|
Don't talk behind my back, if you have a problem with me, bring it to my attention.
Until you have walked in my footsteps, danced in my shoes, or lived in my world for a while: Do not judge me, point your fingers at me, or become experts on my life. Instead, celebrate with me in times of joy and cry with me in times of pain. Only then will we begin to understand each other.
Dit geldt uiteraard evenzeer voor anderen.
Op bezoek geweest bij mijn vriend de politie. Blijkbaar is er een melding gemaakt over mij. Er stonden allerlei verklaringen in, waarbij ik, bij het aanhoren daarvan, als aan de grond genageld stond. Wat mijn deel is neem ik voor mij. Het zoeken op de laptop, en haar tot gesprek bewegen via de auto. Maar niet zoals het is neergelegd he! Da's laag bij de grond. Stalking??? (waarom zou ik?), haar constant liggen bellen (laatste gesprek is van 1/3/2014 !), haar lastig vallen (wel de berichten staan hier, inclusief hun doel), .... Triestig. Als dit de manier is om met de medemens om te gaan.
Over stalking en andere dreigementen gesproken: ook bij het verhaal met haar ex werd hiervoor naar de politie gestapt. Zij het wel met echte klachten. Tot onlangs kende ik daarbij enkel haar verhaal daarin, en dat leek me ook plausibel. Maar... ook daar kan schijn bedriegen. Mensen die het toen van dichtbij en van iets verder konden volgen (toen), hebben ondertussen ook wel de nodige vraagtekens daarbij geplaatst. Er zat in dat geval zeker een basis van waarheid in, maar ook daar is er minstens flinke twijfel over hoeveel er werd overdreven, over wat er allemaal werd bij gelogen, en ook wat er vooral van eigen acties werd verzwegen....
En het woord stalking...: dat nam ze me ooit eerder nog al in de mond. In het kader van gemeenschappelijke vrienden, waarvan toen werd verondersteld dat die het niet konden laten om informatie over haar over te brieven aan haar Ex. De vriendschap werd tot bijna tot een vriespunt herleid. Ik heb toen de handschoen opgenomen, en E__ duidelijk gemaakt dat ze er misschien beter eens een goed gesprek zou kunnen mee hebben. Daarvan geraakte ze overtuigd, maar ze was er tegelijk ook zo bang van. Toen hij haar een paar keer contacteerde om een afspraak daarvoor te maken vertrouwde ze me letterlijk toe "dat hij haar stalkte". Ja hallo??? Hoe ver kan je gaan met overdrijven?? Ik ben toen zo vrij geweest om voor te stellen om als 2 koppels af te spreken, zodat ik het gesprek wat mee in goede banen kon proberen leiden. En zo geschiedde. De vriendschap, die eigenlijk onderkoeld was, is nadien toch terug wat kunnen ontdooien. Met de nodige voorzichtigheid, maar toch. Er werd toch weer terug normaal gedaan. In zo verre zelfs dat ze daar onlangs nog terecht kon voor tijdelijke woonst ..... Ook in dit verhaal schiet van dankbaarheid duidelijk nog weinig over. Over zoiets zijn mensen soms blijkbaar heel kort van geheugen....
Van een melding wordt je door de politiediensten niet noodzakelijk op de hoogte gebracht. Zij heeft me ook niet op de hoogte gebracht. Maar ik mocht het wel op de straatstenen vernemen. Bijzonder leuk moet ik zeggen. Kon in echt nog gebruiken, dit. Kan niet echt zeggen dat ik dankbaar ben om deze actie. Op deze basis is er geen enkele communicatie meer mogelijk wat mij betreft. Je kan ook echt veeeel te ver gaan met leugens over anderen en over jezelf. Wel, dit is wat mij betreft de overtreffende trap.
|
