In de voormiddag bezochten we de kaasfabriek van Laguiole. Het is 2 uur rijden om het Aubracplateau te bereiken. We mochten daarna picknicken op een grasveld van het vakantieverblijf 'Relais Soleil' in Laguiole. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en konden we in t-shirt lopen. Na een stevige wandeling naar de 'Cascade de Déroc' in de gemeente Nasbinals (departement Lozère) klauterden bijna alle leerlingen achter de waterval door. Een heel spannende onderneming en iedereen bracht het er zonder blutsen en builen vanaf. Met een uur vertraging kwamen we bij de messenfabriek. Men had ons proberen op te bellen om te vragen waar we bleven maar wegens een gebrekkig telefoonnetwerk konden we elkaar niet bereiken. Geen probleem: we werden goed ontvangen en onze leerlingen waren erg gefascineerd door de uitleg. Er gingen tientallen messen over de toonbank, met de voornaam van de koper erin gegraveerd. Dat spreekt fantastisch tot de verbeelding van onze jongeren. Rond 20u. waren we eindelijk terug in Peyrusse, doodop maar voldaan! Graag had ik enkele representatieve foto's van collega meester Hans gebruikt om het blog mee te illustreren maar het lukt me niet om ze te verkleinen met het programma dat ik gebruik. Daarom verwijs ik voor meer foto's naar de schoolwebsite www.bsdepolyglot.be.
Schoolreis 6de leerjaar Peyrusse 2013: zondag 12 mei
In de voormiddag hebben we de middeleeuwse site van Peyrusse bezocht: het 'Place des Treize Vents', de avontuurlijke wandeling naar de rivier 'Audiernes', het zicht op de torens, de beklimming van de torens, het bezoek aan het 'Hôpital dit des Anglais', de kerk 'Notre-Dame de Laval', het zogenaamde graf van de koning, het belfort dat ook als klokkentoren dienst deed, de kruiwagententoonstelling, ... Zowel de begeleiders als de kinderen hebben er al veel over gehoord van de deelnemers van de vorige jaren, van de vele foto's die circuleren, op de voorbereidende vergaderingen en tijdens de lessen in de klas. Toch is deze verkenning heel anders en veel indrukwekkender dan men zich heeft voorgesteld. In de namiddag hebben we Conques bezocht, een stadje dat schitterend is gelegen in de smalle vallei van de Ouche. Er staat een imposante abdijkerk met een wereldberoemd tympaan dat het 'Laatste Oordeel' voorstelt. Na een verkenning in groep maakten de kinderen een fotozoektocht waarbij ze zelf op opgegeven punten foto's moesten nemen. Eenmaal daarmee klaar mochten ze de souvenirswinkeltjes 'verkennen' en konden de begeleiders iets gaan drinken in het café met de toepasselijke naam 'Le Saint-Jacques'.
Schoolreis 6de leerjaar Peyrusse-le-Roc: 11 mei 2013
Het gaf een heel vreemd gevoel om de autocar met de 44 leerlingen en 10 begeleiders te begroeten op zaterdagavond 11 mei. Ze waren erg vroeg want om 19u.15 reden ze Peyrusse al binnen. Het weerzien was ontroerend en hartelijk.
Daarnet kreeg ik een berichtje van de Belgen uit de 'Polyglot' van Spiere-Helkijn dat ze al erg genaderd zijn en de autosnelweg verlaten hebben. Straks duik ik weer in de 'schoolse' sfeer en zal ik weer een andere rol gaan 'spelen'. Dat zal wel even wennen zijn na zowat anderhalve maand. Tegelijk kijk ik natuurlijk erg uit naar het weerzien en naar ieders verhaal. De kans is groot dat ik tot 18 mei zo in beslag genomen wordt door de schoolreis in Peyrusse-le-Roc dat ik niets meer aan het blog kan toevoegen. Geen probleem: collega Hans zorgt ervoor dat er via de schoolsite (adres ken ik niet uit het hoofd) zowat elke dag foto's en commentaren verschijnen van de activiteiten met de leerlingen. Tot ziens - A bientôt!
In afwachting van de aankomst van 'Les petits belges' hebben wij ons niet verveeld. We hebben de feestzaal klaargezet voor het avondmaal, de vlaggen uitgehangen aan 'La Maison de l'Albine', overal grondig schoongemaakt en bloemen geplukt om de tafels te kunnen voorzien van boeketjes.
Vandaag is er een hoefsmid op bezoek in verschillende boerderijen in Peyrusse. Vooral de vele ezeltjes krijgen een beurt. Maar het is niet evident om ze te vangen in de weide. Gelukkig is de hoefsmid niet alleen om de klus te klaren.
Toeval of niet maar als ik zit te zonnen op een muurtje naast de kerk, komt een dame naar me toe die vraagt of ik haar de weg kan wijzen naar de fameuze torens van Peyrusse. Na enige discussie komen we tot de vaststelling dat we beiden Vlamingen zijn. Ze haalt er haar echtgenoot bij en we wisselen wat informatie uit. We beslissen dat ik hen in de middeleeuwse site zal rondleiden. We maken de wandeling naar de torens, het belfort, de gotische kerk Notre-Dame de Laval, het 'Hôpital dit des Anglais', en wandeling via de ene brug naar de ander (Pont du Paraire) om van daaruit weer via het smalle pad naar het dorp te klimmen. Ik ben blij dat ik aan 2 landgenoten Peyrusse heb leren ontdekken en we gaan samen iets drinken bij Doudou. Ik ben maar net op tijd aan tafel voor het avondmaal. En ik heb er een adres bij om eventueel te overnachten op weg naar Compostela. Want deze lieve landgenoten hebben een huis in de Lot. Wie weet!
Wie denkt dat het vandaag rustig is in Peyrusse na de rommelmarkt van gisteren, heeft het mis. Vandaag maken de gewone auto's plaats voor old-timers en recentere rallywagens. Het is geen snelheidswedstrijd maar een toeristische rondrit. Het middagmaal nemen de piloten in de feestzaal van Peyrusse. Er zijn ongeveer 40 auto's: Renault Alpine, Renault 5 turbo, Alfa's, Lancia's, enkele Porsches, een mooie gele Ferrari, ... Doudou heeft een maaltijd bereid (des tripoux) voor 110 man. Enkele van de mooiste auto's heb ik gefotografeerd. Eentje heeft het niet gehaald: net voor het binnenrijden van Peyrusse heeft hij een bocht gemist en is in de struiken verdwenen. Er komt een takelwagen aan te pas.
Tijdens een wandeling heb ik ook enkele mooie bloemen gefotografeerd.
Er komen ook al eeuwen pelgrims, op weg naar Santiago de Compostela, op bezoek in Peyrusse. Maar hun officieel onderkomen is al jaren op slot (zie foto). Als het aantal pelgrims blijft toenemen, zullen ze het misschien weer in gebruik moeten nemen.
Vandaag is er rommelmarkt (vide grenier) in Peyrusse. Als ik er aankom, zijn de standhouders nog volop aan het uitpakken. Ik doe een rondgang en stel vast dat er maar heel weinig dingen zijn die me interesseren. Er is nochtans van alles: kledij, juweeltjes (nep), oude en nieuwere gebruiksvoorwerpen allerhande, boeken, visgerief, fietsen en onderdelen ervan, boeken, keukengerei, ... Ook Jacky en Jean-Claude hebben een stand. Ze blijven er de hele dag en vanmiddag breng ik hen hun picknick. Voorlopig schijnt er een waterzonnetje. Men heeft twijfelachtig weer voorspeld. De organisatoren hebben pas gisterenavond laat beslist om de rommelmarkt in de open lucht te laten doorgaan en niet in de feestzaal. De feestzaal is trouwens veel te klein want er zijn meer dan 30 standhouders.
Daarnet ben ik even op verkenning gegaan in Peyrusse om te zien of alle middeleeuwse paden goed begaanbaar zijn. En neen, één pad is afgesloten voor het publiek omdat er bomen op gevallen zijn en het onbegaanbaar is voor mensen uit de 21ste eeuw. We zullen dus een omweg moeten maken om bij de torens te geraken. Geen probleem! Op de terugweg kwam ik voorbij één van de gîtes en heb er deze foto gemaakt, in de buurt van de 'Porte de la Barbacane'. Je merkt dat de natuur heel uitbundig aan het bloeien en groeien is. Heel mooi maar verschrikkelijk voor mensen met hooikoorts. Ik neem nu 2 pilletjes per dag en heb nog af en toe een hevige niesbui. Jacky keek naar het blog en had begrepen dat ik iets geschreven heb over de 'mislukte' gratin dauphinois. Hij vroeg of ik er ook heb bijgeschreven dat hij eergisteren een heerlijke maaltijd heeft bereid met een speciaal soort paddestoelen die nu in de lente groeien. Heel geurige paddestoelen die onder bepaalde bomen groeien. Hij maakt ze klaar met roereieren en het is heel lekker. Dat om te zeggen dat hij toch een heel goede kok is.
Als ik het raam en de luiken van mijn slaapkamer 's morgens open duw, is dit mijn zicht. Dat ziet er dus veelbelovend uit. Maar eenmaal beneden, wacht me iets heel anders. Eerst moeten we naar de markt in Montbazens om allerlei voedingsmiddelen te kopen: fruit, brood, rozijnenbroodjes, kaas, paté, ... Daarna gaan we met z'n drieën aan de slag. Jean-Claude met de bosmaaier (langs hier een débroussailleuse), ik met de grasmachine (heuvel op, heuvel af) en Jacky herstelt de afsluiting van de weiden want de ezels en de paarden dreigen er vandoor te gaan. 's Middags test Jacky een nieuw recept van 'gratin dauphinois' uit. Heel lekker maar helaas: één uur in de oven is te weinig en de patatten zijn niet gaar. Voor het verjaardagsfeest van zijn mama op 21 mei (90 jaar!) zal hij het langer laten bakken.
Deze morgen maakte een reporter van 'Le Villefranchois' foto's om bij het interview te voegen. We hopen dat deze foto in de krant verschijnt. Als we op donderdag 16 mei met de leerlingen in Villefranche de markt bezoeken, ga ik de krant kopen in een winkel op het plein.
Ik sta pas om kwart voor acht op. Na een zeer stevig ontbijt met straffe koffie (du café belge zeggen ze hier)wil ik het kalm houden maar de huisbaas vraagt of ik zin heb om mee te gaan naar 'La maison de l'Albine' want daar moet worden schoongemaakt omdat er vanavond een groep aankomt. Kan ik 'Neen' zeggen? (Zie foto!) Als we terug thuis zijn, worden we opgewacht door een journalist van 'Le Villefranchois' die een artikel maakt over mijn pelgrimstocht. Hij stelt moeilijke vragen waarop ik niet dadelijk kan antwoorden. Ik zal erover nadenken want vanavond komt de reporter van 'La Dépêche' en tegen dan moet ik een zinvol antwoord hebben. Vanmorgen regende het maar nu schijnt de zon terug. Men voorspelt heel slecht weer (veel regen) voor donderdag en dan is er hier in Peyrusse een 'vide grenier'. Op mijn fietstocht hierheen heb ik minstens 1000 affiches van 'vide greniers' gezien. Het lijkt wel of men in heel Frankrijk alle zolders aan het leegmaken is. En dat elk voorjaar opnieuw. Hopelijk kan ik vanmiddag mijn fiets schoonmaken.
Beste blogvolgers, Eindelijk ben ik in Peyrusse. Hier kan ik op mijn gemak de foto's van mijn apparaat downloaden op de computer van Jacky, een representatieve selectie maken en enkel van de mooiste beelden op het blog plaatsen. Natuurlijk blijven het 'indrukken'. De ziel van de pelgrimstocht kan je niet met foto's vatten. Die voel je pas als je echt 'op pad' gaat. De komende dagen zal ik de foto's en berichten in chronologische volgorde proberen te plaatsen.
De ploeg van 'Hospitalité Saint-Jacques' in Estaing levert fantastisch werk. Dat zeg ik hen ook als ik hun huis verlaat. Ze krijgen van het bisdom Rodez een leegstaand klooster ter beschikking om er de pelgrims op te vangen. Er zijn 16 bedden en die zijn vanaf half april elke avond allemaal bezet. Alleen met pelgrims, andere toeristen komen er niet. Hun werking draait op de giften van het bisdom en van de pelgrims zelf. Iedereen geeft wat hij wil, er is geen vaste prijs om er te eten en te logeren. Gisterenavond was er nog een dienst in de kapel en je voelt je moreel verplicht om er naartoe te gaan. Een Nederlandse pelgrim heeft er een hymne in het Latijn gezongen. De sfeer was heel aandoenlijk. Ik zet koers richting Villecomtal en klim gedurende 5 km uit het smalle dal van de Lot. Dan gaat het richting Nauviale. Nergens vind ik een bakkerij die open is. Wel vind ik een garagist bereid om de bandenspanning van mijn fiets in orde te brengen. Gelukkig heb ik een paar dagen geleden een groot pak peperkoek gekocht en dat eet ik helemaal op gedurende de rit. Iets anders heb ik niet meer. Het is prachtig lenteweer: de vogeltjes fluiten en de zon schijnt. De appelbomen staan volop in bloei en de kleuren van alle bloemen zijn veel feller in het zonlicht. Op het middaguur picknick ik naast een school waar juist de bel gaat en de kinderen naar huis gaan eten. Om 13u.02 kom ik aan in de 'Borie Milhenque' in Peyrusse-le-Roc, na 1250 km fietsen. Ik stal mijn fiets op de gebruikelijke plaats en stel vast dat er niemand thuis is. Even later arriveert Jacky. Het weerzien is hartelijk. Maar hij had me niet verwacht voor 17u. vanavond. Hij vraagt of ik al gegeten heb. Ja, peperkoek. Ik krijg yoghurt, fruit en platte kaas. Daarna koffie. We beginnen dadelijk het programma van de schoolreis te overlopen. Alles is in orde en de meeste boodschappen voor de picknicks en maaltijden zijn gedaan. We moeten heel wat bijpraten. En mijn vuile kleren gaan allemaal de machine in. Jacky vraagt op welke temperatuur hij die fietskledij moet wassen. Ik kan niet anders dan zeggen:"Je n'en sais rien, c'est Lieve qui s'en occupe". Hopelijk hebben mijn kleren straks nog dezelfde kleuren. Ik installeer me in de gîte en neem een douche. Ook mijn fiets moet de komende dagen een grondige beurt krijgen. Maar voor vandaag zal ik het verder rustig aan doen, want het was de hele dag met een westenwind op de kop en dat gedurende toch nog 64 km. Ik ben heel blij dat ik al tot hier ben geraakt. Mijn project beschouw ik al voor 60 % geslaagd: 20 % in Vézelay, 20 % in Le Puy en Velay en nog eens 20 in Peyrusse. Nu kan ik uitrusten en rustig afwachten tot de collega's en leerlingen van 'De Polyglot' hier zaterdagavond arriveren. Daar kijk ik heel erg naar uit.
Pelgrim - stappers maken zich klaar voor het vertrek in het klooster van Estaing. De fietsers vormen een heel kleine minderheid in Frankrijk.
Velen moeten hun voeten laten verzorgen door de plaatselijke vrijwilligers na enkele dagen stappen. De meesten stappen een week tot 14 dagen. Weinigen gaan 'jusqu'au bout'.
Deze morgen is Marnix vertrokken uit zijn hotel te Aumont Aubrac. Tussen de weiden vol paaslelies gaat het naar zijn eerste halte bij de kerk van Nasbinals. En ja, al diegenen die al zijn meegeweest naar de "aubrac" voor een wandeling achter een waterval door, het is daarlangs. Daarna is Marnix naar Aubrac gefietst, en ja, het is in de dômerie d'Aubrac dat er schilderijen van Hervé Verhnes hangen. Vanuit Aubrac gaat het kronkelend naar beneden tot in Estaing. Minstens is het er 10°C warmer dan "boven". Een van de vorige dagen kreeg Marnix van een bejaarde man een boekje toegestopt, en in dat boekje heeft hij zijn overnachtingsplaats voor vandaag gevonden. Een vroeger kloosterhuis, nu in lekenhanden, waar pelgrims een onderdak vinden. Er is nog een plaats, het is rond 2u in de middag. Alle bedden zijn nu volzet. Vrijwilligers, maken een maaltijd klaar. Eten en de afwas worden samen gedaan. Een zeer aangename groepssfeer. Met zijn zestienen zijn ze, één grote familie van pelgrims. Marnix, wordt aan de "vaste" telefoon gevraagd, hij verschiet.?.? Jacky, wist blijkbaar dat Marnix in Estaing opgedoken was en heeft er naar de 2 pelgrimshuizen gebeld. Ja, morgen is het de rit met aankomst te Peyrusse. Het is als een beetje thuiskomen daar te Peyrusse-le-Roc. Jacky zei nog iets van een verslag maken voor een krant uit de regio. Omstreeks 21u kreeg ik een telefoontje met dit relaas. Marnix sprak zeer stil want alle anderen lagen al in bed. Morgen 6u45, pelgrims-mis. Marnix denkt dat hij nog niet wakker zal zijn! Ik zou zeggen, geniet ervan, Marnix. De sympathie-betuigingen ivm deze tocht zijn talrijk. Veel talrijker dan dat wij ooit hadden kunnen vermoeden. Deze tocht wordt gedragen met de steun van zoveel mensen en daarom wil ik al deze mensen via deze weg danken. Groetjes, Lieve
Ik verlaat 'Le Calypso' rond 9u. Het onthaal, de vriendelijkheid en de service laten er erg te wensen over. Ik betaalde hier meer dan waar ook en ondervond er alleen maar onverschilligheid vanwege de 'uitbaters'. De eerste slechte ervaring tot nu toe op dat vlak. Ik klim het Aubracplateau op en neem er uitgebreid de tijd om van het landschap te genieten: bloeiende narcissen, rotsen, boerderijen, de aubrackoeien, ... Eindelijk heb ik eens de tijd om het kerkje van Nasbinals te bezoeken. Het staat in alle boeken over het Sint-Jacobspad afgebeeld. We passeren er elk jaar met de leerlingen maar dan is er geen tijd voor een bezoek. Het is een heel sobere romaanse kerk (stijl Auvergne en Velay staat er) die ook een prachtig beschilderd Sint-Jacobsbeeld bezit. Dan klim ik naar het dorp Aubrac en 2 km voor ik daar aankom, passeer ik op de top van de 'Col d'Aubrac' op 1340 m hoogte. Daar is ook de departementale grens tussen de Lozère en de Aveyron. Het is bovendien een 'drielandenpunt' waar drie regio's aan mekaar grenzen: Auvergne, Languedoc-Roussillon en Midi-Pyrenées. Ik ben heel blij dat ik eindelijk het bord zie "Bienvenue dans le département de l'Aveyron". Na 1143 km fietsen. Naast de 'Dômerie d'Aubrac' eet ik mijn picknick op. Hier stond ooit een groot kloostercomplex van de monniken van Aubrac. Het is overigens gesticht door Adalard van Aubrac, een VLAAMSE pelgrim uit de twaalfde eeuw. Natuurlijk is het ook hier moeilijk om de historische werkelijkheid van de legende te onderscheiden. Tijdens de Franse Revolutie werd het grootste deel van het gebouwencomplex met de grond gelijk gemaakt, zoals zowat overal in Frankrijk. Dan begint de duik naar de vallei van de Lot: 21 km dalen om een hoogteverschil van 1000 m te overbruggen. Ook het temperatuurverschil is enorm: minstens 10°C. Op een half uurtje sta ik beneden in St.-Come d'Olt. Daar is het aangenaam warm: 23°C. Maximum snelheid tijdens de afdaling: 57 km/u. Terwijl ik pauzeer om jas en lange broek uit te trekken, spreken twee dames me aan. Ik ontmoette ze eerder al in Le Puy en weet dat ze hier een week als 'hospitalera' komen werken in het klooster, om de pelgrims op te vangen. Ik bel naar de 'Communauté hospitalité St.-Jacques' in Estaing en daar is nog plaats. Nu kan ik op m'n gemak Espalion verkennen voor ik naar Estaing rijd. In mijn nieuwe logeerplaats word ik hartelijk verwelkomd door Elisabeth die me rondleidt en uitlegt hoe alles er in z'n werk gaat. Dan volgt de sleur van elke dag: kleren wassen, bed opmaken, douche nemen, ... Ondertussen wordt er gezellig gekeuveld en gediscussieerd met de vrijwilligers van ter plaatse en met medepelgrims van allerlei origine. Het is hier geniaal: een groot kloosterhuis waar je overal vrij in en uit mag: bibliotheek, salon, eetkamer, tuin, kapel, ... Om 19u.30 dient men het avondmaal op aan een lange tafel, met alle pelgrims samen. We zijn met zestien. Om 21u. zijn we welkom op een dienst in de kapel. Prijs van het verblijf: donativo. Elk geeft wat hij missen kan.
