Vroeg uit de veren (en deze keer echt wel vroeg: om 4.40u gaat onze wekker af).Tafelberg beklimmen staat op de planning.  Met zen zessen (Donald, Lennert, Sofie, Kathleen, Emilie en Michiel) bestelden we een Uber.

“Where do you want to go?”

“To table mountain!”

“Today??”

“Yes” (wanneer anders.. vonden we nogal een vreemde vraag..)

Op onze autorit richting Table Mountain zagen we de donkere wolken al rond de berg hangen.Windsnelheid: 5 beaufort. Weather: cloudy. Nu wisten we wat de taxi driver had bedoeld. Hij raadde ons af vandaag de klim te doen. Het zou gevaarlijk zijn met de sterke wind en door de bewolking zouden we niet veel van de zonsopgang kunnen zien. Heel vriendelijk stelde hij voor ons naar Signall Hill te rijden. Hier kan je de zonsopgang heel mooi zien. Ondanks de koude wind, genoten we van het uitzicht. Het vroeg opstaan was dan toch niet voor niets geweest.

Toegekomen in de lodge besloten Lennert en Sofie eens gebruik te maken van het tennisveld (jaja we hebben hier twee tennisvelden tot onzer beschikking). Beiden hadden de smaak te pakken, de skills nog niet helemaal (maar daar kan aan gewerkt worden). Donald wilde gaan joggen. Met zijn drieën vol goede moed vertrokken, Donald de echte volhouder.

Dit weekend is er een wijnfestival in Stellenbosch. Aan een inkomprijs van 180 Rand ( zo een 11 euro) kan je er allerlei wijnsoorten proeven (of kappen..). Het was er chique en gezellig, en onmogelijk om alle standjes af te gaan. Lennert was wel fan van zowat alle Chardonnays en van de Chenin Blanc van Stellenrust. Iedereen kon de dessertwijn van Keermont appreciëren. Eén van de laatste standjes verkocht ‘infusions’ in 4 soorten fruitsmaken. Het is geen echte wijn, maar eerder een frisse zoete drank.

Flammkuchen, ofwel Tarte Flambée, of ‘witte pizza’, is een traditioneel ovengerecht uit de Elzas. Jammer dat er zoveel wind was, want toen Sofie met grote vreugde de Flammkuche naar de tafel op de festivalweide bracht, vloog de helft van het beleg er af.. Donald deelde onze culturele interesse in de Elzas niet en kocht een Amerikaanse hamburger (dewelke wel windbestendig was).

Rond 18u werden we de festivalweide uitgestuurd. Omdat we nog vol energie zaten, besloten we de berg die zich naast het festival bevindt te beklimmen (Sofie in haar wit kleed). Eindelijk boven aan de top van de berg gekomen, genoten we van de zonsondergang. Door dit prachtige tafereel waren we bijna vergeten dat we de berg nog moesten afdalen. Met elks een steen in de hand ter verdediging van mogelijke aanvallen, doorstonden we de afdaling in het donker. Het was een geweldig avontuur!

07-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

06-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Zaterdag! Heel de dag vrij. Wat Sofie niet snel gaat vergeten, is het indoen van haar lenzen die ochtend. Het enorm brandend en pikkend gevoel bij het insteken van de rechter lens was onbeschrijflijk. ASAP in de douche gestapt en het oog een half uur gespoeld met water. Nadien Lennert nog eens gekeken of er een corpus alienum in het oog te vinden was: negatief. Lens en lenzenpotje weggesmeten: this never again. Alles opgelost.

The Old Biscuit Mill, een gezellige deels overdekte food market in Woodstock, Cape Town. Live muziek speelde (wel niet echt onze stijl). Een kraam met een groot opschrift ‘Belgische wafels’ trok onze aandacht. We are famous in South Africa! Elk kraampje verkocht lekkernijen: smoothies, pizza’s, patisserie, sushi, en many more! Ook verkochten ze biltong. Dit is gedroogd vlees met een specifieke oorsprong. Nederlanders die in de Kaapkolonie kwamen, brachten uit de Oude Wereld het recept voor gedroogd vlees mee, omdat het conserveren van etenswaar een noodzaak was geworden in de kolonie. De jacht op Afrikaanse wild zorgde voor grote hoeveelheden vlees die moesten worden geconserveerd. Door het cureren en drogen van het vlees werd het in een kort tijdsbestek beschermd tegen insecten en bederf. De opbouw van kuddes nam veel tijd in beslag.

De naam biltong komt uit het Nederlands. 'Bil' duidt het deel van het dier aan dat gebruikt is en tong staat voor de vorm; reepje of strook.

Mimosa pudica (of kruidje- roer- mij –niet) is een plant uit de vlinderbloemenfamilie. Het grappige is dat, als je een blaadje aanraakt, deze zich toevouwt om zich te beschermen. Was leuk om te zien!

Op onze weg naar het centrale plein van de biscuit mill, waar zich allerlei restaurantjes bevinden, werden we door een Afrikaan met een schotel chocoladeproevertjes tegengehouden. Vooral de chocolade met passion fruit viel bij Lennert in de smaak, Donald moest niets van de chocolade weten (tenzij deze geassocieerd was met een lekker ijsje ofzo). In de Pick and Pay merkten we al dat chocolade hier een echte delicatesse is. Hier hebben ze slechts een beperkt assortiment en deze zijn te koop aan stevige prijzen.. Terwijl ze in België rekken vol verschillende chocola hebben, moesten we hier echt zoeken naar plakken chocolade. Toch wordt hier ook zelf chocolade gemaakt. We bezochten het kleine chocolade fabriekje. Een zwarte Afrikaan vertelde ons hoe witte, bruine en zwarte chocolade wordt gemaakt, te beginnen vanaf de cacaoboon (die we ook zelf mochten proeven). Hij liet alle machines zien die hiervoor worden gebruikt. Om af te sluiten mochten we ons volledig laten gaan op een tafel die vol lag met verschillende chocolade. Nadien kregen we nog een ijsje. Was een leerrijke en lekkere ervaring!

Rond 15u reden we (Donald, Lennert, Sofie, Jacob, Tea en Renate) naar Kirstenbosch. Daar bevindt zich één van werelds beste Botanical Gardens.  Enjoy the pics! It was so B-E-A-utiful (https://www.youtube.com/watch?v=ulE1G5AieSA)!!

06-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag laatste dag voor het weekend! Sofie had vandaag een zeer leerrijke ward round op G7 pediatrics. De consulente komt op maandag en vrijdag echte bedside teachings geven tijdens de ward roud. In de namiddag amuseerden we ons aan het zwembad. Een Zuid- Afrikaanse student sprak Sofie aan toen ze net wilde gaan zwemmen. Hij vertelde, met duidelijk een enorme frustratie in zijn stem, de hele historie over de apartheid. Hij werd geboren in Zuid- Afrika, echter had hij Indiaanse roots en klaagde over het feit dat, hoewel het nu al meer dan 20 jaar geleden is dat de apartheid werd opgeheven, er nog steeds een apartheid te merken valt. Dit zowel tussen blank en zwart, maar nog meer tussen rijk en arm. Het kost gekleurde jongeren blijkbaar enorm veel moeite om geneeskunde te kunnen gaan studeren. En inderdaad, het valt ons op dat bijna alle dokteres blank zijn, en bijna alle patiënten zwart…Verder leerde hij Lennert en Donald duiken (maar eigenlijk konden ze dat al, of course..)

Tegen 17u besloten we aan onze blog te werken. Een blog up to date houden is nog niet zo gemakkelijk eigenlijk! Sorry voor onze vertragingen. Maar ja, wij zijn hier dan ook Zuid Afrika, een mooi land vol adembenemende bezienswaardigheden en events. En natuurlijk is er ook nog de kliniek Tygerberg, waar we heel wat uren doorbrengen. Na uren van blogwerk, besloten Lennert en Donald te koken voor Sofieke (picture below). Jaja, een carrière als kok is ook nog weggelegd voor deze jongens.

05-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Het opstaan gaat steeds moeilijker. Donald en Sofie beginnen om 8.00u (pediatrics), Lennert om 7.30u (gynaecology), Michiel soms om 6.00u (chirurgie)! Vandaag zag Lennert een oude vrouw met graad drie uterusprolaps. Lang verhaal kort: de baarmoeder hing meer dan 5cm uit de vagina. Snel een pessarium erin gestoken en het was gefixt.

Today is the first Thursday of the month en dat betekent in Kaapstad: cheape wijn en kunst bezichtigen.Verschillende kunstgalerijen openen van 17.00 tot 21.00u hun deuren en schenken wijn. Donald, Lennert en Sofie gingen samen met Cornelia (Duitse), Matt, Ying en Arold (Amerikanen). Na twee galerijen hadden we het wel gehad en wilden we onze buikjes vullen. Tijdens onze Bo-Kaap Tour op zondag had de gids ons aangeraden boboti te gaan eten in Biesmiellah. Boboti is een Afrikaans gerecht met gehakt en specerijen. Schaap- en rundvlees wordt gebruikt. Het oorspronkelijke recept bevat gember en citroenschil. Met de ontdekking van kerrie is het recept eenvoudiger geworden, maar het basisidee is hetzelfde gebleven. Oorspronkelijk werd er ook gebruikgemaakt van rozijntjes en krenten en tegenwoordig worden pinda’s, blatjang en banaan geregeld gebruikt. We besloten met zijn allen verschillende schotels te nemen, zodat we van alles wat konden proeven. Boboti viel het meest in de smaak! Het restaurantje zelf had van die tengere schattige vrouwtjes als opdieners. Toch ook even melden dat voor we uiteindelijk in het restaurant geraakten, de groep even opgesplits werd: ‘Lennert en Donald’ vs ‘De Rest’. ‘De rest’ geloofde niet dat de short cut van Lennert zou bestaan. Om ter eerste in het restaurant was de uitdaging. Natuurlijk was de rest eerst. Donald en Lennert hadden echter wel een short cut gevonden, maar waren nog even blijven staan om enkele foto’s te nemen (see below). Met onze buikjes rond, vroegen we de man aan de kassa om nog een foto te nemen voor zijn restaurant. Gratis reclame voor deze vriendelijke mensen. Hij begreep dat principe blijkbaar niet goed, want hij zette de naam van zijn restaurant niet volledig op de foto..

04-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Good morning! Vannacht is er een mol in het zwembad gevonden! Vanmiddag deze verzopen mol zien liggen op het gras: pootjes naar boven, natte haren, stank. Gelukkig lopen hier af en toe technici rond. Zij waren zo vriendelijk geweest de mol in een plastic zak te steken en mee te nemen. Ik ben er van overtuigd dat ze er anders nog zou liggen wanneer we weer naar huis gaan. Internationale studenten houden niet bepaald van opruimen. Dat is te zien aan de berg afwas die er elk moment van de dag staat. Het principe ‘you need something, you clean it’ heerst hier..  Enkel Lennert is soms zo goed om heel de afwas te doen.

Eigenlijk zijn we al wel gewoon geworden aan onze korte stagedagen. Meestal hebben we de namiddag vrij. We verbazen ons echter over hoeveel we leren op 1 ochtend. We leren meer dan op onze lange stagedagen in België. We kunnen heel zelfstandig zijn en onze eigen patiënten zien. We worden echt geteacht al doende, ze stellen ons vragen over de pathologieën en soms  krijgen we de opdracht thuis iets op te zoeken. De studenten hier komen ons ook heel gemotiveerd over. Er wordt ook verwacht zelf een plan bij elke patiënt op te stellen.Sofie zag een patiënt met het nefrotisch syndroom en ook patiënten met kwashiorkor ( de typische hongerbuikjes en gezwollen kaakjes).Lennert kreeg vandaag een surprise test in de ochtend. Zeer gemakkelijke vragen over incontinentie bij vrouwen. Gedurende de hele dag schaduwde hij de coole professor .... 

“Red Bull King of The Air Kiteboarding Competition”. Lennert, Donald, Jona, Jacob en Sofie konden niet wachten om in de namiddag naar Big Bay te gaan. Vierentwintig kite surfers from all over de world (ook Hollanders, nja waar zijn deze nu niet) verzamelden zich Kaapstad voor dé kite wedstrijd van het jaar. Heel het strand vol toeschouwers en luide muziek speelt. Die mannen op hun board daar in de zee, wow! Nog nooit zo hoog (16,9m!!!!) iemand zien vliegen. We aten lekkere minidonuts en dronken Afrikaans bier met munt en limoen. Sit back and relax. TIA ( This Is Africa).

It is time for braai!!!! Eindelijk is de alom bekende braai aangebroken. Elke woensdag wordt er traditiegetrouw in de lodge een grote braai georganiseerd. Ieder neemt zijn eigen vlees mee, maakt een lekker slaatje en laat de Afrikaans wijn vloeien. Het slaatje van Lennert en Donald was een cullinair hoogtepunt (topgerechje, seks on a plate)!

03-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag eerste echte werkdag! Vroeg uit veren (zoals gewoonlijk).Lennert moest beginnen om half acht, vertrok hier slechts om vijf voor half acht en had totaal geen idee waar hij moest zijn. Hij kreeg een surprise test in de ochtend. Zeer gemakkelijke vragen over incontinentie bij vrouwen. Gedurende de hele dag schaduwde hij de coole professor .... (Foto van de professor).

Hij zou vandaag ook van wacht zijn. Op gynaecologie wordt er van de studenten verwacht dat ze mee wachten doen. Lennert kreeg de dagen dinsdag, vrijdag en zondag toegewezen. Gisteren al zitten bedenken hoe van de weekendwacht onderuit te kunnen muizen.. Dit gevraagd aan een student uit Leuven (Jacob) die vertelde dat je meestal terug naar huis mag als je van wacht bent. En dat je slechts 1 weekenddag per maand moet doen. Opluchting!

 Bij Sofie verdeelden ze de patiënten onder de studenten. Vandaag zou ze nog meedoen met Estée, morgen zou ze haar eigen patiënten krijgen. De dienst werd eigenlijk overspoeld door studenten: 2 zesde jaars, 4 vijfdejaars, 4 derdejaars en 1 elective student (ik J). We zagen twee patiëntjes die we nadien brieften. We moesten heel het papieren dossier doorlezen en ik kan u vertellen: ook Zuid- Afrikaanse geneeskundestudenten/dokters hebben een doktersgeschrift. Als je laboresultaten wil weten, moet je deze gaan opzoeken op de computer. Er is welgeteld 1 computer aanwezig (die staat in het dokterslokaal). Ook uitslagen van beeldvorming staan meestal niet genoteerd in het dossier, maar enkel op die ene computer.

Ondanks Lennert en Michiel deze avond van wacht waren, besloten we (Kathleen, Emilie, Donald en ik) toch niet op onze lodge te blijven zitten en trokken we naar Cape Town (nog steeds via Uber taxi wegens nog steeds geen auto..) voor een Sunset Boat Cruise. Wegens het bewolkte weer (ja ook in Zuid- Afrika is het af en toe bewolkt) raadde men ons af de tocht te doen. Veel van de sunset zouden we niet zien..

Als alternatief trokken we, samen met nog andere internationale studenten, naar een pianobar.Het geluid van de live pianist was prachtig. Ook Donald speelde enkele liederen, welke met een groot applaus werden beloond. Het jammere was wel dat Lennert blijkbaar na een aantal minuten zijn wachtdienst al mocht verlaten en dat wij al weg waren zonder hem. We zullen dus nog eens terug moeten gaan!

02-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

6a.m. Nacht twee zit er al weer op. Het is hier vroeg licht.Ondanks dat onze wekker pas om half zeven zou afgaan, heeft de zon ons al gewekt. De gordijnen hier verduisteren niet, noch zijn ze een parel voor het oog.

Vandaag hebben we om 9.00u een afspraak met Samantha en Surita. Via mail (jaja een spontane mail van Samantha) werden we uitgenodigd op de K Floor room 0035. Hier zou ons worden verteld hoe de stage er uit zal zien en waar en hoe laat we worden verwacht.

Sportief als we zijn, hadden we gisteren besloten om voor deze face to face meeting te gaan ochtendzwemmen. Sofie vol enthousiasme, Lennert nog met een slaapkop, trokken naar het zwembad. Na 3 mislukte pogingen in het zwembad te springen ( ja wij zijn alletwee koukleumen) geraakten we dan toch het water in, wat tot onze grote blijdschap helemaal niet koud bleek te zijn.Onze doelstelling van 50 baantjes te doen, stelden we na slechts 4 baantjes al bij. Maar zonder boven wonder haalden we het toch en trakteerden ons op een lekker ontbijt, onze laatste Jordans muesli..

Ons werd verteld ( door studenten uit de lodge) dat op dag 1 nog niet echt gewerkt moest worden. Samantha zou ons naar onze stagebegeleider brengen waar we een korte briefing zouden krijgen. Met alle andere internationale studenten en Samantha trokken we doorheen het Tygerberg Hospital op zoek naar onze dienst.

Lennert werd, begeleid door medestudent Max, naar de professor van Gynaecologie & Obstetrie gebracht. Die legde meteen uit hoe hard er gewerkt moest worden op de dienst. Dit hield in dat de studenten elke dag van 7u30 tot 16u00 aanwezig moeten zijn. Formulieren om iedere dag te tekenen en iedere week een beoordeling te krijgen waren ook van de partij. Jana, Max en Lennert waren helemaal gechoqueerd van het grote verschil met bijvoorbeeld de dienst pediatrie. Alsof dat niet genoeg was, kreeg Lennert daarenboven te horen dat er geen plaats meer was voor een rotatie op obstetrie. Vandaag was sowieso een korte dag omdat Lennert’s groep (Firm 2) al in het OK was en daar meehielp. Hij kon bijgevolg op het gemak verloren lopen in het ziekenhuis, op zoek naar het administratief gebouw om zijn facturen bij Surita op te halen. (NB: diezelfde week kreeg Lennert vier mails van Surita. Vreemd toch dat ze haar mail-skills op zulke korte tijd zo heeft kunnen verbeteren?)

Sofie had het ‘geluk’ heel het ziekenhuis te kunnen bezichtigen, aangezien de afdeling pediatrie als laatste aan bod kwam en eerst alle andere studenten op hun diensten werden afgezet. ‘Heel het ziekenhuis’ moet misschien wel even genuanceerd worden. Dit ziekenhuis is echt GIGANTISCH! Het administratief gebouw alleen al, lijkt ons even groot als het UZA, en Samantha de befaamde stage- regelaar- ster gaf zelfs toe vaak verloren te lopen. Ook al is het een tertiair ziekenhuis, waar best heel wat medische wonderheden worden verricht, het lijkt totaal niet op een ziekenhuis zoals bij ons. Alle dossiers worden nog met de hand geschreven en op de afdeling pediatrie liggen de kinderen met 6 op één kamer in van die oude bedjes met tralies. Er is 1 bus handalcohol aanwezig, welke nog niet voorzien is van een pompsysteem.

Sofie startte op de G7 (general pediatrics) waar ze 4 vijfdejaarsstudenten (Astrid, Andrea, Estée en Joné) ontmoette die hun clinical rotation op pediatrie hadden. Zij zouden haar mee begeleiden. Deze meisjes waren echt heel vriendelijk en behulpzaam, dit in tegenstelling tot sommige dokters. Het principe op deze afdeling is dat de studenten de patiënten vanaf 8.00u gaan zien, waarna er de “ward round” volgt. Hierbij wordt er van bed tot bed gegaan waarbij de studenten hun bevindingen en hun voorgesteld beleid briefen aan de arts. De arts anderzijds doet aan bedside teaching. De patiënt zit er bij en kijkt (en luistert) er naar.Vandaag was Sofie maar net op tijd voor de ward round. Morgen zou het echte werk beginnen. Haar werkdag eindigde om 13.00u.

Thuisgekomen bleek Sofie niet de enige te zijn die al gedaan had. We genoten nog wat van het zonnetje en het zwembad en probeerden een auto te fixen bij Richies Rental en Rent a Cheapy. Dit ging niet zo gemakkelijk als we hoopten, omdat ze niet meer veel auto’s beschikbaar hadden. Er werd gevraagd de volgende dag terug te bellen.. I’m curious..

Lennert en Sofie gingen nog langs de Pick and Pay, een enorm grote ‘colruyt’ in een nog groter shopping center. Aangezien we nog geen auto hadden kunnen huren, mochten we meerijden met een vriendelijke Franse Zwitserse student, Benoît. Ook nog even zeggen dat de chauffeur hier rechts zit en dat er links wordt gereden. Verder is het merkwaardig hoe de verkeerslichten hier geregeld zijn. Een voetganger krijgt 2 seconden een groen licht te zien, waarna het nog zo’n tien seconden rood zit te knipperen en uiteindelijk volledig rood wordt.’s Avonds aten we gezellig met zijn allen op de lodge, waarna we verhuisden naar de ‘chillruimte’. Deze werd zo een drie maanden geleden gebouwd voor alle internationale studenten van de lodge. Wat muziek, wat wijn, wat praten. Heel gezellig.

01-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S