Vandaag is het vrijdag en in de namiddag vertrekken we eindelijk naar Cederberg! Sofie en Donald hebben geluk, aangezien de tut op vrijdag al om 12u begint en niet pas om 14u. Lennert had een afspraak met professor Steyn. Hij zou tegen vandaag de papieren van de VLIR-UOS beurs van Sofie en Lennert ingevuld hebben. Maar dat was uiteraard niet zo. Hij zei maandag terug te komen.

Om aan onze cliffhanger een einde te breien: Sofie had nog steeds pijn en haar vinger en teen zagen blauwer dan gisteren. Doch had ze nog de hoop dat tegen de volgende dag hiken een optie zou zijn en nam haar stapschoenen mee naar Cederberg. De weg naar Cederberg is vrij eentonig. Eerst volgden we de N1, om daarna zo een 200 km lang de N7 te volgen, waar we een stop maakten aan een tankstation. “Kevin’s Fruit” stond in een groot opschrift te lezen boven een fruitkraampje dat zich aan het tankstation had uitgestald. Verleid door het heerlijk uitziende fruit, kochten we een hele doos pruimen. Ze bleken wel nogal hard te zijn en ook hadden ze misschien beter gesmaakt als ze in de koelkast hadden gestaan in plaats van heel de dag in een temperatuur van meer dan dertig graden.

Na het tanken, vertrokken we weer en beseften we te laat dat we net langs de verkeerde kant de rotonde opgereden waren (ondanks dat we hier al bijna twee maanden zijn, is het soms nog steeds verwarrend om links een rotonde op te rijden). Gelukkig gebeurden er geen ongelukken en genoten we van alle open en dorre landschappen, die zich eindeloos uitstrekten over de horizon. We voelden ons in het echte Afrika!

We reden het verwelkomingsbord van ‘Gecko Creek’ eerst gewoon voorbij, omdat de gps ons nog verder rechtdoor stuurde. Gelukkig had Donald dit bord gespot en keerden we terug. Dit domein had de langste oprijlaan die we al ooit hadden gezien. Het was nog een hele zandsteenweg die we moesten afleggen voor we aankwamen aan onze adembenemend mooie verblijfplaats.  Het was er prachtig en ruim, omgeven door natuur, muisstil. De eigenaar was een Amerikaan met een Canadese vrouw. Donald, Lennert en Sofie werden rondgeleid door een neger met de naam Feraio. De rest was nog niet gearriveerd. Feraio toonde ons de braaiplaats, de keuken, de badkamers, het zwembad en de tenten waarin echte bedden stonden. Na het uitladen van onze spullen, gingen we even aan het zwembad liggen. 

Toen de rest arriveerden, zijn we afgegaan op het geluid van een mysterieuze djembe afkomstig vanuit een centrale berg in de vallei. We gingen opzoek naar de bron van de muziek. Enkel Sofie bleef beneden aan de voet van de berg, want ze wilde haar voeten sparen voor de volgende dag. Uiteindelijk vond Lennert de neger die op de djembe speelde. Daarna hielden we nog een fotoshoot op de berg. De tijd verstreek en ondertussen was het al 20u00. We trokken terug naar de eigenaar om vlees voor onze braai te kopen. De braaiplek was zeer gezellig. Het was een ronde plek, waarin vele zitzakken stonden, van waaruit je goed kon kijken naar de ontelbare sterren die schitterden aan de hemel.

Donald, Lennert en Sofie maakten een heerlijk slaatje. Het geheime ingrediënt van Donald (honing) viel bij Lennert wel niet echt in de smaak en er werd besloten dat morgen ieder naar believen honing in zijn slaatje zou gieten. Het doet pijn te moeten vertellen dat zowel Jona en Jakob als Eline, Corine, Michiel, Katleen en Emilie na het braaien van hun vlees, dit nog in de pan moesten bakken..

Als dessert aten we een deel van de heerlijke tiramisu van Donald.