Vandaag hebben we een drukke planning. We rijden helemaal naar Oudtshoorn, zo een anderhalf uur van Mossel Bay. Daar gaan we naar de Cango Wildlive Range en de Cango Caves. De rit was 1 groot gevecht tegen onze bezinetank. Althans voor Lennert, Sofie, Emilie en Katleen die samen reden in de grijze Atos Prime. Onze tank was nog voor een vierde gevuld en we waren er van overtuigd dat we wel tot in Oudtshoorn konden geraken (er zijn geen tankstations onderweg). We hadden er echter niet op gerekend dat we zo vaak bergop moesten rijden en elke tien seconden zagen we te teller naar beneden zakken. Een hele rij witte auto’s verzamelde zich achter de onze (er was slechts 1 rijvak en we reden de hele tijd op een bergpas achter een camion aan die we zelf niet voorbij staken omdat we dachten dat we zo misschien wel het meest ecologisch zouden rijden).  Uiteindelijk bleek het allemaal voor niets te zijn geweest. De teller had ons optisch bedrogen. Zodra we weer bergaf gingen of vlak reden, leek deze weer een beetje te stijgen. Vlotjes kwamen we aldus toch nog aan in het langverwachte tankstation van Oudtshoorn. Omdat we door ons traag rijgedrag veel te laat waren voor de start van de Cango Cave Tour, besloten we eerst naar de Cango Wildlive Range te gaan. Hier volgden we een guided Tour langsheen verschillende wilde dieren en iedereen behalve Donald en Caroline, namen ook nog de optie om bij de cheeta’s te gaan. Onze gids was Samantha. Ze leidde ons naar de witte leeuw, de witte tijger, de cheeta’s, de Chinese schildpad en de krokodillen. Na de tour was het tijd voor de aanraking van de cheeta’s. Lennert en Michiel kozen om bij de volwassen cheeta’s te gaan, terwijl Sofie, Emilie en Katleen de Cheeta Cubs prefereerden. We kunnen niet ontkennen dat we gespannen waren toen we de cheeta’s naderden. Vooraleer we er naartoe mochten, werden eerst onze handen en schoenzolen gedesinfecteerd, alsook werden ons strikte regels uitgelegd over wat je wel en niet mag doen. Zo was het verboden de cheeta’s op de buik te aaien, omdat ze dan kunnen bijten. Ook mocht je je enkel zo bukken dat je snel weer recht geraakte om te kunnen rennen zo nodig. De baby cheeta’s waren echt enorm schattig en het was jammer dat we ze niet mochten oppakken en stevig knuffelen, want echt waar, als je naar ze keek, was er niets anders dat je liever wilde doen! Na deze fijne ervaring, wandelden we nog wat rond in het park. Zo kwamen we bij vele papagaaien die we konden voederen tegen 10 Rand. Emilie kocht zo een potje voeding, maar geen enkele papagaai bleek geïnteresseerd te zijn.. pas na een kwartier proberen, kwam een papagaai op haar (eten) af. Lennert was ondertussen al weggegaan, terug naar de krokodillen, waar hij zag hoe ze eten kregen. Deze ongelooflijk tamme dieren, bleken dan toch iets of wat te bewegen als ze voedsel zagen.

We reden naar de Safari Ostich Farm, ondanks dat Lennert gepland had naar de WIlgenwandel Family Farm te gaan. Dit omdat een aantal mensen graag op een Ostrich wilden rijden. Sofie en Lennert echter hadden al genoeg struisvogels gezien naar hun mening en reden dan toch nog naar de Wilgenwandel Familiy Farm. Eerst kochten ze nog lunch en aten deze op op een random camping. En het was nog niet eens een gezellige camping zo bleek achteraf.. Wilgenwandel was wel heel gezellig. Overal zag je blije kindergezichten. Er waren vele activiteiten die je er kon doen, zoals op kamelen rijden. Wist je trouwens dat een kameel een vijfde voet heeft onderaan zijn buik, waar hij wel degelijk op steunt als hij gaat liggen? Er waren ook ezels, pedalo’s op het water, een speeltuin, een klimpark, een restaurantje en café,.. jammer dat we zo weinig tijd hadden en we reden verder. Onderweg kwamen we een shop tegen die struisvogeleieren verkocht en we stopten. Hij bleek echter enkel kunststruisvogeleieren te verkopen en geen om op te eten. Teleurgesteld reden we verder naar de Cango Caves. We waren nog maar net op tijd voor de start van de Adventure Tour. De anderen waren te laat en aldus begonnen we aan het avontuur met zijn tweetjes. Het was echt heel plezant! We zaten in de grotten en we moesten vaak kruipen door enorm kleine gangen en gaten! De adventure Tour had zijn naam niet gestolen! We hadden ons goed voorbereid hadden op de koude, ondanks dat de parkeerwachters ons nog zo hadden gewaarschuwd dat het echt wel warm is in de grotten. We wilden het niet geloven, omdat we deze zomer in Roemenië tijdens het bezoek van de Salty Mines helemaal bevroren waren. Deze keer echter, hadden we naar de parkeerwachters moeten luisteren..

We reden terug naar Mosselbay, maar hadden geen idee van waar de anderen waren. We kregen het idee om in Kaai  4 te gaan eten, omdat een aantal mensen hadden gezegd dat dit echt heel goed was. Het is een Braai Restaurant dat zich bevindt nabij de haven. Iedereen eet buiten, en je kan je verwarmen aan het braaivuur. Lennert en Sofie bestelden een mosselpot. Hierbij kregen ze ook nog ‘samp’ wat er uitziet als een soort witachtige brei en naar niet heel veel smaakt. Net voor ze hun eten kregen, stapte de rest van de groep ook het restaurant binnen. Gezellig aten we samen.

27-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag is onze eerste echte dag in Mossel Bay. We hebben goed geslapen. Het zonnetje schijnt, en het ‘Sand Boarding’ staat op ons te wachten. Om 8u50 hebben we afgesproken aan het tankstation met de mensen van de Sand Board organisatie. Vanaf daar zouden zij ons leiden naar de duinen, waar we met ‘belly boards’ en ‘snow (sand) boards’ van kunnen afglijden. We waren maar net op tijd (eigenlijk net te laat), maar ze waren nog niet zonder ons vertrokken! Voor 400 Rand per persoon krijg je een hele voormiddag boardplezier! We volgden de grote truck richting de zandbergen. We waren niet alleen, een ruwe schatting maken we op 35 man! Een lucratieve business als je het ons vraagt (maar het geld echt wel waard!!). We kwamen aan op een open plek op Vleesbaai, waar we met een pick-up truck verder werden gebracht. Ja, wij hebben echt in de bak van een pickup gezeten, iets wat we al wilden doen sinds we hier in Zuid- Afrika zijn! Overal op de wegen, ook de autosnelwegen, zie je mensen vanachter in pick-ups zitten. Bij deze hebben we het ook meegemaakt en we waren zelfs aan het overwegen om het boarden over te slaan, en gewoon met de truck op en af te rijden. Ondanks dat de chauffeur reed als een opa’tje (het was ook wel een opa’tje) kon ons geluk niet op! De twee mannen, ‘Rasta’ en nog een andere Afrikaan, legden ons uit wat de planning was. We kunnen niet onderuit het feit dat deze mannen behoorlijk wat performance show hadden. Voor we echt op het board stonden, hadden we al zeker een half uur geluisterd naar hun praat, hebben we moeten poseren voor enkele showfoto’s voor op hun facebookpagina (welke we zeker moesten liken) en kwamen we al om van de brandende hitte en dorst. Maar eens we echt konden doen waarvoor we betaald hadden, amuseerden we ons te pletter! Het was zooooo leuk! Het eerste deel gingen we met Rasta naar de grote duin, waar we met onze buik op het board, de berg af raceten. We deden ook echt wedstrijdjes: om ter snelste naar beneden om je buik. Sofie won zelfs een keer van Lennert, ook al vindt hij zelfs dat het niet eerlijk was. Sofie sneed de bocht voor Lennert af, waardoor hij niet anders kon dan tegen een klein zandheuveltje te vliegen. Het enige vervelende aan sand boarden is dat je niet zoals op de skipistes liften hebt die je weer naar boven brengen. En we kunnen je verzekeren, zo stappen in het zand helemaal naar boven is geen lachertje! We waren dan ook bijzonder uitgeput, toen het tweede deel van de voormiddag eraan kwam: sand boarding rechtstaand.

Hiervoor moesten we weer terug naar de kleinere duin bij de andere man. Hij verspilde behoorlijk wat tijd met uit te maken welk board voor wie geschikt was. Uiteindelijk kreeg ieder zijn ideaal bijpassend board en waren we klaar voor het echte werk! Het is helemaal iets anders als snowboarden. Lennert en Michiel gingen hard op hun bakkes (niet elke keer natuurlijk, maar Michiel zijn staartbeentje heeft het geweten en Lennert zijn gezicht hing vol zand).

Iedereen amuseerde zich te pletter en Sofie merkte dat ze het snowboarden behoorlijk had gemist. Gelukkig had Lennert ook de smaak te pakken en wie weet gaan ze volgend jaar op skiverlof! Caroline en Donald gingen iets vroeger door van het sandboarden, omdat ze een afspraak hadden voor shark diving. Met een boot vaar je op zee en dan wordt er een kooi in het water gelaten waar je kan ingaan. Rondom zwemmen haaien. Het is iets wat je maar moet durven..

Ondertussen ging de rest een wandeling “St. Blaize Trail” maken, nu ja veel gewandeld werd er niet. Op het lunchplekje vielen ze in slaap.. de omgeving was ook heel mooi en volgens Sofie leek het wat op Corsica. Thuisgekomen keken we de filmpjes van het sandboarden en het shark diving. Nadien maakten we spaghetti klaar en als dessert was er ijs met chocoladecoockies. We sliepen weer geweldig in Steyn’s place. Zzzzzzz

26-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag vertrekken we op onze Garden Route. Gelukkig voelt Sofie zich al pakken beter. Lennert maakt voor haar een lekker ontbijtje klaar: toast, ei, confituur, honing, yoghurt met aardbeiconfituur. Als je daar niet beter van wordt, dan weet ik het ook niet meer..

Het was een lange rit naar L’ Agulhas. We reden op de Clarence Drive voorbij Gordons Bay. Dit was prachtig. We zagen ook baboons in Betty Bay. Om in L’ Agulhas te geraken, moesten we een zandweg nemen. In L’ Agulhas bevindt zich de scheiding van de  Indische en Atlantische Oceaan. We beklommen ook de vuurtoren om een prachtig uitzicht te hebben over de zeeën. We waren eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. We dachten dat L’ Agulhas mooier ging zijn.

We kochten een pick nick en aten deze gezellig op, vooraleer we onze toch verder zetten richting Mosselbay. Hier aangekomen, zochten we naar Hartenbosch, waar onze verblijfplaats zich bevindt. Het is een gated community met strenge security bewaking. We konden er niet zomaar binnen. Het huis was echt prachtig! Dit stekje is van onze professor Willem Steyn. Jaja, een gynaecoloog heeft een lekker leventje! Omdat we doodmoe waren, gingen we naar de Mc Donald om eten af te halen. We genoten van onze hamburgers, frieten, nuggets en cola’s!Nadien dronken we nog een thee’tje in het salon van Willem

25-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

De nacht was op zijn zachtst uitgedrukt een ware hel voor Sofie. Nu we bijna naar huis terugkeren, moet ze er toch nog aan geloven: de uitgebleven langverwachte gastro-enteritis. Lennert had niets door dankzij de Codeine. Voor zijn aanslepende hoest, neemt hij codeine om toch iets te kunnen slapen tijdens de nacht.

In de ochtend zag Sofie het niet zitten om naar de kliniek te gaan. Zo voelde zich doodziek. En net de dag dat ze 1x niet komt naar de ochtendbespreking, is er een test en vraagt de professor aan Donald waar Sofie is.. Ook moesten Sofie en Donald vandaag hun eindbeoordeling gaan halen. Hiervoor kwam Sofie dan toch even uit haar bed. Voor de rest van de dag ziekte ze wat uit, kijkend naar Blinker en de bakfietsbioscoop.

Lennert ondertussen leefde zich uit op de plastische chirurgie! Hij sneed 4 basocellulaire carcinomen uit (1 op de scalp, 1 op het voorhoofd, 1 temporaal en 1 retro-infraauriculair). Hij mocht het ook zelf hechten. Het was heel cool om dat allemaal te mogen doen! Lennert was in zijn nopjes en zijn dag kon niet meer stuk!

Donald, Emilie, Katleen en Michiel brachten hun middag door in het Access Park. Daarna reden ze naar ULF om onze auto om te wisselen voor de Garden Route en hadden diner te Watergate.

Lennert, Donald en Jakob gingen naar Tygerberg Hospital, waar ze genoten van het uitzicht over Belville vanop het dak.

24-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag was het echt een hele lange werkdag voor Sofie. Ze stond weer de hele dag in de obstetric clinic en de patiënten bleven maar komen.

Gelukkig is het vanavond weer Street Soiree in Stellenbosch. Het is de laatste keer dit jaar. De herfst is hier begonnen en het zal wachten zijn op de volgende Street Soirees tot in de zomer. Wij hebben weer chance dat we de laatste street soiree nog kunnen meemaken. Alhoewel Sofie en Lennert zich eigenlijk niet zo goed voelen (abdominale last voor Sofieke en een hoest voor Lennert), besluiten ze toch mee te gaan. Lennert offert zich op om bob te zijn.

Het is er weer heel gezellig en bijna alle mensen van in de lodge zijn aanwezig! Om onze honger wat te stillen (straks is het nog braai!) aten we een broodje salami (was lekkerder dan het klinkt). Lennert kwam heel toevallig twee mensen van zijn middelbare school tegen! Je moet al in Zuid- Afrika zitten, om elkaar nog eens te ontmoeten..

Jammer dat de soiree weer eindigde om 20u. Maar we hadden nog een braai in het vooruitzicht! Thuisgekomen ging Sofie vroeg slapen, want haar buik deed weer lastig. De anderen genoten nog tot laat van hun laatste braai!

23-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Weer geen water!!! Iedereen ongewassen naar zijn werk vandaag.. Sofie had het laatste water nog net kunnen gebruiken om twee kommetjes af te wassen en water te koken voor koffie. De andere studenten hadden minder geluk. Dat is het voordeel van als eerste op te staan!

Vandaag begint Donald in Labour Ward en Sofie in de Obstetric Clinic. Ondanks dat Sofie en de andere studenten hard doorwerkten en vele patiënten zagen, bleven de dossiers van de patiënten zich opstapelen. De register zei dat er 200 patiënten zouden komen. De moed zakte in hun schoenen. Na de tut (die niet door bleek te gaan), gingen de studenten niet meer terug. De Afrikaanse studenten hadden onderling afgesproken niet meer terug te gaan (in een aantal weken hebben ze examens, 4 examens in 1 week, just crazy!), want ze wilden liever studeren. Omdat Sofie het niet zag zitten de overige 100 patiënten in haar eentje te zien, ging ze ook terug naar de lodge. Lennert was al thuis.

In de avond maakten we boboti met zen zessen. Ondanks dat het lang duurt vooraleer het gerecht klaar is, was het toch weer de moeite waard geweest! Wij worden nog echte kookprinsessen!

PS: vandaag, op 22 maart 2016, gebeurde iets verschrikkelijks in België. Een terroristische aanslag vond plaats in de luchthaven van Zaventem en in de Brusselse metro. Er kwamen verschillende mensen om het leven.

22-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

21-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag geslapen tot bijna 9u00! Dit is echt een record. Onze stage en eigenlijk de hele reis put ons uit, maar we voelen ons enorm uitgeslapen! Klaar voor een nieuwe dag.

We hoeven niet te gaan werken, want in Zuid- Afrika is het Human Rights Day. Op deze dag herdenken de Zuid- Afrikanen het bloedbad van Sharpeville op 21 maart 1960. De politie schoot toen op zwarte demonstranten en hierbij kwamen 69 mensen om en vielen er vele gewonden. De mensen protesteerden tegen de pasjeswet. Deze wet verplichtte hen telkens hun identiteitspasje te laten zien, hetgeen hen belemmerde in hun bewegingsvrijheid. Zij waren dit zodanig beu dat ze gezamenlijk besloten hun pasjes binnen te leveren bij de politie. Ondanks dat zij volledig ongewapend waren, voelde de politie zich bedreigd en opende het vuur op deze gekwetste mensen.

Wij genoten van deze vrije dag, na even stilgestaan te hebben bij deze verschrikkelijke gebeurtenis. Onze enige tegenslag was dat er geen water uit de kraan kwam in de ochtend.. Lennert stuurde alvast een mail naar Surita met de eis het water te laten repareren en ook met de melding dat hij alvast een volledige refund wilde voor deze dag. TIA.

Katleen en Emilie gingen samen met Corinne en Eline naar Cliffton Beach. De jongens en Sofie besloten de ‘Devil’s Peak’ te beklimmen. Deze berg had Donald ooit al een beklommen samen met de Hollandse gang en Jakob. Vandaag zouden we een andere route nemen. In totaal zijn er drie routes om de top te bereiken. 1 ervan is de Table Route, maar deze hadden we al deels afgelegd twee dagen voorheen, bij de afdaling van de Tafelberg. Wij begonnen de tocht aan de Rhodes Memorial waar de Mowbray Route start. Het plan was om dan terug te keren via de derde route: Newlands Ravine . De naam van de berg, Devil’s Peak, ontleend zich aan een legende. De Nederlander, Van Hunks, woonde op deze berg. Op een dag kwam een man met een kap op, naar hem toe en daagde hem uit voor een  ‘rookduel’. Om ter langste zouden ze non- stop sigaren roken. Na drie dagen vol gerook, gaf de vreemde man het op en deed zijn kap af. “Haha, brulde hij, je hebt drie dagen staan roken met de Duivel!”. Nu, als er wolken over Devil’s Peak trekken, meent men dat Van Hunks en de Duivel weer aan het roken zijn.

Onze hike was echt een topper. Zeker toen we de top bereikten. Zoveel wind hadden we nog nooit gevoeld. Sofie hield zich best laag bij de grond, of ze werd af de berg geblazen. Niets was er veilig voor de wind, en Donald, Sofie en Lennert waren blij dat ze hun trui en KW bij hadden. Michiel was net iets minder goed voorzien, maar hij is een sterke jongen he. Amper toen minuten zaten we daar, voor we terug afdaalden. De afdaling zouden we langs een andere weg doen. In de heenweg hadden we de berg overgestoken, om terug te komen, zouden we helemaal langs 1 helft van de berg weer tot bij onze auto komen. We moesten dus een behoorlijk stuk helemaal horizontaal omheen de berg. Het uitzicht was prachtig!

21-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S