Vanuit Harstad zal ik morgen de befaamde Hurtigruten nemen die me van Harstad naar Tromso zal varen. Het word in vele rubrieken de mooiste bootreis ter wereld genoemd. Doordat het seizoen ten einde loopt kelderen de prijzen.Dit in combinatie met de 50% studentendiscount maakte het betaalbaar om deze bootreis erbij te nemen. In de namiddag zocht ik de camping van Harstad op en maakte er een verse spaghetti klaar, kwestie van gewoonte. Ik spendeerde de hele avond met een praatgrage Engelsman die de Hurtigruten even vaarwel zei om in een stabiel bed te kunnen slapen.
Vroeg uit de veren richting Harstad. Na zon 40 km te hebben gefietst bleek ik juist de boot te hebben gemist en de volgende zou pas tegen de vroege avond komen. Een oude man, die vrienden op bezoek had, toonde me de buurt en nam me nadien mee naar zijn huis voor koffie en versnapering. Ik besliste nadien om niet te staan wachten op de boot en nam een kleine omweg langs een minder interessante weg om op zon 30 km van Harstad de nacht door te brengen.
Route: Eggum Viking museum Grunnfor (Bike hotel)
Tegen 11 u was ik in het Viking Museum in Borg deze kwa invalshoek sterk lijkt op het welke ik in Zweden op het eiland Oland had bezocht. Je kon hier als bezoeker de levenswijze van de Vikingen ten lijve meemaken. Een gids toonde de verschillende gewoontes in hun levensstijl en ik kon allerhande dingen zelf uitproberen zoals het vellen van een boomstam en het maken van een houten schaal of beker. Tegen 14 u ben ik via het museum te weten gekomen waar het bike housegelegen is. Zo een 90 km van hier. Hmmm, lets go. Ik heb non stop gefietst tot 22u30 om in Grunnfor te geraken. Eens daar was het pikkendonker en stopte ik even aan een huis om te vragen waar het moeilijk te vinden bike house gelegen is. Ze vertelden me dat het al moeilijk te vinden is in de dag laat staan in het donker. Deze lieve mensen stelden me voorom voor me uit te rijden naar de plaats en gaven me nog snel een biertje mee voor de nacht. Its pretty cold out there so jou wont feel it so hard. Het huisje staat er al zon 5 jaar en is eigenlijk een beetje aan zijn lot overgelaten. Het is prachtig gelegen, zalige constructie om zon 10 bikers in te kunnen herbergen. Het probleem is dat er naar mijn inziens te weinig reclame voor deze plek gemaakt word. Spijtig. Ik genoot van het zalige feit een dak boven mijn hoofd te hebben.
Alles ingepakt en op de hoop van zegen op de fiets gekropen. Al bij al is het weer me redelijk goed gezind geweest vandaag, op enkele regenbuien na. Een plaatselijk adventure gast legde me uit dat je de regenbuien hier op de Lofoten kan doorzien en eigenlijk bijna kan voorspellen als je naar de lucht kijkt. Blijkt te kloppen? Eens de wolken hier samentrekken kon je er zeker van zijn dat het heftig zal gaan regen en waaien. Omdat deze hevige buien hier op de Lofoten van korte duur zijn zoek ik me bijna steeds een buskotje op en wachter tot het heftigste van de bui door is. Zolang ik mijn kilometers kan doen is dat geen probleem en ook geen overbodige luxe om de kleren onder het zeiknat gehalte te houden. Tegen 20 u ben ik aangekomen in Eggum waar ik naast een Sculptuur landschap heb gekampeerd.
The perfect storm op de Lofoten. Intussen is er in de Hostel nog een Duits koppel aangekomen so, im not the King of the Hostelenymore. De da g bestond uit lekkeruitslapen, uitgebreid ontbijten, warm douchke, lezen, een wandeling, een plaatselijk galerietjebezoeken en s avonds lekkere zelfgemaakte sushi gegeten met het Duits koppel met erna een meerderjarige single malt,
A, het meest Zuidelijke punt van de Lofoten
Rekken waar ze de vissen te drogen hangen, deze vissen blijven na hun droogperiode tientallen jaren goed. E 10 is de 'scenic route' die van de Lofoten naar de Vesterailen loopt.
Route: Neverdal Bodo ( Einde route 17 ) -Boot naar Lofoten A
Na een goede 120 km. Ben ik tegen 17 u in Bodo aangekomen waar ik juist op tijd was om de boot te nemen die van Bodo naar de Lofoten en Vesterailen gaat. De bootreis nam zo een 4u in beslag om iets meer dan 90km af te leggen. Het was storm op zee en voor de zekerheid nam ik maar een kotszakje ter hande. Het was al donker tegen ik aankwam met de boot in Moskenes. Ik had in de Lonely Planet iets gelezen van een Independent Hostel die zich in A bevond, zo een8 km van Moskeness. Voor iets meer dan 10 euro kon je hier overnachten. Hier moest ik het fijne van weten. Deze hostel ligt in A, wat het meest Zuidelijke dorpje is van de Lofoten. Ik kwam er net op tijd toe en doordat het seizoen hier bijna helemaal op zijn einde is, was in de Hostel niemand te bespeuren. Een hele hostel voor mij alleen, nice. Ik koos een kamer uit en kookte patatten met saucietsen. Er werd mij sterk aangeraden van morgen niet te fietsen. Het gaat zwaar stormen op het eiland, de boot die me vandaag van Bodo naar Moskeness bracht vaart morgen zelfs niet uit. Ik besloot om voor twee nachten te betalen.
Vandaag ben ik eindelijk aan de route 7 begonnen.Deze route, die van Steinkjer tot Bodo of visa versa loopt, is zeker de moeite om aan te doen. Met de fiets is deze route dan ook het beste alternatief om de drukke E6 te vermijden.
Compromising
Jou travel alone?
Jes, no compremisses to make, only with myself, even then it can be pretty difficult, hehe
And jou wantto know some thing?I always win
Ja, keuzes moeten er constant gemaakt worden, of je nu in alleen of in groep bent. Het is me wel snel duidelijk geworden tijdens deze reis dat het, als je elke keuze zelf kan maken, het niet altijd vanzelfsprekend is dat dit van een leien dak loopt. Ik ben geen eeuwige twijfelaar, er moeten knopen worden doorgehakt, anders kom je nergens.
Sinds het begin van de route ben ik terug alleen op de weg. Soms echt helmaal alleen. Ik de weg en mijn trouwe metgezel de regen. Er zijn dagen geweest op de route 17 dat ik slechts enkele autos / campers tegenkwam, echt zalig. Nog zaliger is dit alles, blijven de Noren me hier herhalen, als het mooi weer is. Ik kan jullie zegen, elk uurtje zon maakt me de gelukkigste mens ter wereld, ale toch van Noorwegen, durf ik wedden.
Terug alleen, no compromisses, ah ja, sinds ik terug alleen ben, ben ik er in geslaagd om het toerental van mijn motor iets op te voeren en slaag ik er in om zo een 100 km per dag te befietsen. Ik weet niet wanneer het gevoel gaat stoppen maar telkens weer opnieuw, na zon verwezenlijking, krijg ik een zalig gevoel dat door mijn lichaam stroomt. Het is hier dan ook meer en meer een mentaal spelletje aan het worden. S morgens vroeg de moed bijeenrapen om de in de gietende regen mijn kampement af te breken en de tocht verder te zetten. Na enkele uren door deze gietende regen, na een doorweekt gevoel blijven peddelen. Het vinden van een goed kampement doet al heel veel. Ik heb de laatste weken in vissershuisjes geslapen, mijn tent opgezet naast zomerhuisjes zodat ik kon profiteren van hun droog terras, ik heb zelfs in op een onderkoeld moment in een nieuwe super-de-luxe hypermodernewc geslapen, de fiets en mijn karretje pasten er zelfs in. Zeer belangrijk bij het vinden van een plaats voor te overnachten is de dat er de mogelijkheid is om een zeil op te spannen. Daar onder kan ik savonds en smorgens zonder doorweekt te zijn dineren en ontbijten.
Afscheid genomen van Fernando en Nathan. Fernando ging via Zweden terug afzakken naar Spanje en ik heb intussen beslist om helemaal tot aan het Noordelijkste punt van Noorwegen te fietsen, Noord Kaap. Nahet vervangen van mijn schijfremblokskes heb ik mijn reis naar het Noorden hervat. Best moeilijk na zo enkele dagen rust. De wil was er nog steeds en de communicatie tussen de benen en mijn brains liep vlot.
Fenando was een paar dagen geleden in contact geweest met iemand uit Trondheim. Viaeen organisatie www. warmshowers.org, welke gezien kan worden als de couchsurfing of Hospitality club voor Bikers. Via deze website vond hij iemand die ons wou hosten voor enkele dagen in Trondheim.
Trondheim here we come. Trondheim is de derde grootste stad van Noorwegen en is voornameijk een studentenstad. Ze is gekend om haar charme en interculturele leven. Nathan, onze host is 18 jaar en komt uit Nieuw Zeeland. Zijn vaderwas voor enkele weken in Duitsland voor zaken zodus nam deze jonge kerel de taak van Host op zich en hij deed dit voortreffelijk. We konden er naast een warme chower ook onze kleren wassen met wasverzachter en al, jihaa. We gingen savonds op zoek naar een all jou can eat restaurant en vonden een goede pizzatent. Reserves opbouwen, jawel.
Ik heb Fernando opgebeld, één van de Spanjaarden van enkele dagen geleden en we spraken af elkaar tegemoet te komen in Orkanger. De dag beginnen was niet al te gemakkelijk. Het regende al enkel uren non stop en ik slaagde er pas in om 12 u vertrekkensklaar te zijn. Na 9 u en 30 minuten, 120 km en wie weet hoeveel hectoliters regen later kwam ikde al even door regen geteisterde Fernando tegen. It raint like hell man. De dag kreeg een Hollywood like ending, daar we een toffe plek vonden aan het water waar een open hutje voor de plaatselijke vissers stond, helemaal bemeubeld met zetels en een tafel. Nadat we de hut hermetisch hadden afgesloten met de zeilen die we rijk waren, kregen we bezoek van enkele vissers. Ze konden best lachen met onze constructie en zagen er geen probleem in dat we er de nacht zouden doorbrengen. Zolang we de dag erna maar vroeg vertokken, klonk het. We hebben een stevige pot pasta gekookt en kozen elke een zetel uit om op te pitten.
Roadtrip around europe
