Je kan niet geloven hoe verbaasd we waren toen we dé Amerikanen nog tegenkwamen in de lodge! Zij zouden toch vertrekken richting USA? Zijn zij dan echt zo gehecht aan ons? Willen zij een vierde last diner? Voor ons geen probleem!

Hun vlucht was verlaat, waardoor zij al hun overstappen zouden missen. Ze moesten een andere oplossing zien te regelen. Gelukkig konden ze diezelfde dag om 18u00 een andere vlucht nemen, die met inbegrip van een aantal overstappen, ook zou leiden tot aankomst in Amerika. En deze keer waren ze echt weg.

Vandaag is het woensdag en dat betekent dat we weer gaan braaien. Eerst is het natuurlijk nog werkdag. Lennert en Sofie gaan vandaag naar Labour Ward (de kraamafdeling) om bevallingen te zien. Eerst gaat Lennert nog naar zijn stage chirurgie, maar Sofie volgt alvast mee de ward round op de kraamafdeling. Plots hoort ze vrouwelijk geschreeuw: iemand gaat bevallen! Snel rent ze op het geluid af. Maar snel genoeg was ze blijkbaar niet, want toen ze aankwam, lag de baby alvast tussen de benen van de moeder op het bed, vast hangend aan de navelstreng en nog helemaal vuil. Op datzelfde moment kwam ook een nurse binnen. Een dokter halen was niet nodig zei ze. De sisters vonden het totaal geen probleem dat Sofie ‘in hun weg liep’ (tenminste zo zouden Belgische verpleegsters dat toch benoemen). In de namiddag wilde Sofie haar patiënt weer opzoeken, maar deze bleek verplaatst te zijn naar de materniteit op J5. Samen met Lennert trok ze naar daar en evalueerde de moeder en baby. Nadien gingen ze terug naar labour ward, waar ze nét te laat aankwamen. Er was blijkbaar weer net een baby’tje geboren. Met al dat over en weer geloop van labour ward naar J5 en van J5 naar labour ward, was het al bijna 17u00 en dat betekende ‘tijd om te vertrekken richting Stellenbosch voor de Street Soiree’! Dit is hetzelfde event waar we twee weken geleden ook naartoe waren geweest. Dit keer ging heel de lodge mee, en daar bedoelen we mee, echt heel de lodge en niet enkel onze lodge D. Ook studenten uit lodge A, B, C, E, F, G en H zagen een wijnsoiree wel zitten. Wijnboer Spier was ook weer present! Corinne en Eline verlekkerden al de rest met het eten van een cullinair klaargemaakte hotdog. Aldus stond er in een mum van tijd een hele rij aan te schuiven aan de hotdog stand.

Het was weer heel plezant, en weer vonden we het spijtig dat het event maar twee uur duurde. Op de terugweg van de soiree naar onze auto, gebeurde iets verschrikkelijk. Sofie bleef met de tip van haar sandaal steken tussen de planken van een brug en viel met een verschrikkelijke klap neer op de grond. De pijn was bijna ondraaglijk en de tranen kon ze niet bedwingen. Traantjes vloeiden over haar wangen. Haar linker ringvinger was helemaal gekneusd, evenals haar grote linker teen. Haar linkerknie zat onze de schaafwonden en blauwe plekken en op haar linker schouder schitterde een pijnlijke diepe schaafwonde. Het stappen ging moeilijk door de pijn. Hopelijk is het tegen het weekend beter, want anders komt er van hiken (we gaan een weekendje weg naar Cederberg) niet veel in huis.

Sofie sloeg de braai over, nam een douche, kreeg een gram paracetamol en een ibuprofen van Lennert en ging naar bed.

Om 22u werd Lennert plots opgeroepen (hij was die avond vanaf 21u van wacht). Hij had er echter op gerekend dat ze hem niet zouden lastigvallen die avond, dus verliet hij met tegenzin de braai en liep naar Tygerberg Hospital, waar hij gelukkig eigenlijk meteen weer mocht vertrekken, omdat het rustig was. Waarom roepen ze hem dan op in de eerste plaats? Lennert ging pakken later slapen dan Sofie, maar alletwee sliepen ze vredig.