zondag 2 juli 2017
we waren vrij laat weg omdat we de bandenspanning wilden controleren (er hing een toestel in de camping), maar de aansluiting paste niet op onze ventielen
De technicus van de camping erbij geroepen, maar hij moest ons uiteindelijk verwijzen naar een benzinestation dat een andere aansluiting had; gelukkig zat er zo één heel dichtbij en waren we gerust dat we niet teveel lucht uit de band hadden verloren; er stond nog altijd meer dan genoeg druk op;
Van de tussentijd profiteerden we om de camper nog eens een wasbeurt te geven omdat het beter is voor de lak als je niet te lang wacht om al het vuil te verwijderen;
Onderweg zien we veel tegenliggers waarvan de vrouw aan het stuur van de camper zit; wellicht lossen ze mekaar af bij het rijden om zo sneller vooruit te komen; niet iedereen heeft zoveel tijd als wij.
Rond de middag ontmoetten we een Noors koppel waarvan de man een Nederlander bleek te zijn. Van hem leerden we dat de donkerste maand hier december is, als er nog geen sneeuw gevallen is op dat moment; hij zei dat hij nooit last heeft gehad van de duisternis omdat die er ook niet echt is, dankzij de sneeuw.
Hij zei dat ze nog even moesten rijden om thuis te geraken; dat betekende 2.5 u. Ze kwamen van het ziekenhuis en waren al 2.5 u onderweg!
Dat noemen wij even rijden, zei hij. Waar wij ook naartoe gaan, het is altijd een hele poos rijden, maar de banen zijn goed onderhouden en we zijn het gewend, voegde hij eraan toe. Je hebt hier in elk geval geen last van files; als hij naar Nederland gaat, dan krijgt hij nog amper lucht; zo vervuild is de omgeving, vergeleken met Noorwegen. Hij is altijd blij als hij terug kan keren.
Zijn vrouw is Noorse maar spreekt heel goed Nederlands; ze had het van hem geleerd en van de tv, zei ze. Het was een beetje een noodzaak omdat zijn familie geen Engels tegen haar sprak en dan zat ze er dus bij voor spek en bonen als ze in Nederland waren Toch wel knap van haar, vonden wij.
Ik vroeg haar hoe het schoolgaan verliep, hier in Noorwegen, met die grote afstanden; zij had vanaf haar 15e bij mensen in de stad gewoond; ze ging maar om de paar maanden eens naar huis; dat was wel hard geweest, zei ze. En ze voegde eraan toe dat zoiets nu niet meer zou kunnen omdat ook hier de jongeren aan de drugs zitten en de criminaliteit toeneemt.
Ze gaf ons tips van camperplaatsen in de Lofoten; zelf kunnen wij ze niet aandoen omdat we met de groep reizen, maar voor mensen die de reis alleen doen: Eggum en Hov zijn schitterende plekken om te kamperen!
De Lofoten zijn super toeristisch, dus druk, zegden ze. Daar moeten wij ons geen zorgen om maken want wij gaan met een busexcursie de dorpen bezoeken.
Nog een grapje als afsluiting: enkele kilometers na ons vertrek sta ik steevast op om nog eens de frigo te controleren; dat is een tic geworden: toen ik kind was heb ik gezien wat het resultaat is van een ijskast die tijdens het rijden open gegaan is de confituur en de eieren kwamen ons als 1 grote brij tegemoet toen we de deur van de caravan open deden dat wil ik niet meemaken, dus twee keer controleren als het moet; of drie keer, haha.
Onze oudsten (ze zijn 80 en 82) kwamen hier als laatste binnen; we waren bang dat ze, zoals verschillende anderen, de camping voorbij waren gereden, maar neen, hoor! Ze waren Tromsö gaan bezoeken! Zomaar een extra van 120 km. Daar draaien zij hun hand niet voor om!!! Wij durven niet zeggen dat we moe worden toch niet als zij het horen! Ze kwamen hier gezwind de berg op gereden, sloten op een ik en een gij de stroom aan en kwamen binnen de 5 de berg af gewandeld om te gaan eten! Toch niet te schatten!!! We kunnen alleen maar bewondering voelen.
Morgen wordt het wellicht een grijze dag maar we hebben er veel hoop op dat we mooi weer hebben op de Lofoten. Tot hiertoe mogen we echt niet klagen. Telkens het belangrijk was, hadden we prima weer. Hopelijk blijven de weergoden ons goed gezind.
zaterdag 1 juli 2017
16° warm om 10u dat is nu al héél warm voor ons!
We hadden 292 km voor de boeg en die reis was zo verrassend en boeiend dat we de ene stop na de andere maakten we geraakten in het begin maar niet vooruit.
De tunnels waren weer afgewerkt zoals we gewoon zijn (in het hoge Noorden waren ze soms ruw en onregelmatig); hier zijn ze weer verlicht en breed.
Neem heel veel water, doe er een pak groen bij en gooi er hier en daar sneeuw over, zet er een rood of geel huis tussen en je hebt een beeld van Noorwegen;
We genieten van de zuivere lucht en elk nieuw decor achter elke hoek;
Scandinavië blijkt lang niet zo duur te zijn als aangenomen wordt: wij betaalden gisteren voor 2 warme wafels met room en gelei en zoveel koffie als je wil maar 10! Ik denk niet dat dit in België te krijgen is voor die prijs! We tanken gemiddeld voor 30 per dag (en hebben al 5000 km afgelegd sinds we thuis vertrokken).
Voor wie deze reis wil maken en graag vist: op 226 km van Storsandnes (komende vanuit het zuiden) is er een prachtige camperplaats aan de fjord en op zon 10 km ten noorden van Alteidet ligt de Arctic Fjord camping, verscholen in het groen; we konden geen brochure halen want hij was op de middag gesloten, maar qua ligging is hij bijzonder!
Vanmiddag stonden we met Duitsers op amper 410 m boven de zeespiegel in de sneeuw! Hoe kan dat, bij 20°??? We weten wel dat ze hier in juni nog sneeuw kregen maar bij ons zou die nooit blijven liggen. Heeft het iets met de droge lucht te maken? We weten het niet. Mensen zeggen dat ze veel minder last hebben van reuma; het zou dus kunnen.
We hebben al een selectie gemaakt uit de 138 fotos die we vandaag namen, maar daaruit nog een selectie maken voor de blog wordt een moeilijke klus; teveel moois
De effecten van de Mirrolakes blijven verrassend; we zien de watervallen hier vanaf een hoogte van meer dan 200 m naar beneden donderen; we komen ogen te kort
vrijdag 30 juni 2017
we verlieten vanmorgen Skarsväg onder een stralende zon; de kou en de storm paste perfect bij de Noordkaap maar nu zijn we toch blij dat we weer de warmte tegemoet gaan.
We gaan ook weer richting bewoonde wereld, met de luxe van stroom, internet, zon, en toch nog een betoverend mooie omgeving.
Onderweg zien we nog talloze rendieren en elanden (we zien van ver het verschil niet), en plots, bij het boven komen van een heuvel, veranderde de wereld: de eerste bomen weer, minder sneeuw naast de weg, kortom: een nieuwe aarde.
Waar de vorige dagen de sneeuwplekken eerder deden denken aan de tekeningen van Orkas, zien we nu weer gewone bergen waar sneeuw op ligt; waar er nog sneeuw ligt onderweg is die soms nog 1m dik!!! En dat bij temperaturen boven de 10°; we snappen het niet, maar het zal wel aan de wind liggen, vermoeden we. Die maakte, zeker in het hoge noorden, dat de gevoelstemperatuur vaak veel lager lag dan wat de thermometer aangaf.
We naderden Alta en vonden het Alta Museum, dat echt de moeite waard is. Rotstekeningen van 5000 jaar oud, een film over het Noorderlicht, uitleg in verband met de spiritualiteit van de Sami; een deugddoend en verhelderend bezoek!
De Unesco waakt over dit terrein en vindt dat de rotstekeningen moeten bewaard blijven in hun oorspronkelijke staat; dat zou betekenen dat de rode verf, die er later op aangebracht is, moet verwijderd worden (waardoor de tekeningen natuurlijk een stuk moeilijker herkenbaar worden).
De Sami hebben hun sjamaan, die de verbinding maakt tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld en die daardoor vaak zowel genezer als sociaal werker als palliatief begeleider van de gemeenschap is.
Bij het bezoek aan het Arctikum leerden we van diegenen die de Nederlandstalige gids hadden dat de Finnen heel behoedzaam met elkaar omgaan; zo zullen ze hun ouderen niet proberen te overtuigen om naar een dokter te gaan, want dat zou overkomen als pushen of zou beledigend zijn.
De Sami hebben ook veel van die levenshouding; een huwelijk wordt heel behoedzaam gearrangeerd; bij samenkomsten wordt een meisje bv geschikt geacht maar dan maken verschillende leden van de gemeenschap eerst kennis met haar om te kunnen oordelen of ze niet alleen bij de man maar ook bij alle andere leden van de familie kan passen, want dat is ook heel belangrijk.
Pas nadat iedereen zijn zegen gegeven heeft worden de contacten tussen de huwelijkskandidaten wat openlijker; niemand mag beledigd worden, niemand mag het gevoel krijgen afgewezen te worden, dus moet er met heel veel zorg omgegaan worden met elkaar
De kilometers beginnen toch te wegen; we passeerden de kaap van 22 000 km; het is goed dat we binnenkort eens drie dagen op dezelfde plek blijven. Maar eerst genieten van deze omgeving
Donderdag 29 juni 17
Vanmorgen trokken we nog maar eens naar het monument op het plateau voor de laatste fotos, zonder andere mensen erbij; het leek wel of er niemand anders meer was (maar het plateau stond nog meer dan halfvol, maar ze sliepen misschien nog?!).
Daarna zijn we rustig vertrokken richting Skarväg, 15 km terug; we moesten wat wachten omdat de vorige kampeerders nog niet vertrokken waren, maar rond de middag stond iedereen op zijn plek.
Om 14u vertrokken de meesten naar een volgend dorp voor een birdsafari en trokken wij met de rugzak de bergen op, richting Kirkeporten.
Dat is een mooie rots (met een driehoekig gat erin) beneden aan de zee.
Daarna klommen we nog een stuk en daalden we af naar Skarväg; een heerlijke koffie en een wafel met zure room en bessenjam lachte ons toe. Om die calorieën er weer af te lopen kropen we op de overkant van de weg alweer naar boven
Een tijdje konden we een pad volgen maar we geraakten te ver uit de richting van de camping en zijn los over de bergen gegaan om boven de camping uit te komen; amai, onze spieren en gewrichten hebben het geweten! Niks meer gewoon! Er zal wat Tocotholyn moeten gesmeerd worden vanavond!
Boven passeerden we sneeuwplekken, meertje, soms nog half bedekt met sneeuw oh, wat is het hier mooi!
En vanaf nu gaat de temperatuur weer omhoog, schijnt het, dus mogen onze truien en thermisch ondergoed de was in joepie!
Woensdag 28 jun. 17
Oh, wat een mooie dag was dat vandaag!
Vanmorgen konden we het Sami parlement van Karasjok bezoeken; een prachtig gebouw, helemaal in harmonie met de natuur, veel glas om de natuur binnen te laten; prachtige materialen, indrukwekkend tinnen kunstwerk; teveel om op te noemen.
Onze gids was iemand van de Sami gemeenschap, die universitaire studies doet en in het parlement zetelt.
Dat parlement is vertegenwoordigd door evenveel mannen als vrouwen, evenveel jongeren als ouderen, evenveel mensen die nog de Sami taal spreken als mensen die ze niet kunnen spreken. Om dit probleem op te lossen is er simultaan vertaling zowel voor de verschillende Sami talen als voor de mensen die de taal niet meer kennen.
Ze komen vier keer per jaar samen in een ruimte die alleen maar eenvoud en puurheid uitstraalt; de voorzitter is een vrouw; zij en vier andere mensen worden betaald voor hun diensten; de anderen niet. Ze komen uit de verschillende Samigemeenschappen van Noorwegen, maar eigenlijk zijn ze niet zo machtig;
Het is wel zo dat Noorwegen bv geen wetten mag uitvaardigen die de Sami gemeenschap zou schaden; integendeel: de Sami krijgen een groot budget dat ze vrij kunnen gebruiken, en waar ze ook behoeftige mensen of gemeenschappen mee ondersteunen.
Als kind kan je kiezen of je les neemt in de Sami taal van jouw gemeenschap of in het Noors; er zijn nog zon 150 000 Sami waarvan 60% in Noorwegen woont. Die van Rusland hebben geen eigen parlement, hoe kan het ook anders?!
Het kunstwerk dat in de zaal hangt (zie foto), reikt tot de 3e verdieping; ze verbindt alle lagen en wordt footprints genoemd, maar het zouden ook steencirkels kunnen zijn.
De eerste president die alle Sami van Zweden, Noorwegen, Finland en Rusland bijeen riep, was een vrouw; ze deed dat zon 100 jaar geleden; het gebouw kregen ze pas in 2000.
Ze beslissen wel over locale aangelegenheden, en waken over internationale afspraken omdat ze hun heimat willen bewaren voor hun nageslacht. Ze verkopen zichzelf noch hun land dus niet aan de multinationals (maar hoe lang kunnen ze dat nog verhinderen?).
Na dat interessant bezoek aan het parlement zetten we rustig koers richting Noordkaap.
Als we de vorige dagen al eens dachten dat het wat eentonig werd, dan was dat wel het laatste wat we vandaag konden zeggen! Oh, wat was dit een mooie weg
En we mochten zelfs getuige zijn van een huwelijk van een Sami koppel! We tellen onze zegeningen!!!
Prachtige vergezichten (eindelijk weer bergen alhoewel ze niet echt hoog waren), sneeuw, watervallen, mooie rivieren en meren en vooral: rendieren en elanden, met hopen!!
Op een bepaald moment waren wij de volle 360° omringd door dieren; ze graasden overal; staken de weg over voor onze neus; hun kleintjes hadden vaak geen haast, en wij nog minder!
De Noordkaap zelf naderen is toch wel speciaal; het landschap verandert totaal; geen boom meer te bespeuren; eerder een maanlandschap, met plakken sneeuw, die bij 10° toch blijven liggen Volgens de plaatselijke bevolking kregen ze dit jaar in juni nog sneeuw
We reden door een tunnel onder de zee van wel 7 km lang; vroeger moest je daar de ferry nemen; sinds de tunnel afbetaald is, hoef je geen tol meer te betalen. Dat is meegenomen! Op het plateau van de Noordkaap betaal je maar liefst 55 pp als je de ganse nacht wil blijven staan en je hebt er geen enkele voorziening!
Toch bezoeken zon 180 000 mensen per jaar de Noordkaap sinds ze goed bereikbaar is; sommigen beweren dat het zelfs drie maal zoveel is; vroeger moest je vanuit een schip aan een touw naar boven op de rotsen gehesen worden! Gelukkig hoeft dat niet meer!
Wij reden vlotjes naar boven op het plateau, en al liep de temperatuur alleen maar hoger op vandaag (van 6 naar 11°), toch was het berekoud hierboven door de wind. We trokken alles aan wat we mee hadden en toen konden we genieten van het uitzicht.
Massas mensen komen hier aan; soms maar om een blik te werpen op het uiterste puntje van het vastenland, soms om hier wel degelijk de middernachtzon te bewonderen, zoals wij, als we geluk hebben, want slechts 10% van alle bezoekers zien de zon de zee raken en weer opstijgen!
Maar al ging het weer de voorbije dagen niet bepaald de goede kant op, de weergoden zijn ons blijkbaar wel goed gezind want tot hiertoe werden we niet gehinderd door de regen of de koude; we konden alles doen wat we planden en al zagen we het uitzicht van Kaunispää niet, dat kon de pret niet bederven;
Hier is het anders: hier ben je wel degelijk om de zon te zien zakken in de zee maar we zijn al zo dankbaar dat het kwik weer steeg en dat we de zon weer zagen. Alles is dan toch nog zoveel mooier!
We moeten wel wat geluk hebben omdat op dit moment een wolkenband de horizon nog versiert. Maar hoop doet leven.
Na middernacht..
Ongelooflijk maar waar: om 23.45u kwam de zon tussen de wolken door!!!
We hadden normaal briefing om 22u maar dat werd een korte mededeling voor de volgende dag, want de temperatuur was niet te harden; de wind blies ons bijna van het plateau; we hadden nog weinig hoop op het zien van de zon, maar bleven toch op; we kropen bij mekaar in de campers tot we plots, rond 23.30u zagen dat de zon haar stralen wierp op het water; iedereen spurtte naar buiten en trotseerde de wind en de kou; het was adembenemend mooi; we namen foto na foto en dachten dat de zon op een moment het water zou raken en dan weer zou klimmen, maar al liet ze zich helemaal zien om 23.45u, toch hing ze toen nog een heel eind boven de horizon
We waren zo dankbaar en ontroerd dat we ze te zien kregen, dat we geen enkele foto namen op dat moment; later bleek dat ze niet dieper zakte en daarbij begon het te regenen, dan te gieten en uiteindelijk te stormen! Dat is ook een belevenis als je bijna op de Noordpool staat!
De camper schudde alsof hij amper iets woog! Edgard ging controleren of de handrem toch goed opgetrokken was! En vanmorgen scheen de zon weer volop! De natuur doet hier niks met mate. Als de zon schijnt is het vollen bak, als het regent, dan gaan de hemelsluizen open en zie je een pracht van een regenboog en een kwartier later schijnt de zon alweer. Noordkaap op zijn best.
Maandag 26 jun. 17
Elke dag leveren we een paar graden in; vanmorgen vertrokken we nog met 11° maar hier in Inari is het nog 8°; gelukkig hebben we ons voorzien op de kou!
Vanuit Rovaniemi vertrokken richting Ivalo rond 9.45u; 10 km verder dan Santa Claus village zagen we een mooie camperplaats aan een meer ; voor campers een uitgelezen plekje om eens een nachtje door te brengen!
Hier in Finland is het weer heel anders; omdat het een meer continentaal klimaat heeft dan Zweden? De wolken blijven in elk geval lang hangen terwijl de lucht in Zweden erg beweeglijk is.
Finland verschilt nog in meerdere opzichten van Zweden; oa in de marketing van hun toeristische troeven: ze geven heel summier aan dat je iets kan zien of beleven (met uitzondering van het dorp van de Kerstman, dat dan weer opgeblazen wordt); wellicht onder invloed van Rusland in het verleden? En geografisch ook heel dichtbij, zeker hier in het Noorden; je ziet de afslagen richting Rusland; soms zie je zelfs opschriften in het Russisch
De zijwegen zijn hier zandwegen, ook die naar dorpen in de omgeving! Alleen de weg nr 4 is geasfalteerd; met 1 uitzondering: de baan naar Kaunispää. Op de kaart, die we van de campingbaas van Rovaniemi kregen, stond dat aangegeven als het mooiste uitzichtpunt over het nationaal park Sariselkä
We geloven de brave man graag maar wij kregen er amper iets van te zien: de heuvel was in een dikke wolk gehuld zodat we in het winkeltje moesten gaan kijken naar de postkaarten om te weten wat we misten (zie foto).
Maar vanmorgen vonden we wel het kerkje uit 1689 in Sodankylä; helemaal in hout; gebouwd om de moeilijke reis naar andere veraf gelegen kerkjes te kunnen vermijden. De Sami waren officieel katholiek maar hadden hun sjamanistisch geïnspireerd geloof niet afgezworen! Ze kwamen in de winter per rendierslee en in de zomer per boot naar de kerk.
De oude kerk is uniek omdat hij in de oorspronkelijke staat is behouden; er is nooit een lik verf op gezet; alleen de eeuwen hebben het dennenhout zijn patina glans gegeven.
In 1859 is de nieuwe stenen kerk gebouwd (ook Lutheriaans, dus sober, maar met een warme uitstraling) en sindsdien is de oude niet meer in gebruik; in beide kerken hebben we onze namen in het gastenboek geschreven.
Sodankylä zou de koudste plek in Lapland zijn maar wij kwamen er koudere tegen!
Het Midzomerfeest (dit weekend) is voorbij; het was vrij kalm op de weg, maar als we de fietsers zien zwoegen op de baan waar autos 100 km/u mogen rijden, houden we toch ons hart vast! Campers en caravans mogen hier maar 80 km/u rijden en het nut ervan hebben we twee keer mogen ervaren toen rendieren vóór onze neus de weg overstaken. Zonder haast; gelukkig waren we op onze hoede toen een vrachtwagenchauffeur ons een teken had gegeven de dag kon niet meer stuk; wilde dieren mogen tegenkomen op je pad is toch heel bijzonder, he?! Wij voelen ons dan altijd heel dankbaar.
Verschillende mensen van de groep hebben problemen met de gps; sommige slagen gewoon tilt. Misschien als ze geen goed signaal meer ontvangen? Eén camper nam een heel andere weg, en reed dus een heel stuk op zon zandweg daar is poetswerk aan!!
We staan weer op een camping aan een meer, 2 km van Inari; altijd weer mooi en als morgen de zon er een beetje wil door komen, is het nóg mooier duimen maar want overmorgen slapen we aan de Noordkaap!! Hopelijk mogen we de middernachtzon zien
sorry dat het me niet lukt om de lay out van het Word document te behouden. Telkens weer gaat de opmaak verloren en wordt het een platte tekst...
Maandag 26 jun. 17
Elke dag leveren we een paar graden in; vanmorgen vertrokken we nog met 11° maar hier in Inari is het nog 8°; gelukkig hebben we ons voorzien op de kou!
Vanuit Rovaniemi vertrokken richting Ivalo rond 9.45u; 10 km verder dan Santa Claus village zagen we een mooie camperplaats aan een meer ; voor campers een uitgelezen plekje om eens een nachtje door te brengen!
Hier in Finland is het weer heel anders; omdat het een meer continentaal klimaat heeft dan Zweden? De wolken blijven in elk geval lang hangen terwijl de lucht in Zweden erg beweeglijk is.
Finland verschilt nog in meerdere opzichten van Zweden; oa in de marketing van hun toeristische troeven: ze geven heel summier aan dat je iets kan zien of beleven (met uitzondering van het dorp van de Kerstman, dat dan weer opgeblazen wordt); wellicht onder invloed van Rusland in het verleden? En geografisch ook heel dichtbij, zeker hier in het Noorden; je ziet de afslagen richting Rusland; soms zie je zelfs opschriften in het Russisch
De zijwegen zijn hier zandwegen, ook die naar dorpen in de omgeving! Alleen de weg nr 4 is geasfalteerd; met 1 uitzondering: de baan naar Kaunispää. Op de kaart, die we van de campingbaas van Rovaniemi kregen, stond dat aangegeven als het mooiste uitzichtpunt over het nationaal park Sariselkä
We geloven de brave man graag maar wij kregen er amper iets van te zien: de heuvel was in een dikke wolk gehuld zodat we in het winkeltje moesten gaan kijken naar de postkaarten om te weten wat we misten (zie foto).
Maar vanmorgen vonden we wel het kerkje uit 1689 in Sodankylä; helemaal in hout; gebouwd om de moeilijke reis naar andere veraf gelegen kerkjes te kunnen vermijden. De Sami waren officieel katholiek maar hadden hun sjamanistisch geïnspireerd geloof niet afgezworen! Ze kwamen in de winter per rendierslee en in de zomer per boot naar de kerk.
De oude kerk is uniek omdat hij in de oorspronkelijke staat is behouden; er is nooit een lik verf op gezet; alleen de eeuwen hebben het dennenhout zijn patina glans gegeven.
In 1859 is de nieuwe stenen kerk gebouwd (ook Lutheriaans, dus sober, maar met een warme uitstraling) en sindsdien is de oude niet meer in gebruik; in beide kerken hebben we onze namen in het gastenboek geschreven.
Sodankylä zou de koudste plek in Lapland zijn maar wij kwamen er koudere tegen!
Het Midzomerfeest (dit weekend) is voorbij; het was vrij kalm op de weg, maar als we de fietsers zien zwoegen op de baan waar autos 100 km/u mogen rijden, houden we toch ons hart vast! Campers en caravans mogen hier maar 80 km/u rijden en het nut ervan hebben we twee keer mogen ervaren toen rendieren vóór onze neus de weg overstaken. Zonder haast; gelukkig waren we op onze hoede toen een vrachtwagenchauffeur ons een teken had gegeven de dag kon niet meer stuk; wilde dieren mogen tegenkomen op je pad is toch heel bijzonder, he?! Wij voelen ons dan altijd heel dankbaar.
Verschillende mensen van de groep hebben problemen met de gps; sommige slagen gewoon tilt. Misschien als ze geen goed signaal meer ontvangen? Eén camper nam een heel andere weg, en reed dus een heel stuk op zon zandweg daar is poetswerk aan!!
We staan weer op een camping aan een meer, 2 km van Inari; altijd weer mooi en als morgen de zon er een beetje wil door komen, is het nóg mooier duimen maar want overmorgen slapen we aan de Noordkaap!! Hopelijk mogen we de middernachtzon zien
