Wat een vreselijke nacht in een vreselijke kamer. Het leek wel een kamer van een psychiatrische instelling. Bij het leggen van mijn kleren in het mandje kroop er bovendien een zeer grote spin uit de mouw van mijn vest. Gegil alom. Even voor de niet-pelgrims in de meeste pelgriim gites moet je je rugzak in de gang of op een afgesproken plek laten staan, een mandje nemen en daar al je spullen in leggen. De rugzak mag meestal niet mee op de kamer. Dit uit schrik voor bedwantsen die zich vastzetten aan de buitenkant van de rugzak en via pelgrims meekomen van gite naar gite, in de bedden geraken waardoor er bijvoorbeeld 3 jaar geleden een enorme plaag was en veel gites hun deuren moesten sluiten en het enorm veel geld kost om die plaag te bestrijden. Ze zijn hier echt panisch voor. Ook tussen de pelgrims wordt daar vaak over gesproken en heerst er ook een grote angst. Ik vooral, die zo lang weg ben, ben daar als de dood voor. Elke ochtend spuit ik een spul op mijn rugzak, steek er munt in, probeer die aan de muur te hangen en tracht die ook niet naast een andere rugzak te zetten. Thuis steek ik die in de garage in een grote plastieken vuilzak, sluit die af en leg die 3 dagen in een diepvries
Tot zover de info over de punaises de lit. Omdat de route kort was besloten we s ochtends eerst Montcuq te verkennen en een koffie te gaan drinken. Heel gezellig stadje trouwens. De temperatuur was goed, 25 graden en bewolkt. Prima stapweer en we vertrokken tegen 12.00. Het landschap was terug heel wat mooier. Vooral de buurt van Cahors was wat tegen gevallen, maar nu was het prachtig. Veel stijgen en dalen, mooie vergezichten van kleine dorpjes met kerktorens die eruit staken en doefjes bossen. Veel bloemen ook, kleine beekjes en hier en daar een meertje. De dorpjes waren ook allemaal heel netjes verzorgd met gerestaureerde grote witte natuursteen. s Middags kwamen we een ijskast met drank tegen. Tafel en stoel en een potje om een euro in te steken als je iets genomen had. Daar aten we samen met een paar andere pelgrims kaas en noten. Nog 1 uurtje stappen en dan splitste mijn weg met Amélie. Zij was afgesproken met vrienden. Mits ze Brusselse is,spreken we zeker nog af in België en misschien komen we elkaar over een paar dagen terug tegen op de chemin. Weten dat je iemand zeker terug gaat zien is een groot verschil. Terug een stukje alleen stappen met veel klimmen en dalen en daar zag ik het prachtige Levault verschijnen boven op de heuvel. De gite was perfect. Een grote dortoir waar we maar met 4 overnachtten. s Avonds super lekker gegeten met 20 andere pelgrims. Heerlijke avond. Als je uit je evenwicht geraakt heb je iets hartig nodig of rust
