We hebben het nieuws van de stofwolk vernomen, maar weten voorlopig nog niet meer. Alle vluchten van de voorbije dagen van hier naar Eur zijn geannuleerd, dus we wachten af en hebben telefoonnummers van overal rond opgeschreven.
Ondertussen zijn we hier aan het genieten van onze laatste dagen. We konden de voorbije dagen niet op internet wegens 'vertoeven in de jungle'.
Donderdagavond hebben we overnacht in een lelijke en stinkende doeninge, maar we hebben er niet veel van gemerkt. Den Dilip had zoals beloofd een fles Arak mee en hij ging ons eens onder tafel drinken. Gevolg: met zijn viertjes (zoon hotel) hielden we een feestje met aangepaste muziek. Wij leerden de Cobradans op een liedje dat volgens mij Rattepetat heet en wij leerden hen de Chicken Dance (= vogeltjesdans). Dat wordt hier zeker een hit. Bewijsmateriaal hebben we, misschien krijgen we het hier nog op. Collega'tjes, wie dacht dat ik jullie vergeten was, no way. Dilip vroeg om op mijn mp3 naar een goed liedje te mogen luisteren en ik zette Lady Gaga op met rammalala.
Op vrijdag gingen we dan naar het regenwoud van Singharaja. Michele en meter Lieve, misschien slaan jullie best eventjes over. We trokken op wandel in de jungle en zagen er prachtige fauna en flora waaronder veel vogels en vlinders, maar ook een reuze-eekhoorn en varanen van minstens 20 kilo (kleine krokodillen eigenlijk). We ontmoetten ook een felgroene slang en de Green Viper, een giftige slang. Zoals het in een regenwoud moet, werden we uitgezwaaid met een dondervlaag zoals ik er nog niet veel gezien heb. We waren doorweekt ondanks de KW.
We sliepen in een hutteke in de jungle. Concreet betekent dat echt een hutteke met een veel te smalle en korte plank waar je moet op slapen, een wc waar wat water uit druppelt om te spoelen en elektriciteit tussen 18h en 21h. Op een bepaald moment ontstond er commotie in een hutje: er zat een slang bij onze onderburen. Mama's hartje bloedde, want de slang trok aan het kortste eind wat ik nogal raar vind in een beschermd gebied. Aan de andere kant waren we blij dat ze niet in onze hut zat, maar wat niet was kon nog komen... (niet volledig overdekt hutteke) We bereidden ons dus supergoed voor op de nacht: 1/ grondige inspectie van alle hoeken en gaten van de hutte 2/ Bjorn trok zijn sokken over zijn broek en zijn trui ook in zijn broek (geen zicht, maar bijzonder efficient) 3/ we sliepen met 1 oog open en 1 dicht 4/ ondanks dat er geen muggen waren, bonden we ons flink in met ons muskietennet. Lachen alom, maar we waren blij dat we heelhuids wakker werden.
Gisteren gingen we dan naar Yala National Park om er opnieuw naar wild te kijken. We zagen wilde pauwen, krokodillen, herten... maar niet het befaamde luipaard. Niet moeilijk eigenlijk aangezien het er wegens de drukte van de jeepsafari's bijna Bellewaerde lijkt. Maar het was de moeite om eens te zien, het leek volgens mij op de Afrikaanse safari's.
Deze morgen hebben we dan onze intrek genomen in een prachtig hotel met uitzicht op een palmtuin en op 100 meter de blauwe zee. We zijn dus eventjes gaan zwemmen maar door de immens sterke stroom is dat hier nog geen zo'n evidentie. Daarna lekker bakken in de zon, niet zo'n goed idee want we zijn weer twee tomaten. Tussen dit alles door eten we heerlijke verse vis en zeevruchten, eindelijk eens geen rijst met pikante dingen.
Morgen nog dagje bezighouden, dinsdagochtend nog walvissen gaan kijken en dan hopelijk op korte termijn thuis?
Hier zijn we weer... Dit maal helaas een beetje uit verveling. Het is vandaag Nieuwjaar en we zijn genoodzaakt om de tijd te doden met naar de bomen te kijken en een boekje te lezen...
We zijn gisteren na een lange rit aangekomen in Ella. We reden dwars door een berglandschap vol theeplantages en watervallen in een bovendien aangenaam klimaat. We bezochten een theefabriek, heel interessant om de productie eens te zien. Wij bezochten Mackwood, opgestart door een Britse commandant, maar nu in handen van Sri Lankanen. Er werken maar liefst 1000 man in deze ene plantage: 600 pluksters en 400 mannen die een beetje voor vanalles dienen. Ik rook hier een mooi potentieel voor Randstad Sri Lanka.
Ht is vandaag Nieuwjaar en alles is gesloten, er is ook geen openbaar vervoer (Kev, ge weet dat we daar goed in zijn he). Onzen Dilip kwam leukweg met de mededeling gisterenavond dat hij weg en weer ging rijden naar zijn vrouw waarover hij eigenlijk alleen maar kwaad klapt. Maar ze is nu alleen thuis zonder zijn moeder en dat is blijkbaar beter ?! We hopen van harte dat hij hier morgenochtend paraat is, want we hebben het hier wel een beetje gezien. Er hangt een mist boven het dorp en bovendien valt er nu en dan een bui. Veel is er hier ook niet te zien. Er zijn enkele wandelingen mogelijk, maar we zijn zo stijf als ne rakel en geraken met moeite ne trap op of af. Vanmorgen besloten we dan toch een wandelingske te maken richting Little Adams Peak die we gelukkig niet gevonden hebben. Anders mocht ik weer naar boven sjiezen en geef toe: er gaat niks boven de echte. Het is nu ongeveer onze derde dag dat we een beetje platte rust moeten nemen, maar ne mens trekt daarvoor niet naar den anderen kant van de wereld niewaarie...
Als alles goed gaat en onze lieve vriend morgen op de afspraak is, dan zitten we morgen of overmorgen in het oerwoud van Singharaja met een fles Arak die Dilip ging meebrengen voor mijnen echtgenoot. We zullen zien...
Wijziging van de plannen: we trokken gisteren richting Adams Peak. De berg keek ons van boven de wolken bedreigend aan. Om 1h30 stonden we deze nacht op om om 2h de klim aan te vatten. Concreet betekent dat een klim van 7 km gespreid over 5200 trappen. Na 3h30 klimmen bereikten we voor zonsopgang in schuim en zweet de top. Adam had zelf nooit gedacht dat we er gingen op raken, maar de berg kreeg ons niet klein ( uitgezonderd die ene keer dat ik op mijn gat lag wegens tjaffeling )
Na het prachtig schouwspel van de zonsopgang zetten we de afdaling in omdat de hitte al snel toeslaat. Als we nu naar de piek kijken geloven we niet dat we boven zijn geraakt. Rest van de dag genieten we van welverdiende rust en proberen we niet te denken aan de komende stijfheid der benen.
Jammergenoeg gaat de rust niet samen met een frisse pint ;-( Het gebied zou er te heilig voor zijn...
