Vandaag ging de wekker van Sofie af om 3.40u. Dit was echter niet nodig geweest, aangezien om 3u ’s nachts de Hollanders met het grootste lawaai de lodge binnenkwamen. Helemaal vergeten dat er nog andere studenten in de D-lodge slapen, praatten (lees: brulden) ze vrolijk na over hun gebeurtenissen deze nacht. Nadat Sofie vriendelijk had gevraagd wat stiller te zijn, werd het wel ineens stil. Het nut hiervan was wel niet zo groot, want Sofie en Lennert besloten maar op te staan en alvast te ontbijten. Redelijk op tijd vertrokken Sofie, Lennert, Michiel, Katleen en Emilie richting tafelberg. Donald, zo bleek achteraf, was deze nacht bij zijn vader in een luxueus hotel blijven overnachten en had kunnen genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet.. (hij heeft wel de amazing Tafelberg- hike gemist..). Om op de top van de Tafelberg te geraken, kan je verschillende routes volgen. Mensen uit de lodge vertelden ons dat de ‘Skeleton Gorge Route’, die start vanaf Kirstenbosch, zeer mooi is. Deze weg ligt op de oostkant van de berg. Waar de naam vandaan komt, kan men enkel raden. Men vermoedt dat er ooit, rond de jaren 1850 toen vele routes hun naam kregen, een menselijk skelet gevonden werd. Ondanks dat we vroeg waren opgestaan, begonnen we toch niet zo heel vroeg aan onze hike. Na eerst wat verkeerd te zijn gereden, wees aan de ingang van Kirstenbosch een bewaker ons op het feit dat we eerst elders toegangsticketjes moesten kopen om de route te kunnen starten. We wisten wel dat we een toegang moesten betalen, maar naar onze mening was het nogal onpraktisch dat de ticketverkoop niet op de start van de route lag.. Blijkbaar kan je er pas vanaf 8.00u kaartjes kopen.. We moesten dus naar een andere verkooppost even verderop (deze opende om 6.00u). Het was al 6.30u toen we dus eindelijk aan onze tocht konden beginnen. Ondanks dat het nog vroeg was, werden we genoodzaakt onze truien al na 100 meter uit te werpen. Het was al vrij warm, zelfs in de schaduw! Het was niet zo een heel moeilijke weg, wel mooi en aangenaam. Met de cupholder- speakers van Michiel wandelden we op de muziek van Lennert. We, zeker Emilie die af en toe last had van hyperventilatie, voelden het slaaptekort. Allen waren we blij eens we de top hadden bereikt na zo een 2,5uur. We beloonden ons zelf met ‘Mariakes’ en appels en bananen. We waren trots op onszelf. Het uitzicht was prachtig.

De afdaling ging, op zijn zwakst gezegd, gemakkelijk. Heel der stukken liepen we zelfs de berg af. Lopend op de muziek amuseerden we ons te pletter, tot een of andere Brit er ons op wees dat muziek niet hoort in de natuur.. Lennert antwoordde op zijn Lennerts: ‘Oh ja, but that is Duth music.’ Dit kon de man niet overtuigen en we zetten de muziek af. Nog gen vijf minuten later, luidde er weer muziek uit onze boxen..:).

Heel het einde van de afdaling bestond uit een soort treden. Al huppelend liepen we naar beneden, we voelden ons zo vrij als een vogel (of eerder als galopperende paarden, of als blije kinderen).

In de middag zouden we picknicken in de Kirstenbosch Botanical Garden. We deden hiervoor ‘even snel’ inkopen in de pick n pay (waar we door de kassiersters bijna 1,5u van onze kostbare tijd verloren aan ons winkelgebeuren..).

Eens gesetteld op een mooi plekje, waar zowel schaduw- als zonliefhebbers zich thuis voelden, aten we. Als dessert hadden we een appeltaart gekocht. Arme Lennert, die liever een chocoladetaart wou omdat hij niet van platte warme appels houdt, moest op zijn kin kloppen. Hij was te goed geweest om Sofie haar zin te geven en zijn eigen lusten aan de kant te zetten.. (hij probeerde zichzelf op te vrolijken met het feit dat wij allemaal zouden moeten bootcampen de volgende dag en hij niet). Nota bene, Sofie zal minstens tien keer moeten bootcampen, aangezien zij de helft van de taart heeft opgegeten..

Het was een fijne namiddag. Nu ja, als je bijslapen fijn kunt noemen toch (wij alvast wel).

Om 17.30u begon het ‘Cape Town Philarmonic Orchestra’ optreden. We hadden hier al even geleden kaarten voor geboekt. Omdat Donald die dag niet mee was gekomen, en hij de kaarten had besteld, konden we maar net op tijd (of eigenlijk net te laat, want alle mooie plekjes waren al ingenomen..), nadat hij de kaarten via mail had doorgestuurd, het concert binnen. De setting was prachtig: een overdekt podium in de buitenlucht, waarnaast en waarachter de Tafelberg en de Lions Head piepten. Er was enorm veel volk en bijna iedereen had zijn picknick meegenomen. Het orkest speelde en we genoten.

Omdat we nooit genoeg krijgen van muziek, speelden we uit de Bose box van Lennert op de terugrit luid meezingers. Michiel was de DJ. Aangekomen aan de security van onze lodge, beseften we dat niemand zijn geactiveerd pasje bij had om binnen te geraken. We zouden aldus weer onze naam en dergelijke moeten noteren vooraleer binnen te komen. Lennert had hier blijkbaar geen zin in en nadat de bareel openging voor de auto voor ons, gaf Lennert gas en reed door. De bewaker is ons nooit achterna gekomen.. Koesteren wij hier een vals gevoel van veiligheid..?

28-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Omdat we maar geen afscheid konden nemen van onze geliefde Amerikanen, hadden we gisteren besloten om deze ochtend nog mee met hen naar The Old Biscuit Mill te gaan voor ze aan de Garden Route zouden beginnen. Ying had Lennert en Sofie reeds betrapt op het nemen van een pre- ontbijtje muesli. De bedoeling was ontbijt te eten op de Old Biscuit Mill..

Omdat de Amerikanen eerst nog iets met hun auto moesten regelen, vertrokken Emilie, Michiel, Sofie en Lennert alvast. Donald was nog steeds ziek en ook Katleen voelde zich niet goed. Het is zo gezellig op de Old Biscuit Mill: de live muziek, het zonnetje, al die eetstandjes.

Sofie koos een blueberry smoothie, waar Lennert van mee genoot. Heel de Mill wandelden we af. We kwamen een bakkerij standje tegen waar Lennert een ciabattabroodje met olijfolie en vijgen kocht (niet echt een aanrader volgens Sofie.., Lennert was echter wel verbaasd dat vijgen er zo uitzagen en dat hij vijgen wel mocht). Een ander bakkerij standje trok het oog van Sofieke: Carrot Cake! Die moest ze proeven. Uiteraard was deze nog niet voor de helft zo goed als die van haar moeke! Lennert probeerde de Lamington en bij deze vond hij nog een extra reden om in Australië te gaan wonen. Het is een bekend Australisch cakeje, helemaal ondergedompeld in chocolade, bestrooid met cocosschilfers.

Omdat Michiel en Lennert graag een houten zonnebril hebben, gingen we na onze belevenis in de Old Biscuit Mill, welke zich bevindt in het Woodstockdistrict, naar het winkelcentrum waar ze allerlei dingen uit hout verkopen. De winkel waar we graag wilden binnengaan, was net gesloten voor ‘tien minuten’. Na een half uur was er nog altijd geen verkoper te bespeuren en gaven we het op.

België is niet zo onbekend hier. Het lijkt wel of ze van België houden. Dit weekend is er een event ‘a taste of Belgium 2016’ in Waterfront. Wat hebben wij weer geluk dat we net op dit moment in Zuid- Afrika zijn! We voelen ons hier al helemaal thuis, nu krijgen wij nog eens ons ‘eigen’ feest. We love South- Africa! De bedoeling van het gebeuren is de Zuid- Afrikanen België te laten ontdekken (en volgens ons vooral om de echte Belgen te plezieren met een goeie Belgische friet en een fris pintje, genietend van Regi en Kathleen).

De opkomst was niet heel groot, toch wapperden overal Belgische vlaggen en zat de sfeer er goed in. De verschillende foodstandjes verlekkerden ons. Hoewel we de kroket en de stroopwafels eerder Nederlands vinden, en we van het merk van de shampoo die er werd gepromoot nog nooit hadden gehoord, evenals niet van het Belgisch bier ‘Leopold’ dat blijkbaar al 5 jaar op de Belgische markt circuleert, hadden we een zotte tijd! Een frisse Liefmans voor de vrouwen maakte hun dag compleet! De sfeer kwam er al helemaal in toen we Kathleen spotte! Jaja de enige echte Kathleen van de allereerste K3! Onze jeugdherinneringen kwamen weer boven. Kathleen had al snel door dat we grote fan waren en was blij met ons enthousiasme. Hoewel ze geen ene hit van K3 zong, kon ze ons toch amuseren. Alles werd gefilmd en in het najaar zullen wij aldus te zien zijn op Vier in het programma ‘Kroost’. Daar kan je ons in de microfoon zien meezingen en onze dans skills bewonderen..

It was a lovely day!

Na het avondeten, keerden we terug naar de lodge en kropen we vroeg in ons bed. Morgenvroeg (afspraak om 4.45u aan de gemeenschappelijke zeteltjes) gaan Lennert, Sofie, Michiel, Katleen en Emilie tafelberg trotseren!

27-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Sofie en Lennert zijn al even wakker, wanneer ze beseffen dat ze Donald vandaag nog niet hebben gezien.. Rond 12u verschijnt deze, ongedoucht en met een slaapkop. Nog voor Donald vertelde dat het zijn ergste nacht ooit was (hij had 9x moeten overgeven), konden we dit al vermoeden aan zijn voorkomen. De ‘ramen’ van gisteren was hem duidelijk niet bevallen.

Surita en Samantha daarentegen bleken wel grote honger te hebben vandaag. Rond de middag sprak Surita Lennert aan met de vraag of de houtskolen van hem waren. Ze wilde deze middag een ‘braai’ houden op de international student lodge met haar collega’s. Ondanks het vele over en weer gemail tussen Lennert en Surita ivm betalingen, lijken Surita en Lennert precies nog steeds beste vriendjes. Ter compensatie van het gebruik van de houtskool van de studenten, sloot ze de deal met Lennert woensdag zelf de braai te komen aansteken. Nadat Sofie deze belofte had ‘gecut’ door met haar hand de handshake in twee te ‘cutten’ (zoals de Zuid- Afrikanen hier blijkbaar doen..), was de deal rond. Niet drinken tijdens de werkuren kennen de Afrikanen blijkbaar niet en de wijn vloeide overvloedig in Surita’s en Samantha’s mond.

Vandaag zijn we allen bedroefd, omdat het de laatste avond met de Amerikanen is. Morgen vertrekken ze op de Garden Route. Om onze vriendschap mooi af te sluiten, gaan we voor een laatste keer samen eten in een echt Afrikaans restaurant. Omdat Donald en Sofie vorige keer in Marco’s African Place het behoorlijk naar hun zin hadden gehad omwille van het Zuid- Afrikaanse entertainment, besloten we naar daar te gaan (nog niemand anders van de groep was er reeds geweest). Aangekomen was er nog geen live muziek en dans te zien, het podium stond echter wel al klaar. We hadden iets te vroeg geboekt blijkbaar. Een half uur na onze aanwezigheid, werden we verwend met een optreden.

Lennert genoot van zijn pla met verschillende soorten Zuid- Afrikaanse vleessoorten: sprinkbok, kuru en struisvogel. Sofie bestelde de beste Kipsalade ooit, die in tegenstelling tot de Caesar Salads in België, meer kip dan sla bevatte! Donald, die nog steeds ziek was, bleef thuis in de lodge.

We overtuigden de Amerikanen, die na het eten eigenlijk naar de lodge wilden omdat ze nog moesten inpakken, een gin te gaan drinken in de ‘Gin Bar’. In deze bar serveren ze verschillende soorten gin. Sofie koos voor ‘heart’, waarin aardbeien zaten. Lennert echter had zich opgeofferd om naar huis te rijden en bleef alcoholvrij.

De terugrit was fijn. Michiel reed met de Amerikanen mee, de rest met Lennert. Ondanks dat de Amerikanen pas in Zuid- Afrika met een manuele auto hebben leren rijden, lukt dat schakelen behoorlijk. Zelfs Ying lijkt een echte racepiloot. Met volle vaart steekt ze met haar Hyundai Getz onze Atos voorbij. Met deze zet verklaart ze ons de strijd voor geopend. Onze Atos kwam als eerste aan bij de security. We voelden de overwinning nabij. Ons lichaam had zich gevuld met adrenaline. De bewaker vroeg ons ons pasje. Helemaal zenuwachtig zocht Emilie naar haar pasje. De Getz was ook reeds bij de bewaking aangekomen. We voelden de moed in onze schoenen zakken. Onze overwinning was zo dichtbij geweest en we zouden deze nu moeten afstaan aan Michiel en de Amerikanen. We konden er ons hart niet van over.

26-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Donald en Sofie hebben vandaag een afspraak om 12.00u bij pediater Appel. Vandaag krijgen ze hun punten. De lieve dokteres was bereidwillig in het geven van punten, al had ze moeilijkheden met het berekenen van het gemiddelde.. De wiskunde van Afrikaanse dokters is blijkbaar nog veel slechter dan die van Belgische.

Na veel getwijfel (althans bij Sofie en Lennert) boekten Michiel, Donald, Sofie en Lennert een paraglide session vanaf Signal hill/Lions Head. Met een parachute loop je af een berg en zweef je in de lucht, kijkend naar de wereld onder je!

Al heel de dag vol zenuwen, denkend dat dit wel eens hun laatste dag zou kunnen zijn (volgens Sofie..), kregen ze, 2u voor ze werkelijk zouden paragliden, een bericht dat er te veel wind was. Er zou vandaag niet gevlogen worden en ze moesten een andere datum boeken. Teleurgesteld als ze waren, zochten ze naar een andere activiteit. Sofie, Donald, Lennert en Beks besloten samen met de Amerikanen en Sharona nog eens Lions Head te beklimmen (voor Lennert was dit de eerste keer). De bedoeling is voor zonsondergang op de top van Lion’s Head te staan om vandaar de zon te zien onder gaan. Een autorit naar daar duurt wel even (zo hadden Donald en Sofie geleerd uit hun vorige Lion’s Head hike). Er is meestal behoorlijk wat file richting Lion’s Head. Op tijd vertrekken, is niet de sterkste kant van Zuid- Afrikanen, en jammer genoeg moeten we toegeven dat we hun gewoontes deels hebben overgenomen.. Onderweg wilden Donald en Beks (tegen de zin van Sofie en Lennert, die niet te laat wilden komen voor zonsondergang) nog even langs de Pick n Pay passeren om een snack te kopen voor op Lion’s Head. Uit ervaring weten we dat je hier in Zuid- Afrika niet ‘even snel’ naar de Pick n Pay kan gaan. En het ergste van al is nog dat je daar zelf geen schuld aan treft! Wij gaan echt nooit meer zagen over de lange rijen in onze supermarkten in België. Hier in Zuid- Afrika werken de kassierster tien keer zo traag als de onze (en dat is niet overdreven!). Alles op’t gemakske, TIA (This Is Africa). Aan elke kassa staat ook een man of vrouw die alles in zakjes doet. Deze werken meestal nog trager dan de kassiersters, waardoor zij, als zij zelf klaar zijn met scannen, nog meehelpen met het inladen van de boodschappen, terwijl de klanten gefrustreerd toekijken op de te grote behulpzaamheid naar hun collega’s toe.

Aangekomen aan de voet van Lion’s Head begonnen we de klim. We zetten er de pas in. Het was opmerkelijk minder warm dan de vorige keer. Er stond een wind, en ook was het al later dan vorige keer voor we aan de klim begonnen. Tot onze verbazing waren de Amerikanen nog niet te bespeuren op de top, dit ondanks dat zij een uur vroeger met de auto vertrokken waren.. Pas tien minuten later, zagen we ze bekaf verschijnen. We dronken gezellig een glaasje rosé terwijl we nog net konden genieten van de zonsondergang.

De kou beet en snel daalden we af. We zouden samen met de Amerikanen gaan eten in restaurant ‘Downtown Ramen’, de eerste ‘Ramen Noodle Bar’ van Cape Town. Ying had ons overhaald er mee naartoe te gaan. ‘Ramen’ was ons onbekend en volgens haar moest je dat eens gegeten hebben! Ramen noodles zijn gebaseerd op Chinese noodles en werden zeer populair in Japan rond 1900.

Om het restaurant binnen te kunnen, moesten we eerst doorheen de ‘Lefty’s Dive Bar’, zoals ook al werd aangegeven op hun site. Het was een vrij donkere, maar wel gezellige plek. De tafels en banken waren gemaakt uit hout. Het was er vrij klein en zat goed vol. Er waren 3 soorten Ramen waar we uit konden kiezen. De ober legde ons uit wat in elk gerechtje zat (wat ook al wel bij elk gerecht stond geschreven op een groot bord..). De ene was pikanter als de andere en volgens de ober was de ‘Shoyu Ramen’ de meest gegeerde en niet echt pikant. We weten niet goed wat zij hier onder ‘niet pikant’ verstaan, want onze monden stonden in brand! De presentatie was wel heel mooi! Het werd geserveerd in een grote donkerbruine houten kom met een grote donkerbruine lepel in. Op de tafel stonden stokjes, bestek kregen we niet (enkel bij Michiel legde de ober subtiel een vork neer..). In het gerecht zaten noodles, overgoten met een soyasaus, een paar groentjes, 2 halve lichtgekookte eitjes en een groot stuk ‘pork belly’, wat meer vet dan vlees bevatte. Beks en Donald bestelden ook Japanse thee, saki genaamd. Deze viel bij niemand echt in de smaak..

Die ‘Ramen’ zouden sommigen onder ons zich de nacht en dag nadien nog beklagen..

25-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

It is Wednesday again! This means: BRAAI!

In de morgen gaat Sofie braaf naar de les, Donald is reeds om 6.00u vertrokken richting Devil’s Peak voor een hike. De tocht duurde twee uur en het uitzicht was prachtig!

In de late namiddag splitste onze groep zich op: Donald, Michiel en Emilie gingen kayakken met de Amerikanen, terwijl Sofie, Lennert en Kathleen met nog een heleboel andere mensen van de lodge naar de Stellenbosch Street Soiree gingen.

De kayakkerslub vertrok vanaf Sea Point, om zo langsheen de kustlijn van Kaapstad te varen. Vanaf hier hadden ze uitzicht op de bergen Table Mountain, Lions Head en Signal Hill. De zonsondergang maakte van de lucht een kleurenpracht. Ook de dolfijnen waren niet vies van de mensen in hun bootjes en ze speelden in de golven. Tijdens dit gebeuren speelde de gids een tijd op een soort fluit, van welke de naam ons niet bekend is.

De Wine-gang verzamelde zich aan de gemeenschappelijke zetels van de lodge. Ze waren met een stuk of 15 studenten, maar er was maar 1 student die het blijkbaar niet zo belangrijk vond om wijn te kunnen drinken en zij wilde wel rijden. Omdat de Zuid- Afrikaanse auto’s nog kleiner zijn dan de Belgische, zou het nogal krap worden met zijn 15 in 1 auto.  Ze bestelden nog 2 Uber- taxi’s. De Stellenbosch Street Soiree startte om 18.00u en eindigde om 20.00u. Het concept is dat je een entree betaalt van 70 Rand, en in ruil hiervoor krijg je een toegangsbandje en een glas wijn. In een afgezette straat staan verschillende wijn- en food- standjes. Je kan overal gratis wijn proeven, enkel het eten is betalend, maar aangezien er in de avond weer een braai zou zijn, probeerden ze nog een plekje open te houden. De Soiree duurde maar twee uur, dus wilden ze graag op tijd aankomen. Dit was hen echter niet gegund, aangezien ze de Uber, zoals gewoonlijk.., weer veel te laat hadden besteld en omdat het verkeer hier in Zuid- Afrika nog erger is dan het verkeer op de Brusselse Ring. Uiteindelijk arriveerden ze een half uur te laat. Met hun glas in de hand, holden ze naar het eerste standje. Sofie riep heel uitbundig ‘oh Spier!’ Moeder Anneke had laten weten dat ze ooit eens een lekkere wijn had gedronken van wijnproducent ‘Spier’. De verkoopster zag haar uitbundigheid en nodigde hen heel vriendelijk uit wijn te proeven. Vol enthousiasme vertelde Sofie de verkoopster dat haar ouders van Spier wijn houden en dat ze eens zou langskomen op de ‘wine farm’. De verkoopster gaf een foldertje mee en bood de ‘Spier Creative Block 5’ uit het jaar 2012 aan. Voor een ‘prikje’ was deze fles rode wijn, bestaande uit 5 verschillende soorten druiven, van Sofie en Lennert! Het was een zeer leuke avond, heel gezellig, met zoveel mensen uit de lodge.

Om terug te geraken, reden ze mee met Oscar.

De braai was reeds begonnen. Beks (eigenlijk Renier, maar deze Hollander verkiest zijn achternaam boven zijn voornaam..) en Robbert (uit Oxford) zijn twee studenten die in de kamer naast Sofie en Lennert zijn ingetrokken. Heel leuke mannen! Samen smeten ze hamburgers en worsten en broodjes op de braai. Het ene vlees was al beter dan het andere, maar als je er genoeg braaisaus opdoet, is alles lekker!

Deze braai en de vorige waren veruit de beste braais. Weer veel te laten gingen we slapen..

24-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag niet veel speciale meldingen. Lennert ging heel de voormiddag in het ziekenhuis op zoek naar consulten die zijn Zuid- Afrikaanse beoordelings- en aanwezigheidsformulieren moesten tekenen. De professor van gynaecologie, dr. Steyn, is geen makkelijke mens. Lennert had elke week zijn formulieren laten handtekenen door de ‘registers’, maar dit was blijkbaar niet goed genoeg voor prof. dr. Steyn. In een mail had hij gestuurd dat hij geen punten kon geven als de formulieren niet door een consulent waren getekend.. Deze lakse Zuid- Afrikanen kunnen dus ook moeilijk doen..

Ter afwisseling (een hele maand pediatrie is best lang..) gingen Donald en Sofie de ‘ward round’ op dermatologie volgen (ze hadden gepland dit met de Amerikanen te doen, die een hele maand op dermatologie staan, maar toen ze om 7.50u moesten vertrekken, pasten de Amerikanen, die nog in bed lagen, beleefd).

Donald en Sofie waren zeer enthousiast, en zo was ook de consulent van dienst. Hij was blij hen te verwelkomen en gaf heel veel uitleg. Elke patiënt was boeiend. Een bulleus pemphigoid, een Burkitt lymfoom gepaard met gezwollen handen, een pyoderma gangrenosum, een disseminated lupus erythematosus en nog veel meer (nu ja, niet zo veel meer, want er lagen maar 8 patiënten ofzo).

Sinds gisteren hadden we de smaak van de gymlessen te pakken en gingen naar de pilates les van Nadia. Zij was echter ziek en dus ging deze niet door. Omdat de opzichter van de fitness dit zielig vond voor ons, besloot hij zelf een les te geven. Dit was echter geen pilates, maar een body functioning lesson (het leek eigenlijk vrij hard op bootcamp van gisteren). Ondanks dat de les nog geen half uur had geduurd, waren we kapot. Donald ging weer naar de lodge want hij voelde zijn armen en benen niet meer. Sofie en Lennert daarentegen, werden overhaald door  Bruce, de lesgever van de body toning, nog mee zijn les te volgen. Die spieren gaan een paar dagen pijn doen..

Gevarieerd als ze zijn, aten Sofie en Lennert weer kip guacamole..

23-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag is het maandag. Het weekend was weer leuk geweest. We gaan de laatste werkweek in op onze stageplaats. Volgende week veranderen we van plek. Sofie en Donald gaan naar gynaecologie en obstetrie, terwijl Lennert switcht naar chirurgie.

De temperatuur vandaag valt wel mee en Sofie en Lennert besluiten te gaan tennissen (ze zijn nog maar 1x gaan tennissen in Zuid- Afrika, en dit terwijl ze twee velden ter vrijer beschikking hebben..). Het bleef echter beperk tot een ‘poging’ tot tennis, want eens helemaal in outfit aangekomen op het veld, merkte Sofie dat haar rechter pols enorm veel pijn deed. Ze kon geen kracht zetten, waardoor haar forehand op niets trok (normaal is deze zeer goed..). Omdat ze zich helemaal uitgebreid hadden ingesmeerd met zonnecrème ter voorbereiding van hun tennismatch, meenden Lennert en Sofie dat ze ipv te tennissen dan wel buiten konden zwemmen.Dit sportief gebeuren bleef echter ook beperkt tot een poging, want wanneer ze eindelijk in het zwembad durfden springen (ja het zijn twee koukleumen), kwam Veena langs. Het gesprekje liep wat uit en van zwemmen kwam niets meer. Het was wel heel gezellig geweest.

Terwijl Sofie en Lennert dus allerlei pogingen ondernamen sportief te wezen, zat Donald heel de tijd foto’s te selecteren, aan te passen, te bewerken (ja er kruipt toch behoorlijk wat tijd in het maken van een blog: tekstjes, foto’s..). Lennert genoot in de middag van zijn boboti die hij nog te goed had! Echt waar, we raden jullie aan het recept op te zoeken en aan de slag te gaan, je zal zien dat het verrukkelijk is!

Na wat getwijfel, waagden Sofie en Lennert zich aan het aanspreken van hun lievelingspoetsvrouw om hun was te doen. We zijn nu al bijna 3 weken verder en hun kleren geraken op. De angst dat er iets zou gebeuren met hun kleren, was toch wel vrij groot. De grote 2 vragen die in hun hoofd spookten, waren: zal de witte was proper worden en zal de witte was wit blijven? Na bang afwachten, bleek het wit niet helemaal proper, maar wel niet gekleurd. Onze lieve poetshulp zei dat ze de volgende ochtend Sofies kleed nog eens zou wassen, na een middel tegen vlekken er op aan te brengen. There is still hope..

Het was al geleden sinds vorige maandag dat Sofie, Lennert en Donald nog een voet in de gym hadden gezet. Daarom, en ook omwille van de uitspraak: derde keer, goeie keer, waagden Lennert en Sofie zich aan een derde poging tot sport. Donald ging ook mee. Ze boden zich aan voor de les ‘bootcamp’. Deze had vrij veel weg van de les ‘body conditioning’, die Lennert en Sofie ooit eens hadden geprobeerd. Deze keer deed Lennert de les wél helemaal uit! Zelfs Nadia, de lesgeefster, wenste hem proficiat: ‘You improved yourself no? The pervious time, you couldn’t make it until the end he?’ (ondanks dat het principe van de les hetzelfde was, deden we de oefeningen deze les wel maar 2,5 keer ipv 3,5. Dit zou kunnen verklaren waarom Lennert het tot het einde uithield..). Donald had toch ook moeite met de intensiteit van de les. Helemaal in het zweet, waren we alle drie voldaan (we plannen om volgende week terug te gaan, mooie woorden, volgen er ook daden..?).

Voor het avondeten, maakten Lennert en Sofie ‘Kip guacamole’. Maar niet zomaar een kip guacamole, maar volgens een verfijnde keuken. Het bord sierden ze met krokant gebakken oranje paprika overgoten met balsamico, fetakaas gekruid met peper en zout, olijfjes gevuld met Parmasaanse ham, en mais uit blik. Topgerechje! Als dessert aten ze melktaart. Dit is een typisch dessert. Het lijkt wat op rijsttaart (en eigenlijk proeft het daar ook wat naar).

‘s Avonds dronken Lennert, Sofie en Donald een warme chocomelk in de chillruimte, toen plots een hele groep Zuid- Afrikaanse naakte studenten hun ‘bomma- moment’ kwamen verstoren. Blijkbaar houden de Zuid- Afrikaanse studenten hier ook het dopen van de nieuwe studenten..

22-02-2016 om 00:00 geschreven door L & S