Verslag Swiss O week 2-8 augustus

 

We hebben nog niet veel buitenlandse oriëntatiewedstrijden meegemaakt maar deze week heeft ons verrast.

Overweldigend, extreem, moeilijk, gevaarlijk, …. vele uitdrukkingen zijn op deze week van toepassing.

We zijn gestart met een sprintje in het dorp Schwyz.  En deze wedstrijd was dan ook de enige waar onze Belgen wat konden scoren.  Vooral Kim en Miek deden het super, zij mochten samen met de Zwitserse Freuler het podium vervolledigen bij de dames A long.

De tweede dag kregen we dan een eerste voorproef van wat ons deze week te wachten stond.

Een uur uittrekken om naar de start te gaan is hier “normaal”.  2 km met 250 m. hoogteverschil.   Daarna kregen we een kaart voorgeschoteld bestaande uit voornamelijk alpenweides met rotsformaties, soms doorkruist door bossen.  Vanaf de vroege voormiddag begon het steeds harder te regenen en de steile afdaling naar het einde toe zorgde ervoor dat de drassige weides veranderden in een modderige glijbaan waarop men zich met moeite kon staande houden.

Om telkens van en naar de wedstrijd te geraken moesten we het transport gebruiken dat door de organisatie was geregeld. Niet altijd verliep dat even vlotjes want na afloop van deze eerste dag was het transport gestopt om 16.00 u. daar waar nog een tweehonderd sporters stond te wachten in de gietende regen.  Zonder gsm bereik in de omgeving heeft het toch nog bijna 2 u. geduurd vooraleer deze werden opgehaald en ze zich terug naar de camping konden begeven.  Hierbij ook verschillende VVO leden.

De hele dag is het blijven regenen, en sommigen van de onze jeugd hebben dan ook de nacht doorgebracht in de plaatselijke sporthal.

De derde dag was aangekondigd als “The Arctic day” en zou zich afspelen op een hoogte tussen 1800 en 2000 m.  De zon was lichtjes van de partij, het was in elk geval droog.

De wedstrijd voor start 3 was afgelast wegens te hoog water van de beek die moest worden overgestoken.  Start 1 en 2 kon wel doorgaan. Maar om aan de start te geraken moest je wel 4,5 km wandelen met 700 m ( jawel ) klimmen. Zowel jong als oud was blij dat we er waren  en daar even uit te blazen voor de wedstrijd aan te vangen.  Het uitzicht was wel adembenemend.  We kregen een koers voorgeschoteld met in de aanvang vooral alpenweides waar het reliëf goed waarneembaar was, daar na een technisch parcours op de rotsplateau’s met ontelbare gaten en spleten. Niet ongevaarlijk en wat een verschil tussen ons Belgen en Zwitsers.  Waar wij uitkijken om toch maar niet te vallen, trippelen die Zwitsers overal over en tussen en laten ons meters …. achter.

Na de wedstrijd moesten we natuurlijk die zelfde 700m en 4,5 Km terug naar beneden wandelen wat ook niet van de poes was voor de reeds vermoeide benen.

Een spijtige noot aan deze etappe is dat een Litouwer tijdens deze etappe een hartaanval heeft gekregen en spijtig genoeg is overleden.  Toch iets waar we we even stil van werden.

Etappe 4 : opnieuw brachten de weergoden de organisatie in moeilijkheden.  De geplande etappe  moest worden uitgesteld (werd later afgelast) daar de overvloedige regen van dag 2 had gezorgd voor een grote grondverschuiving op de toegangsweg waardoor het plaatselijke dorpje en de geplande etappe onbereikbaar was geworden.  Op deze dag zou dan etappe 6 plaatsvinden. ‘The breathtaking day”.

Door het tussentijds militair transport werden we opnieuw op hoogte gebracht. Eerst een 25 tal minuten met het militair transport, dan een 10 tal minuten te voet. Daarna opnieuw een 40 tal minuten met Militair transport en dan nog eens een half uurtje te voet met 200 m stijgen naar de start, dus dat beloofde voor wat we zouden moeten dalen.

De start lag “geweldig”.  Tussen twee bergkammen opende zich een verschrikkelijk mooi landschap dat voornamelijk bestond uit alpenweides  doorspekt met rotsformaties.  Dat gecombineerd met een enorme afdaling van +- 800 m.  Onze voeten werden wel heel hard op de proef gesteld en de EHBO tent had dan ook vooral zijn werk met het verzorgen van blaren.

Etappe 5 bracht ons dan weer een heel ander verhaal.  Ditmaal een korte wedstrijd maar er was ons verwittigd : het zou zeer technisch zijn, en vooral de foutlozen zouden hun winst boeken.  Doch niets had ons kunnen verwittigen op wat we voorgeschoteld kregen. 

Kruipen, klauteren, vasthangen aan takken en bomen, zien waar je je voeten zetten zodat je niet zou doortrappen in de spleten …… en tussendoor proberen de posten te vinden.  Passeerde je op 10 m en week je uit in de verkeerde richting kon je minuten lang zoeken. Tijden van 1 u 30 en meer op 2 à 3 km. waren dan ook geen uitzondering . 

Of Etappe 4 zou kunnen doorgaan op de laatste dag was afwachten tot de ochtend.  Uiteindelijk werd ze toch op advies van plaatselijke overheden afgeblazen als “te gevaarlijk” en moest in allerijl een noodscenario worden uitgewerkt.

Nachtwerk voor de organisatie en gekozen werd dezelfde locatie als etappe 5 te gebruiken en met het postennet een nieuwe baanlegging voor te schotelen.  Sommigen probeerden de resultaten van de vorige dag een beetje te laten vergeten maar het terrein bleef natuurlijk hetzelfde en opnieuw waren lange km-tijden het resultaat.

Hoe moet je deze week nu samenvatten.

Het was “extreem” vooral voor dezen die de oriëntatie op een meer recreatieve manier beleven.  Vooral dag 5 en 6 (= hetzelfde terrein) was erover, wat ook resulteerde in talrijke opgaves in de oudere categoriën. 

Het was “uitdagend” voor wie zijn orientatie-skills op de proef wilde stellen

Het was “technisch”, vooral het lezen van reliëf, de rotsplateau’s, en rotsvelden

Het was “vrij gevaarlijk” vooral omdat wij het niet gewoon zijn om te gaan met het “afdalen” en lopen op rotsplateau’s en tussen rotsformaties

Het was “overweldigend mooi” wanneer het zonnetje een beetje mee wou.

Tot slot : voor degenen die het summum van oriëntatie willen ervaren “zeker eens doen”, voor de anderen “bezint eer je begint”
Het contact met de groep van SLOK ( VVO jeugd en seniors ) vonden we ook zeer fijn. Het zijn allemaal zeer toffe mensen die steeds zeer vriendelijk in de omgang zijn.
Ze doen hun best op orientatiegebied maar in zulke terreinen komen ze nog zeer veel tekort tegenover o.a. de Zwitsers wat te begrijpen is natuurlijk.
Tijdens de volgende dagen zullen we trachten een kort verslag van elke dag te maken met de kaart van desbetreffende dag  indien mogelijk omdat sommige kaarten wel erg groot waren ) zodat degene die er niet zijn geweest een idéé krijgen van het terrein.
Uitslag : http://www.swiss-o-week.ch/downloads/Overall1.pdf 

               http://www.swiss-o-week.ch/downloads/Overall2.pdf 

              http://www.swiss-o-week.ch/downloads/Overall3.pdf
Hierna nog enkele foto's

Marina en Patrick

09-08-2009 om 00:00 geschreven door Patrick