donderdag 6 juli 2017
nog steeds vrij koud weer (9° bij vertrek- 12° in Fauske), maar er zou verbetering op komst zijn?!
De mensen die samen met ons gisteren vertrokken waren, waren heel tevreden met hun keuze; wij ook! (Achteraf vernamen we dat er ook een ferry vanuit Lödingen vaart! dat was een goed alternatief geweest, maar we wisten het te laat )
We reden vlotjes tot aan de ferry en moesten daar maar een half uur wachten! (zou in Svolvaer wel 6 uur geweest zijn!). Blijkbaar waren de achtergebleven eenheden niet allemaal op de veerboot geraakt (al hadden we de groep dus al gehalveerd!). Eén camperaar was naar Lödingen gereden en had daar de boot genomen (lagere prijs en kortere overzettijd en grotere frequentie van boten!) en de ander had onze grote toer gedaan, maar dan op 1 dag! Ze mogen het hebben!
We vonden probleemloos de camping in Fauske maar die is toch ook weer niet van zon heel hoog niveau maar vorig jaar was het nog erger; geen stroom of geen reservatie van een terrein, extra moeten betalen voor douches, niet kunnen lozen, geen internet in deze tijd dat kan toch allemaal niet!
Wij vinden dat deze groep héél tolerant is, maar we horen toch ook dat er wat ongenoegen groeit.
Morgen gaan we de Poolcirkel weer over. We vermoeden dat het dan warmer wordt.
woensdag 5 juli 2017
met de bus naar Svolvaer, waar de boot naar de Trollfjord vertrok; de zon scheen toen nog
toch kregen we op de boot isolerende kledij waardoor we er allemaal als Michelinmannekes uitzagen, maar we hadden wel warm! Dit moet een enorme investering geweest zijn van de organisatie, maar ze bood echt wel comfort.
Dat is eigen aan de Lofoten, dat weten we al: zon en 5 later regen en kou, maar op een boot voel je het des te meer aan als het koud is.
We kregen een boottocht met afwisselend programma: eerst zagen we een zeearend die een (toegeworpen) vis uit het water viste; spectaculair als het voor je ogen gebeurt.
Dan hebben sommige toeristen een poging gedaan om zelf vis te vangen, en dat lukte zelfs vrij goed.
We kregen een beetje later ook vissoep en dat deed weeral deugd want ondertussen hadden we de Trollfjord bereikt. Als het de eerste keer is, zal het wel speciaal zijn, maar wij zijn allebei bedorven door het zicht van andere fjorden en daardoor minder gefascineerd dan de eerste keer.
Op de terugweg volgden meeuwen onze boot en het was wel bijzonder om te zien hoe snel die beestjes vliegen! Sommigen landden zelfs op een plank van de boot omdat ze daar eten kregen.
Tenslotte kwam de zeearend ook nog eens langs om het spektakel af te sluiten. Een mooie, afwisselende boottocht.
Ondertussen hadden we al met verschillende mensen besloten vandaag nog weg te rijden van de camping. Die was benedenmaats (gisterenavond en vannacht hadden we zelfs geen stroom, terwijl ze daar toch wel 4 pn voor aanrekenen!). Het sanitair was ook niet van die aard om over naar huis te schrijven, dus waarom blijven hangen?
We wisten ondertussen dat het de reisbegeleider niet gelukt was om een reservatie voor de ferry naar Skutvik rond te krijgen. Misschien zouden sommigen morgenvroeg niet mee kunnen; de eerste vertrok om 8.15u, de tweede om 16.15u! we vonden het te riskant om morgenvroeg te moeten constateren dat we over land moesten en dus 500 km moesten afleggen om in Fauske te geraken.
Met 8 eenheden (de helft van de groep dus), zijn we vertrokken en hebben we 200 km gereden, tot Bjerkvik. Hier staan we nu op een camperplaats tussen de E6 en de fjord
Misschien niet de beste plaats maar in elk geval een prima alternatief. Veel missen we niet aan die camping; we moesten toch ook daar op eigen kracht (gas) verwarmen en douchen deed ik ook liever in de camper
Het was al slecht begonnen toen we aankwamen: ze hadden geen veld voor ons gereserveerd; we konden wel bijeen staan maar dan moesten we een helling van 15% trotseren. Edgard reed ze met de camper op maar voor de caravans was dat niet haalbaar. We moesten dus beneden blijven staan, waar te weinig elektriciteitsaansluitingen waren en waar ook andere mensen bij ons kwamen staan.
Geen goede ervaring, en dat voor de enige camping waar we 3 nachten verbleven zonde. Maar het was wel een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan de Lofoten.
Leuk om ze gezien te hebben maar voor ons niet van die orde om ervoor nog eens zoveel km te rijden..
Noorwegen heeft nog heel veel moois te bieden, in het zuid- westen; misschien doen we dat ooit nog wel aan want deze keer zal dat erover schieten.
Dag 21 Busexcursie in de Lofoten
Weer een vroege dag want de (heel comfortabele) bus kwam ons al om 9u ophalen.
Het weer was niet slecht maar ook niet heel goed, maar volgens de chauffeur is ALLES normaal op de Lofoten. Je kan hier golfen om 2u s nachts bij 20° of overdag een tocht doen bij regen en 7° en dat op dezelfde dag van het jaar.
We hadden soms regen onderweg maar als we uitstapten scheen de zon; een heel afwisselende dag dus.
Gelukkig voor de chauffeurs van de groep dat ze nu eens goed konden rondkijken. De wegen op de Lofoten zijn goed te berijden maar niet zo breed als elders; soms moest een tegenligger achteruit om de bus te laten passeren; knap rij- werk!
Onderweg maakten we wel eens een stop om fotos te nemen, maar het was pas in Reine dat we echt tijd hadden; zowel om te lunchen als om op verkenning uit te gaan. Van Reine wordt gezegd dat dit het mooiste dorp is van de Lofoten; anderen vinden A (met bolletje erop, dus Oi uitspreken) het mooist. We bezochten ze allebei;
De Robuers (oude vissershuisjes op palen in het water) zag je overal; het zijn nu vakantiehuisjes. Zowel in rode, oker, blauwe en gele kleur typisch Scandinavië. (zie fotos).
In Reine hebben we gegeten voor 15 pp; water is er altijd inbegrepen. Natuurlijk was het vis: Pollak, gekocht bij de visser schuin tegenover het restaurant. Super lekker!
Daarna naar A, het einde van de E10, die in Zweden begint. Ook een vissersdorp, op het zoveelste einde van de wereld.
Tijdens de rit zei de chauffeur op een gegeven moment: vanaf hier ligt er niets dan water, tot in Groenland! Dat is een eind weg!
We zouden in Leknes vis kopen, maar dat schoot erover want we moesten op tijd in het Vikingmuseum aankomen.
Daar kregen we een rondleiding; ze hebben een Vikinghuis nagebouwd aan de hand van de resten die ze vonden in een akker. Zon huis is wel 80 m lang en 12 m breed en bestaat uit verschillende kamers; het lijkt wel een groot schip dat op zijn kop ligt.
De balken reiken tot 9m hoog, wat niet abnormaal was omdat ze die bouwstijl hier al kenden van de houten kerken die zo typisch zijn voor Scandinavië.
Van de Vikings zelf zijn amper geschreven bronnen overgebleven maar toen die uitweken naar IJsland werd er wel over hen geschreven; daar haalden ze dus veel informatie over dat volk.
Ondertussen kennen we ook al wat Noorse woorden: een skytebahn is een schietbaan; meestal met militaire doeleinden omdat dit een heel strategische regio is, maar er zijn ook skytebahnen (zeg: sjoetbaan) voor burgers.
Gamla betekent oud; gamla stan is dus de oude stad. (makkelijk te onthouden met gammel in onze taal). Een veg is een weg en een skole is een school; natuurlijk betekent Fartsgrense snelheidslimiet; die is hier overal, buiten de bebouwde kom, 80 km/u en al zie je geen politie, wees er maar gerust in dat je de rekening thuis gepresenteerd krijgt als je te snel gereden hebt! Noren zijn dus heel gedisciplineerd, en maar goed ook met die fietsers en skaters op de baan (zie gisteren). Vorige week is er een Indiër gepakt geweest die maar liefst 110 km/u reed op een gewone baan dat wordt een dure vakantie! En terecht!
We hopen op nog beter weer voor morgen want dan staat een boottocht door de Trollfjord op het programma
Ik herinner me de Milford Sound in NZ, die je meestal in de mist bevaart
Toen hadden we reuze veel geluk morgen hopelijk ook.
Maandag 3 jul. 17 Kabelväg
Vroeg uit de veren; om 8.30u al op pad voor weer 236 km naar Kabelväg, het begin van de Lofoten.
Slechts 7° warm na een nacht met veel regen, maar liever s nachts dan overdag natuurlijk. Gisteren konden we nog een leuke wandeling maken naar een waterval, hoog boven de camping; dat zou vandaag niet gaan.
Maar de regen verminderde elk uur in intensiteit en tegen de middag was het droog, maar nog bewolkt, zodat we niet vaak stopten om fotos te nemen. We zagen al zoveel moois
Overal langs de weg zie je mooie plekken waar camperaars overnachten; dat mag in Noorwegen. Je vindt overal plaatsen om water te lozen en te nemen, dus kan je met een camper makkelijk reizen zonder één camping aan te doen. Wat een weelde in dit land!
Je kan hier 4 seizoenen meemaken in 1 dag; dat is leuk, zeker als de dag koud en nat begint; er is altijd hoop op beter en vaak gaat het ook zo.
Wat we maar niet gewoon worden zijn de fietsers of skaters, die als langlaufers hier op de banen zitten; met een camper of een vrachtwagen moet je echt wel uitwijken voor hen want je zou hen zo van de weg kunnen blazen. Vaak zijn er wel fietspaden, rond steden toch, maar je komt ze daarna ook tegen op banen waar je 80- 90 km/ u mag doen (zie foto); dat kan je je bij ons niet voorstellen.
Aan het aantal bussen die je ziet langs de weg weet je hoeveel huizen er achterin staan; vaak zie je die helemaal niet staan van op de weg.
De Noren zijn experts in het bouwen van bruggen en tunnels, wat normaal is voor een land met zoveel water en bergen, natuurlijk.
Per dag passeren we minstens 50- 70 campers! Al die mensen moeten minstens eten en tanken; big business! En Noorwegen verdient dat ook. Het is een prachtig land.
Het water in de fjorden ziet aan de kant appelblauwzeegroen zelfs bij bewolkt weer!
Trollen vind je hier met hopen. In alle kleuren en groottes. De sagen vertellen dat zij hier woonden vóór de mensen; je hebt verschillende soorten trollen blijkbaar. De beeldjes die je nu het meest ziet, zijn die lijkend op kabouters; volgens de verhalen zouden die leuke wezentjes graag feest vieren
De Vikingen leefden hier tussen het jaar 800 en 1000. Tekort aan landbouwgronden, de drang naar avontuur en verhalen over rijkdommen elders dreef deze woestelingen met hun schepen, die wel degelijk zeevaardig waren (zo is later bewezen), naar alle windrichtingen. Vaak kochten koningen hen af om hun land met rust te laten, of ze gaven hen een stuk land zodat de Vikings de eerste kolonisten waren. Ze ontdekten Amerika lang voor Columbus;
Hun schepen droegen een drakenkop vooraan maar die namen ze weg als ze land in zicht kregen om de landgeesten niet af te schrikken, zou staat in de boeken. Ze plunderden dorpen en steden, kloosters en kerken en brachten de schatten mee naar Scandinavië; de naam viking komt van het woord vik dat inham of bocht betekent; daarin verborgen ze hun schepen
Deze namiddag wandelden we van de camping terug naar Kabelväg om de kathedraal te bezoeken; ze wordt de Lofotenkathedraal genoemd en dateert uit de 19e eeuw. Het is de grootste kerk in hout van Noord- Noorwegen. Ze werd zo groot gebouwd om alle vissers (zon 3000- 4000), die hier in die tijd woonden, plaats te bieden; ze kwamen in de zomer en één keer in de winter samen om te bidden voor een goede vangst en een behouden thuiskomst.
De kathedraal ligt langs de weg en heeft, zoals veel kerken hier in Scandinavië, een fijne uitstraling. Ze is aangenaam warm en wordt goed onderhouden. De inkom bedraagt 40 Zweedse kronen (ong 4 ) pp.
De camping Sandvika valt wat tegen; zeker het sanitair is niet aantrekkelijk; gelukkig hoeven wij dat niet te gebruiken. Ze hadden eigenlijk geen plaatsen gereserveerd; elektriciteitsaansluitingen zijn er niet genoeg voor iedereen; gelukkig hebben sommige deelnemers systemen mee zodat ze anderen kunnen aansluiten op hun camper. Het is behelpen, en dat voor 3 nachten! Nergens verblijven we zo lang zonde.
Maar als morgen de zon weer door de wolken wil komen piepen vergeten we dit allicht want dan genieten we vast van de busexcursie en overmorgen van de geplande boottocht.
We zijn over de helft van deze mooie reis
zondag 2 juli 2017
we waren vrij laat weg omdat we de bandenspanning wilden controleren (er hing een toestel in de camping), maar de aansluiting paste niet op onze ventielen
De technicus van de camping erbij geroepen, maar hij moest ons uiteindelijk verwijzen naar een benzinestation dat een andere aansluiting had; gelukkig zat er zo één heel dichtbij en waren we gerust dat we niet teveel lucht uit de band hadden verloren; er stond nog altijd meer dan genoeg druk op;
Van de tussentijd profiteerden we om de camper nog eens een wasbeurt te geven omdat het beter is voor de lak als je niet te lang wacht om al het vuil te verwijderen;
Onderweg zien we veel tegenliggers waarvan de vrouw aan het stuur van de camper zit; wellicht lossen ze mekaar af bij het rijden om zo sneller vooruit te komen; niet iedereen heeft zoveel tijd als wij.
Rond de middag ontmoetten we een Noors koppel waarvan de man een Nederlander bleek te zijn. Van hem leerden we dat de donkerste maand hier december is, als er nog geen sneeuw gevallen is op dat moment; hij zei dat hij nooit last heeft gehad van de duisternis omdat die er ook niet echt is, dankzij de sneeuw.
Hij zei dat ze nog even moesten rijden om thuis te geraken; dat betekende 2.5 u. Ze kwamen van het ziekenhuis en waren al 2.5 u onderweg!
Dat noemen wij even rijden, zei hij. Waar wij ook naartoe gaan, het is altijd een hele poos rijden, maar de banen zijn goed onderhouden en we zijn het gewend, voegde hij eraan toe. Je hebt hier in elk geval geen last van files; als hij naar Nederland gaat, dan krijgt hij nog amper lucht; zo vervuild is de omgeving, vergeleken met Noorwegen. Hij is altijd blij als hij terug kan keren.
Zijn vrouw is Noorse maar spreekt heel goed Nederlands; ze had het van hem geleerd en van de tv, zei ze. Het was een beetje een noodzaak omdat zijn familie geen Engels tegen haar sprak en dan zat ze er dus bij voor spek en bonen als ze in Nederland waren Toch wel knap van haar, vonden wij.
Ik vroeg haar hoe het schoolgaan verliep, hier in Noorwegen, met die grote afstanden; zij had vanaf haar 15e bij mensen in de stad gewoond; ze ging maar om de paar maanden eens naar huis; dat was wel hard geweest, zei ze. En ze voegde eraan toe dat zoiets nu niet meer zou kunnen omdat ook hier de jongeren aan de drugs zitten en de criminaliteit toeneemt.
Ze gaf ons tips van camperplaatsen in de Lofoten; zelf kunnen wij ze niet aandoen omdat we met de groep reizen, maar voor mensen die de reis alleen doen: Eggum en Hov zijn schitterende plekken om te kamperen!
De Lofoten zijn super toeristisch, dus druk, zegden ze. Daar moeten wij ons geen zorgen om maken want wij gaan met een busexcursie de dorpen bezoeken.
Nog een grapje als afsluiting: enkele kilometers na ons vertrek sta ik steevast op om nog eens de frigo te controleren; dat is een tic geworden: toen ik kind was heb ik gezien wat het resultaat is van een ijskast die tijdens het rijden open gegaan is de confituur en de eieren kwamen ons als 1 grote brij tegemoet toen we de deur van de caravan open deden dat wil ik niet meemaken, dus twee keer controleren als het moet; of drie keer, haha.
Onze oudsten (ze zijn 80 en 82) kwamen hier als laatste binnen; we waren bang dat ze, zoals verschillende anderen, de camping voorbij waren gereden, maar neen, hoor! Ze waren Tromsö gaan bezoeken! Zomaar een extra van 120 km. Daar draaien zij hun hand niet voor om!!! Wij durven niet zeggen dat we moe worden toch niet als zij het horen! Ze kwamen hier gezwind de berg op gereden, sloten op een ik en een gij de stroom aan en kwamen binnen de 5 de berg af gewandeld om te gaan eten! Toch niet te schatten!!! We kunnen alleen maar bewondering voelen.
Morgen wordt het wellicht een grijze dag maar we hebben er veel hoop op dat we mooi weer hebben op de Lofoten. Tot hiertoe mogen we echt niet klagen. Telkens het belangrijk was, hadden we prima weer. Hopelijk blijven de weergoden ons goed gezind.
zaterdag 1 juli 2017
16° warm om 10u dat is nu al héél warm voor ons!
We hadden 292 km voor de boeg en die reis was zo verrassend en boeiend dat we de ene stop na de andere maakten we geraakten in het begin maar niet vooruit.
De tunnels waren weer afgewerkt zoals we gewoon zijn (in het hoge Noorden waren ze soms ruw en onregelmatig); hier zijn ze weer verlicht en breed.
Neem heel veel water, doe er een pak groen bij en gooi er hier en daar sneeuw over, zet er een rood of geel huis tussen en je hebt een beeld van Noorwegen;
We genieten van de zuivere lucht en elk nieuw decor achter elke hoek;
Scandinavië blijkt lang niet zo duur te zijn als aangenomen wordt: wij betaalden gisteren voor 2 warme wafels met room en gelei en zoveel koffie als je wil maar 10! Ik denk niet dat dit in België te krijgen is voor die prijs! We tanken gemiddeld voor 30 per dag (en hebben al 5000 km afgelegd sinds we thuis vertrokken).
Voor wie deze reis wil maken en graag vist: op 226 km van Storsandnes (komende vanuit het zuiden) is er een prachtige camperplaats aan de fjord en op zon 10 km ten noorden van Alteidet ligt de Arctic Fjord camping, verscholen in het groen; we konden geen brochure halen want hij was op de middag gesloten, maar qua ligging is hij bijzonder!
Vanmiddag stonden we met Duitsers op amper 410 m boven de zeespiegel in de sneeuw! Hoe kan dat, bij 20°??? We weten wel dat ze hier in juni nog sneeuw kregen maar bij ons zou die nooit blijven liggen. Heeft het iets met de droge lucht te maken? We weten het niet. Mensen zeggen dat ze veel minder last hebben van reuma; het zou dus kunnen.
We hebben al een selectie gemaakt uit de 138 fotos die we vandaag namen, maar daaruit nog een selectie maken voor de blog wordt een moeilijke klus; teveel moois
De effecten van de Mirrolakes blijven verrassend; we zien de watervallen hier vanaf een hoogte van meer dan 200 m naar beneden donderen; we komen ogen te kort
vrijdag 30 juni 2017
we verlieten vanmorgen Skarsväg onder een stralende zon; de kou en de storm paste perfect bij de Noordkaap maar nu zijn we toch blij dat we weer de warmte tegemoet gaan.
We gaan ook weer richting bewoonde wereld, met de luxe van stroom, internet, zon, en toch nog een betoverend mooie omgeving.
Onderweg zien we nog talloze rendieren en elanden (we zien van ver het verschil niet), en plots, bij het boven komen van een heuvel, veranderde de wereld: de eerste bomen weer, minder sneeuw naast de weg, kortom: een nieuwe aarde.
Waar de vorige dagen de sneeuwplekken eerder deden denken aan de tekeningen van Orkas, zien we nu weer gewone bergen waar sneeuw op ligt; waar er nog sneeuw ligt onderweg is die soms nog 1m dik!!! En dat bij temperaturen boven de 10°; we snappen het niet, maar het zal wel aan de wind liggen, vermoeden we. Die maakte, zeker in het hoge noorden, dat de gevoelstemperatuur vaak veel lager lag dan wat de thermometer aangaf.
We naderden Alta en vonden het Alta Museum, dat echt de moeite waard is. Rotstekeningen van 5000 jaar oud, een film over het Noorderlicht, uitleg in verband met de spiritualiteit van de Sami; een deugddoend en verhelderend bezoek!
De Unesco waakt over dit terrein en vindt dat de rotstekeningen moeten bewaard blijven in hun oorspronkelijke staat; dat zou betekenen dat de rode verf, die er later op aangebracht is, moet verwijderd worden (waardoor de tekeningen natuurlijk een stuk moeilijker herkenbaar worden).
De Sami hebben hun sjamaan, die de verbinding maakt tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld en die daardoor vaak zowel genezer als sociaal werker als palliatief begeleider van de gemeenschap is.
Bij het bezoek aan het Arctikum leerden we van diegenen die de Nederlandstalige gids hadden dat de Finnen heel behoedzaam met elkaar omgaan; zo zullen ze hun ouderen niet proberen te overtuigen om naar een dokter te gaan, want dat zou overkomen als pushen of zou beledigend zijn.
De Sami hebben ook veel van die levenshouding; een huwelijk wordt heel behoedzaam gearrangeerd; bij samenkomsten wordt een meisje bv geschikt geacht maar dan maken verschillende leden van de gemeenschap eerst kennis met haar om te kunnen oordelen of ze niet alleen bij de man maar ook bij alle andere leden van de familie kan passen, want dat is ook heel belangrijk.
Pas nadat iedereen zijn zegen gegeven heeft worden de contacten tussen de huwelijkskandidaten wat openlijker; niemand mag beledigd worden, niemand mag het gevoel krijgen afgewezen te worden, dus moet er met heel veel zorg omgegaan worden met elkaar
De kilometers beginnen toch te wegen; we passeerden de kaap van 22 000 km; het is goed dat we binnenkort eens drie dagen op dezelfde plek blijven. Maar eerst genieten van deze omgeving
Donderdag 29 juni 17
Vanmorgen trokken we nog maar eens naar het monument op het plateau voor de laatste fotos, zonder andere mensen erbij; het leek wel of er niemand anders meer was (maar het plateau stond nog meer dan halfvol, maar ze sliepen misschien nog?!).
Daarna zijn we rustig vertrokken richting Skarväg, 15 km terug; we moesten wat wachten omdat de vorige kampeerders nog niet vertrokken waren, maar rond de middag stond iedereen op zijn plek.
Om 14u vertrokken de meesten naar een volgend dorp voor een birdsafari en trokken wij met de rugzak de bergen op, richting Kirkeporten.
Dat is een mooie rots (met een driehoekig gat erin) beneden aan de zee.
Daarna klommen we nog een stuk en daalden we af naar Skarväg; een heerlijke koffie en een wafel met zure room en bessenjam lachte ons toe. Om die calorieën er weer af te lopen kropen we op de overkant van de weg alweer naar boven
Een tijdje konden we een pad volgen maar we geraakten te ver uit de richting van de camping en zijn los over de bergen gegaan om boven de camping uit te komen; amai, onze spieren en gewrichten hebben het geweten! Niks meer gewoon! Er zal wat Tocotholyn moeten gesmeerd worden vanavond!
Boven passeerden we sneeuwplekken, meertje, soms nog half bedekt met sneeuw oh, wat is het hier mooi!
En vanaf nu gaat de temperatuur weer omhoog, schijnt het, dus mogen onze truien en thermisch ondergoed de was in joepie!
Woensdag 28 jun. 17
Oh, wat een mooie dag was dat vandaag!
Vanmorgen konden we het Sami parlement van Karasjok bezoeken; een prachtig gebouw, helemaal in harmonie met de natuur, veel glas om de natuur binnen te laten; prachtige materialen, indrukwekkend tinnen kunstwerk; teveel om op te noemen.
Onze gids was iemand van de Sami gemeenschap, die universitaire studies doet en in het parlement zetelt.
Dat parlement is vertegenwoordigd door evenveel mannen als vrouwen, evenveel jongeren als ouderen, evenveel mensen die nog de Sami taal spreken als mensen die ze niet kunnen spreken. Om dit probleem op te lossen is er simultaan vertaling zowel voor de verschillende Sami talen als voor de mensen die de taal niet meer kennen.
Ze komen vier keer per jaar samen in een ruimte die alleen maar eenvoud en puurheid uitstraalt; de voorzitter is een vrouw; zij en vier andere mensen worden betaald voor hun diensten; de anderen niet. Ze komen uit de verschillende Samigemeenschappen van Noorwegen, maar eigenlijk zijn ze niet zo machtig;
Het is wel zo dat Noorwegen bv geen wetten mag uitvaardigen die de Sami gemeenschap zou schaden; integendeel: de Sami krijgen een groot budget dat ze vrij kunnen gebruiken, en waar ze ook behoeftige mensen of gemeenschappen mee ondersteunen.
Als kind kan je kiezen of je les neemt in de Sami taal van jouw gemeenschap of in het Noors; er zijn nog zon 150 000 Sami waarvan 60% in Noorwegen woont. Die van Rusland hebben geen eigen parlement, hoe kan het ook anders?!
Het kunstwerk dat in de zaal hangt (zie foto), reikt tot de 3e verdieping; ze verbindt alle lagen en wordt footprints genoemd, maar het zouden ook steencirkels kunnen zijn.
De eerste president die alle Sami van Zweden, Noorwegen, Finland en Rusland bijeen riep, was een vrouw; ze deed dat zon 100 jaar geleden; het gebouw kregen ze pas in 2000.
Ze beslissen wel over locale aangelegenheden, en waken over internationale afspraken omdat ze hun heimat willen bewaren voor hun nageslacht. Ze verkopen zichzelf noch hun land dus niet aan de multinationals (maar hoe lang kunnen ze dat nog verhinderen?).
Na dat interessant bezoek aan het parlement zetten we rustig koers richting Noordkaap.
Als we de vorige dagen al eens dachten dat het wat eentonig werd, dan was dat wel het laatste wat we vandaag konden zeggen! Oh, wat was dit een mooie weg
En we mochten zelfs getuige zijn van een huwelijk van een Sami koppel! We tellen onze zegeningen!!!
Prachtige vergezichten (eindelijk weer bergen alhoewel ze niet echt hoog waren), sneeuw, watervallen, mooie rivieren en meren en vooral: rendieren en elanden, met hopen!!
Op een bepaald moment waren wij de volle 360° omringd door dieren; ze graasden overal; staken de weg over voor onze neus; hun kleintjes hadden vaak geen haast, en wij nog minder!
De Noordkaap zelf naderen is toch wel speciaal; het landschap verandert totaal; geen boom meer te bespeuren; eerder een maanlandschap, met plakken sneeuw, die bij 10° toch blijven liggen Volgens de plaatselijke bevolking kregen ze dit jaar in juni nog sneeuw
We reden door een tunnel onder de zee van wel 7 km lang; vroeger moest je daar de ferry nemen; sinds de tunnel afbetaald is, hoef je geen tol meer te betalen. Dat is meegenomen! Op het plateau van de Noordkaap betaal je maar liefst 55 pp als je de ganse nacht wil blijven staan en je hebt er geen enkele voorziening!
Toch bezoeken zon 180 000 mensen per jaar de Noordkaap sinds ze goed bereikbaar is; sommigen beweren dat het zelfs drie maal zoveel is; vroeger moest je vanuit een schip aan een touw naar boven op de rotsen gehesen worden! Gelukkig hoeft dat niet meer!
Wij reden vlotjes naar boven op het plateau, en al liep de temperatuur alleen maar hoger op vandaag (van 6 naar 11°), toch was het berekoud hierboven door de wind. We trokken alles aan wat we mee hadden en toen konden we genieten van het uitzicht.
Massas mensen komen hier aan; soms maar om een blik te werpen op het uiterste puntje van het vastenland, soms om hier wel degelijk de middernachtzon te bewonderen, zoals wij, als we geluk hebben, want slechts 10% van alle bezoekers zien de zon de zee raken en weer opstijgen!
Maar al ging het weer de voorbije dagen niet bepaald de goede kant op, de weergoden zijn ons blijkbaar wel goed gezind want tot hiertoe werden we niet gehinderd door de regen of de koude; we konden alles doen wat we planden en al zagen we het uitzicht van Kaunispää niet, dat kon de pret niet bederven;
Hier is het anders: hier ben je wel degelijk om de zon te zien zakken in de zee maar we zijn al zo dankbaar dat het kwik weer steeg en dat we de zon weer zagen. Alles is dan toch nog zoveel mooier!
We moeten wel wat geluk hebben omdat op dit moment een wolkenband de horizon nog versiert. Maar hoop doet leven.
Na middernacht..
Ongelooflijk maar waar: om 23.45u kwam de zon tussen de wolken door!!!
We hadden normaal briefing om 22u maar dat werd een korte mededeling voor de volgende dag, want de temperatuur was niet te harden; de wind blies ons bijna van het plateau; we hadden nog weinig hoop op het zien van de zon, maar bleven toch op; we kropen bij mekaar in de campers tot we plots, rond 23.30u zagen dat de zon haar stralen wierp op het water; iedereen spurtte naar buiten en trotseerde de wind en de kou; het was adembenemend mooi; we namen foto na foto en dachten dat de zon op een moment het water zou raken en dan weer zou klimmen, maar al liet ze zich helemaal zien om 23.45u, toch hing ze toen nog een heel eind boven de horizon
We waren zo dankbaar en ontroerd dat we ze te zien kregen, dat we geen enkele foto namen op dat moment; later bleek dat ze niet dieper zakte en daarbij begon het te regenen, dan te gieten en uiteindelijk te stormen! Dat is ook een belevenis als je bijna op de Noordpool staat!
De camper schudde alsof hij amper iets woog! Edgard ging controleren of de handrem toch goed opgetrokken was! En vanmorgen scheen de zon weer volop! De natuur doet hier niks met mate. Als de zon schijnt is het vollen bak, als het regent, dan gaan de hemelsluizen open en zie je een pracht van een regenboog en een kwartier later schijnt de zon alweer. Noordkaap op zijn best.
Maandag 26 jun. 17
Elke dag leveren we een paar graden in; vanmorgen vertrokken we nog met 11° maar hier in Inari is het nog 8°; gelukkig hebben we ons voorzien op de kou!
Vanuit Rovaniemi vertrokken richting Ivalo rond 9.45u; 10 km verder dan Santa Claus village zagen we een mooie camperplaats aan een meer ; voor campers een uitgelezen plekje om eens een nachtje door te brengen!
Hier in Finland is het weer heel anders; omdat het een meer continentaal klimaat heeft dan Zweden? De wolken blijven in elk geval lang hangen terwijl de lucht in Zweden erg beweeglijk is.
Finland verschilt nog in meerdere opzichten van Zweden; oa in de marketing van hun toeristische troeven: ze geven heel summier aan dat je iets kan zien of beleven (met uitzondering van het dorp van de Kerstman, dat dan weer opgeblazen wordt); wellicht onder invloed van Rusland in het verleden? En geografisch ook heel dichtbij, zeker hier in het Noorden; je ziet de afslagen richting Rusland; soms zie je zelfs opschriften in het Russisch
De zijwegen zijn hier zandwegen, ook die naar dorpen in de omgeving! Alleen de weg nr 4 is geasfalteerd; met 1 uitzondering: de baan naar Kaunispää. Op de kaart, die we van de campingbaas van Rovaniemi kregen, stond dat aangegeven als het mooiste uitzichtpunt over het nationaal park Sariselkä
We geloven de brave man graag maar wij kregen er amper iets van te zien: de heuvel was in een dikke wolk gehuld zodat we in het winkeltje moesten gaan kijken naar de postkaarten om te weten wat we misten (zie foto).
Maar vanmorgen vonden we wel het kerkje uit 1689 in Sodankylä; helemaal in hout; gebouwd om de moeilijke reis naar andere veraf gelegen kerkjes te kunnen vermijden. De Sami waren officieel katholiek maar hadden hun sjamanistisch geïnspireerd geloof niet afgezworen! Ze kwamen in de winter per rendierslee en in de zomer per boot naar de kerk.
De oude kerk is uniek omdat hij in de oorspronkelijke staat is behouden; er is nooit een lik verf op gezet; alleen de eeuwen hebben het dennenhout zijn patina glans gegeven.
In 1859 is de nieuwe stenen kerk gebouwd (ook Lutheriaans, dus sober, maar met een warme uitstraling) en sindsdien is de oude niet meer in gebruik; in beide kerken hebben we onze namen in het gastenboek geschreven.
Sodankylä zou de koudste plek in Lapland zijn maar wij kwamen er koudere tegen!
Het Midzomerfeest (dit weekend) is voorbij; het was vrij kalm op de weg, maar als we de fietsers zien zwoegen op de baan waar autos 100 km/u mogen rijden, houden we toch ons hart vast! Campers en caravans mogen hier maar 80 km/u rijden en het nut ervan hebben we twee keer mogen ervaren toen rendieren vóór onze neus de weg overstaken. Zonder haast; gelukkig waren we op onze hoede toen een vrachtwagenchauffeur ons een teken had gegeven de dag kon niet meer stuk; wilde dieren mogen tegenkomen op je pad is toch heel bijzonder, he?! Wij voelen ons dan altijd heel dankbaar.
Verschillende mensen van de groep hebben problemen met de gps; sommige slagen gewoon tilt. Misschien als ze geen goed signaal meer ontvangen? Eén camper nam een heel andere weg, en reed dus een heel stuk op zon zandweg daar is poetswerk aan!!
We staan weer op een camping aan een meer, 2 km van Inari; altijd weer mooi en als morgen de zon er een beetje wil door komen, is het nóg mooier duimen maar want overmorgen slapen we aan de Noordkaap!! Hopelijk mogen we de middernachtzon zien
sorry dat het me niet lukt om de lay out van het Word document te behouden. Telkens weer gaat de opmaak verloren en wordt het een platte tekst...
Maandag 26 jun. 17
Elke dag leveren we een paar graden in; vanmorgen vertrokken we nog met 11° maar hier in Inari is het nog 8°; gelukkig hebben we ons voorzien op de kou!
Vanuit Rovaniemi vertrokken richting Ivalo rond 9.45u; 10 km verder dan Santa Claus village zagen we een mooie camperplaats aan een meer ; voor campers een uitgelezen plekje om eens een nachtje door te brengen!
Hier in Finland is het weer heel anders; omdat het een meer continentaal klimaat heeft dan Zweden? De wolken blijven in elk geval lang hangen terwijl de lucht in Zweden erg beweeglijk is.
Finland verschilt nog in meerdere opzichten van Zweden; oa in de marketing van hun toeristische troeven: ze geven heel summier aan dat je iets kan zien of beleven (met uitzondering van het dorp van de Kerstman, dat dan weer opgeblazen wordt); wellicht onder invloed van Rusland in het verleden? En geografisch ook heel dichtbij, zeker hier in het Noorden; je ziet de afslagen richting Rusland; soms zie je zelfs opschriften in het Russisch
De zijwegen zijn hier zandwegen, ook die naar dorpen in de omgeving! Alleen de weg nr 4 is geasfalteerd; met 1 uitzondering: de baan naar Kaunispää. Op de kaart, die we van de campingbaas van Rovaniemi kregen, stond dat aangegeven als het mooiste uitzichtpunt over het nationaal park Sariselkä
We geloven de brave man graag maar wij kregen er amper iets van te zien: de heuvel was in een dikke wolk gehuld zodat we in het winkeltje moesten gaan kijken naar de postkaarten om te weten wat we misten (zie foto).
Maar vanmorgen vonden we wel het kerkje uit 1689 in Sodankylä; helemaal in hout; gebouwd om de moeilijke reis naar andere veraf gelegen kerkjes te kunnen vermijden. De Sami waren officieel katholiek maar hadden hun sjamanistisch geïnspireerd geloof niet afgezworen! Ze kwamen in de winter per rendierslee en in de zomer per boot naar de kerk.
De oude kerk is uniek omdat hij in de oorspronkelijke staat is behouden; er is nooit een lik verf op gezet; alleen de eeuwen hebben het dennenhout zijn patina glans gegeven.
In 1859 is de nieuwe stenen kerk gebouwd (ook Lutheriaans, dus sober, maar met een warme uitstraling) en sindsdien is de oude niet meer in gebruik; in beide kerken hebben we onze namen in het gastenboek geschreven.
Sodankylä zou de koudste plek in Lapland zijn maar wij kwamen er koudere tegen!
Het Midzomerfeest (dit weekend) is voorbij; het was vrij kalm op de weg, maar als we de fietsers zien zwoegen op de baan waar autos 100 km/u mogen rijden, houden we toch ons hart vast! Campers en caravans mogen hier maar 80 km/u rijden en het nut ervan hebben we twee keer mogen ervaren toen rendieren vóór onze neus de weg overstaken. Zonder haast; gelukkig waren we op onze hoede toen een vrachtwagenchauffeur ons een teken had gegeven de dag kon niet meer stuk; wilde dieren mogen tegenkomen op je pad is toch heel bijzonder, he?! Wij voelen ons dan altijd heel dankbaar.
Verschillende mensen van de groep hebben problemen met de gps; sommige slagen gewoon tilt. Misschien als ze geen goed signaal meer ontvangen? Eén camper nam een heel andere weg, en reed dus een heel stuk op zon zandweg daar is poetswerk aan!!
We staan weer op een camping aan een meer, 2 km van Inari; altijd weer mooi en als morgen de zon er een beetje wil door komen, is het nóg mooier duimen maar want overmorgen slapen we aan de Noordkaap!! Hopelijk mogen we de middernachtzon zien
zondag 25 juni 2017
vandaag hoefden we geen verplaatsing te maken; doet ook eens deugd.
We gingen te voet naar het Arctikum vanmorgen. Een groot centrum waar we een Nederlandse en een Finse gids, die weinig Engels kon, kregen. Gelukkig de groep die de Nederlander had maar we laten het niet aan ons hart komen. We leerden sowieso allerlei over de Sami, die ten noorden van Rovaniemi wonen.
De Finnen komen niet hoger dan Rovaniemi en het dorp van de Kerstman, hier vlakbij; hogerop is het te koud voor hen; dat is het land van de Lappen of beter van de Sami. Zij wonen in Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland, boven de noordpoolcirkel.
Hun levenswijze was er geen voor doetjes, dat snapt iedereen wel. Maar het is een apart volk; ze hebben ook een eigen parlement en hun wetten zijn wel gebaseerd op de Finse, maar toch aangepast aan hun eigen volk. In de volgende dagen komen we wel meer te weten van hen.
Net als in Zweden schieten ze hier per jaar een deel rendieren maar de quota zijn sterk gelimiteerd. We zagen een Moose in het Arctikum (een opgezette natuurlijk) zoals we die in Yellowstone aan het sanitairgebouw van de camping zagen staan. Een groot beest! Jaarlijks gebeuren er ongelukken omdat ze plots de weg oversteken, en als er één komt, komen er meer, zo hoorden we. Veel schade, zowel aan de voertuigen als aan de dieren natuurlijk, bij zon aanrijding.
Iemand vertelde dat de rendieren niet gaan lopen van een auto maar er op springen als ze de weg oversteken dat moet pas schrikken zijn!
In de namiddag fietsten we naar het Santa Claus Village. Een grote commerciële bedoening, maar tja, je moet de mensen wat gunnen, he?!
Zelfs van de Noordpoolcirkel maakten ze een attractie; veel plezier met de fotos.
zaterdag 24 juni 2017
het was de laatste lange rit, tot die van het einde van de reis; veel was er onderweg niet te bezichtigen, behalve het kerkje van Kalix; dat was mooi. De klokkentoren zit er niet aan vast; een mooi orgel binnenin; verrassend aangenaam. Je rijdt er gewoon langs, dus je hoeft er zelfs geen omweg voor te maken.
We kijken nog altijd raar op van de autos en campers van Zweden en Noren die een batterij aan grote lampen vooraan bij gezet hebben; natuurlijk is het nu zomer en constant licht (zelfs s nachts) maar in de winter is het hier andere koek en er is geen enkele baan verlicht terwijl er overal staat dat je moet opletten voor dieren dus is het begrijpelijk; ze zullen wel weten waarom ze dat doen maar voor ons is het een vreemd zicht.
Deze namiddag gingen we dus de grens over met Finland. Heel grappig: het leek dat de natuur ook die grens overschreed en dus ook veranderde; het licht leek anders (misschien door de aanwezigheid van loofbomen ipv alleen sparren) en de begroeiing was anders: lager, veel meer water rond de velden, veengrond.
Wat we tot hiertoe zagen, tussen de grens en Rovaniemi, was vast niet het mooiste van Finland; veel onderkomen huizen en meer rommel dan in Zweden; morgen zien we wellicht een andere kant ervan en in de komende dagen zullen we de mooiste wegen van Finland volgen, dus zijn we benieuwd.
We mogen hier maar 80 km /u rijden; scheelt niet zo heel veel met onze normale gemiddelde snelheid maar toch lijkt het of je plots niet meer vooruit gaat. Maar het is vast een middel om ongevallen te voorkomen want de rendieren kunnen hier plots voor je neus staan en dan rij je best niet te hard. Je moet bij een aanrijding met een dier de politie waarschuwen en je wordt vergoed voor de schade! Dat is wel bijzonder.
In Finland doen ze meer aan landbouw, dus komen we weer tractoren tegen en velden; alles is anders morgen naar het dorp van de kerstman en naar het Arctikum we zijn benieuwd.
Vrijdag 23 jun. 17
Met de camper zijn we al een paar dagen geleden de kaap van 20 000 km gepasseerd; op 15 maanden dus; goed gereden, niet?! En op het einde van deze reis zullen het er meer dan 30 000 zijn!
Terwijl jullie kreunen onder de hittegolf, doen wij elke dag een jasje meer aan; we leveren elke dag 3° in; vandaag gingen we even naar 11° maar de zon schijnt en zo blijft het toch aangenaam; tot s avonds toe, tenzij de wind opsteekt.
Het wordt dus frisser en het blijft langer en langer licht s avonds; dat betekent dat wij in de juiste richting rijden, he?! Gisteren kon ik tot 22.30u zonder licht lezen! Gelukkig kunnen we de camper helemaal verduisteren als we willen slapen; goed karreke!
Elke dag verwonder ik mij hoe je in zon kleine ruimte zo comfortabel kan leven; met zo weinig gerief; ons appartement staat vol met overbodige spullen, is mijn besluit. Maar thuis hoort het zo; raar, he?!
In de boekjes staat dat je moet tanken als je een benzinestation ziet, maar tot hiertoe was er echt geen gebrek aan; vanaf overmorgen rijden we in Lapland en daarna in het echte hoge Noorden; daar zal het andere koek zijn, waarschijnlijk. De prijs valt op dit moment nog mee, maar het is wel duurder dan bij ons natuurlijk (13.00 Zweedse kronen per liter, ongeveer 1.3 dus aan de koers die de bank ons gaf bij het wisselen).
Vandaag volgden we de Höga Kusten: soms steile kusten en hoog naar Zweedse normen; achter elke hoek zie je een baai omzoomd met bossen hier en daar liggen wat huizen: allemaal rood of geel, vaak heel mooi, soms verkommerd, zoals overal. Ze geven de groene tinten een accentje. Schitterend! En die stopplaatsen! Niet te geloven: soms ligt er naast de weg een parking met zitbanken, tafels, vuilbakken, zoals overal, maar als je er oprijdt zie je een heus strand aan die parking! Met omkleedhokje, roeibootje en speeltuin! Een stukje van het meer is dan afgebakend zodat kleine kinderen veilig kunnen ploeteren en aan de steiger die er rond ligt zit een trapje vast zodat je vlotjes uit het meer kan komen!!! Waar zie je dat???!!!
Die Zweden zijn niet te schatten!
Wij bezochten op weg naar Skelleftea het Skulenskogens Nationaal park; op 3 km van de weg ligt de ingang; je vindt er (propere) toiletten, vuilbakken, en er loopt een pad op palen door het bos, tot aan één van de vele uitzichtpunten onbeschrijflijk mooi en goed onderhouden! En geen entrée betalen! Hoe doen ze het?!
Wat je in de blaadjes ziet van Zweden is niet gefotoshopt! In werkelijkheid is het minstens even mooi.
We leren al aardig wat Zweeds; soms voor de hand liggend, zoals Turistbyra of Kirka, maar wat is een Vändplats??? spreek de V uit als een W en de ä als een o, dan kom je dicht bij een wendplaats: een plek waar je kan draaien om de weg in de andere richting te kunnen nemen want de E4 is soms wel als een rode baan aangeduid, en dan mag je er 90 km/u rijden, maar soms is het ook een autosnelweg; dat gaat van het ene in het andere over; je merkt het haast niet. En dus komen er zijwegen op uit en als je dan een weg moet nemen aan de overkant of je wil terugkeren, dan gebruik je zon Vändplats; zo zagen we onderweg ook eens Klintvegen staan; we vermoeden dat het klimwegen waren want het ging er vlot omhoog we doen maar een gok. Een medische post is een sjukhus; dat ligt moeilijker.
We reden vandaag 402 km en daarvan zeker 350 km zonder één stoplicht, zonder één rotonde, en helemaal geen files! Waar vind je dat nog??? Hier dus!
donderdag 22 juni 2017
tot hiertoe valt Scandinavië alleen maar mee; het is een beweeglijk deel van Europa, niet alleen op de grond, maar ook in de lucht. Je kan vertrekken in een zonovergoten landschap en een kwartier later een regenbui over je heen krijgen, om weer vijf minuten later de zon te zien schijnen; dat kan ik wel appreciëren. Hier kennen ze in elk geval niet die depressief makende grijze luchten van België.
En de Zweden maken er niks uit; ze doen gewoon verder met hun werk want ze weten blijkbaar dat het nooit lang regent
Ook de grond is beweeglijk: 4 cm per 100 jaar stijgen ze hier; op zich niet erg, ware het geen probleem voor de (vooral oudere) huizen: barsten overal door het scheef trekken weinig aan te doen.
Toen we Stockholm uitreden herinnerde ik me dat Tinne vertelde dat ze op dit moment maar 2 sporen hebben voor alle inkomende en vertrekkende treinen! Ze bouwden een tunnel die op 17 juli 2017 wordt geopend (Lieve, ter ere van jouw verjaardag, meid!.
We reden de hele dag op de E4, een autosnelweg die we nog zullen volgen tot in Finland; heel de Botnische golf langs; soms lijkt de weg helemaal niet meer op een autosnelweg omdat er dan bv in totaal maar 3 rijstroken zijn, waarvan er één alternerend voor de ene en dan voor de andere richting ter beschikking is. Dus soms rij je op een éénbaansweg en dan weer krijg je even de kans om een vrachtwagen voor te steken., maar niet voor lang want je moet alweer invoegen zodat de tegenliggers kunnen inhalen. Maar alles verloopt vlot; geen grote drukte, dus geen file waar kan je dat nog zeggen???
En soms komen gewone wegen uit op de autosnelweg..; raar, maar het werkt allemaal!
Door al het water dat hier het land binnen dringt rij je soms zonder het te beseffen van het ene eilandje naar een ander; je ziet het amper, tenzij je merkt dat er links en rechts van de weg water is natuurlijk. Prachtige zichten leveren die inhammen van de zee op
Omdat camperaars de gewoonte hebben mekaar te groeten onderweg (zoals de motorrijders ook doen), merken we hoeveel er hier rondrijden! Bijna zoveel als er autos op de baan zijn (met een grote zak zout erbij).
Deze namiddag kwamen we 485 km noordelijk van Stockholm aan in Sundsvall. De stad laten we voor wat ze is, maar de camping ligt aan het water en wij zitten op de eerste rij
Het is hier wel een frakske kouder, af en toe. We kwamen aan met maar 13° maar toen de zon er weer door kwam zaten we met de buren buiten tot het begon te regenen en we konden genieten van een mooie regenboog; een half uurtje later konden we in T-shirt buiten lopen laagjes dragen is de boodschap; de Zweden hebben er geen last van en de warmbloedigen onder ons ook niet, maar al de anderen doen constant fleece aan, fleece uit, en Edgard doet over zijn fleece zijn regenjas aan en uit (houdt de wind tegen). Misschien kunnen wij het tegen het einde van de reis ook verdragen?!
woensdag 21 juni 2017
om 7.45u stonden we al aan de receptie; met de metro naar Stockholm; je kan met een 24u timmarsbiljett gratis bussen, treinen en boten nemen. We kregen ook nog een Stockholm kaart voor alle musea.
In de stad was Tinne onze gids; in het Nederlands; en heel humoristisch ook! Een gids om niet te vergeten; door alle anekdotes die ze vertelde zullen veel zaken ons bijblijven. Tinne werkte vroeger op de Belgische ambassade
Eerst naar het stadhuis; best mooi, met zijn blauwe zaal, die rood gebleven is, met zijn trap waarop je moet schrijden, met zijn zalen waarin de Nobelprijzen worden uitgereikt en waar gedanst en gefeest wordt.
We hebben ook de Gamla Stan of oude stad bezocht alsook de kathedraal; we genoten van de aflossing van de wacht aan het koninklijk paleis, t.t.z. we konden wat glimmende helmen zien, hoorden wat fanfaremuziek spelen en wat teksten voordragen, maar zagen niet zo heel veel want we stonden niet op de goede kant van het plein
De aflossing is een zaak die ze hier heel serieus nemen, dat wel. Om 12.15u stipt beginnen ze eraan en het duurde langer dan de ruimte die wij hadden om ernaar te kijken maar we zagen toch al niet veel
Het koninklijk paleis was er één zoals er zoveel zijn maar de pittige verhalen die we telkens kregen hielden ons wel bij de les. Bijvoorbeeld: toen een koning seniel bleek te zijn en ze daarbij nog kampten met een tekort aan blauw bloed, moest er ingegrepen worden; blauw bloed werd gevonden in Frankrijk en dat kwam Napoleon goed uit want die zat verveeld met die man die teveel macht begon te krijgen. Hij zag hem wat graag vertrekken.
Een andere koning wist niet hoe hij nakomelingen kon verwekken en hij riep er zijn stalmeester dan maar bij; die moest het hem voordoen en 9 maanden later werd een kroonprins geboren
Het ene na het andere verhaal rolde uit de mond van Tinne. In de kathedraal ging het oa over St Joris en de draak. Die draak terroriseerde het land en toen de koning hem vroeg wat hij dan wilde (in ruil om zijn land gerust te laten), zei de draak: elke dag 2 koeien; dat was haalbaar, vond de koning, maar op een moment waren de koeien op; toen moest hij 2 schapen hebben, maar ook daar kwam een einde aan toen er geen schaap meer over bleef; toen wilde hij 1 mens per dag; dat was het begin van de nationale loterij: wie het lotje trok, ging eraan; en vermits Zweden een democratisch land was (en nog is), trok op een slechte dag de prinses het lot
Toen haar lot beschoren leek te zijn, kwam ene Joris op de proppen; hij stelde de koning voor dat hij de draak zou doden maar hij stelde twee voorwaarden: als hij de draak zou doden, dan mocht hij met de prinses trouwen en moest iedereen katholiek worden; dat maakt dat hij Sint Joris werd (maar wel getrouwd so what?!).
Aangezien Stockholm op een groot aantal eilanden gebouwd is, heeft elk eiland zo zijn typische eigenschappen: één eiland is dat van de adellijke families, één is dat van de ambtenarij, één wijk concentreert alle gerechtelijke diensten, een ander eiland is duidelijk dat van de nieuwe rijken, enz.
We wandelden ook langs de ambtwoning van Yves Letherme.
In de namiddag namen we de ferry naar de overkant, om het Vasamuseum te bezoeken. Daar zagen we een schip, dat met kat en muis vergaan was nog voor het goed en wel vertrokken was, en dat de Zweden weer opgevist hebben en hersteld hebben; de maquette was eigenlijk wel mooier dan het schip zelf, maar ja.
Wij gingen vrijwel meteen weer buiten want we wilden het Aquarium gaan bezoeken, maar ook daar kwamen we min of meer van een kale reis thuis: eerst kwamen we in een donker oerwoud terecht, vochtig en verraderlijk (want je komt van buiten en ziet geen hand voor ogen in het begin), en dan zagen we een aantal te kleine aquaria voor de te grote vissen een schande; wel mooi was het aquarium waarin we Nemo vonden en dat van de zeepaardjes en dat van de kwallen maar verder ieder zijn zin maar de onze was het niet.
We namen dan, met onze 24 uurskaart een boot die eerst de verkeerde richting uit ging, om tenslotte aan te leggen op onze bestemming; op die manier zagen we nog heel wat chique buitenwijken van Stockholm. We kregen waar voor ons geld.
Rond zes uur zaten we weer op de metro naar onze camping; een mooie, boeiende dag waarvan ons vooral bijblijft dat Stockholm een stad is met veel zuiverdere lucht dan Antwerpen, een stad die creatief omging met tekorten in het verleden, een stad die weergeeft hoe Zweden denkt over zorg voor het milieu, over democratie, over het leefbaar houden voor mens en dier.
Als toemaatje: toen het stadhuis gebouwd werd was de voorraad geld op nog vóór het dak erop lag. Ze kwamen toen op het idee om het dak te verkopen! Iedereen die wilde kon een stuk dak kopen en kreeg daar een certificaat van; met dat geld bouwden ze lustig verder; crowdfunding avant la lettre.
En Zweden heeft als enig koningshuis in de wereld een Koninklijke familie waarvan alle leden werken!!! De één al wat harder dan de ander; zo is er eens een prins geweest die kon schilderen en die in een zaal van het paleis een muur schilderde die het spiegelbeeld was van het uitzicht dat de genodigden, die met het gezicht naar de ramen zaten, hadden over de stad! Je moet er maar op komen.
En tenslotte: toen een groter drapperie versleten was bestelden ze een nieuwe in China; de figuurtjes die erop staan hebben allemaal spleetogen! En op de bestelbon voor een levering van een nieuw servies hadden ze heel duidelijk willen maken hoe het moest zijn; om zeker te zijn dat de wapenschilden juist ingekleurd zouden worden hadden ze met pijltjes aangeduid wat rood, blauw of groen moest zijn. Toen het servies aankwam was het helemaal in orde; zelfs de pijltjes waren erop afgebeeld!!!
Dankjewel, Tinne, voor de leuke verhalen;
dinsdag 20 juni 2017
gisterenavond kwamen donkere wolken opzetten, maar we hadden ons amusement met wassen en drogen; daar hoeven we voorlopig niet meer aan te denken.
Ons gepland fietstochtje ging niet door vanmorgen vanwege te sterke wind; we hebben dan maar een stukje gewandeld langs het Götekanaal. Ondertussen zagen we hoe de boten zich verzamelden in de sluis vlakbij de camperplaats; dat lukte met veel wringen (tegen de wind), maar toen moesten ze blijkbaar wachten op het openen van de spoorwegbrug; dat was andere koek!
Pas toen we bijna weer thuis waren zagen we dat de tegenliggers eindelijk onze kant opkwamen om te zeilen moet je eerst een cursus geduld hebben volgen, denk ik.
Rond de middag kwamen we, probleemloos, aan in Stockholm; heel wat eenheden waren er al. Voor sommigen, die Chris en Jos kennen, was het spijtig te moeten horen dat zij er niet bij zullen zijn; van iedereen krijgen jullie hartelijke groeten, Chris en Jos!
Vanavond eerste briefing dus nu tijd om mails te checken.
maandag 19 juni 2017
bijna de langste dag van het jaar en wat een dag!
Met tegenzin vertrokken we vanmorgen in Skeda Gärd want het was er zo eindeloos mooi en rustig (sinds het vertrek van de caravanners), haha.
We zetten koers richting Odeshög, en reden over de weg die we gisteren gefietst hadden; dat doet toch iets met een mens: je ziet het landschap met andere ogen; het is een stukje van jou geworden. Als je er alleen met de auto door rijdt is dat niet zo; je moet het land bewandeld, befietst, bevoeld hebben.
We kwamen nog voor de middag aan bij het kerkje en de Runesteen van Odeshög; het kerkje werd bezocht omdat de grote steen met Runetekens erbij staat, want op zich had het niet veel bijzonders. Dan maar door naar het Ecopark Omberg; dat was wel heel bijzonder! Het ligt op enkele km van Odeshög, op de rand van het Vättern meer.
We aten op de parking midden in het bos en gingen dan de berg op, naar Hjässan, het hoogste punt van het park. Heel het natuurgebied wordt doorkruist door wandelwegen, die oude pelgrimswegen blijken te zijn.
Eén ervan volgden wij; de Ellen Keytrail, toch voor een stuk: tot aan de ruïnes van het Klooster van Alvastra; wat een pad zo stil dat je alleen vogels en onze doffe voetstappen op het pad hoorde; meer niet
We maakten al kennis met de beroemde en beruchte vliegen en muggen van Zweden; eenmaal je gaat zweten op een beklimming komen ze op je af als vliegen op een stront; volgende keer misschien al maar muggencrème opdoen.
De ruïne straalde, zoals meestal, rust en sereniteit uit. Er stond nog een hele oude boom met twee monolieten ernaast het begin (of einde) van een allée à la Stonehenge, maar dan in miniformaat.
De tuin van het klooster was goed herkenbaar; de ruïne wordt goed onderhouden; na ons bezoek beklommen we weer de berg, richting camper.
We hielden nog even halt bij het Ecocenter want de afspraak was: als er meer campers zouden staan, dan bleven wij er ook; aan de jeugdherberg mag je overnachten, maar er stonden alleen autos van wandelaars, dus zetten we koers richting E4 N (noord).
De tweede camperplaats die we bezochten was die van Linköping, aan het Luchthavenmuseum, maar we maakten meteen rechtsomkeer want het was ingenomen door mensen die permanent in hun caravans leven (het staat nochtans in de Acsiboeken en op campercontact.nl).
Snel gekeken naar de volgende mogelijkheden: Norsholm, aan het Götakanaal in de Acsiboeken staat dat het 20.25 kost, maar dat klopt niet: als je geen stroom nodig hebt, betaal je 160 Zweedse kronen (16) en mits betaling van een waarborg (200 ZK) krijg je een kaart om te douchen, toilet te gebruiken en te wassen!!! Inbegrepen in de 16 staangeld!
De plaatsen zonder stroom bevinden zich het dichtst bij Billies restaurang, waar je betaalt en het sanitair vindt. Voor een plaats met stroom betaal je meer, en je zit verder van alles. Enig nadeel tot hiertoe: een trein die vrij regelmatig passeert, maar die horen we straks misschien al niet meer.
We zagen al twee cruiseschepen, die het Götakanaal afvaren, passeren. Vlak bij ons is er één van de vele sluizen, dus attracties genoeg; als het morgen nog zo mooi weer is, dan fietsen we een stuk langs het kanaal, richting Mem; zal vast wel leuk zijn. Daarna moeten we richting Stockholm rijden want om 18u is de eerste briefing, maar we hoeven slechts een kleine 200 km te rijden; geen haast dus.
zondag 18 juni 2017
op onze super stille plek speelden ze het vannacht klaar om vuurwerk af te steken! De eigenaars kwamen zich verontschuldigen: was nog nooit gebeurd, zelfs niet met Nieuwjaar! Bij de buren was iemand getrouwd met de vlam in de pijp dus.
We hebben hen gerust gesteld: het duurde niet lang en we hebben daarna goed geslapen. Het zijn zon lieve mensen; ze komen vaak naar het terrein om te kijken of alles ok is. Ze wonen hiernaast, grootouders, kinderen en kleinkinderen. (hiernaast in Zweedse termen is wel wat verder dan bij ons, hoor!). Alles wordt heel netjes gehouden; het toilet is zo proper als thuis! Wasbakje, toiletpapier, verwarming zelfs!!
Deze namiddag een fietstocht gemaakt rond het meer; een dikke 25 km; gelukkig met de wandelgps want soms is het toch niet evident, hoor! Straatnamen ontbreken hier en we reden ook heel lang op grintpaden, tussen de bomen, water links en rechts, maar niet in het zicht helemaal Zweden.
Toen we thuis waren en genoten van een lekker kopje koffie kregen we hier te maken met een invasie: twee mega caravans en drie autos vlogen het terrein op. Engelsen, maar van een heel luidruchtige soort ze hadden zelfs een hondenkot bij! In een mum van tijd was het hier een kermis;
Maar een paar tellen later stonden de eigenaars hier al om te zeggen dat caravans niet toegelaten zijn. Dat was hun en onze redding want wij denken dat het Roma waren; ze zetten direct de boel op stelten; ik zag de eigenaar bijna doorzichtig worden (kwestie van uit te leggen dat ze er niet mee gediend waren).
Zo snel als ze uitpakten waren honden en kinderen weer ingepakt, caravans aangehangen, en twee autos weg, maar één bleef staan met aangepikte caravan. Blijkbaar zat die zonder benzine!
Dus gingen de eigenaars zelf benzine halen om hen toch maar weg te krijgen; ze bleven hier staan tot heel de meute weg was
Ik zag Edgard al uitslagen van de schrik en had al voorgesteld om vanavond aan het meer te gaan staan (zonder stroom). Na het douchen zou dat perfect gekund hebben, maar het is dus niet nodig. Het bracht in elk geval heel wat leven in de brouwerij; dat zijn die gezapige senioren (die in dit seizoen kunnen reizen) niet gewoon; je hoort hier alleen vogeltjes; de mensen zijn zo stil dat je niet weet dat ze er zijn;
Wat wij tot hiertoe van Scandinavië zagen, mag er alvast zijn, en naar het schijnt wordt het alleen nog beter!
vrijdag 17 jun. 17
we hadden gepland om nog in Denemarken te overnachten maar het ging zo vlot onderweg dat we besloten door te rijden tot onze volgende stopplaats in Zweden.
Wie kan het zich in België nog voorstellen: de snelweg zit redelijk vol (maar niet overvol), er zijn werken aan de gang en dus zijn er versmallingen, er heeft iemand juist in die versmalling pech, je nadert grote steden als Odense en Kopenhagen, en toch rij je vlotjes aan 70 km per uur de Störebaeltbrug en de 2e tolbrug naar Zweden op wij verstonden het niet!
Voor de auto die in panne stond was zelfs al een mobiel waarschuwingsbord geplaatst (je moest op 1 rijstrook!!!) en nog bleven we rijden
Dan maar ineens door naar Skeda Strand (ong 550 km), dachten we
en we kwamen hier nog voor het avondeten aan!
Op de middag passeerden we Ringsted (op Odense) en we wilden toch wel eens zien hoe die gratis camperplaats eruit zag; 2 km van de autosnelweg: een prachtig aangelegde parking, waar je gratis mag staan en stroom nemen!!! Wellicht op zonne-energie. Wel een aanrader want vlakbij vind je een heel goedkoop tankstation (naar Deense normen), een Spar en een bekende Outlet, voor de liefhebbers. We hebben er lekker gegeten en hebben onze reis dan verder gezet richting Zweden.
Voor de Grote Belt brug betaalden we 49; voor de 2e tolbrug 105..; ik vrees dat ze ons toen het bedrag voor een camper van meer dan 3.5 ton aangerekend hebben; op de terugweg zullen we het weten
Kopenhagen dus zonder enige moeite gepasseerd! Twee gps toestellen leidden ons naar onze overnachtingplaats aan een meer niet ver van Värnamo; je vindt het alleen op de coördinaten (al kent Google Maps het wel); je staat er voor 15 (stroom, strand, wifi en uitzicht over het meer inbegrepen) ; wie biedt beter?! De mensen van Katrinegaard wonnen de prijs van beste camperplaats in Denemarken; deze van Skeda Strand mag die van Zweden hebben, voor zover wij dat kunnen beoordelen. In elk geval de zoveelste aanrader! Wij zijn blij dat we hier twee nachten kunnen blijven.
De temperatuur valt ook erg mee; 21° en dan wat wind erbij; we mogen niet klagen!
We zijn nu vier dagen onderweg en, al zeg ik het zelf, ik vind dat we goed eten!
Ik had een gehaktbrood gebraden thuis en dat smaakt, met kriekskes of met abrikozen- rabarbermoes (uit de hof van Cor). Jordbearen van onze gastvrouw, een slaatje met groene asparges die we gisteren op de wandeling kochten, en producten uit de Aldi van Sittensen (dan merk je dat Aldi een Duits merk is; wat een keuze!!!) wat wil je nog meer?!
Hier, aan het meer, eten we buiten; dat was gisteren ondenkbaar, met die windstoten; zou dat in Denemarken altijd zo zijn? Dat moeten we eens navragen.
Seffens kruipen we onze beddenbak in; geen flauw idee van welk geluid je hier zou wakker kunnen worden!
