Vandaag vertrekken we op onze Garden Route. Gelukkig voelt Sofie zich al pakken beter. Lennert maakt voor haar een lekker ontbijtje klaar: toast, ei, confituur, honing, yoghurt met aardbeiconfituur. Als je daar niet beter van wordt, dan weet ik het ook niet meer..

Het was een lange rit naar L’ Agulhas. We reden op de Clarence Drive voorbij Gordons Bay. Dit was prachtig. We zagen ook baboons in Betty Bay. Om in L’ Agulhas te geraken, moesten we een zandweg nemen. In L’ Agulhas bevindt zich de scheiding van de  Indische en Atlantische Oceaan. We beklommen ook de vuurtoren om een prachtig uitzicht te hebben over de zeeën. We waren eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. We dachten dat L’ Agulhas mooier ging zijn.

We kochten een pick nick en aten deze gezellig op, vooraleer we onze toch verder zetten richting Mosselbay. Hier aangekomen, zochten we naar Hartenbosch, waar onze verblijfplaats zich bevindt. Het is een gated community met strenge security bewaking. We konden er niet zomaar binnen. Het huis was echt prachtig! Dit stekje is van onze professor Willem Steyn. Jaja, een gynaecoloog heeft een lekker leventje! Omdat we doodmoe waren, gingen we naar de Mc Donald om eten af te halen. We genoten van onze hamburgers, frieten, nuggets en cola’s!Nadien dronken we nog een thee’tje in het salon van Willem

25-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

De nacht was op zijn zachtst uitgedrukt een ware hel voor Sofie. Nu we bijna naar huis terugkeren, moet ze er toch nog aan geloven: de uitgebleven langverwachte gastro-enteritis. Lennert had niets door dankzij de Codeine. Voor zijn aanslepende hoest, neemt hij codeine om toch iets te kunnen slapen tijdens de nacht.

In de ochtend zag Sofie het niet zitten om naar de kliniek te gaan. Zo voelde zich doodziek. En net de dag dat ze 1x niet komt naar de ochtendbespreking, is er een test en vraagt de professor aan Donald waar Sofie is.. Ook moesten Sofie en Donald vandaag hun eindbeoordeling gaan halen. Hiervoor kwam Sofie dan toch even uit haar bed. Voor de rest van de dag ziekte ze wat uit, kijkend naar Blinker en de bakfietsbioscoop.

Lennert ondertussen leefde zich uit op de plastische chirurgie! Hij sneed 4 basocellulaire carcinomen uit (1 op de scalp, 1 op het voorhoofd, 1 temporaal en 1 retro-infraauriculair). Hij mocht het ook zelf hechten. Het was heel cool om dat allemaal te mogen doen! Lennert was in zijn nopjes en zijn dag kon niet meer stuk!

Donald, Emilie, Katleen en Michiel brachten hun middag door in het Access Park. Daarna reden ze naar ULF om onze auto om te wisselen voor de Garden Route en hadden diner te Watergate.

Lennert, Donald en Jakob gingen naar Tygerberg Hospital, waar ze genoten van het uitzicht over Belville vanop het dak.

24-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag was het echt een hele lange werkdag voor Sofie. Ze stond weer de hele dag in de obstetric clinic en de patiënten bleven maar komen.

Gelukkig is het vanavond weer Street Soiree in Stellenbosch. Het is de laatste keer dit jaar. De herfst is hier begonnen en het zal wachten zijn op de volgende Street Soirees tot in de zomer. Wij hebben weer chance dat we de laatste street soiree nog kunnen meemaken. Alhoewel Sofie en Lennert zich eigenlijk niet zo goed voelen (abdominale last voor Sofieke en een hoest voor Lennert), besluiten ze toch mee te gaan. Lennert offert zich op om bob te zijn.

Het is er weer heel gezellig en bijna alle mensen van in de lodge zijn aanwezig! Om onze honger wat te stillen (straks is het nog braai!) aten we een broodje salami (was lekkerder dan het klinkt). Lennert kwam heel toevallig twee mensen van zijn middelbare school tegen! Je moet al in Zuid- Afrika zitten, om elkaar nog eens te ontmoeten..

Jammer dat de soiree weer eindigde om 20u. Maar we hadden nog een braai in het vooruitzicht! Thuisgekomen ging Sofie vroeg slapen, want haar buik deed weer lastig. De anderen genoten nog tot laat van hun laatste braai!

23-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Weer geen water!!! Iedereen ongewassen naar zijn werk vandaag.. Sofie had het laatste water nog net kunnen gebruiken om twee kommetjes af te wassen en water te koken voor koffie. De andere studenten hadden minder geluk. Dat is het voordeel van als eerste op te staan!

Vandaag begint Donald in Labour Ward en Sofie in de Obstetric Clinic. Ondanks dat Sofie en de andere studenten hard doorwerkten en vele patiënten zagen, bleven de dossiers van de patiënten zich opstapelen. De register zei dat er 200 patiënten zouden komen. De moed zakte in hun schoenen. Na de tut (die niet door bleek te gaan), gingen de studenten niet meer terug. De Afrikaanse studenten hadden onderling afgesproken niet meer terug te gaan (in een aantal weken hebben ze examens, 4 examens in 1 week, just crazy!), want ze wilden liever studeren. Omdat Sofie het niet zag zitten de overige 100 patiënten in haar eentje te zien, ging ze ook terug naar de lodge. Lennert was al thuis.

In de avond maakten we boboti met zen zessen. Ondanks dat het lang duurt vooraleer het gerecht klaar is, was het toch weer de moeite waard geweest! Wij worden nog echte kookprinsessen!

PS: vandaag, op 22 maart 2016, gebeurde iets verschrikkelijks in België. Een terroristische aanslag vond plaats in de luchthaven van Zaventem en in de Brusselse metro. Er kwamen verschillende mensen om het leven.

22-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

21-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag geslapen tot bijna 9u00! Dit is echt een record. Onze stage en eigenlijk de hele reis put ons uit, maar we voelen ons enorm uitgeslapen! Klaar voor een nieuwe dag.

We hoeven niet te gaan werken, want in Zuid- Afrika is het Human Rights Day. Op deze dag herdenken de Zuid- Afrikanen het bloedbad van Sharpeville op 21 maart 1960. De politie schoot toen op zwarte demonstranten en hierbij kwamen 69 mensen om en vielen er vele gewonden. De mensen protesteerden tegen de pasjeswet. Deze wet verplichtte hen telkens hun identiteitspasje te laten zien, hetgeen hen belemmerde in hun bewegingsvrijheid. Zij waren dit zodanig beu dat ze gezamenlijk besloten hun pasjes binnen te leveren bij de politie. Ondanks dat zij volledig ongewapend waren, voelde de politie zich bedreigd en opende het vuur op deze gekwetste mensen.

Wij genoten van deze vrije dag, na even stilgestaan te hebben bij deze verschrikkelijke gebeurtenis. Onze enige tegenslag was dat er geen water uit de kraan kwam in de ochtend.. Lennert stuurde alvast een mail naar Surita met de eis het water te laten repareren en ook met de melding dat hij alvast een volledige refund wilde voor deze dag. TIA.

Katleen en Emilie gingen samen met Corinne en Eline naar Cliffton Beach. De jongens en Sofie besloten de ‘Devil’s Peak’ te beklimmen. Deze berg had Donald ooit al een beklommen samen met de Hollandse gang en Jakob. Vandaag zouden we een andere route nemen. In totaal zijn er drie routes om de top te bereiken. 1 ervan is de Table Route, maar deze hadden we al deels afgelegd twee dagen voorheen, bij de afdaling van de Tafelberg. Wij begonnen de tocht aan de Rhodes Memorial waar de Mowbray Route start. Het plan was om dan terug te keren via de derde route: Newlands Ravine . De naam van de berg, Devil’s Peak, ontleend zich aan een legende. De Nederlander, Van Hunks, woonde op deze berg. Op een dag kwam een man met een kap op, naar hem toe en daagde hem uit voor een  ‘rookduel’. Om ter langste zouden ze non- stop sigaren roken. Na drie dagen vol gerook, gaf de vreemde man het op en deed zijn kap af. “Haha, brulde hij, je hebt drie dagen staan roken met de Duivel!”. Nu, als er wolken over Devil’s Peak trekken, meent men dat Van Hunks en de Duivel weer aan het roken zijn.

Onze hike was echt een topper. Zeker toen we de top bereikten. Zoveel wind hadden we nog nooit gevoeld. Sofie hield zich best laag bij de grond, of ze werd af de berg geblazen. Niets was er veilig voor de wind, en Donald, Sofie en Lennert waren blij dat ze hun trui en KW bij hadden. Michiel was net iets minder goed voorzien, maar hij is een sterke jongen he. Amper toen minuten zaten we daar, voor we terug afdaalden. De afdaling zouden we langs een andere weg doen. In de heenweg hadden we de berg overgestoken, om terug te komen, zouden we helemaal langs 1 helft van de berg weer tot bij onze auto komen. We moesten dus een behoorlijk stuk helemaal horizontaal omheen de berg. Het uitzicht was prachtig!

21-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Gelukkige verjaardag Dorien!!!

Ook hier in Zuid- Afrika is het je verjaardag en deze zijn we niet vergeten. Vandaar van harte gefeliciteerd!

Voor ons was het een speciale dag, voor Sofie 1 waar ze haar angsten zou moeten doorstaan. Vandaag zijn we naar Mzoli’s braai in Guguletha geweest!!! Dit is een township. Zouden we er levend weer uit komen? Eerlijk gezegd hebben wij ons nog niet vaak onveilig gevoeld. We hebben wel al af en toe langs sloppenwijken gereden, maar we zijn nog nooit echt door townships zelf gereden. Elk weekend is er in de Guguletha wijk een traditionele Braai. De slager van de township, Mzoli’s, verkoopt zijn vlees en braait het vlees voor jou. Dit gemarineerd in een overheerlijke barbecue saus. Hier komen echt 100den mensen op af! Zowel mensen van de sloppenwijk zelf, als toeristen van overal. Het hele gebeuren start reeds om 10u30 en als je pas tegen 12u00 komt, staat er al een immens lange rij aan te schuiven bij Mzoli’s. De braai is een groot succes, bij jong en oud, rijk en arm. Een overdekte ruimte voorzien van tafels en stoelen geeft plaats voor zo een 500 man. Mannen, vrouwen en kinderen eten, drinken en dansen. Muziek speelt, de menigte maakt pret. Ondanks de armoezalige huisjes (als je dat huisjes kan noemen) en de vuile straten, zagen we hoe de mensen zich toch kunnen amuseren en hun zorgen vergeten. Maar we waren blij toen we weer veilig in de auto zaten en de Township verlieten.

Een plan voor erna hadden we nog niet echt. We wilden naar het strand in Muizenberg, maar het was niet zo’ n goed weer eigenlijk. Dikke wolken bedekten het merendeel van de tijd de zon. Donald, Lennert en Sofie beslisten naar Kaapstad te gaan om de District 6 Tour te volgen. Onderweg ernaartoe beseften ze dat de Tour pas om 16u20 zou starten en dat het op dat moment nog maar 13.u30 was. De eerst volgende afslag gingen ze af de N1 en keerden terug richting Muizenberg. Het zou dus toch zee, strand en zon(?) worden. Aangekomen beklaagde Lennert zich al dat hij aan de zee was. De wind pijnigde zijn tedere gezichtje. Na vijf minuten op het strand, vastgeklemd aan Sofie, om haar warmte te stelen, besloot hij dat het genoeg was en nog liever naar de lodge terug wilde. Donald stelde voor terug naar Kaapstad te rijden, souvenirs te kopen en nadien toch nog de Tour te volgen. Nog voor ze de auto bereikten, werden ze verleid door tientallen mensen die ijsjes aten en gaven ze toe aan die verleiding. Een grote softice mixed vanille and chocolate hadden ze nog geen vijf minuten later in hun handen. Vrolijk keerden ze terug naar het strand waar ze net als blije kinderen, genoten van hun ijsje.

De District 6 Tour was, om het cru te zeggen, lelijk. Eigenlijk werd er niet 1 mooi iets getoond. Nu ja, als dit district zo lelijk is, valt er natuurlijk weinig aan te doen. Het verhaal erachter was wel interessant. Dit district in Kaapstad bestond uit een gemeenschap van bevrijde slaven, handelaars, ambachten en immigranten. Deze leefden allen vredig met elkaar samen en ze leenden bij elkaar en deelden met elkaar. Tijdens de jaren ’70 werden meer dan 60 000 van de inwoners verplicht door het apartheidsregime om te verhuizen. Vele dingen werden vernield en tot op de dag van vandaag is nog steeds niet alles heropgebouwd. Het gebeuren ligt nog steeds heel gevoelig bij de bevolking. Sommigen willen het snel vergeten en gaven ook een nieuwe naam aan het district: Zonnebloem. Anderen willen district 6 in zijn oorspronkelijke naam onthouden. Zo komt het dat je op de verkeersborden soms ‘Zonnebloem’ ziet staan en soms ‘District 6’.

Tijdens de Tour kwamen we ook te weten waarom we eigenlijk morgen vakantie hebben. Het is morgen de dag van de Human Rights. Verder kochten we ook souvenirs en aten we in de Eastern Food Bazar. Hier kan je voor weinig geld voedsel van over heel de wereld bestellen. Donald ging voor Indisch, Lennert en Sofie voor Turks. Weer lieten we ons vangen aan de pikantheid van de gerechten..

20-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag The Old biscuit Mill, dit al voor de derde keer! We zouden er echt elke zaterdag naartoe kunnen. Zo gezellig en al die lekkere gerechtjes. Sofie en Lennert bestelden een Flammenkuche (een soort pizza), waarna ze nog een dessertje namen. Sofie wortelcake (weeral) en Lennert kokosnoot- chocoladecake (weeral). Donald ging voor de Tuna burger.

Na onze buikjes goed gevuld te hebben, reden we (Donald, Sofie en Lennert) naar het begin van ‘Indian Venster’ om de Tafelberg te beklimmen. Donald had de Tafelberg nog niet beklommen, en je kan onmogelijk Zuid- Afrika verlaten zonder op de top van Tafelberg te zijn geweest! Vorige keer namen we een andere route, namelijk die begon in Kirstenbosch. We hadden horen zeggen dat de Indian Venster een enorm leuke hike was. En dat was inderdaad zo!

Eens boven aan de top gekomen, konden we niet geloven hoe mooi het uitzicht was (veel beter dan het uitzicht toen we de Kirstenbosch route volgden). Er was wel veel wind. Gelukkig was er op de top een café/ restaurant waar we ons konden opwarmen. Elk bestelden we een grote chocomelk, die met toevoeging van twee zakjes suiker, best wel lekker was!

Om terug naar beneden te komen, moesten we de ‘Platteklif route’ volgen. We wandelden per ongeluk een half uur fout van in het begin en moesten dus ook weer dat half uur terug. We hadden een uur verloren en we waren bevroren van de koude. We kunnen niet ontkennen dat we alle drie wat slecht gezind waren. Het was ondertussen ook al donkerder geworden. We konden niet anders dan toch afdalen (eigenlijk konden we ook de kabelbaan naar beneden nemen, maar wij zijn geen watjes). Eens beneden, kwamen we aan op de autoweg ‘Table Road’.

Donald stapte op zichzelf nog 1,5 km tot aan de auto, terwijl de verkleumde Lennert en Sofie bleven wachten. Achteraf gezien waren ze misschien beter mee gestapt. Zo een twintig minuten later arriveerde Donald in de auto en Sofie en Lennert stapten in.

Uitgeput reden ze naar huis.

19-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag moeten Donald en Sofie hun evaluatieformulier van de week laten invullen. Al hun gestress om slechte punten te krijgen, bleek voor niets te zijn geweest. Toen Sofie met geuren en kleuren aan haar consulent uitlegde dat in België een 7 niet ‘heel goed’ betekende, en je eerder een 8 krijgt als ze tevreden over je zijn, zei de consulente nuchter: ‘ok’ en ze gaf een acht. Sofies harde werk werd beloond, evenzo dat van Donald, want ook hij kreeg een mooie evaluatie.

Lennert prees zich gelukkig, omdat er vandaag en in het weekend een congress over plastische chirurgie plaatsvindt. Dit Isaps congress vindt plaats in Cape Town. Vol enthousiasme reed hij er heen. Sofie besliste om toch maar thuis te blijven met de meisjes en wat te chillen aan het zwembad. Op het congress ontmoette Lennert enkele mensen die in de avond naar het Stadion van Cape Town zouden gaan voor het concert van Lionel Richie. Dit wou hij ook niet missen en snel bracht hij Sofie, die aan het genieten was van de zon, op de hoogte. Echter niemand was zo enthousiast als Lennert. Eens terug thuisgekomen, zei Sofie dat ze wel meewilde en zo kwam het dat deze twee tortelduifjes anderhalf uur voor de start van het concert nog tickets bestelden (het goedkoopste ticket was 24euro), snel een kom muesli aten en vertrokken richting het Stadion van Cape Town. De file die er heerste kan je vergelijken met de file bij een concert in het sportpaleis. Het was geen gemakkelijke klus de juiste parking te vinden. We moesten nog een klein eindje wandelen, en alsof dat niet genoeg was, begon het te regenen! Die gestijlde haren weer helemaal gekruld, de kleren nat, de lichamen koud.

18-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag was een speciale dag. Dit in een aantal opzichten. Hetgeen waar we het meest mee strijk hebben gelegen en wat we amper konden geloven is het volgende.

Lennert was de voorbije dagen druk bezig geweest met het zoeken van airbnb’s om te kunnen overnachten op onze Garden Route. In Mossel Bay had hij een huis gevonden van een zekere Wilheim. Wilheim was nog maar twee maanden lid van Airbnb en zei dat we zijn eerste gasten zouden zijn. Hij accepteerde ons verzoek om er 3 nachten te verblijven en stuurde een document met huisregels door (om jullie wat leeswerk te besparen, vooral puntje 3 is de moeite waard):

Ok, let's start. As you will be the first Airbnb customers lets discuss the following:

1 The house at this stage is a lock up and go concern. This means that our clothing are still in the cupboard in the main bedroom. There are still a lot of space in the cupboards and you could easily make space for your own stuff.

2 The cupboards in the other 2 rooms should be empty except for extra blankets.

3 The beds are un made, there is enough linen in the 3rd down stairs toilet cupboard. I see you have a lot of girls with you, let them make the beds while you enjoy a cold beer. Just bring some cold beers with.

4 Speaking about cold beers, you will have to stock up. The fridge is off. The mains are off, the main swithboard is in the garage. It works on a pre paid system. There should be enough units available, and a R200 recharge should be sufficient.

5 Switch the geyser and all other plugs on.

6 There is a patio braai with all utensils in kitchen.

7 I will arrange with the Estate Manager Bettie Moolman to assist you with anything else. I will arrange the keys with her or at the security gate.

8 There should be enough coffee, tea and sugar in the kitchen cupboards

9 The patio table and chairs are all in the garage.

10 Upon leaving, I will arrange for a cleaning service.

11 If you need DSTV, the best is to bring your own decoder and smart card. The smart cards are not interchangeable anymore. But I am sure you guys want to enjoy the area and not the DSTV.

12 This is a self catering house, but there are numerous restaurants to visit in the area. The house is beautiful and there for you guys to enjoy.

I had a look at your place in Antwerpen (i think) and I know from all the reviews that you will be looking after the place. Working on the code.

Regards

Na deze grappige huisregels (althans volgens de jongens), moest het meest hilarische deel nog komen. Na acceptatie van ons verzoek, konden we de volledige naam van de huisbaas lezen: Wilheim Steyn!!!!!! Deze man bleek onze professor van gynaecologie te zijn! Ook zijn foto beaamde dat! En we wisten eigenlijk ook dat hij in Mossel Bay woonde, geen twijfel mogelijk dus! We kwamen niet meer bij van het lachen. We kijken al uit om een paar dagen te kunnen vertoeven in zijn stekje!

Donald en Sofie volgden vandaag de yoga- les van Nadia. Als je denkt dat dit een les is om te ontspannen, ben je goed fout. Bij elke oefening kregen Donald en Sofie pijnscheuten en krampen in elke spier. Het was eerder een marteling dan een anti-stressmiddel. Gelukkig hadden ze nog de avond om naar uit te kijken!

Met zijn allen, inclusief Jakob, Eline en Corine, zouden ze naar Century City trekken om bij pizzeria ‘Panarottis’ pizza à volonté te eten! We aten veel te veel! De ‘Chicken Mayo’ viel wel niet echt in de smaak, maar van de ‘Avocado pizza’ konden we niet genoeg krijgen. Om er helemaal over te gaan, deelden Michiel en Donald nog een ijsje en Jakob bestelde een koffie -wat hij zich de dag later beklaagde, omdat hij niet in slaap geraakte. Dit had echter ook te maken met zijn volle buik, die we allemaal ervaarden toen we in bed lagen-. 

À volonté, een goed idee?

17-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Na een lange werkdag, gaan Lennert, Sofie en Donald naar de body conditioning van Nadia. Na de les konden ze niet lang blijven plakken, want Michiel en Lennert moesten zich klaarmaken voor hun blind date! Ze werden om 18u30 verwacht klaar te staan aan de lodge, waar de twee meisjes van gisteren hen zouden opwachten en begeleiden naar het hele gebeuren (dit vond plaats in de lodge over ons, waar de Zuid- Afrikaanse studenten verblijven). Lennert ging over the top gekleed in the great gadsby, terwijil Michiel zich keurig kleedde volgens de code van de Hunger Games. Caroline, de Zwitserse tekende voor hem een mooi embleem dat hij op zijn borst kon spelden. Alletwee zagen ze er beeldig uit!

Omdat Eline (een Nederlandse uit onze lodge) en Sofie (het meisje uit Edegem van wie haar vriend op blind date gaat) te nieuwsgierig waren, was het toegestaan even mee te komen naar het feest en wat foto’s te trekken. Alle jongens werden ontvangen in de hal, waar ze alvast een glaasje wijn konden drinken, terwijl de meisjes zich opmaakten. Eline en Sofie mochten ondertussen al een kijkje nemen in de feestzaal, welke mooi versierd was. Er stonden al keurig glazen uitgeschonken met een soort cocktail in en op de tafeltjes stonden bakjes met gekarameliseerde popcorn. Het zag er gezellig uit en Eline en Sofie waren teleurgesteld dat ze geen meisjes zochten voor de blind date. Dan waren ze zeker kandidaat geweest!

Toen kwamen de meisjes binnen, geblinddoekt. Het concept was dat de jongens opzoek moesten gaan naar hun date door te kijken naar het thema waarin de meisjes gekleed waren.

Toen iedereen zijn date had gevonden, werden ze naar de zaal geleid. Sofie trok een aantal foto’s en verdween nadien.

Hoe zou de avond aflopen? Spanneeeend!

Ondertussen in de lodge was de braai volop aan de gang. Er was wel iets minder sfeer, want nu Lennert er niet was, stonden zijn Bose boksen niet op. Lennert en Michiel hadden het blijkbaar naar hun zin daar, want na 4uur waren ze nog niet terug. Toen verschenen ze uiteindelijk, vergezeld van hun date en nog enkele negerinnen. De drank had duidelijk goed gevloeid, vooral bij de zwarte meisjes, want hun enthousiasme was groot. Zizi, een van de meisjes, sloeg Sofie om de hals en zei dat ze haar zo gemist had. Niet helemaal comfotabel, glimlachte Sofie vriendelijk. Lennert en Sofie waren blij dat ze weer herenigd waren.

Lennert besefte dat hij het had getroffen met een meisje zoals Sofie.

16-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Het is blijkbaar niet gemakkelijk te beginnen op plastische chirurgie. Lennert zijn plastische skills zullen vandaag weer niet bijgeschaafd kunnen worden. Vanaf morgen zou hij kunnen komen, hij kreeg zelfs het operatierooster mooi afgedrukt mee. Sofie begon aan dag 2 op Ward F2. Vandaag was er een andere register, gewoon een iemand van Zuid- Afrika. Gisteren stond een assistent uit Wallonië op de dienst. Sofie en zij besloten onderling om toch maar in het Engels te blijven communiceren met elkaar en niet over te schakelen op het Frans of het Nederlands.

Sofie zag weer twee patiënten, welke ze uitgebreid uithoorde over hun verhaal en klachten en volledig onderzocht. De consultant kwam  tegen elf uur. De Afrikaans studenten hadden om 11.30u een skills lab waardoor ze de round smeerden nog voor de helft van de patiënten besproken waren. Sofie wilde graag haar patiënten presenteren en bleef. De consulent van vandaag was echter weer even ‘vriendelijk’ en weigerde het evaluatieblad in te vullen. Nog drie dagen over voor een succesvolle evaluatie- invulling!

Na de tut van 14u00 (welke niet bleek door te gaan aangezien er geen prof kwam opdagen) ondernam Sofie deze keer een poging een handtekening van prof Steyn te bemachtigen op de formulieren voor de VLIR UOS beurs. Met enige tegenzin zette hij zijn handtekening onder de papieren (hij zei dat hij nog nooit zo een papieren had gezien en vond het vreemd dat hij vragen moest beantwoorden over onze prestaties hier in het ziekenhuis.. je bent toch een stagemeester voor iets?).

Lennert was uren druk bezig met het opzoeken van airbnb’ s en hostels om te overnachten op onze garden route. Dit bleek geen gemakkelijke klus te zijn, aangezien de Afrikanen ook paasvakantie hebben en de meeste plekken al volgeboekt zijn. tToch is hij er in geslaagd een mooie planning op te stellen.

Vanavond is er een feestje van de eerste en tweede jaar geneeskunde studenten. Gisteren hadden we al gezien hoe ze de hal van de sporthal (waar het feest zou doorgaan) aan het versieren waren. Dunne witte koorden spanden ze op in de lucht van de ene naar de andere kant. Vandaag zagen we hoe ze er ballonen op hadden gegooid. Jammer genoeg vielen de meeste ballonen tussen de gaten door weer naar beneden. Omdat we onze nieuwsgierigheid niet konden bedwingen, gingen we (hoewel we niet welkom waren, aangezien wij reeds zesde jaars zijn) een kijkje nemen. Het decor was mooi! Een leuk idee met die koorden en ballonen. Er was wel nog niet veel volk. Het feest begon om 19.30u en zou doorgaan tot 1u00. Drankjes, hapjes en dj waren aanwezig. 

Na het avondeten zaten we allen gezellig in de gezamenlijke ruimte, toen plots twee zwarte giechelende meisjes zomaar de international student lodge binnentraden. Aan hun gezichten kon je al aflezen dat ze iets wilden vragen. De vraag die nadien volgde, deed ons allen krom staan van het lachen. Ze stapten op Beks, de Nederlander, af en vroegen of hij morgen wilde deelnemen aan de blind date die ze elk jaar organiseren. Er hadden blijkbaar net op he einde twee jongens afgezegd en nu kwamen ze twee jongens tekort. Beks antwoordde heel diplomatisch: ‘oh tomorrow, nja, tomorrow it is an important day, it is braai.’ Na deze afwijzing gingen de twee meisjes verder naar de keuken van de D lodge (onze lodge dus) waar ze Michiel en Lennert aantroffen. Michiel zijn antwoordt was meteen een luide ja! Het was gewoon zo een grappig concept dat je gewoon geen nee kon zeggen. Het thema is ‘the great gadsby’ en ‘Hunger Games’. Aangezien ze nog een tweede jongen zochten, gaf Lennert zich, met toestemming van Sofie, op voor de blind date. Deze zou morgen doorgaan rond 18u00. Veertien koppels dineren samen, elkaar uitvragend over hun hobby’ s, lievelingseten en muziekstijl. Wat een dolle pret. Sofie, Emilie en Katleen kwamen niet bij van het lachen van het idee alleen al. Met wat voor meisje zouden de jongens hun avond spenderen? Het zou zalig zijn als ze er bij konden zijn en alles mee op de voet volgen. Of als ze via een camera zouden kunnen meevolgen vanuit de lodge, zoals in Temptation Island. Wij kijken in ieder geval al uit naar morgen!

15-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Veel te moe van het geweldige weekend in het prachtige Cederberg, werden we gekweld door het geluid van onze wekker. Na zo een weekendje weg in de stille rustgevende natuur, voelden we ons niet echt herboren. Jammer genoeg dat er vandaag wel een aantal baby’s wensen geboren te worden.. (eigenlijk staan Sofie en Donald niet op de kraamafdeling momenteel, doch een mooie woordspeling konden we jullie toch niet ontnemen). Omdat vrouwen met obstetrische en gynaecologische problemen staan te wachten op ons en we ze toch niet zomaar in de steek kunnen laten, stonden we op en na een lekker ontbijt ( lees : muesli met soyamelk bij Sofie en Lennert, as usual..) stonden we paraat. Vandaag zou Lennert naar plastische chirurgie gaan. Jammer genoeg lukte dat vandaag niet, pas vanaf morgen kon hij er terecht. Nog 1 dagje op trauma dus. Hier zag hij tien patiënten met gun shot wounds! Heel zot hoe ‘gewoontjes’ dit hier is. Ik vraag me af hoeveel dokters bij ons al schotwonden hebben gezien en behandeld in hun carrière..

Sofie staat deze week op Ward F2, een afdeling waar zwangere vrouwen met complicaties worden opgenomen. Ze zag zelf twee patiënten. Iemand met pre- eclampsie (zwangerschapshypertensie wegens een placentastoornis) en een vrouw die werd gehospitaliseerd voor geplande inductie van de arbeid wegens eerdere intra- uteriene foetale dood door pre- eclampsie. Omdat prof Steyn vandaag de consultant is, wil Sofie haar patiënten goed kennen en alles netjes opschrijven om een duidelijke presentatie te kunnen geven aan haar stagemeester. Terwijl de andere studenten om 10uur het al even voor bekeken hielden, bleef Sofie ijverig doorwerken tot 11uur. Prof Steyn zou pas om 13u komen, en aldus werden de studenten om 12u terug verwacht op de dienst. Jammer genoeg bleek dat prof Steyn niet veel tijd en zin had een uitgebreide ward round te doen en meer zin had in een snelle bespreking van de geziene patiënten en ellelange discussies over obstetrische studies.

Hij wilde ook het evaluatieblad van Sofie nog niet invullen (omdat het nog maar het begin van de week was zei hij..).

Lennert aan de andere kant, wachtte nadien op professor Steyn om de VLIR UOS beursdocumenten te laten tekenen. Weer had het Belgisch koppeltje pech, want prof Steyn had na de ‘uitgebreide’ ward round op F2 eerst een vergadering, waardoor Lennert meer dan een uur op hem moesten wachten, zonder resultaat..

Sofie en Lennert waren niet bepaald ‘tevreden’ van Wilheim Steyn vandaag..

Om 15.30u besloten Donald, Lennert en Sofie naar de pick n pay in Boston te gaan om ingrediënten voor hun pizza te halen.

Om 18.00u gingen ze naar de body toning van Bruce, welke achteraf een spinning class bleek te zijn. Het zweet droop letterlijk van ons gezicht ( en volgens Lennert ook uit zijn neus..). De zelfgemaakte pizza’s waren heel heerlijk. Nadien trakteerde Donald Lennert en Sofie nog op een melktaart! Je kan hier niet gaan winkelen in de pick n pay zonder een melktaart te zijn tegengekomen. Met zen drieën aten ze de hele taart op (nja wat had je nu verwacht met een Sofie die in haar eentje meer dan een halve appeltaart kan opeten..)

’ s Avonds bespraken we met zijn allen onze Garden Route, uitgezonderd Lennert die heel schattig in slaap was gevallen in de zetel in de gemeenschappelijke ruimte. En eigenlijk ook uitgezonderd Sofie die haar blogachterstand probeerde weg te werken.

14-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

13-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

De ochtend begon vroeg. Het was nog maar net 6 uur toen Lennert en Sofie totaal uitgeslapen wakker werden. Op weg naar het toilet, kwamen ze Donald tegen. Hij wilde graag de berg, waar elke avond de zwarte man op zijn jambe speelt, beklimmen om zonsopgang te zien. Lennert zei uitbundig ja tegen dit voorstel, terwijl Sofie besloot nog een uurtje te slapen. Van deze keuze had ze na een half uur al spijt en besloot snel haar lenzen aan te doen en Donald en Lennert achterna te gaan. Ze was nog net op tijd om een deel van de zon achter de bergen tevoorschijn te zien komen.

1 voordeel van het inslaap vallen voor je avondeten, is dat je het dan de volgende ochtend kan opeten! Het werd aldus een ontbijt met een heerlijk slaatje, muesli, en tiramisu (het vlees konden we niet vinden jammer genoeg). Toen de anderen ook waren opgestaan, bleek dat zij nog een heerlijke chocoladetaart hadden gekocht die ze nog niet hadden aangeroerd de vorige avond. Het buffet werd aldus uitgebreid met taart. Alsof dat nog niet genoeg was, vertelde Corinne dat ze voor Lennert en Sofie ‘cheese worst satés’ had gekocht voor op de braai. Omdat we deze onmogelijk nog een hele dag in de auto konden laten, waren we verplicht deze ook nog te bakken en op te eten. Onze kip bakten we ook, maar spaarden we voor de lunch.

Vandaag zouden we de Waterfall hike doen. Deze is niet dezelfde als de 22 waterfall hike die we deden in Porterville. Hier gaat het om 1 waterval en de tocht heen en weer duurt ook slechts 2 à 3 uur. Toen iedereen gepakt en gezakt was om te vertrekken (het was reeds half elf), werden we geconfronteerd met een platte linker achterband van de blauwe atos! Die gravel wegen toch.. Logisch dat meneer Ulf van de autoverhuur ons had verboden op gravelwegen te rijden (misschien hadden we toch moeten luisteren..? Neih, Cederberg was echt top en zo prachtig! Een echte aanrader als je naar Zuid- Afrika komt!).

Eigenlijk waren we wel excited om de band te vervangen. Donald had dit altijd al eens willen doen, en ook Sofie was benieuwd wat ze er nog van wist ( dit was reeds de tweede keer in een half jaar tijd dat Sofie dit meemaakte, in Hongarije had ze ook de man in zich naar boven moeten halen om de kapotte band van de polo te vervangen (met een beetje echte mannelijke hulp weliswaar)). Toen de nieuwe band er op lag, werden alle sporen van gravel op de kapotte band gewist (Michiel trachtte daar toch een poging tot te doen door met bladeren en takjes de gravel van de band te wrijven). Ik denk dat het half twaalf moest zijn geweest toen we eindelijk de Gecko Creek verlieten (met spijt in het hart).

De waterfall hike start op het domein van een camping. We reden erop toen een nogal dikke dame met een schrijfmap en balpen in haar handen op ons afkwam. ‘It is 60 Rand per person.’ Donald, Lennert en Sofie weigerden dit te betalen, omdat de vrouw zomaar eender wie kon zijn. Corinne en Eline echter vonden het voldoende dat de vrouw de namen noteerde en zij schoten ineens voor voor iedereen.

Sofies teen deed meer pijn dan gisteren, evenals had ze last van haar buik. Ook houdt ze niet van wachten en was geërgerd toen Lennert nog even muesli begon te eten voor het vertrek.

Om al deze redenen, bleef Sofie tijdens de tocht bij Eline, die laatst wandelde wegens ademtekort. Met zen tweetjes wandelden ze op het gemakje, met af en toe wat pauzes. Jakob zijn schoen had het volledig begeven. Bijna de hele zool van zijn schoen hing eraf. De tape van Sofie deed plots dienst als schoentape ipv vingertape. Jakob was zeer dankbaar, aangezien het toch makkelijker lopen is met een hele schoen dan met een kapotte schoen.

Bovenaan aangekomen, wilde iedereen een fotoshoot houden. Het uitzicht was er dan ook prachtig! Lennert echter had zijn eigen weg gebaand naar een plek iets meer beneden op de waterval. Hier bevond zich een plas waarin je echt kon zwemmen. Bovenaan de waterval was er slechts een ‘voetbad’. Ondanks Lennert herhaalde keren had gevraagd aan de rest ook naar beneden te komen, was er na een uur nog niemand naar beneden gegaan. Iedereen had wat schrik voor de afdaling. Uiteindelijk kon Lennert ons met zijn enthousiasme toch overtuigen en konden ook wij meegenieten van plonzen in het heerlijke (ijskoude) water. De namiddag vloog voorbij en eigenlijk wilden we nog niet vertrekken. Doch hadden we geen andere keuze dan om 16 uur de top al te verlaten. De afdaling zelf zou nog een uur duren en we zouden nog drie uur moeten rijden tot Cape Town. We hadden gereserveerd om 20u00 in een restaurant genaamd Toni’s on Kloof. Dit is een plaats waar Portugees eten wordt geserveerd en was ons aangeraden door de eigenaars van de Gecko Creek. Voor we de tocht richting Cape Town begonnen, zagen we nog enkele baboons op de camping. Deze waren echter vele schuwer dan de baboons die we waren tegengekomen bij Cape Point. Onderweg stopten we aan een tankstation. Ook de auto van Eline, Corinne, jona en Jakob kon je er aantreffen. Naast het voltanken van de auto, tankten we ook onszelf vol met een heerlijk ijsje. Het zou nog wel even duren voor we in Cape Town zouden aankomen. We vonden het ook het ideale moment om onze auto te laten kuisen. De man van het tankstation (hier in Zuid- Afrika hoef je eigenlijk nooit uit te stappen als je gaat tanken, zij hebben hier werkkrachten voor die je auto voltanken), aanvaardde onze opdracht om de gravelsporen weg te wassen (normaal kuisen ze ook altijd zoiezo de voorruit, maar dat zou dit keer niet voldoende zijn). Heel zorgvuldig nam hij zijn tijd de auto proper te maken, waardoor we aan het tankstation een half uur hebben verloren (en onze auto was zelfs niet helemaal proper eigenlijk). Zo snel we konden (en mochten) reden we richting Cape Town. De gps gaf 20u41 aan als aankomstuur. Het trukje om het menu al op te zoeken en onze keuze door te sturen naar zij die al in het restaurant zijn, kwam weer goed van pas. Toen we aankwamen hadden ze onze bestelling al doorgegeven. Vele gerechten waren bereid met ‘peri peri’, een zeer pikante saus. Omdat ons chicken peri werd aangeraden, bestelden een heel aantal deze schotel, evenals de chicken Kebab peri. Het was zo spicy! Lennert was wel zo slim geweest op voorhand door te geven dat hij niet te veel peri wenste in zijn chicken peri.. Als dessert bestelden Donald en Sofie een dame blanche ( welke duidelijk niet hetzelfde zijn als in België, de chocolade is hier echt niet zo goed, en ze zijn ook niet zo gul met de chocoladesaus..). Lennert at een carameltaartje en dronk een cappuccino, welke 1 van de slechtste bleek die hij al ooit had gedronken. Tegen 23 uur kwamen we uitgeput aan in de lodge. Zzzzzzzzz.

13-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

12-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

De nacht was niet bepaald gepaard gegaan met een efficiënt slaapritme voor Sofie en Lennert. Aangezien Sofie na het eten last had gekregen van rommelingen in de darmen, werd ze om 2u ’s nachts wakker omdat ze naar het toilet moest (en je kent dat, in campings zijn de WC’ s en douches altijd mijlen ver van je slaapplaats..). Omdat het donker wordt in de nacht en Sofie een panische angst heeft om in het donker alleen op pad te gaan, besloot ze na een half uur twijfelen, toch om Lennert wakker te maken met de vraag of deze haar naar het sanitair wilde accompagneren. Lennert stond zonder knorren op en wandelde met haar mee. Best boyfriend eveeeeerrrr!

Om 6u00 ging de wekker om om 7u00 te kunnen vertrekken naar de Wolfberg Cracks and Arch.

7u00 werd uiteindelijk 7.30u en omdat we nog een lange oprijlaan en een heel stuk gravelweg moesten afleggen, was het al laat eer we aankwamen aan het begin van onze tocht. Misschien heeft het feit dat we halverwege stopten om aan ochtendgymnastiek te doen op de welbekende “Samson en Gert Gymnastiek Song” er ook wel iets mee te maken. We moesten ook nog eerst ergens een toegangsticket kopen van 100 Rand per persoon. Daar gebeurde jammerlijk een kleine botsing.. Michiel reed achteruit en had niet gezien dat de auto van Lennert, Donald en Sofie achter hem stond. Ondanks het geclaxoneer, kon een lichte botsing niet voorkomen worden (gelukkig is de schade beperkt en hopen we dat Ulf het zelfs niet zal opmerken). Bij het loket waar we toegangstickets kochten, liep ook een klein hondje rond. We kwamen op het idee hem mee te nemen voor Lucas, die nog maar net Gucci (1 van zijn twee chihuahua’s) was verloren. Omdat we een hond moeilijk op het vliegtuig kunnen meenemen, hebben we hem toch maar bij zijn eigenaars gelaten.

Onderweg naar de start van het bergpad, hadden enkele toevallig voorbijgaande wandelaars commentaar op onze hyundai Atos.. We zijn toch boven geraakt!

Sofie had alvast in de ochtend 1gram paracetamol genomen, en een naproxen van Eline. Zo zou ze het eerste deel van de tocht wel overleven! Het begin was stijl omhoog, dodend wegens de schrijnende zon. Vandaar dat er enkele pauzes werden ingelast, waarin een hapje en een drankje genuttigd konden worden. Het lange wachten deed Lennert hoog op zijn tippen lopen, en daarom besloot hij maar, samen met Jona en Donald, een stijle berg te beklimmen. We kunnen niet ontkennen dat we ons hart bang vasthielden wanneer we de jongens zo hoog, aan de rand van een rots, zagen staan.

Door al dat pauzeren, werden we zelfs voorbijgestoken door kinderen (iets was Lennert maar moeilijk kon verduren). Op een bepaald moment moesten we door een donker gat kruipen, een beetje speleologie! En we kwamen nog enkele spektakels tegen. Een keer dachten we zelfs dat we niet meer verder konden. Een hoge rotsblok in de Crack blokkeerde de weg. De jongens hielpen de meisjes om er op de klauteren. Lennert, een echt aapje, liep er gewoon over (wij staan steeds versteld van hoe snel Lennert op al die rotsen klimt, hij zou goed passen bij de baboons hier..).

Toen we eindelijk boven waren, konden we onze vreugde niet bedwingen en begonnen we de makarena te dansen met zijn allen. Daarna volgde nog de Inzaé en de dans van The Prince of Bel-Air. Jona was de dj van dienst!

Er volgde nog een hele weg die zou leiden naar de Ark, maar toen we deze in de verte zagen en deze echt heel klein leek, hadden we de moed halverwege opgegeven en zijn we teruggedraaid (schaam schaam).

De afdaling ging een pak vlotter! Een rots nodigde Lennert uit er op te klimmen, en zo volgden ook Donald en Jona. Deze scheurden beiden hun broek, aan echt letterlijk dezelfde uitstekende steen, met nog geen minuut interval!

12-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Vandaag is het vrijdag en in de namiddag vertrekken we eindelijk naar Cederberg! Sofie en Donald hebben geluk, aangezien de tut op vrijdag al om 12u begint en niet pas om 14u. Lennert had een afspraak met professor Steyn. Hij zou tegen vandaag de papieren van de VLIR-UOS beurs van Sofie en Lennert ingevuld hebben. Maar dat was uiteraard niet zo. Hij zei maandag terug te komen.

Om aan onze cliffhanger een einde te breien: Sofie had nog steeds pijn en haar vinger en teen zagen blauwer dan gisteren. Doch had ze nog de hoop dat tegen de volgende dag hiken een optie zou zijn en nam haar stapschoenen mee naar Cederberg. De weg naar Cederberg is vrij eentonig. Eerst volgden we de N1, om daarna zo een 200 km lang de N7 te volgen, waar we een stop maakten aan een tankstation. “Kevin’s Fruit” stond in een groot opschrift te lezen boven een fruitkraampje dat zich aan het tankstation had uitgestald. Verleid door het heerlijk uitziende fruit, kochten we een hele doos pruimen. Ze bleken wel nogal hard te zijn en ook hadden ze misschien beter gesmaakt als ze in de koelkast hadden gestaan in plaats van heel de dag in een temperatuur van meer dan dertig graden.

Na het tanken, vertrokken we weer en beseften we te laat dat we net langs de verkeerde kant de rotonde opgereden waren (ondanks dat we hier al bijna twee maanden zijn, is het soms nog steeds verwarrend om links een rotonde op te rijden). Gelukkig gebeurden er geen ongelukken en genoten we van alle open en dorre landschappen, die zich eindeloos uitstrekten over de horizon. We voelden ons in het echte Afrika!

We reden het verwelkomingsbord van ‘Gecko Creek’ eerst gewoon voorbij, omdat de gps ons nog verder rechtdoor stuurde. Gelukkig had Donald dit bord gespot en keerden we terug. Dit domein had de langste oprijlaan die we al ooit hadden gezien. Het was nog een hele zandsteenweg die we moesten afleggen voor we aankwamen aan onze adembenemend mooie verblijfplaats.  Het was er prachtig en ruim, omgeven door natuur, muisstil. De eigenaar was een Amerikaan met een Canadese vrouw. Donald, Lennert en Sofie werden rondgeleid door een neger met de naam Feraio. De rest was nog niet gearriveerd. Feraio toonde ons de braaiplaats, de keuken, de badkamers, het zwembad en de tenten waarin echte bedden stonden. Na het uitladen van onze spullen, gingen we even aan het zwembad liggen. 

Toen de rest arriveerden, zijn we afgegaan op het geluid van een mysterieuze djembe afkomstig vanuit een centrale berg in de vallei. We gingen opzoek naar de bron van de muziek. Enkel Sofie bleef beneden aan de voet van de berg, want ze wilde haar voeten sparen voor de volgende dag. Uiteindelijk vond Lennert de neger die op de djembe speelde. Daarna hielden we nog een fotoshoot op de berg. De tijd verstreek en ondertussen was het al 20u00. We trokken terug naar de eigenaar om vlees voor onze braai te kopen. De braaiplek was zeer gezellig. Het was een ronde plek, waarin vele zitzakken stonden, van waaruit je goed kon kijken naar de ontelbare sterren die schitterden aan de hemel.

Donald, Lennert en Sofie maakten een heerlijk slaatje. Het geheime ingrediënt van Donald (honing) viel bij Lennert wel niet echt in de smaak en er werd besloten dat morgen ieder naar believen honing in zijn slaatje zou gieten. Het doet pijn te moeten vertellen dat zowel Jona en Jakob als Eline, Corine, Michiel, Katleen en Emilie na het braaien van hun vlees, dit nog in de pan moesten bakken..

Als dessert aten we een deel van de heerlijke tiramisu van Donald.

11-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

De vinger van Sofie ziet helemaal blauw! Haar teen ook en ze kan er amper op lopen. Mankend wandelt ze door de lodge. Angstig begint ze op het internet te zoeken naar dichtbij zijnde privé hospitalen (als je in Tygerberg werkt, weet je dat je er geen patiënt wil zijn). Omdat ze eigenlijk nog alles kan bewegen (ondanks de pijn) en ze geen gevoelsstoornissen heeft, twijfelt ze of het nuttig is een dokter te raadplegen. Lennert meent alvast van niet. Als er niets gebroken is, kan je er toch niet veel aan doen buiten ijs op leggen, hoogstand, rust en pijnstilling. Toch zoekt ze verder naar andere dokter- student- opinies.

Beks, de Nederlander die op trauma staat, onderzocht haar vinger en teen en meende dat het enkel gekneusd was en dat ze best eerst enkele dagen afwacht. Ook Donald was van die mening. Sofies stress dat er iets mis zou zijn, was toch nog steeds hoog (de pijn was niet mild en zo een blauwe vinger had ze nog nooit gezien). Ze consulteerde de Student Health Care. Daar werd ze gerustgesteld en kreeg een tape mee om haar vinger te fixeren. (De tape is blijkbaar niet in onze torenhoge fee inbegrepen. Beleefd zij de nurse dat de tape 15 rand kostte ipv 25 omdat hij al gebruikt was geweest.. wat is wel in onze fee inbegrepen? Blijkbaar al geen tape en geen maskertjes tegen TBC.. ok we mogen ook niet overdrijven, want bij een prikaccident krijgen we meteen antivirale preventieve therapie, welke zeer duur is en waar we niets voor hoeven op te leggen).

Later in de namiddag legden Lennert en Sofie zich aan het zwembad. Donald ging naar de yoga (Sofie had ook graag meegegaan, maar zag het niet zitten met haar mankementen).

Lennert ging wel nog fitnessen.

’s Avonds reden Donald, Sofie en Lennert naar de pick n pay. Ook Eline ging mee, want ze moest nog stapschoenen hebben voor de hike dit weekend. Eline had bij deze dus alvast haar stapschoenen, maar zou Sofie zelfs nog maar de kans krijgen haar stapschoenen aan te kunnen doen? Lees het vervolg van deze Cliffhanger in het volgende bericht. Wij kunnen ook al niet meer wachten op het vervolg..!

10-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S  

Je kan niet geloven hoe verbaasd we waren toen we dé Amerikanen nog tegenkwamen in de lodge! Zij zouden toch vertrekken richting USA? Zijn zij dan echt zo gehecht aan ons? Willen zij een vierde last diner? Voor ons geen probleem!

Hun vlucht was verlaat, waardoor zij al hun overstappen zouden missen. Ze moesten een andere oplossing zien te regelen. Gelukkig konden ze diezelfde dag om 18u00 een andere vlucht nemen, die met inbegrip van een aantal overstappen, ook zou leiden tot aankomst in Amerika. En deze keer waren ze echt weg.

Vandaag is het woensdag en dat betekent dat we weer gaan braaien. Eerst is het natuurlijk nog werkdag. Lennert en Sofie gaan vandaag naar Labour Ward (de kraamafdeling) om bevallingen te zien. Eerst gaat Lennert nog naar zijn stage chirurgie, maar Sofie volgt alvast mee de ward round op de kraamafdeling. Plots hoort ze vrouwelijk geschreeuw: iemand gaat bevallen! Snel rent ze op het geluid af. Maar snel genoeg was ze blijkbaar niet, want toen ze aankwam, lag de baby alvast tussen de benen van de moeder op het bed, vast hangend aan de navelstreng en nog helemaal vuil. Op datzelfde moment kwam ook een nurse binnen. Een dokter halen was niet nodig zei ze. De sisters vonden het totaal geen probleem dat Sofie ‘in hun weg liep’ (tenminste zo zouden Belgische verpleegsters dat toch benoemen). In de namiddag wilde Sofie haar patiënt weer opzoeken, maar deze bleek verplaatst te zijn naar de materniteit op J5. Samen met Lennert trok ze naar daar en evalueerde de moeder en baby. Nadien gingen ze terug naar labour ward, waar ze nét te laat aankwamen. Er was blijkbaar weer net een baby’tje geboren. Met al dat over en weer geloop van labour ward naar J5 en van J5 naar labour ward, was het al bijna 17u00 en dat betekende ‘tijd om te vertrekken richting Stellenbosch voor de Street Soiree’! Dit is hetzelfde event waar we twee weken geleden ook naartoe waren geweest. Dit keer ging heel de lodge mee, en daar bedoelen we mee, echt heel de lodge en niet enkel onze lodge D. Ook studenten uit lodge A, B, C, E, F, G en H zagen een wijnsoiree wel zitten. Wijnboer Spier was ook weer present! Corinne en Eline verlekkerden al de rest met het eten van een cullinair klaargemaakte hotdog. Aldus stond er in een mum van tijd een hele rij aan te schuiven aan de hotdog stand.

Het was weer heel plezant, en weer vonden we het spijtig dat het event maar twee uur duurde. Op de terugweg van de soiree naar onze auto, gebeurde iets verschrikkelijk. Sofie bleef met de tip van haar sandaal steken tussen de planken van een brug en viel met een verschrikkelijke klap neer op de grond. De pijn was bijna ondraaglijk en de tranen kon ze niet bedwingen. Traantjes vloeiden over haar wangen. Haar linker ringvinger was helemaal gekneusd, evenals haar grote linker teen. Haar linkerknie zat onze de schaafwonden en blauwe plekken en op haar linker schouder schitterde een pijnlijke diepe schaafwonde. Het stappen ging moeilijk door de pijn. Hopelijk is het tegen het weekend beter, want anders komt er van hiken (we gaan een weekendje weg naar Cederberg) niet veel in huis.

Sofie sloeg de braai over, nam een douche, kreeg een gram paracetamol en een ibuprofen van Lennert en ging naar bed.

Om 22u werd Lennert plots opgeroepen (hij was die avond vanaf 21u van wacht). Hij had er echter op gerekend dat ze hem niet zouden lastigvallen die avond, dus verliet hij met tegenzin de braai en liep naar Tygerberg Hospital, waar hij gelukkig eigenlijk meteen weer mocht vertrekken, omdat het rustig was. Waarom roepen ze hem dan op in de eerste plaats? Lennert ging pakken later slapen dan Sofie, maar alletwee sliepen ze vredig.

09-03-2016 om 00:00 geschreven door L & S