Dag 25 Röros
We ontdooiden vanmorgen al snel want het was weer droog en toch iets warmer dan gisteren; zo relatief is alles: toen ik gisteren aan de receptie ging betalen voor de wasmachine, kwam de lieve vrouw mee om te tonen hoe het moest met de code en zo; ze liep op blote voeten!!! En buik half bloot!
Toen ik vroeg of ze het niet koud had (ik had lange broek, wandelschoenen, fleece en winteranorak aan!), antwoordde ze dat het zomer was!!! In de winter hebben ze hier -20 tot -25°!!!
Tja, dan ben je met 12° al heel blij natuurlijk.
We reden door een liefelijk landschap waar de inwoners tot 5 km2 elk ter beschikking hebben! Wat een ruimte!!!
De gezonde lucht begint zodanig door te werken dat onze sinussen helemaal leeg geraken dit doet allemaal toch zo goed.
We zien hier heel veel gebouwen met grasdaken; ook de huizen hebben die vaak; dat is zo mooi in het landschap; soms zie je amper dat er een huis staat! En naar het schijnt zetten ze soms geiten op de daken van kleine schuurtjes als het gras te hoog komt!
We zijn ondertussen in Röros; een prachtig dorp (Unesco erfgoed), dat we morgen bezoeken. De camping is fantastisch, de zon schijnt; helemaal tevreden.
zaterdag 8 juli 2017
helemaal blij met de warmte (17°) begonnen we aan de verplaatsing van 380 km richting Trondheim.
We overschreden de kaap van 5 500 km (op 24 dagen gereden)! En dat is niet in onze kleren gekropen. Iedereen voelt het nu; we zijn allemaal moe. Maar morgen komt er een kleine verplaatsing naar Röros (180 km) en daar blijven we twee nachten. Oef!
Het geschenk van vandaag: een Moose die de baan over stak! Een eland dus! Wauw! Dankjewel. Het zijn schichtige dieren die je niet zo makkelijk te zien krijgt,zo groot als een paard... wat een cadeau.
We lazen in een boekje dat, wanneer er een gezagvoerder van de Vikings overleed, hij met schip en al en daarbij veel geschenken begraven werd op het land, waarna het schip met aarde bedekt werd (cfr de grafheuvels in Zuid- West Engeland). Zon grafheuvel hebben we gezien: hij had helemaal de vorm van een Vikinghuis ( een omgekeerd schip ). We zagen geen aanduiding, maar ja, als het graf niet wordt open gemaakt, dan is er ook niks te zien.
Op de middag gingen we langs een prachtige rivier (met heel wat stroomversnellingen) wandelen; het was toen 21° warm zomer! Eindelijk! (zie foto). We ontmoetten daar een moeder die met haar zoontje aan het vissen was; ze vertelde ons dat zij heel hun leven vissen; haar zoontje had al een paar vissen aan de haak gehad maar ze zijn slim, zo vertelde ze: ze spartelen zich los als je niet snel de lijn aanspant dat moet hij dus nog leren.
Enkele uren later, na Skeiter, trok de hemel dicht of beter gezegd: gingen de hemelsluizen open en daalde de temperatuur naar 12°; zo kan het dus ook (zie foto): alles grijs; geen vergezichten, geen kleur meer.
Dit is de vierde camping op rij die beweert niets te weten van onze komst!!! We staan dus her en der, en sommigen, zoals wij, met 5 op een kluitje bij mekaar! Morgen wordt het een huzarenstukje om hier heelhuids weg te geraken. Toch wat ontevredenheid, merken we.
Aan het weer kan niemand iets doen, maar de keuze van de campings doet ons de wenkbrauwen fronsen; de mensen van de receptie zijn super vriendelijk, geen slecht woord daarover, maar we staan op plaatsen die geen plaatsen zijn! We werden gedepanneerd met stroom, ze doen al wat ze kunnen en het sanitair is ok, maar je hebt laarzen nodig om hier rond te lopen. Zijn we te veeleisend???
We ontdooiden vanmorgen al snel want het was weer droog en toch iets warmer dan gisteren; zo relatief is alles: toen ik gisteren aan de receptie ging betalen voor de wasmachine, kwam de lieve vrouw mee om te tonen hoe het moest met de code en zo; ze liep op blote voeten!!! En buik half bloot!
Toen ik vroeg of ze het niet koud had (ik had lange broek, wandelschoenen, fleece en winteranorak aan!), antwoordde ze dat het zomer was!!! In de winter hebben ze hier -20 tot -25°!!!
Tja, dan ben je met 12° al heel blij natuurlijk.
We reden door een liefelijk landschap waar de inwoners tot 5 km2 elk ter beschikking hebben! Wat een ruimte!!!
De gezonde lucht begint zodanig door te werken dat onze sinussen helemaal leeg geraken dit doet allemaal toch zo goed.
We zien hier heel veel gebouwen met grasdaken; ook de huizen hebben die vaak; dat is zo mooi in het landschap; soms zie je amper dat er een huis staat! En naar het schijnt zetten ze soms geiten op de daken van kleine schuurtjes als het gras te hoog komt!
We zijn ondertussen in Röros; een prachtig dorp (Unesco erfgoed), dat we morgen bezoeken. De camping is fantastisch, de zon schijnt; helemaal tevreden.
Vrijdag 7 juli op weg naar Mosjoen
Het wilde maar niet warmer worden maar deze namiddag konden we voor het eerst weer buiten zitten; dat deed erg deugd! Het is tenslotte zomer
Noorwegen is een super land voor campers! Overal vind je schitterende plekken waar je gratis kan overnachten, aan een fjord, een meer, een rivier en elke dag kom je plaatsen tegen waar je water kan lozen en tanken wat wil je nog meer???
Meerdere mensen vertellen dat ze hier geen last hebben van de artrose of van de peesontsteking die hen in België wel parten speelt ook een voordeel van deze streken!
We passeerden vandaag opnieuw de Noordpoolcirkel en we hielden natuurlijk halt aan het Poolcirkelcentrum; het altiplano ligt hier maar op 692m hoogte, maar de sneeuw is er nog lang niet weg, en gaat er wellicht ook niet weg voor de nieuwe valt. Zon vlakte heeft altijd iets speciaals; in Peru, in Nieuw- Zeeland, in Noorwegen, die plaatsen doen iets met een mens.
Misschien is het ook daarom dat zoveel mensen er stenen mannetjes bouwen?! De natuur is daar zo machtig, zo overweldigend; je voelt je heel klein als je daarop rondrijdt.
We kwamen reusachtige wegenwerken tegen tussen het Poolcirkelcentrum en Mo i Rana; kilometers lang wordt er aan de weg getimmerd, en niet een klein beetje! Ze hebben gewoon vervangbanen aangelegd omdat het nog tot in 2019 duurt voor de grote weg zal klaar zijn een enorm werk met al die rotsen; ze trekken de baan wat rechter en verbreden die, boren nieuwe tunnels en bruggen, een gigantische bouwwerf waarvoor heel wat bomen gerooid werden en gronden onteigend; maar als die klaar zal zijn zal het weer een pak makkelijker zijn om hier rond te trekken. Die Noren sparen geld noch moeite!
We reden ook door de langste tunnel die we hier al tegenkwamen: 8.3 km lang! Dat is echt lang! Ocharme de mensen die last hebben van claustrofobie!
Op deze camping hebben we mooie plaatsen, stroom!!! En internet; we zijn de koning te rijk! (haha).
Vanavond bezochten we nog Mosjoen omdat er festiviteiten zouden plaatsvinden, maar daar zagen we weinig van ; het was een leuke wandeling na al dat autorijden. Velen zijn moe ondertussen; zelfs onze oudjes!!! Een rustdagje zou van pas komen, maar morgen moeten we weer 360 km rijden; anders kom je niet vooruit, natuurlijk. Overmorgen zijn we in Trondheim; het einde komt in zicht!
donderdag 6 juli 2017
nog steeds vrij koud weer (9° bij vertrek- 12° in Fauske), maar er zou verbetering op komst zijn?!
De mensen die samen met ons gisteren vertrokken waren, waren heel tevreden met hun keuze; wij ook! (Achteraf vernamen we dat er ook een ferry vanuit Lödingen vaart! dat was een goed alternatief geweest, maar we wisten het te laat )
We reden vlotjes tot aan de ferry en moesten daar maar een half uur wachten! (zou in Svolvaer wel 6 uur geweest zijn!). Blijkbaar waren de achtergebleven eenheden niet allemaal op de veerboot geraakt (al hadden we de groep dus al gehalveerd!). Eén camperaar was naar Lödingen gereden en had daar de boot genomen (lagere prijs en kortere overzettijd en grotere frequentie van boten!) en de ander had onze grote toer gedaan, maar dan op 1 dag! Ze mogen het hebben!
We vonden probleemloos de camping in Fauske maar die is toch ook weer niet van zon heel hoog niveau maar vorig jaar was het nog erger; geen stroom of geen reservatie van een terrein, extra moeten betalen voor douches, niet kunnen lozen, geen internet in deze tijd dat kan toch allemaal niet!
Wij vinden dat deze groep héél tolerant is, maar we horen toch ook dat er wat ongenoegen groeit.
Morgen gaan we de Poolcirkel weer over. We vermoeden dat het dan warmer wordt.
woensdag 5 juli 2017
met de bus naar Svolvaer, waar de boot naar de Trollfjord vertrok; de zon scheen toen nog
toch kregen we op de boot isolerende kledij waardoor we er allemaal als Michelinmannekes uitzagen, maar we hadden wel warm! Dit moet een enorme investering geweest zijn van de organisatie, maar ze bood echt wel comfort.
Dat is eigen aan de Lofoten, dat weten we al: zon en 5 later regen en kou, maar op een boot voel je het des te meer aan als het koud is.
We kregen een boottocht met afwisselend programma: eerst zagen we een zeearend die een (toegeworpen) vis uit het water viste; spectaculair als het voor je ogen gebeurt.
Dan hebben sommige toeristen een poging gedaan om zelf vis te vangen, en dat lukte zelfs vrij goed.
We kregen een beetje later ook vissoep en dat deed weeral deugd want ondertussen hadden we de Trollfjord bereikt. Als het de eerste keer is, zal het wel speciaal zijn, maar wij zijn allebei bedorven door het zicht van andere fjorden en daardoor minder gefascineerd dan de eerste keer.
Op de terugweg volgden meeuwen onze boot en het was wel bijzonder om te zien hoe snel die beestjes vliegen! Sommigen landden zelfs op een plank van de boot omdat ze daar eten kregen.
Tenslotte kwam de zeearend ook nog eens langs om het spektakel af te sluiten. Een mooie, afwisselende boottocht.
Ondertussen hadden we al met verschillende mensen besloten vandaag nog weg te rijden van de camping. Die was benedenmaats (gisterenavond en vannacht hadden we zelfs geen stroom, terwijl ze daar toch wel 4 pn voor aanrekenen!). Het sanitair was ook niet van die aard om over naar huis te schrijven, dus waarom blijven hangen?
We wisten ondertussen dat het de reisbegeleider niet gelukt was om een reservatie voor de ferry naar Skutvik rond te krijgen. Misschien zouden sommigen morgenvroeg niet mee kunnen; de eerste vertrok om 8.15u, de tweede om 16.15u! we vonden het te riskant om morgenvroeg te moeten constateren dat we over land moesten en dus 500 km moesten afleggen om in Fauske te geraken.
Met 8 eenheden (de helft van de groep dus), zijn we vertrokken en hebben we 200 km gereden, tot Bjerkvik. Hier staan we nu op een camperplaats tussen de E6 en de fjord
Misschien niet de beste plaats maar in elk geval een prima alternatief. Veel missen we niet aan die camping; we moesten toch ook daar op eigen kracht (gas) verwarmen en douchen deed ik ook liever in de camper
Het was al slecht begonnen toen we aankwamen: ze hadden geen veld voor ons gereserveerd; we konden wel bijeen staan maar dan moesten we een helling van 15% trotseren. Edgard reed ze met de camper op maar voor de caravans was dat niet haalbaar. We moesten dus beneden blijven staan, waar te weinig elektriciteitsaansluitingen waren en waar ook andere mensen bij ons kwamen staan.
Geen goede ervaring, en dat voor de enige camping waar we 3 nachten verbleven zonde. Maar het was wel een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan de Lofoten.
Leuk om ze gezien te hebben maar voor ons niet van die orde om ervoor nog eens zoveel km te rijden..
Noorwegen heeft nog heel veel moois te bieden, in het zuid- westen; misschien doen we dat ooit nog wel aan want deze keer zal dat erover schieten.
Dag 21 Busexcursie in de Lofoten
Weer een vroege dag want de (heel comfortabele) bus kwam ons al om 9u ophalen.
Het weer was niet slecht maar ook niet heel goed, maar volgens de chauffeur is ALLES normaal op de Lofoten. Je kan hier golfen om 2u s nachts bij 20° of overdag een tocht doen bij regen en 7° en dat op dezelfde dag van het jaar.
We hadden soms regen onderweg maar als we uitstapten scheen de zon; een heel afwisselende dag dus.
Gelukkig voor de chauffeurs van de groep dat ze nu eens goed konden rondkijken. De wegen op de Lofoten zijn goed te berijden maar niet zo breed als elders; soms moest een tegenligger achteruit om de bus te laten passeren; knap rij- werk!
Onderweg maakten we wel eens een stop om fotos te nemen, maar het was pas in Reine dat we echt tijd hadden; zowel om te lunchen als om op verkenning uit te gaan. Van Reine wordt gezegd dat dit het mooiste dorp is van de Lofoten; anderen vinden A (met bolletje erop, dus Oi uitspreken) het mooist. We bezochten ze allebei;
De Robuers (oude vissershuisjes op palen in het water) zag je overal; het zijn nu vakantiehuisjes. Zowel in rode, oker, blauwe en gele kleur typisch Scandinavië. (zie fotos).
In Reine hebben we gegeten voor 15 pp; water is er altijd inbegrepen. Natuurlijk was het vis: Pollak, gekocht bij de visser schuin tegenover het restaurant. Super lekker!
Daarna naar A, het einde van de E10, die in Zweden begint. Ook een vissersdorp, op het zoveelste einde van de wereld.
Tijdens de rit zei de chauffeur op een gegeven moment: vanaf hier ligt er niets dan water, tot in Groenland! Dat is een eind weg!
We zouden in Leknes vis kopen, maar dat schoot erover want we moesten op tijd in het Vikingmuseum aankomen.
Daar kregen we een rondleiding; ze hebben een Vikinghuis nagebouwd aan de hand van de resten die ze vonden in een akker. Zon huis is wel 80 m lang en 12 m breed en bestaat uit verschillende kamers; het lijkt wel een groot schip dat op zijn kop ligt.
De balken reiken tot 9m hoog, wat niet abnormaal was omdat ze die bouwstijl hier al kenden van de houten kerken die zo typisch zijn voor Scandinavië.
Van de Vikings zelf zijn amper geschreven bronnen overgebleven maar toen die uitweken naar IJsland werd er wel over hen geschreven; daar haalden ze dus veel informatie over dat volk.
Ondertussen kennen we ook al wat Noorse woorden: een skytebahn is een schietbaan; meestal met militaire doeleinden omdat dit een heel strategische regio is, maar er zijn ook skytebahnen (zeg: sjoetbaan) voor burgers.
Gamla betekent oud; gamla stan is dus de oude stad. (makkelijk te onthouden met gammel in onze taal). Een veg is een weg en een skole is een school; natuurlijk betekent Fartsgrense snelheidslimiet; die is hier overal, buiten de bebouwde kom, 80 km/u en al zie je geen politie, wees er maar gerust in dat je de rekening thuis gepresenteerd krijgt als je te snel gereden hebt! Noren zijn dus heel gedisciplineerd, en maar goed ook met die fietsers en skaters op de baan (zie gisteren). Vorige week is er een Indiër gepakt geweest die maar liefst 110 km/u reed op een gewone baan dat wordt een dure vakantie! En terecht!
We hopen op nog beter weer voor morgen want dan staat een boottocht door de Trollfjord op het programma
Ik herinner me de Milford Sound in NZ, die je meestal in de mist bevaart
Toen hadden we reuze veel geluk morgen hopelijk ook.
Maandag 3 jul. 17 Kabelväg
Vroeg uit de veren; om 8.30u al op pad voor weer 236 km naar Kabelväg, het begin van de Lofoten.
Slechts 7° warm na een nacht met veel regen, maar liever s nachts dan overdag natuurlijk. Gisteren konden we nog een leuke wandeling maken naar een waterval, hoog boven de camping; dat zou vandaag niet gaan.
Maar de regen verminderde elk uur in intensiteit en tegen de middag was het droog, maar nog bewolkt, zodat we niet vaak stopten om fotos te nemen. We zagen al zoveel moois
Overal langs de weg zie je mooie plekken waar camperaars overnachten; dat mag in Noorwegen. Je vindt overal plaatsen om water te lozen en te nemen, dus kan je met een camper makkelijk reizen zonder één camping aan te doen. Wat een weelde in dit land!
Je kan hier 4 seizoenen meemaken in 1 dag; dat is leuk, zeker als de dag koud en nat begint; er is altijd hoop op beter en vaak gaat het ook zo.
Wat we maar niet gewoon worden zijn de fietsers of skaters, die als langlaufers hier op de banen zitten; met een camper of een vrachtwagen moet je echt wel uitwijken voor hen want je zou hen zo van de weg kunnen blazen. Vaak zijn er wel fietspaden, rond steden toch, maar je komt ze daarna ook tegen op banen waar je 80- 90 km/ u mag doen (zie foto); dat kan je je bij ons niet voorstellen.
Aan het aantal bussen die je ziet langs de weg weet je hoeveel huizen er achterin staan; vaak zie je die helemaal niet staan van op de weg.
De Noren zijn experts in het bouwen van bruggen en tunnels, wat normaal is voor een land met zoveel water en bergen, natuurlijk.
Per dag passeren we minstens 50- 70 campers! Al die mensen moeten minstens eten en tanken; big business! En Noorwegen verdient dat ook. Het is een prachtig land.
Het water in de fjorden ziet aan de kant appelblauwzeegroen zelfs bij bewolkt weer!
Trollen vind je hier met hopen. In alle kleuren en groottes. De sagen vertellen dat zij hier woonden vóór de mensen; je hebt verschillende soorten trollen blijkbaar. De beeldjes die je nu het meest ziet, zijn die lijkend op kabouters; volgens de verhalen zouden die leuke wezentjes graag feest vieren
De Vikingen leefden hier tussen het jaar 800 en 1000. Tekort aan landbouwgronden, de drang naar avontuur en verhalen over rijkdommen elders dreef deze woestelingen met hun schepen, die wel degelijk zeevaardig waren (zo is later bewezen), naar alle windrichtingen. Vaak kochten koningen hen af om hun land met rust te laten, of ze gaven hen een stuk land zodat de Vikings de eerste kolonisten waren. Ze ontdekten Amerika lang voor Columbus;
Hun schepen droegen een drakenkop vooraan maar die namen ze weg als ze land in zicht kregen om de landgeesten niet af te schrikken, zou staat in de boeken. Ze plunderden dorpen en steden, kloosters en kerken en brachten de schatten mee naar Scandinavië; de naam viking komt van het woord vik dat inham of bocht betekent; daarin verborgen ze hun schepen
Deze namiddag wandelden we van de camping terug naar Kabelväg om de kathedraal te bezoeken; ze wordt de Lofotenkathedraal genoemd en dateert uit de 19e eeuw. Het is de grootste kerk in hout van Noord- Noorwegen. Ze werd zo groot gebouwd om alle vissers (zon 3000- 4000), die hier in die tijd woonden, plaats te bieden; ze kwamen in de zomer en één keer in de winter samen om te bidden voor een goede vangst en een behouden thuiskomst.
De kathedraal ligt langs de weg en heeft, zoals veel kerken hier in Scandinavië, een fijne uitstraling. Ze is aangenaam warm en wordt goed onderhouden. De inkom bedraagt 40 Zweedse kronen (ong 4 ) pp.
De camping Sandvika valt wat tegen; zeker het sanitair is niet aantrekkelijk; gelukkig hoeven wij dat niet te gebruiken. Ze hadden eigenlijk geen plaatsen gereserveerd; elektriciteitsaansluitingen zijn er niet genoeg voor iedereen; gelukkig hebben sommige deelnemers systemen mee zodat ze anderen kunnen aansluiten op hun camper. Het is behelpen, en dat voor 3 nachten! Nergens verblijven we zo lang zonde.
Maar als morgen de zon weer door de wolken wil komen piepen vergeten we dit allicht want dan genieten we vast van de busexcursie en overmorgen van de geplande boottocht.
We zijn over de helft van deze mooie reis
