Woensdag 28 jun. 17
Oh, wat een mooie dag was dat vandaag!
Vanmorgen konden we het Sami parlement van Karasjok bezoeken; een prachtig gebouw, helemaal in harmonie met de natuur, veel glas om de natuur binnen te laten; prachtige materialen, indrukwekkend tinnen kunstwerk; teveel om op te noemen.
Onze gids was iemand van de Sami gemeenschap, die universitaire studies doet en in het parlement zetelt.
Dat parlement is vertegenwoordigd door evenveel mannen als vrouwen, evenveel jongeren als ouderen, evenveel mensen die nog de Sami taal spreken als mensen die ze niet kunnen spreken. Om dit probleem op te lossen is er simultaan vertaling zowel voor de verschillende Sami talen als voor de mensen die de taal niet meer kennen.
Ze komen vier keer per jaar samen in een ruimte die alleen maar eenvoud en puurheid uitstraalt; de voorzitter is een vrouw; zij en vier andere mensen worden betaald voor hun diensten; de anderen niet. Ze komen uit de verschillende Samigemeenschappen van Noorwegen, maar eigenlijk zijn ze niet zo machtig;
Het is wel zo dat Noorwegen bv geen wetten mag uitvaardigen die de Sami gemeenschap zou schaden; integendeel: de Sami krijgen een groot budget dat ze vrij kunnen gebruiken, en waar ze ook behoeftige mensen of gemeenschappen mee ondersteunen.
Als kind kan je kiezen of je les neemt in de Sami taal van jouw gemeenschap of in het Noors; er zijn nog zon 150 000 Sami waarvan 60% in Noorwegen woont. Die van Rusland hebben geen eigen parlement, hoe kan het ook anders?!
Het kunstwerk dat in de zaal hangt (zie foto), reikt tot de 3e verdieping; ze verbindt alle lagen en wordt footprints genoemd, maar het zouden ook steencirkels kunnen zijn.
De eerste president die alle Sami van Zweden, Noorwegen, Finland en Rusland bijeen riep, was een vrouw; ze deed dat zon 100 jaar geleden; het gebouw kregen ze pas in 2000.
Ze beslissen wel over locale aangelegenheden, en waken over internationale afspraken omdat ze hun heimat willen bewaren voor hun nageslacht. Ze verkopen zichzelf noch hun land dus niet aan de multinationals (maar hoe lang kunnen ze dat nog verhinderen?).
Na dat interessant bezoek aan het parlement zetten we rustig koers richting Noordkaap.
Als we de vorige dagen al eens dachten dat het wat eentonig werd, dan was dat wel het laatste wat we vandaag konden zeggen! Oh, wat was dit een mooie weg
En we mochten zelfs getuige zijn van een huwelijk van een Sami koppel! We tellen onze zegeningen!!!
Prachtige vergezichten (eindelijk weer bergen alhoewel ze niet echt hoog waren), sneeuw, watervallen, mooie rivieren en meren en vooral: rendieren en elanden, met hopen!!
Op een bepaald moment waren wij de volle 360° omringd door dieren; ze graasden overal; staken de weg over voor onze neus; hun kleintjes hadden vaak geen haast, en wij nog minder!
De Noordkaap zelf naderen is toch wel speciaal; het landschap verandert totaal; geen boom meer te bespeuren; eerder een maanlandschap, met plakken sneeuw, die bij 10° toch blijven liggen Volgens de plaatselijke bevolking kregen ze dit jaar in juni nog sneeuw
We reden door een tunnel onder de zee van wel 7 km lang; vroeger moest je daar de ferry nemen; sinds de tunnel afbetaald is, hoef je geen tol meer te betalen. Dat is meegenomen! Op het plateau van de Noordkaap betaal je maar liefst 55 pp als je de ganse nacht wil blijven staan en je hebt er geen enkele voorziening!
Toch bezoeken zon 180 000 mensen per jaar de Noordkaap sinds ze goed bereikbaar is; sommigen beweren dat het zelfs drie maal zoveel is; vroeger moest je vanuit een schip aan een touw naar boven op de rotsen gehesen worden! Gelukkig hoeft dat niet meer!
Wij reden vlotjes naar boven op het plateau, en al liep de temperatuur alleen maar hoger op vandaag (van 6 naar 11°), toch was het berekoud hierboven door de wind. We trokken alles aan wat we mee hadden en toen konden we genieten van het uitzicht.
Massas mensen komen hier aan; soms maar om een blik te werpen op het uiterste puntje van het vastenland, soms om hier wel degelijk de middernachtzon te bewonderen, zoals wij, als we geluk hebben, want slechts 10% van alle bezoekers zien de zon de zee raken en weer opstijgen!
Maar al ging het weer de voorbije dagen niet bepaald de goede kant op, de weergoden zijn ons blijkbaar wel goed gezind want tot hiertoe werden we niet gehinderd door de regen of de koude; we konden alles doen wat we planden en al zagen we het uitzicht van Kaunispää niet, dat kon de pret niet bederven;
Hier is het anders: hier ben je wel degelijk om de zon te zien zakken in de zee maar we zijn al zo dankbaar dat het kwik weer steeg en dat we de zon weer zagen. Alles is dan toch nog zoveel mooier!
We moeten wel wat geluk hebben omdat op dit moment een wolkenband de horizon nog versiert. Maar hoop doet leven.
Na middernacht..
Ongelooflijk maar waar: om 23.45u kwam de zon tussen de wolken door!!!
We hadden normaal briefing om 22u maar dat werd een korte mededeling voor de volgende dag, want de temperatuur was niet te harden; de wind blies ons bijna van het plateau; we hadden nog weinig hoop op het zien van de zon, maar bleven toch op; we kropen bij mekaar in de campers tot we plots, rond 23.30u zagen dat de zon haar stralen wierp op het water; iedereen spurtte naar buiten en trotseerde de wind en de kou; het was adembenemend mooi; we namen foto na foto en dachten dat de zon op een moment het water zou raken en dan weer zou klimmen, maar al liet ze zich helemaal zien om 23.45u, toch hing ze toen nog een heel eind boven de horizon
We waren zo dankbaar en ontroerd dat we ze te zien kregen, dat we geen enkele foto namen op dat moment; later bleek dat ze niet dieper zakte en daarbij begon het te regenen, dan te gieten en uiteindelijk te stormen! Dat is ook een belevenis als je bijna op de Noordpool staat!
De camper schudde alsof hij amper iets woog! Edgard ging controleren of de handrem toch goed opgetrokken was! En vanmorgen scheen de zon weer volop! De natuur doet hier niks met mate. Als de zon schijnt is het vollen bak, als het regent, dan gaan de hemelsluizen open en zie je een pracht van een regenboog en een kwartier later schijnt de zon alweer. Noordkaap op zijn best.
