De tweede dag werd gelopen aan de andere zijde ven hoeve Colette op de kaart Stalleyckerheide. We moesten vrij laat starten ( rond kwart na twaalf ) en dus zou het al redelijk warm zijn. Allicht zou het iets minder snel zijn omdat op dat gedeelte vrij veel zones zijn met hoge varens. Toen we nog moesten vertrekken werd reeds gezegd dat vandaag de laatstarters voordeel zouden hebben. We zullen wel zien. Opnieuw een goede wedstrijd gelopen zonder fouten, en geen risico's genomen waar het kon in de zone met de varens. In het begin vrij snel vertrokken, zeker tussen 1 en 2 waar Guido Verdeyen ( H45 ) mij voorbij kwam gestormd en ik even getest heb hoe lang ik zijn tempo kon volgen. Niet zo lang natuurlijk want dan zou ik mij zelf opblazen, maar toch lang genoeg om op dat been de snelste tijd te lopen van mijn reeks. Technisch zat het goed want ik kon de meeste details die ik moest zien allemaal ook zien. Van 7 naar 8 geen risico genomen en niet door de varens gelopen maar rond langs het padje en de open plek tot vlak aan de post. Naar 9 even geaarzeld omdat ik de gracht die naar de post liep niet had opgemerkt. Het bleef verder goed gaan en ook fysiek ging het vrij goed ondanks de warmte. Dat men voordeel zou hebben door laat te starten daar was ik niet echt van overtuigd omdat ik op de stukken waar ik wel door de varens liep geen echte sporen of platgelopen varens heb gezien, en van 7 naar 8 slim ben geweest door rond te lopen. Ik denk dat het eerder een licht nadeel was door de warmte, maar daar kan ik nogal redelijk goed tegen. Aan de aankomst bleek ik de beste tijd te hebben , een 5 tal minuten voor de concurrentie. Klassement is gemaakt zei Willy me nadien , maar daar was ik niet van overtuigd want in orientatiecross is alles mogelijk en het zou niet de eerste keer zijn dat ik een off day heb en minuten verlies. Na deze twee dagen lag ik een kleine 5 minuten voor op Leo Baeyens en een 6 tal minuten op Willy Hoeckx. We zien wel wat er gebeurd. Marina liep een wat mindere wedstrijd en werd tweede . Ze behield echter de eerste plaats in het klassement. Uitslag : Splits : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090815/spl20090815.HTM
Na de Swiss O week van vorige week hadden we ons ook nog ingeschreven voor de 3 daagse van de Kempen. Meestal toffe sfeer en ook dikwijls goed weer in die periode. Maar hierna gaat de riem op orientatiecross gebied er voor ons voor een tijdje vanaf. Op zondag 30 Augustus vertrekken we voor 3,5 week naar Amerika voor een rondreis. Dus geen interclub, noch kampioenschappen ( aflossing en lang ) voor ons. De eerstvolgende wedstrijd waar we eventueel aan zullen deelnemen is de 4é Nationale op Sonnis de laatste zondag van September. Moeten we nog even bekijken want deze wedstrijd is 3 dagen na onze thuiskomst en allicht zullen we nog wat last hebben van de jet lag en ook een maand niet meer gelopen hebben, en dan onmiddelijk een wedstrijd in de heide van Sonnis dat weten we nog niet. Nu over de 3 daagse van de kempen. De aankomst was voor de 3 dagen op dezelfde plaats n.l. aan hoeve Colette op het Militair domein in Leopoldsburg. De eerste dag ( vrijdagavond ) werd gelopen op de kaart Panoramaduinen met de onvermijdelijke grachten. Het was een ( voor mijn categorie toch ) snelle wedstrijd die technisch niet moeilijk was gelegd. Vooral in het begin en op het einde was het zeer snel. Op het einde zal het allicht elke dag snel zijn omdat men staads moet aankomen aan hoeve Colette en het bos daar open en snel is. Goede wedstrijd gelopen, geen grotere fouten, misschien hier en daar wat te veel vertraagd in de omgeving van de posten, maar dat is verwaarloosbaar. 3é plaats behaald op 1'42" achter Leo Baeyens die een zeer goede wedstrijd liep. Kan nog alle kanten uit voor de eindrangschikking omdat de tijden zeer kort bij elkaar liggen. Ook de Km tijd was goed 6'53". Marina liep ook een goede wedstrijd en won haar reeks. Uitslag : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090814.HTM Splits : http://www.kempen-ol.be/uitslagen/20090814/spl20090814.HTM
Vandaag zouden we dus normaal de etappe 4 die niet is doorgegaan twee dagen geleden moeten doen, maar omdat men voor vandaag weer regen voorspelde en het voor de overheden te gevaarlijk leek door de grondverschuivingen die zich in die regio hadden voorgedaan werd deze etappe geannuleerd. Spijtig want toen we nadien de kaarten kregen van deze etappe leek het wel opnieuw een mooie omgeving te zijn. Er werd ons aan het station van Brunnen, waar we normaal de bus moesten nemen, meegedeeld dat er een vervangingsetappe was klaargestoomd tijdens de nacht op dezelfde kaart van gisteren. Jawel de verschrikkelijke kaart van Gibel . Stoppen gingen we nu niet meer doen. Dan maar met de wagen naar ginder. We moesten parkeren op de grote parking van de kabinebaan naar Stoos waar we de training hadden gedaan de eerste dag. Dan nog een goed half uur te voet naar boven tot aan de aankomstzone midden in een klein dorpje ( Uf Ibrig ) Start 1 lag nu waar de dag voordien start 2 was en start 2 in de omgeving van start 1 van gisteren. Dus ik zou moeten lopen in het andere gedeelte van de kaart ( het grootste gedeelte toch ) De afstand voor vandaag was een ietsje langer ( 3,2 Km ) Trachten van het beter te doen dan gisteren hé. Ik was van plan van het rustig aan te doen en trachten steeds te weten waar ik was. We moesten echter wel onze omloop zelf intekenen aan de start. Naar de eerste 4 posten lukte dit echt wel vrij goed. Geen fouten en steeds de posten goed gevonden. Naar 5 was ik iets te veel links,wat ik wel voelde maar net toen kwam ik Anne Heikoop tegen die daar reeds een hele tijd aan het zoeken was. Ik liet mij wat beinvloeden en samen hebben we nog een 5 tal minuten moeten zoeken naar de post. Toen we inderdaad meer naar rechts opschoven hadden we de post vrij snel. Dom, dom, dom. 6 OK maar naar 7 was het de grote ellende. Vrij lang been door alle terrein waar je niet kon bepalen waar je juist was. Anne en ik doolden daar een hele tijd rond. We zijn toen ieder zijn eigen weg gegaan. Ik kwam toen een Zwitser tegen van dezelfde categorie als ik ( H50 ) en vroeg of hij post 7 reeds had. Hij had deze inderdaad al gehad en was op zoek naar post 8. Ik was dus al te ver en te veel naar links. Terug en toen had ik hem vrijwel direct. Dan naar 8 waar het echt wel een verschrikkelijk terrein was met rotswanden . Ik kon nu de richting vrij goed houden en was snel ( nu ja relatief snel ) aan de post waar diezelfde Zwitser net aankwam in het gezelschap van een jongere loper die hem had geholpen. Hij vertelde dat hij deze post zonder hulp nooit had gevonden , en die man is Zwitser !!! Naar 9 en 10 hebben we wat samen gewerkt en dat ging vrij goed. "Wir sind ein top team" zei de man tegen mij. Naar 11 kwamen we Anne weer tegen die blijkbaar ook terug op het goede spoor was. Iets te veel rechts maar geen ramp. Naar 12 wilden we langs het geel lopen maar vertrokken alle drie te veel naar het zuiden waardoor we uitkwamen aan de smalle gele strook. Toch nog langs de weide gelopen en zo naar gele strook waar gisteren de aankomst was. In de omgeving van de post weer slecht gewerkt ( te ver van de weide gelopen ) Nog drie posten. Naar 13 eigenlijk vrij goed gewerkt, zelfs het watertje kort bij de post gezien maar weer in dezelfde zone van gisteren beginnen dwalen. Allicht zeer kort bij de post geweest maar niet gezien. Een tweetal andere posten daar in de omgeving aangedaan alvorens de juiste te vinden. Ik was ondertussen mijn vrienden de Zwitser en Anne Heikoopkwijtgespeeld. 14 was een post die ik vrij snel had . Deze lag in een heel diepe put waar ik gisteren ook al eens was ingekropen op zoek naar de juiste post. Het was niet ver meer nu. Ik zag de Zwitser net voor mij de laatste post knippen, en was net achter hem aan de aankomst. Een tweetal minuten nadien kwam Anne ook aan. Hij was verschrikkelijk kwaad. Nog nooit had hij zo slecht gewerkt zei hij. Dat dacht ik op dat moment ook hoor. De Zwitser vertelde mij terwijl we terug naar de aankomstzone gingen dat dit soort terrein ook voor hem zeer zeer moeilijk was en dat hij dit ook nog niet had meegemaakt. We hebben het weer geklaard. 1u15' op 3,2 Km is iets beter dan gisteren meer niet om over naar huis te schrijven. De eerste deed en 44' over, dan weet je het wel. Ik was nochtans echt goed bezig. 44' zou ik nooit gekund hebben maar een tijd van rond de 55' moet wel mogelijk zijn , en daar zou je dan rond de 10é plaats mee zijn. Aan post 4 was ik samen met een andere loper van de H50 categorie die net achter mij was gestart. Ik had daar nog even moeten bijblijven, dan was het heel wat anders geweest. Maar ja het is niet anders. Marina moest ook weer vrij laat starten maar had ook al haar posten gevonden, en daar kan je hier al blij mee zijn. Hiermee zat de Swiss O week erop. Spijtig dat ik niet één of twee dagen een beter resultaat heb kunnen maken maar dit terrein is voor mij wat TE . Vorig jaar bij de 6 daagse van Frankrijk in Millau ben ik driemaal bij de eerste 16 geweest en zelfs de laatste dag kunnen winnen. Nu was mijn beste plaats een 46é ( Eindresultaat 60é op 109 = gewoon slecht ) Of we nog terug gaan naar Zwitserland weten we nog niet . Als het van Marina afhangt niet meer. Ik denk dat de bergen meer iets zal blijven om te wandelen en te genieten van de omgeving en niet om te orientatielopen . Volgend weekend de 3 daagse van de Kempen . Dat zal weer heel wat anders zijn.
Niet te ver verplaatsen vandaag . Met de wagen naar Schwyz , waar ik moeilijk een parkeerplaats vond, en dan nog een 10' met de bus naar de wedstrijdzone. Kort vandaag ( 2,7 Km voor mij ) maar ik wist nog niet wat me te wachten stond. Geen Alpenweides vandaag maar bos. Aan de tijden te zien van de mensen die reeds hadden gelopen zou het zeker niet simpel zijn. Dat was het ook. Naar post 1 kreeg ik al onmiddelijk een voorproefje van hoe het terrein eruit zag. Ongelooflijk. Groen en enorm slecht beloopbaar terrein ( als je al kon lopen ) . Rotsige ondergrond met tal van kuilen en soms diepe putten waar je je wel serieus kon kwetsen en rotswanden. Mensen die de kaart hier in Belgie zien zonder echt op het terrein geweest te zijn kunnen zeker niet begrijpen wat soort terrein dit was. Er is veel meer dan er op de kaart te zien is. Deze kaart had voor mij gerust op een schaal 1.7500é mogen getekend zijn, maar of dat veel zou geholpen hebben ? Naar 1 was ik al onmiddelijk een minuut of 3 aan het zoeken in de omgeving van de post ( teveel naar rechts ) 2 had ik redelijk snel. Tussen 2 en 3 op het padje de verkeerde kant genomen. Naar 4 en 5 ging het dan wel redelijk mede doordat ik hier wat wegen kon nemen. 6 en 7 redelijk ( op elke post een 2 tal minuten verloren, maar ik dacht als je in dit terrein op elke post 2' verliest dan ben je nog redelijk goed ) Posten 8 en 9 waren echte rampen. Rondgedoold gedurende een twintig minuten. Verschillende keren vlakbij de post gepasseerd . In dit terrein kan je op 10 m van je post passeren en dan de verkeerde richting uitgaan en nog minuten moeten zoeken. Op een bepaald moment hoorde ik de biep van een sportident, maar moest nog 2' a 3' zoeken eer ik deze post had gevonden , en het was de mijne dan nog niet Tussen 9 en 10 ben ik een rotswand van toch wel 10 m naar beneden gekropen waar ik mij gelukkig hier en daar kon vasthouden aan de takken van de bomen. Van 10 naar 11 ging goed doordat ik vrij ver was rondgelopen langs de weg. Ook 12, 13 en 14 gingen goed. 1u20' onderweg geweest vor 2,7 Km !!! Nooit meegemaakt. Ik moets onmiddelijk aan Marina denken. Dit gaat ze niet graag doen. Ze was toch al aangekomen en had alle posten gevonden. Opgeven staat niet in haar woordenboek. Als je de tijden van de meeste andere VVO leden bekeek dan begreep je direct, dit is niet voor ons. Tijden van meer dan 1u30 waren geen uitzondering. Ik dacht dat ik een beetje technisch was maar dit gaat toch wel wat boven mijn petje. Ook het zeer gevaarlijk terrein is niets voor ons. Sommige Zwitsers lopen daarover alsopf het niets is. Hebben die dan stalen enkels ?
Vandaag was het dus de fameuze etappe op de Glattalp. Gelukkig moesten we niet bij de eersten vertrekken want dan zouden we wel zeer vroeg moeten vertrekken. Het weer was heel wat beter en zelfs de zon liet zich regelmatig zien . Vooreerst opnieuw met de wagen naar Muotathal van waaruit het transport zou vertrekken. Met de bus werden we dan de bergen ingebracht tot op een hoogte van ongeveer 1200m. Hier was de omgeving echt mooi. Het was de bedoeling dat in zeze omgeving de start 3 zou worden gehouden ( voor de jongste en oudere categorieen ) maar hun wedstrijd werd afgelast omdat er teveel water in de rivier stond door de hevige regenval van de dag voordien. De wedstrijd voor start 1 en 2 zou wel normaal doorgaan. We konden dan beginnen aan onze wandeltocht van 4,5 Km met 700m stijgen naar de westrijdzone . Tijdens onze wandelvakanties in de bergen doen we ook regelmatig wandelingen met hoogteverschillen van 700m en meer , maar nu nadien nog een orientatiewedstrijd lopen, wat gaat dat geven !! De omgeving naar boven was prachtig, met in het begin zicht op de bossen, mooie bergtoppen, watervallen. Hoger werd het allemaal wat kaler met enkel nog rotsen en alpenweides. We deden het rustig aan en na ongeveer 1Hr en 40' waren we boven. We werden verwelkomt door een aantal geiten die ons blijkbaar stonden uit te lachen. Ik had nog een hal uurtje alvorens te moeten starten, dus tijd genoeg want de start lag vlakbij. Marina moest nog meer dan een uur langer wachten want zij startte bij de allerlaatsten. Toen ik samen met Kim naar de start liep voelde ik al onmiddelijk dat mijn benen de klim naar boven niet zo goed verteerd hadden. Wat zou dat geven? We bevonden ons ondertussen al op en hoogte van ongeveer 1900m dus dat zou ook al meespelen. Ik moest naar post 1 dan ook nog onmiddelijk vrij steil naar boven, en daar voelde ik dat het vandaag fysisch niet goed zou gaan. Geen power in de benen, geen ademhaling. Ik ging dan nog een beetje te hoog aan post 1 maar vel tijd hierdoor niet verloren. Naar 2 lange afstand in het begin steil naar beneden maar naar de post toe weer langzaam naar boven. Zwaar lopen door de drassige weides. 3 ging prima. Naar 4 ( vanaf dan tussen de rotsplateau's en rotsen ) dacht ik een goede wegkeuze te hebbe gemaakt, maar door de regenval van de vorige dag waren de kleine meertjes ten zuiden van de Glattalpsee één groter meer geworden. Daardoor moest ik rondlopen om naar post 4 te gaan. Post 4 zelf vrij goed gevonden. Naar 5 was wat anders. Over de rotsplateau's waar ik het echt gevaarlijk vond, de goede kompas richting trachten te nemen, maar door het vele uitwijken voor de ontelbare gaten en rotsspleten niet goed uitgekomen. wel in de omgeving maar niet juist. Ik moest post 122 hebben en heb eerst 120, 121, 123 en 124 gezien maar geen 122. Na een tiental minuten met behulp van andere lopers die daar ook aan het ronddolen waren toch gevonden. Ik was daar zeker een drietal keer vlakbij gepasseerd Het rare was dat het technisch vanaf dan vrij goed ging. Geen grotere fouten meer gemaakt voor de rest van de wedstrijd. Allen fysiek niet goed maar daar kon je toch niet snel lopen. Ik wou absoluut geen kwetsuren oplopen en keek telkens goed waar ik mijn voeten plaatste. Van 12 naar 13 en de aankomst was het alleen nog lopen. 1 Hr 23' had ik erovergedaan. Vooral veel tijd verloren aan post 5 en inhet begin waar ik totaal niet vooruit geraakte. Dit werd bevestigd na het bekijken van de splittijden waar ik tussen 5 en 11 vrij goed was. Toch blij dat ik dit weer heelhuids had overleefd. Snel omkleden want warm was het niet daarboven ( de zon had het weer laten afweten, maar het regende gelukkig niet ) Dan nog wachten op Marina. Ze had het behoorlijk gedaan en was blij alle posten gevonden te hebben. We zijn dan zo snel mogelijk weer naar beneden vertrokken ( dezelfde weg als naar boven, maar nu 700 m omlaag wat ook wel vermoeiend was voor de spieren ) Beneden scheen de zon wel en was het best aangenaam. Nog een half uurtje moeten wachten op een bus om terug te keren naar Muotathal en dan nog met de wagen naar Gersau. Bij deze meerdaagse heb je niet veel tijd om nog wat anders te doen na de wedstrijd. We waren s'morgens vertrokken in Gersau omstreeks 8u30 en terug zo rond 18u30. Morgen rustdag.
Na de rustdag waar we wat hebben rondgereden met de wagen naar Andermatt , de Furka pas naar bovengereden en op de Rhone Gletscher zijn geweest was het vandaag dus de vierde dag van de Swiss O week. Deze dag moest normaal plaatsvinden op de kaart van Lidernen, maar de voorziene wedstrijdzone was onbereikbaar geworden door een steen en modderlawine die de toegangsweg naar daar had versperd. Er werd wel met man en macht gewerkt om deze dag dan te laten doorgaan de laatste dag, maar dat kon nog niet met zekerheid worden meegedeeld. Dus de oorspronkelijke zesde dag in Chinzig Seenalp zou dus vandaag worden gehouden. Het weer was vandaag prachtig, met veel zon en hoge temperaturen. Vooreerst moesten we weer heel wat verplaatsingen doen alvorens aan de start te komen. Eerst wagen van Gersau naar Muotathal, dan 20' met Militair transport, dan 10' te voet tot in de aankomstzone op een hoogte van ongeveer 1200m. Dan omkleden in wedstrijdkledij. Opnieuw 10' te voet naar een plaats waar we terug moesten instijgen in de Militaire vrachtwagens voor een rit van ongeveer 40 a 45' naar een Alm op 1835m. En dan nog een 25 tal minuten te voet langs een wandelpad naar de start op 1980m. Het was er wel weer zeer mooi, zeker nu met dat prachtige weer. De start lag net onder een bergpas ( zadel ) tussen twee bergtoppen. Ik had aan de start nog een tiental minuten om te genieten van het prachtige uitzicht. Na de voorstart moest je het lint volgen tot op de bergpas waar de eigenlijke start lag. Daar boven gekomen had je opnieuw een zeer zeer mooi uitzicht op de andere zijde van de berg waar de wedstrijdzone lag. Opnieuw een wedstrijd zonder bomen ( alleen in het laatste stukje kwam je door een bos ) maar met prachtige alpenweides met in het midden een bergmeertje. De omloop dan. Naar post 1 al onmiddelijk in de fout. Men denkt soms als je de kaart bekijkt, o dit ziet er eenvoudig uit , maar niets is minder waar. Er liggen daar zoveel kuilen, inzinkingen, heuvels, rotsplateau's wat het niet zo simpel maakt. Een beetje te vroeg aan het zoeken geweest en daardoor een tweetal minuten verloren. Naar 2 geen probleem. Naar 3 verkeerde wegkeuze. In plaats van terug naar het pad te gaan en dit te volgen langs de drankpost en zo naar de post ben ik links naar boven gekropen langs het hutje op 2077m, en dan rond de rotswand, niet zo slim. weer wat tijd verloren. Naar 4 een langer been. Je kon wel vanaf de post 3 al de goede richting nemen en schatten waar de post ongeveer zou liggen. In praktijk de goede richting houden was hier niet zo eenvoudig. Het terrein ging op en af langs rotsen, beekjes, heuvels en kuilen. Iets te hoog aan de post zelf omdat ik niet te diep wou zakken. 5 was eenvoudig. Bergaf recht op de post. Naar 6 ging goed tot voor de post waar ik teveel naar links zat en terug naar boven moest. Naar 7 was niet zo eenvoudig, maar daar heb ik dan weer wel goed gewerkt en kwam recht op de post uit. Naar 8 niet zo moeilijk. Contact houden met het meer was hier de boodschap. Ook naar 9, 10 en 11 ging vrij goed. Het was hier wel soms moeilijk lopen in de weides die vol met putjes lagen door de koeien die het terrein omploegen als het drassig is. Naar 12 een domme fout. Goede richting genomen maar niet ver genoeg. Beginnen ronddraaien. Toen zag ik ineens een groot houten kruis staan in het terrein. Op de kaart gekeken en gemerkt dat dit kruis vlakbij mijn post stond. Dom waarom heb ik dat niet eerder gezien Ondertussen waren we heel wat meters gezakt. Naar 13 niet te diep gezakt in het begin waardoor ik niet opnieuw naar boven moest om naar de post te gaan. Op de steile flank lopen was niet zo fijn voor de voeten. Naar 14 was zeer steil naar beneden maar gemakkelijk met de weg aan de post. Naar 15 nog steiler, en aan de onderkant van de voeten voelde ik blijkbaar het begin van blaren. In het bos aan post 15 maak ik nog een fout door te ver door te lopen. In het bos was het wel ongelooflijk nat en drassig. Dan nog 16 wat niet moeilijk was . Mijn voeten begonnen nu toch wel goed pijn te doen. Op de weg naar de laatste post toe kon ik nog met moeite lopen. Blij dat ik er was en blijkbaar ik niet alleen want vele anderen kloegen ook van blaren. De EHBO post had de handen vol met het behandelen van blaren. Opnieuw 1 Hr 20' onderweg geweest maar het was wel wat langer vandaag ( 7,3 Km ) Ook Marina die al had gelopen had serieuze blaren op haar voeten. We hadden dan ook ongeveer 800m naar beneden gelopen over soms weer zeer steile stukken. Het is toch wel heel wat anders hoor in de bergen orientatiecross lopen . De Zwitsers ( althans de Zwitsers uit de bergen ) die zijn dat wel gewoon, dat zie je aan de manier hoe zij over dat terrein lopen. Morgen zou het weer heel wat anders zijn blijkbaar.
De tweede dag was een ander paar mouwen. Nu kwam het echte werk eraan in de bergen. Het weer zag er weer niet goed uit maar toen we om 05.30u opstonden om te gaan ontbijten ( jawel zo vroeg omdat we vandaag bij de eersten moesten lopen ) was het bewolkt maar droog ( voorlopig ? ) Eerst moesten wa van Gersau waar we verbleven naar Muotathal rijden ( ongeveer een half uurtje ). Dan nog een kwartiertje wachten alvorens we meekonden met het Militair transport. Met deze voetuigen waar een 18 tal mensen per voertuig meekonden reden we een 40 tal minuten de bergen in naar de aankomstzone ( op een hoogte van 1350m ) Dan omkleden en klaarmaken voor de wedstrijd, en dan nog eens een drie kwartier te voet naar de start ( ongeveer 2Km maar 250 m stujgen ). Aan de start aangekomen had ik nog een twintigtal minuten de tijd alvorens te starten. Het was nog steeds droog maar mistig. We zatne ondertussen op een 1600 m hoogte in de alpenweides, maar van een ver zicht was geen sprake, hooguit 100m ver kon je zien. De start lag op een klein smal paadje waar je met geen voertuigen kortbij kon geraken. De mensen van de start hebben dus alle materiaal moeten te voet naar boven sleuren. Als je dat vergelijkt met de organisaties bij ons waar men wenst dat de start moet beriekbaar zijn met de wagen !!! De wedstrijd dan. De eerste 3 posten ging het vrij goed. Geen fouten, maar soms wel vrij zwaar om te lopen in de drassige weides. De kuit hield het wonder boven wonder goed uit. Ik voelde wel wat maar het ging. Allicht omdat je in dit terrein niet snel kan lopen en er zo wat wisselende intensiteit is. Naar post 4, 5 en 6 dan. Een grijze zone op de kaart, dus veel rotsen waarschijnlijk. Dat was ook zo. wat was me dat allemaal. Rotsen , rotsplateau's met diepe gaten en gleuven in. Zeer zeer gevaarlijk om te lopen, als je daar al kon lopen. Aan post 4 zat ik dan nog samen enkele andere lopers teveel links te zoeken waardoor ik toch wat tijd verloor. 5 ging wat beter maar naar 6 was het ook weer zoeken tussen al die rotsen. Dan mochten we gelukkig weer uit die verschrikkelijke zone naar 7 waar ik weer in de fout ging. Het was weer lopen door de drassige alpenweides. Van 8 naar 9 was een lange afstand. Kortbij 9 moest ik door een ravijn die echt wel diep en gevaarlijk was. Aan 9 zat ik eigenlijk goed op de uitloper maar niet diep genoeg. Ik zag dan een post staan rechts staan en samen met een andere loper dacht ik dat dit mijn post was. Niet dus. Terug dan maar en wat dieper. En ja hoor een 20 tal meter dieper dan waar ik daarnet stond was ook mijn post. Naar 10 goed gewerkt. En dan van 10 naar 11. Een zeer steile afdaling waar je echt moest opletten. En dan had ik nog geluk dat ik vroeg moest starten, want blijkbaar moest iedereen daar langs en werd deze afdaling later een echte glijbaan. De laatste posten waren niet meer zo moeilijk, maar wat was het zwaar om te lopen. Mijn tijd van 1u15' op 5 Km was niet bepaald om naar huis te schrijven. Ik was al blij van zonder ongelukken binnen te zijn. Net als ik aangekomen was begon het te regenen, en het zou niet meer stoppen voor de rest van de dag. Marina zag het na aankomst ook niet zo goed zitten. Dat beloofd voor de rest van de week. We hebben ons maar zo snel mogelijk klaar gemaakt en zijn terug gekeerd naar Muotathal, want het begon als maar harder te regenen. Wij konden vrij snel terug met het transport, maar blijkbaar is er nadien wat misgelopen waardoor een tweehondertal lopers gedurende 2 uur heeft moeten wachten op transport, en dat in de gietende regen !! Gelukkig werd voor s'anderendaags beter weer voorspeld.
Etappe 1 was een sprint die doorging in het stadje Schwyz. Na het prachtige weer van gisteren tijdens de training was het nu heel wat minder. Het regende flink, maar echt koud was het niet. We konden onze auto parkeren in de grote overdekte parking van de stad wat wel fijn was om ons om te kleden en een beetje op te warmen. De start lag vlakbij dus dat wat was ook meegenomen. We meosten wel één van de laatsten starten ( Marina om 14.56u en ik om 15.00.u. We waren goed op tijd en daarom onder de paraplu al eens naar de start gaan kijken waar we verschillende VVO leden zagen starten. Ook Kim konden we we nog zien vertrekken. Dan was het onze beurt . Ik had nog al grappend gezegd dat als wij zouden vertrekken het droog zou zijn, en inderdaad een tiental minuten voor 15u hield het op met regenen. Ik was wel benieuwd hoe het met mijn kuit zou gaan want ik had deze geblesseerd de week voordien in Gerhagen waardoor ik ook niet heb kunnen meedoen aan de Wagener in Vielsalm. De hele week voor de Swiss O week ben ik dagelijks naar de kiné geweest sommige dagen zelfs tweemaal. Tijdens de opwarming ging het redelijk, maar net voordat ik moest starten voelde ik de verkramping weer opkomen. Tijdens het lopen van de voorstart naar de start verergerde het alleen maar en ik dacht echt dat het niet zou lukken. Ik heb me dan maar voorgenomen niet snel te willen lopen en mijn omloop toch maar uit te lopen. Ik heb deze 2,2 Km ook kunnen uitlopen maar niet aan de snelheid zoals je normaal een sprint zou doen. Ik schat dat ik toch wel een 2 tal minuten ben verloren enkel door dit probleem. Hier en daar nog een klein foutje (een niet te beste wegkeuze, of iets te vroeg of te laat een weg ingeslagen ) Al bij al viel mijn eindtijd van van 20' . De beste in onze reeks liep ongeveer 16'. Ik misschien wel en tijd van rond de 18' aangekund meer veel sneller zeker niet. Kim en Miek deden het zeer goed want ze werden respectievelijk 2é en 3é bij de dames A long. Het centrum van Schwyz was wel leuk voor een sprintje met de kleine straatjes en trappen. Ik hoopte de Swiss O week nog verder te kunnen doen, het zou wel zeer spijtig zijn niet meer verder te kunnen.
dat weten we nog niet.
