Bye bye zwaai zwaai

Mijn jongens zijn door hun kleren, ikzelf zou ook niet veel langer kunnen blijven, Ismene is nog goed tot aan de zomer denk ik. Toch, time to go home. 

Gisteren hadden we nog een leuke en drukke dag. We liepen s ochtends vroeg over de Bridge over the river Kwai en nadien gingen we naar Erawan National Park. Je kan het vergelijken met Agua Azul in Mexico. Er zijn 7 watervallen waarin je kan zwemmen. Het is een wandeltocht van 2km over rotsen naar de hoogste, weer puffen en blazen maar de kindjes stapten flink (ene had zijn monstertruck mee dus dat ging vlot). En dan kozen we de mooiste uit om in te zwemmen, tussen de zuigende vissen (ik kreeg Bjorrie er niet meer uit tot er een hele grote naderde). Nummer 4 heeft natuurlijk gevormde glijbanen dus daar wilden de kindjes ook naartoe. Maar toen we dat afloerden, zagen we dat toch niet zo zitten. Je moest toch wel wat klimmen over glibberige rotsen. Gebroken benen of nekken, de timing is er toch niet zo ideaal voor... 

Daarna een uurtje rijden (iedereen gromgrom terwijl ik genoot van de laatste blikken op het tropische landschap - toch nogmaals bevestigd dat dit helemaal mijn ding is). We namen vervolgens de trein die nog altijd hetzelfde traject aflegt als in WOII. Het is een spannend traject langs een ravijn met prachtig panorama. De trein kruipt als een slak over het krakende spoor, terwijl je met je hoofd buiten hangt, echt tof. 

Vandaag maken we dan ons valiezen. We hebben slechte punten: geen souvenirs en geen kaartjes. Maar we hebben een beter idee: we gaan straks kookles volgen zodat we bij thuiskomst voor iedereen een lekker Thais gerechtje kunnen maken. Deal? 

Na de kookles zijn we van plan onze wildebras nog eens naar de kapper te sturen (voor zo'n coupe zoals die van N Korea of zo) en Is en ik zouden nog eens ons nageltjes laten doen. Rond 16h vertrekken we dan naar de luchthaven (kleine 3h rijden) en om middernacht (19h bij jullie) boarden we. 

Bjorrie en ik zouden nog wel Laos of Myanmar eraan willen plakken maar het is goed geweest. We hebben genoten van het weer, de zwemmetjes, het gezelschap, de fantastische mensen, de gezellige guesthouses, het lekkere eten... En hoewel Thailand zeer goed meeviel, heeft Cambodja echt ons hart veroverd. En volgend jaar naar Italië met de tent. Of wacht? 

PS oma Tien: we komen vrijdag bustik me fritn eetn 😉

We hebben miserie met de tablet waardoor we lang bezig zijn om iets te posten, vandaar de korte berichtjes. Nu tijd op de vlieger.

Vrijdag stapten we dus omhoog naar de gouden Buddha. Het was prachtig, met zicht over bergen, zee, palmbomen en dat kilometers ver. Maar het was echt afzien om er te geraken. Die 1200 en zoveel trappen, is 1 iets. Maar die broeierige hitte om dat te terten, dat is nog iets anders. Ismene heeft ongeveer 1100 trappen gedaan, daarna had een Thai compassie met haar. Lysander koos na 100 trappen al voor een Belgische ezel. 

Boven zagen we voor de 2e keer een toerist filmen met een drone. Lys had meer oog voor dat speelgoedje dan voor de Buddha uiteraard. De Thais hadden dan weer vooral oog voor Ismene. Ze moet constant op de foto met Jan en alleman, precies of we een celebrity mee hebben. Maar ze geniet van de aandacht en tovert telkens weer een mooie glimlach boven. Als ze Lys op de foto willen, dan is dat eerder met een gek gezicht, zijn tong uit, of met zijn rug naar de foto. 

In de latere namiddag trokken we dan naar Ao Nang beach, het Benidorm van deze streek, waar de idioot van het busstation ons wilde droppen. Het was er zeer druk van auto's (zelfs file!) maar op het strand viel het al bij al mee. Het is een prachtig strand en door laat te zijn, konden we een mooie zonsondergang meemaken. We gingen daarna seafood eten, aan dubbel de prijs van in ons logeerplaatsje maar het smaakte toch en de file loste zich intussen op. 

Op zaterdag gingen we dan mee met een toer naar de Phi Phi eilanden  (ja je spreekt het uit als pipi). Los van het feit dat ze ons heel vroeg deden opstaan, daarna lang deden wachten, dat ze ons mottig eten gaven in een reuze refter, dat ze ons heel de dag opjaagden om zoveel mogelijk plaatsjes te tonen en dat ze eten gooiden in de zee om vissen te lokken (terwijl er overal borden staan van doe dit aub niet), hadden we een mooie dag. Maya Bay, je komt echt niet dichter bij het paradijs dan dat: parelwitte stranden, turkooize zee, krijtrotsen, palmbomen: magnifiek! Maar je moest je wel concentreren om het te zien rond de 1000 toeristen. Weer eentje van de bucket list! 

De dag nadien zouden we normaal nog zoiets doen maar we hadden het gehad met massatoerisme dus vroegen we de taxi ons naar Emerald Pool te brengen: een meertje met mooie kleur en een leuk paadje ernaartoe. In de namiddag zwommen we in een hot spring. Raar idee aangezien het hier hot genoeg is maar dat warme watervalletje belandt in een koude rivier dus je kan afwisselen. We zaten weer tussen de locals, dus meer ons ding en ons fotomodel mocht weer opdraven. 

We hebben het erg goed gehad in Krabi. Het is een rustig en authentiek dorpje met kleinschalige en goedkope hotelletjes en heerlijk seafood. Nu vliegen we  naar Kanchanaburi, voor een finisher.

Intussen aangekomen in Kancha. Voor het eerst verliep het niet van een leien dakje. De taxi was ons vergeten dus we moesten een andere nemen, na een uur wachten, en aan heel wat geld meer. Het was een langere rit dan normaal omdat ze nog altijd aan het nieuwjaren zijn en de weg regelmatig versperren voor feestgedruis. Ons hotel was zelfs niet te bereiken met de taxi. Gepakt en gezakt moesten we door de duizenden feestvierders die ons weer nat wilden spuiten. We waren er niet echt op uit van deze keer met ons valiezen...

Het hotelletje bestaat uit kleine houten hutjes op de rivier. Basic maar ok en mooi. 

We wilden in de late namiddag nog ergens naartoe maar er was geen beginnen aan. Het is precies of elke Thai per se die witte kinders nat wil spuiten en er een soort van zeep op wil smeren. Geluk zullen de kindjes te over  hebben, maar ze waren op den duur bang en geambeteerd dus snel ons kar gedraaid. 

Morgen bezoeken we watervallen en herinneringen aan de oorlog. 

Dikke zoen