende etappe. 

Vrijdag 29 augustus 2014 

Eindelijk is het zover, het werd echt tijd! Ik had geen dag langer meer kunnen wachten. Ben zeer dankbaar dat ik dit mag beleven. Dank aan de mensen die mij dit mogelijk maken. Uitgebreid afscheid genomen van onze Jonas die mij in de straat achterna kwam gehold en mij met rugzak en al in het rond zwierde!

Mijn vriendin Anne Coen stond mij op te wachten in het Station van Lier om mij uit te zwaaien en waarschijnlijk om er zeker van te zijn of ik wel echt ging vertrekken! Enkele fotootjes gemaakt. Hendrik is meegegaan tot ik op de Thalys naarParijs stapte. Dus zit nu op de trein en kan ondertussen mijn dagboek bij houden en stroom nemen voor mijn iPad. Wat een luxe om met de trein te reizen!

Goed aan gekomen in station van Bayonne om 15.30u. Hier moest ik 2,5 u wachten op de trein. Ondertussen kennis gemaakt met 3 leuke mensen uit Californië : een koppel Cathy en John (van Mexicaanse origine)  en hun nichtTerry! Samen een terrasje gedaan, zo ging de tijd vlug voorbij. Uiteindelijk om 19.30u aangekomen in Sint Jean Pied de Port. De albergue "Le chemin vers l'Etoile"vlug gevonden die ik gereserveerd, rugzak uitgeladen, gedoucht, avondmaal genomen en daarna nog vlug naar het bureau van "Les amis de Saint- Jaques" voor info en documentatie samen met George een Bretoen die zich over mij ontfermde. Hij had al 24 keer de camino gelopen en was nu op weg naar de albergue van Estella waar hij twee weken als Hospitalero ging werken als vrijwilliger.daarna vlug naar mijn bed gegaan in de slaapzaal.