We hebben twee rustige dagen gehad in Hakone, ideale
afsluiter. Gisteren voeren we met een piratenboot op Lake Ashi, een van de tourist
traps die je eens moet ondergaan als je gezelschap 2-5 jaar oud is. Fijne dag
maar Fuji zat helaas achter, naast, boven, in de wolken. Het was bovendien ook
érg koud. In de namiddag kochten we wat souvenirs omdat we wat plaats hebben in
de valies intussen (de helft ligt in de vuilbak). Mamatje het spijt me, ze
hebben hier nog nooit van kaartjes gehoord. We gingen ook nog een lekker
taartje eten en we spendeerden nog een rustige avond in ons appartementje. Regelmatig
hoorden we iets wat leek op donder maar het precies niet was. Vulkanische
activiteit?
Vandaag lekker lang geslapen en dan te voet naar Yunessun
geweest. Yunessun is een kruising van sunparks met thermen. We besloten om de
full option te nemen want onze yens moeten op (betaalden met master card maar
bon). We trokken onze ogen weer open van dit apart volkje
Omdat het behoorlijk omhoog stappen was, namen we de buggy
mee. We wilden hem in een hoekje parkeren van het kolossaal gebouw maar dat
klopte niet in de geest van de rigide receptionist. We moesten de buggy
meenemen in de locker room, nadat de wielen ontsmet zouden zijn. Daar staan we
dan. Op onze schoenen. Te kijken naar een Jap die op zijn knieën onze buggy aan
het schrobben is. Onze mond in allerlei bochten aan het wringen om niet in de
slappe lach te schieten. Twintig meter verder moesten we dan onze schoenen
afdoen. Maar was onze buggy dan niet weer geïnfecteerd?
Dan moesten we ons omkleden, mannen en vrouwen apart, op
voorwaarde dat je in good health condition bent, niet tattooed bent en niet
over drink bent. Check, check en check.
Deel I was a la sunparks maar volledig op thermisch water. Lekker
warm en plezant voor de kids (voor ons ook eigenlijk). We zwommen in
verschillende baden, inclusief koffie-, sake-, wijn-, soep- en theebad. En
alles ruikt zo erg naar wat het voorstelt, dat we Lys constant moesten zeggen
dat hij er niet van mocht drinken. Hij speelde noedel in de soep, suikerklontje
in de koffie. Is en ik deden ook mee aan een soort van aquagym, geïnstrueerd
door een grappige Jap verkleed in karate kid en een soort van doventolk
erachter die het allemal eens rustig nadeed. Voor twee Belgen, drie Australiërs
en twee Japn. En geloof me, moeilijk was het niet. Het was vooral fout en grappig.
In de namiddag goten ze verse koffie in het koffiebad. Is en
ik kregen een kan over ons hoofd. Het zou goed zijn voor huid en haar. Het stinkt
vooral, zelfs na twee wasbeurten.
We keken ons ogen uit van de vestimentaire gewoontes van de
Japn. Sommige zijn in bikini/zwembroek, ongeveer zoals wij, maar met meer
frutselkes en kleuren die zo weinig mogelijk bij elkaar passen. Sommige zijn in
bikini/zwembroek maar hangen vol witte plakkers (tattoos verstoppen). En
anderen zijn dan weer in bikini/zwembroek maar met een halve kleerkast erboven:
een training, een short met kousenbroek onder, een hemd ik dacht dat dit geen
preuts land was maar ik weet het toch allemaal niet goed meer.
Toen besloten we even naar de thermen te gaan: bloot gat en
man/vrouw gescheiden. We moesten onze kleren terug aandoen om in een volgende
ruimte die kleren terug af te doen. En daar moesten we ons weer helemaal
volfrotten met zeepjes vooraleer in bad te gaan. Terwijl we net uit het zwembad
kwamen De thermen waren wel zeer mooi. En warm. Op den duur te warm eigenlijk.
Lys was gans de dag een klein tomaatje. Kawai, zeggen ze hier tegen de
gasten, betekent schattig. Ze zijn hier graag gezien. Tenzij het is om ergens
aan te schuiven of plaats op de bus te bemachtigen. Dan is het elk voor
zinzelven. En kruipen ze even goed voor en vergeten ze al hun eigen rigiditeit
en regeltjes.
Enkele uren later, goed gesopt en stinkend naar de koffie,
nog een pannenkoek, popcorn met ijs, mojito en mangosap met ijs binnengewerkt.
Een leuk relax dagje. Lys hoofd viel op tafel neer, echt letterlijk. Hij was
stikkapot en sliep binnen de twintig seconden in zijn buggy met ontsmette wielen.
Toen we buiten stapten, zagen we op verschillende plaatsen rookpluimpjes opstijgen
uit de berg. Het rommelt hier toch wel degelijk
Vanavond laatatse keer bentoboxen eten en morgenochtend
inpakken. We hebben onze vlucht rond middernacht, bij jullie dus ergens rond
vijf uur pm. Intussen ook bevestiging dat Qatar airways terug op Zaventem
vliegt. Nu maar hopen dat ze daar niet meer staken
Het is goed geweest. We hebben mooie dingen beleefd en we brengen
een rugzak vol anekdotes mee. De kinderen zijn fantastisch geweest, geboren
globetrotters. Japan was boeiend, dubbel, prachtig, star, anders en vooral
bijzonder. Iets om nooit te vergeten.
Vandaag naar Hakone gereisd, weer een lange trein- en busdag. Goed gepasseerd en goed zicht op Fuji gehad. Ismene was ook enthousiast om de berg te zien waarover ik het al veel heb gehad (die "bolkaan"). Beetje jammer wel, ik wilde naar hier komen om Owakudani te bezoeken, een terrein met soort van geisers en dergelijke, maar er is te veel vulkanische activiteit waardoor het afgesloten is. We houden ons wel bezig 😉.
Voor de eerste keer iets geboekt met airbnb. Een voltreffer! Een heel leuk en ruim appartement met alle voorzieningen. Zelfs tandpasta en daar zijn we blij om aangezien we enkele dagen geleden onze tandpasta vergeten zijn ergens en we dus noodgedwongen Mickey Mouse frezepasta of zo aan ons tanden moesten frotten.
Ik probeer nog een foto van Fuji onderweg (gsm dus mindere kwaliteit) op te zetten en dan hadden jullie ook nog een leuke (ook gsm) te goed van in onze ryokan in de bergen. Het badje werd elke dag klaargezet voor ons, echt rotverwend waren we. Ze zeggen dat je moet oppassen met naaktfoto's op blogs en dergelijke, dus aub niet misbruiken 😉.
Goed aangekomen vandaag in Matsumoto waar we het kasteel bezochten. We blijven hier één nacht en dan gaan we naar Hakone om er de laatste drie nachten van onze reis door te brengen bij een hopelijk zichtbare Mount Fuji. Time flies when you're having fun.
Eten eten en eten. Ontbijt en diner, telkens een mega schotel. Ter info, niet alles staat op de foto. Sprinkhanen helaas niet helder maar je snapt het wel he...
Achter 2 weekn begunnek ze een bètje te verstaan. Kzegge wel
een bètje, want in veel zaakn blufnt kweeties . Om den jin of anderen reden zittn
die Japn altid liever ep ulder knieën dan in nen zetel. Ze sjoen da ne kjer
moetn onderzokn maer ik peise dan ze zulder gin stèrtebjen ein of ton toch een
gjel korstje. Ik ei al gepeist van s avonds gelik de coureurs een buststek in min onderbrok te steekn , moja
da kost ier nogal veel geld... Langs den anderen kant moek ton wok wel weere
toegeven da ze veel betere salontafels ein dan bie oes. Omdat jun knieën gin
koud sjoen ein hangt ter lijk een sarse rond die salontafels en zit er an den
onderkant een verwarminge , zwodanig dat junne onderkant zwjet en da jun hoofd
lekker koele bluft. Eigenlijk peiske kik dat Arsène weba dringend ne kier naar
Japan moe komen. Der ligt oer nog ne gjeln markt voe zetels te verkoopn en
mocht ie de salontafels in Deinze in de sjowroom zet tzin ier zaakn te doen.
Dat het rare kwietn zin blijkt wok ut het feit da ze altid
te passe en ten onpasse ulder skoen of doen. We ein daar in een doeninge geslaapn
waar dat er een keun rondliept. Intussen ein we al deure da jebie het binnengaan altid jun skoen in de kasse
moet zetn en ip jun kousn of blwoate voeten in hus moe loopn , zodanig da je
ulder nen vloer niet sjoe vul maakn . Loope kik daar gin drie passen en staak biekan
nie in nen koninnekadul. Da keun mag gjel het hus vul kakkn en ik moete daar
met min blwoate voeten deure loopn, omdat min skoen anders den vloer sjoen vul maakn .?
(tussendeure: aje naar Japan komt pakt beter skoen mee zonder rikwoarden
zelfs voe naar de wc te gaan moeje speciale sletsen aan doen, waarschijnlijk
voe tgaval da je ep jun blwoate voeten sjoe peins en ton daarmee weer mee in de
lieving sjoe loopn )
Kmoete nu wel toegeven da sommige van ulder utvindingen wel
gemakkelijk zin. De wc waarover dak al verteld et. Ewel kbegunne mie et lik weer
al te ontzien om ep een gewoon standaardmodel gelik da we wulder in België kennen
te moetn gaan. Tus toch een beetje gelik met nen auto. Vele van de opties ep
nen nauto peisdje eigenlijk da je niet nodig et , maar aje ze ne kjer eit gebrult
je ze: Automatische spoelinge, zetelverwarminge, bizonale reiniging, een muzikske
met watergeludjes voer at niet vanzelve komt
Wa da ze ier wel goe kunn is kookn. Van de raarste dingen maakn
zie ier (meestal) iets goe en wok iets gjel anders dan damme wilder da gereed
doen. Vanavond gekarameliseerden makreel gegeten. Kzoe nie weten oe da ze da ein
gereed gedaan maar t was lekker. Gisteren iets gelijkaardigs met sprinkhanen ,
aje der nie bie peist, smaakte da eigenlik
wel. Jergistern oesters gegeten. Man wulder kun daar nog wa van leern :
gegratineerd in een pallulle, gefrituurd in een krokette, ingevroozn in iscrèm,
geroosterd ep den barbecue en allemaol echt wel lekker
Vandaage verbleven we in de Japanse Alpen. De reisgids had
een wandelinge utgestiépeld van 8km zonder buggy. Twas echt skoone. Gelik nen
gjeln anderen kant vant beeld da we tut nog toe aan van Japan. We komen stillekes
aan achter de drukte van de steden die we ein gedaan tot rust en we ontdekken
wok nog het meer authentieke platteland. Kiedjes ein stif ulder beste gedaan en
misschien erin ze toch nog een beetje genen geërfd van opa Pierre of Oma Nikki.
Ze amuseern ulder nog alletwee, maar begunnen toch af en toe ne kjer naar hus te vraegen. Ismene
wil met de kaartjes spelen met oma niki en Lysander wil vooral rappe fietsen.
Ja we leven nog. Maar we hebben wat moeilijker wifi gehad en
twee enthousiastelingen voor Sam de brandweerman en Bob de Bouwer en soms gaat
dat gewoon voor
We hebben eergisteren een superdag beleefd op Miyjajima, een
eiland voor Hiroshima. We namen de ferry op een zeer zonnige en warme dag en
konden zo een uurtje genieten van met de voeten in zee en zand zitten. We
staken ons buikje vol met de lokale specialiteiten: oesters en gevulde koekjes
in de vorm van maple leafs.
In de namiddag mochten de kindjes kiezen: naar een aquarium
a la sea life of met de telefrique omhoog op de berg. Ze kozen tot onze vreugde
voor de kabelbaan. We hadden prachtig zicht op het bijna hoogste punt van het
eiland en we zagen zelfs een duikboot passeren. Het was nog een half uur
stappen, een kilometer omhoog, naar het hoogste punt. Moetje, je zou trots op
me zijn hoor. Bjorn wachtte samen met de kindjes want hij heeft intussen een
pijne rug van tsjolen, en ik liep naar de top. Magnifiek. Echt een topdag. En
maar oesters fretten. Want ze waren lekker. En ze kostten niet veel. Tot we het
tope telden
s Avonds toch weer een hongertje en dan maar Hiroshima soul
food gaan proberen: Okonomiyaki of iets in die aard. Het is precies een
pannekoek van noedels en een en ander erin (kool, inktvis, bacon ) met een
omelet er van boven op. En dan nog een klak bruine saus erover. En maar eten
en Bjorn altijd een halve liter bier en alles tip top.
Gisteren een offday weersgewijs. Het heeft een ganse dag gegoten, met bakken
uit de lucht. We bezochten de monumenten ter nagedachtenis aan het bombarderen
van Hiroshima. Je weet wat er op je af komt en toch sta je daar: stil,
nadenkend over hoe dom mensen wel zijn, en met kippenvel bij fotos, namen,
gezichten, verhalen. En denkend ook aan Brussel. Niet dat dat erger is dan
Parijs, Bagdad, Hiroshima of waar dan ook. Het is gewoon dichtbij.
We bezochten ook het museum maar dat was niet zon goed idee
met de kindjes. Lysander gedroeg zich als een aap in een plek van sereniteit en
Ismene moesten we zoveel mogelijk afleiden want bommen en soldaten zijn nou
niet echt haar meest comfortabele thema. Het eerste wat we zagen waren fotos
van dode mensen en dan poppen die kinderen voorstelden waarvan het vel los
hing. Snel andere kant op De ganse dag stelde ze vragen: Waarom deden ze dat
dan? Waren ze dan blij nadien? Moeilijke antwoorden. Ze was trots om haar
kraanvogeltje neer te leggen bij het monument voor Sadako, het meisje waarover
ik eerder schreef en ze luidde de vredesbel. Krop in de keel.
We konden met onze treinpass gratis mee met de hop on hop
off bus maar we waren uiteraard niet de enige weer propvolle bus. In de
namiddag besloten we ons even onder te dompelen in de Japanse teen culture door
een gaming arena binnen te stappen. Alles is vol kleur, overweldigend
kitscherig, schreeuwerig, luid vreemd hoe deze mensen dan plots toch halve
robotten worden. We waagden onze kans op een spelletje taiko drums (de max),
autorijden met Mario en beertje vangen (geen succes = tranen). We botsten
daarna eerder toevallig op een mini Technopolis waar we alle vier bezighoud
hadden. Lysander was verslingerd aan een miniatuurtrein die je moest besturen
met een draaiknop. We kregen hem daar niet weg
s Avonds even genoeg van Japans en dus maar Indisch gaan
eten. Het resto lag om de hoek van onze guesthouse maar werd ook aangeraden
door de reisgids dus allemaal toeristen daar Mooi ingericht, lekker gegeten,
Bollywoodclips met schoon vlees op de tv, misschien iets voor binnen enkele jaren
😉.
We
nemen vandaag afscheid van guesthouse lappy. Heel goedkoop, heel vriendelijk,
maar niet zo proper en Bjorn sliep slecht bovenin het stapelbed. We hebben
vandaag een reisdag richting Japanse Alpen. Drie treinen en een bus, dat wordt
een uitdaging. Ik weet ook niet waar we zullen logeren. Ik heb het via de
toeristische dienst moeten regelen. Het enige wat ik weet is dat ze er geen
Engels zullen spreken en dat het een halfpension wordt. Benieuwd
Vrijdagavond
8 april 2016
Reisdag
goed doorstaan. Rambo zocht af en toe wel eens de grenzen op en ging er soms
ook losjes over maar bon. Naarmate we onze bestemming naderden, begon het
landschap meer en meer op Oostenrijk te lijken. Het bevalt ons. We kwamen aan
in Tsumago, een authentiek dorp waar soms een film of serie wordt opgenomen
precies omwille van zijn pittoresk karakter. Het is hier prachtig, te midden
van de bergen. Dorp type vijf huizen en een kerk maar zonder de kerk. We vonden
onze ryokan snel. Het is echt back to the basics maar we zijn ontvangen als
koningen. De eigenaars zijn twee kranige oudjes die op hun knieën de trap op
moesten om ons de weg te tonen. De thee stond klaar, samen met cakejes. We
hebben een zeer ruime kamer met eet- en slaapplaats. Het toilet is een gat in
een plank en de badkamer, tja, het ziet eruit als een sauna maar dat is het
niet. Geen idee hoe we eraan moeten beginnen.
Om
18h werd eten geserveerd. Amai. Eten voor vier dagen denk ik. Een grote pot
rijst met bonen, we hebben die niet eens aangeraakt. Daarbij allerlei potjes
met okras, kool, tempura, sashimi, een kleine forel, stoofpotjes, en
sprinkhanen. Ik dacht: Kom, volle gas vooruit., dus de dikste vond zijn weg
naar mijn mond. Lekker. Maar droog. Allerlei kleine stukjes tussen mijn tanden,
prikkend achteraan mijn keel en dan begin je te denken: Was dat misschien een
pootje? Of een stuk vleugel? En dan stopt het he Bjorn deed beter en at er
ongeveer acht.
We
deden dan nog een avondwandeling in een pikdonker dorpje met hier en daar een
lampionnetje en een heldere sterrenhemel. Dit is waarom we hier zijn. Dit is
wel peper en zout.
We zitten nu te kijken naar een soort van spel zonder
grenzen. Ze moeten om ter rapst over een gladde baan lopen of over een pad met
dingen die pijn doen aan de voeten. We begrijpen er geen jota van maar hun
eigen gegiechel doet ons ook lachen. We
zitten weer met ons poep op de grond, de benen onder een tafel die warmte geeft
en ons valies achter onze rug want man, dat is echt niet te doen constant
zonder stoel zitten. En die Japanners zitten dan meestal nog op hun knieën. Je
moet dat eens proberen voor langer dan tien minuten
Morgen nemen we de bus naar Magome, een gelijkaardig dorp,
om terug te wandelen tot hier. Het is een rustige wandeling van zeven
kilometer, zonder buggy, en mogelijk met beren. Hmmmmm
@kay: ik voel me hier soms wat wiebelen, maar ik dacht dat
dat met de ouderdom te maken had. Bedankt, ik steek het nu op aardbevingen 😉.
We zijn vandaag uit Kyoto
vertrokken na ongeveer 2458-en-oneffen tempels te hebben bezocht. We zijn blij
dat we ergens anders naartoe trekken. De jeugdherberg, goh ja, het was proper
en goedkoop, maar daarmee is veel gezegd. We zaten veel op de bus door de niet zo
fantastische locatie en de regeltjes werkten wat op ons zenuwen (badkamers sloten
om 9h, na 10h mocht je niet meer op de kamer ). De laatste dag waren ook ons
ontbijkoeken verdwenen, zo kon het niet meer verder 😉.
We
namen de shinkansen richting Hiroshima. Die treinen, dat is toch wel een
belevenis. Je merkt echt het verschil in tempo (en stiptheid 😊), vooral
als er bijvoorbeeld in het station een voorbijrijdende trein is. Gans het
station davert en voor je het goed en wel beseft, is hij verdwenen. Ze zijn ook
best mooi en je hebt veel beenruimte. We hebben telkens maar twee stoelen maar
dat is voldoende en de kids kunnen toch nog bewegen en af en toe zelfs eens
rond koersen. Echt een ontspannen manier van reizen, al klakken je oren
dikwijls en heb je geen tijd om je kodak uit te halen als je plots Mount Fuji
spot (toeme nje en net zo helder). We moeten ook lachen met het treinpersoneel
dat altijd diep buigt bij het binnen komen en verlaten van de wagons. Nogmaals,
het zijn rare mensen hier
De
Lonely Planet had een goede tip: de treinreis onderbreken met een bezoekje aan
Himeji Castle, van het mooiste van Japan. Heel eenvoudig te doen want het ligt ongeveer
op de route en er zijn lockers in elk station. Wat denk je Geen succes. Gepakt
en gezakt stappen we af in Himeji. Elke locker was bezet. Na veel zoeken
uiteindelijk eentje leeg gevonden maar ons valies paste daar langs geen kanten
in. Dan maar taxi genomen met valiezen en al naar het kasteel. Heel mooi maar weer
heel veel volk op de been met één uur wachttijd om het te bezoeken en meer dan
twee uur te spenderen binnenin. We hebben het onszelf al dikwijls lastig gemaakt
maar deze keer pasten me maar. Met twee kids, buggy, twee serieuze valiezen en
een kleinere rugzak, nee dank je. Dan maar fotos genomen van de buitenkant,
beetje rondgehangen tussen het volk, iets gekocht om te knabbelen en terug naar
het station gegaan te voet. Daar bleek dat de route onderbreken toch niet zo
evident was. We moesten een uur wachten en ergens overstappen.
We slapen
de komende drie nachten in Guesthouse Lappy, genoemd naar het huiskonijn. Deze
kon ik niet weerstaan he toen ik hotels zocht. We mogen het beest niet
aanraken, dat is wat minder maar bon. We slapen in stapelbedden en er is een
dakterras met volgens de eigenares een spectaculair uitzicht maar wij vinden het
maar muren van gebouwen eigenlijk.
Onze gastronomische
avonturen gaan ook verder. Vermageren gaan we hier alleszins niet doen want we
eten gans de dag door. Vanavond stapten we een resto binnen waar ze geen Engels
spraken en geen Engelse kaart hadden. We bestelden lukraak op wat fotos en weten
nog altijd niet wat we binnen speelden. Kip in soort zoetzure saus, lever
(toegegeven, slecht was het niet, maar het vraagt toch heel veel inspanning van
mij ) en dan nog iets waarvan we helemaal geen oorsprong kennen en wat ik niet
binnen kreeg, dat proberen we eens uit te zoeken. Maar het zijn juist dit soort
experimenten die ons het meest entertainen op congé.
Japan, so far so good. Een mooie reis maar niet wow. Het mist telkens
wat peper en zout precies, al kunnen we niet echt een vinger leggen op waar het
precies te kort schiet. Misschien de vieze patatten die hier rondlopen?
Misschien het weer dat elke dag een beetje grijsjes is? Misschien het feit dat
ze op prachtige tempels mega elektriciteitspalen zetten of een van de mooiste straatjes van Azië (dixit
Lonely Planet) volparkeren met taxis en camionettes
Morgen
of overmorgen gaan we ons papieren vogeltje neerleggen in Hiroshima ter
nagedachtenis aan een kind dat origami zou maken tot er geen kernwapens meer
zijn maar ze overleed zelf aan leukemie als ik me niet vergis. We raakten
trouwens onlangs weer aan de praat met iemand die het had over de aanslagen in
Brussel. Bizar hoe ze aan de andere kant van de wereld denken dat wij uit
oorlogsgebied komen. Laat het maar
Ismene dolenthousiast dus ik mee met haar ter
ondersteuning. Nu is het geen geheim dat handigheid niet mijn sterkste troef
is. Ook de juf had dat snel door waardoor we met extra hulp toch een kraanvogel
uitkwamen. Bij de bloem was zelfs de hulp niet voldoende en deed ik net geen
Jap dood dus hielden we het maar voor bekeken
Kbegunne meer en meer gewend te geraken aan die Japn. Maar
over de gehele linne gezien bluvn het toch rare kwietn. Ze ein van die kantjes
waarvan da je peist dan ze soms toch een betje te lange boven de wierrook ein
gehangen. Vandaag eik onder min voeten gekregen omdak vwoorn den uitgang van
een restorang stonde te wachten, goe wetende dat der niemans in da restorang
zat en dat de deuren van den ingank 5 meter vwoader was
Eigenlijk ein ze ier wel veel van die otistische trekskes.
Het moet allemalle stif volgens ulder regelkes zin: in den groen autobus moeje
vanachtens drep en betalen bie het afstapn, bie den oranjen just omgekjerd. Ze kik
ton naar u gelik af daj een dom kanard zit dat niet vertstaed. Eigenlijk zi je Glen
dag aant peisn of da je het wel juste doet.
Een andere uitdaginge es ier naar twc gaen. Ge weet nooit
vworn da je de deuren open doet wulk een exemplaar da je gaat tegen komen. Van
een Frans gengre tut jén met mjer opties en knopn dan da ne peugeot èt. Gistern
moeste kik eindelijk ne kjer de grote behoefte doen (achter ol dienen rist
bluft da soms wa langer zitn.) Zat kik nie
ep nen wc met 46 knopn Kvonde de sjasse nie! Ik heb daar ep vanallos geduwd.
Min gat eit nog nooit swoa skoone afgespoeld gewist, zelfs minne dik darm eit
ol den binnenkant een spoelingske gekregn. Ton zage kik eindelijk den knop
waarvan dak peide, da moe de sjasse zin Kduwde daar ep en der ging een sirene
af... Een minute daerachter kwam ter nen Jap afgelopen en klopte ze ip min deuren:
you ok sir? - intussen wastallemoale
ok, want in minne paniek oak kik ep alles geduwd en oak de sjassse gevondn Van
afgank gesproken .
Eigenlik est biekan niet te geloven oe hygiënisch da ze ier
zin. Neffest den urinoir angst der ier wok een dink om met jun dink tegen te
gaan staan. Achter dat gjel gespoeld en gedroogd es kundje une brok were an
doen. Ke der nen foto van gepakt. Zie ierboovn. Wok naar den douche gaen es ier
niet simpel. Tes dus een gezamenlijke mannen badkamer en iederjen eeft een btje
zin ritueel voer em te wasn: jist moeje u afspoeln. Ton in mega warm sop gaen zitting
met neen natn epgerolden handdok ep uw oofd tut da je een tomatte zit. Ton
moeje van een sorte sjippe ep diene handdok doen en der zekerst 10 minuten mee
ep jun lif frottn. Ton jun were afspoelen en da zelfde ritueel herhalen voer
jun haar te wassen en voer junne baard te skeirn. Kbenne nog nooit swoa proper
gewist.
Ma goed, we ein wok wel al vele gezien en afgestjoold. Vandaag
naar Nara gewist. Een stadje met veel tempels (echt wel skoone) en int stad liepn
der wok overal ertjes rond. Voer een paar yen kondje wat koekskes kwoapn en ton
kwamen ze ut uwn and eten. De kindjes vonden da wel tof. Lysander was zelf wa overmoedig
en ton da ie een ertje zaagt een dooze pralines van een etalage van een kraam
tjoepen vond ie dat ie moest eptreden en die doze were gaan afpakn. Die erte
was niet akkoord en eeft em een duwke met zinne kop gegeven. Voadre had evenveel
verschootn lik de zeune. Sjanse t was nix ergs aljinne ne veule frak.
Gisteren zimme in een bamboebos gaan wandeln. Wok stift
skoone, maer der waren veel te vele Japn waardeure dat het gjel vele van zin
sjarme verloor. In den nachternoene neen berg omooge geklomn voe naar aapkes te
gaan kikken. Kindjes vonden de aapjes skoone, widre vooral het uitzicht over de
bergen en het dal met daarin Kyoto.
