De ochtend begon vroeg. Het was nog maar net 6 uur toen Lennert en Sofie totaal uitgeslapen wakker werden. Op weg naar het toilet, kwamen ze Donald tegen. Hij wilde graag de berg, waar elke avond de zwarte man op zijn jambe speelt, beklimmen om zonsopgang te zien. Lennert zei uitbundig ja tegen dit voorstel, terwijl Sofie besloot nog een uurtje te slapen. Van deze keuze had ze na een half uur al spijt en besloot snel haar lenzen aan te doen en Donald en Lennert achterna te gaan. Ze was nog net op tijd om een deel van de zon achter de bergen tevoorschijn te zien komen.

1 voordeel van het inslaap vallen voor je avondeten, is dat je het dan de volgende ochtend kan opeten! Het werd aldus een ontbijt met een heerlijk slaatje, muesli, en tiramisu (het vlees konden we niet vinden jammer genoeg). Toen de anderen ook waren opgestaan, bleek dat zij nog een heerlijke chocoladetaart hadden gekocht die ze nog niet hadden aangeroerd de vorige avond. Het buffet werd aldus uitgebreid met taart. Alsof dat nog niet genoeg was, vertelde Corinne dat ze voor Lennert en Sofie ‘cheese worst satés’ had gekocht voor op de braai. Omdat we deze onmogelijk nog een hele dag in de auto konden laten, waren we verplicht deze ook nog te bakken en op te eten. Onze kip bakten we ook, maar spaarden we voor de lunch.

Vandaag zouden we de Waterfall hike doen. Deze is niet dezelfde als de 22 waterfall hike die we deden in Porterville. Hier gaat het om 1 waterval en de tocht heen en weer duurt ook slechts 2 à 3 uur. Toen iedereen gepakt en gezakt was om te vertrekken (het was reeds half elf), werden we geconfronteerd met een platte linker achterband van de blauwe atos! Die gravel wegen toch.. Logisch dat meneer Ulf van de autoverhuur ons had verboden op gravelwegen te rijden (misschien hadden we toch moeten luisteren..? Neih, Cederberg was echt top en zo prachtig! Een echte aanrader als je naar Zuid- Afrika komt!).

Eigenlijk waren we wel excited om de band te vervangen. Donald had dit altijd al eens willen doen, en ook Sofie was benieuwd wat ze er nog van wist ( dit was reeds de tweede keer in een half jaar tijd dat Sofie dit meemaakte, in Hongarije had ze ook de man in zich naar boven moeten halen om de kapotte band van de polo te vervangen (met een beetje echte mannelijke hulp weliswaar)). Toen de nieuwe band er op lag, werden alle sporen van gravel op de kapotte band gewist (Michiel trachtte daar toch een poging tot te doen door met bladeren en takjes de gravel van de band te wrijven). Ik denk dat het half twaalf moest zijn geweest toen we eindelijk de Gecko Creek verlieten (met spijt in het hart).

De waterfall hike start op het domein van een camping. We reden erop toen een nogal dikke dame met een schrijfmap en balpen in haar handen op ons afkwam. ‘It is 60 Rand per person.’ Donald, Lennert en Sofie weigerden dit te betalen, omdat de vrouw zomaar eender wie kon zijn. Corinne en Eline echter vonden het voldoende dat de vrouw de namen noteerde en zij schoten ineens voor voor iedereen.

Sofies teen deed meer pijn dan gisteren, evenals had ze last van haar buik. Ook houdt ze niet van wachten en was geërgerd toen Lennert nog even muesli begon te eten voor het vertrek.

Om al deze redenen, bleef Sofie tijdens de tocht bij Eline, die laatst wandelde wegens ademtekort. Met zen tweetjes wandelden ze op het gemakje, met af en toe wat pauzes. Jakob zijn schoen had het volledig begeven. Bijna de hele zool van zijn schoen hing eraf. De tape van Sofie deed plots dienst als schoentape ipv vingertape. Jakob was zeer dankbaar, aangezien het toch makkelijker lopen is met een hele schoen dan met een kapotte schoen.

Bovenaan aangekomen, wilde iedereen een fotoshoot houden. Het uitzicht was er dan ook prachtig! Lennert echter had zijn eigen weg gebaand naar een plek iets meer beneden op de waterval. Hier bevond zich een plas waarin je echt kon zwemmen. Bovenaan de waterval was er slechts een ‘voetbad’. Ondanks Lennert herhaalde keren had gevraagd aan de rest ook naar beneden te komen, was er na een uur nog niemand naar beneden gegaan. Iedereen had wat schrik voor de afdaling. Uiteindelijk kon Lennert ons met zijn enthousiasme toch overtuigen en konden ook wij meegenieten van plonzen in het heerlijke (ijskoude) water. De namiddag vloog voorbij en eigenlijk wilden we nog niet vertrekken. Doch hadden we geen andere keuze dan om 16 uur de top al te verlaten. De afdaling zelf zou nog een uur duren en we zouden nog drie uur moeten rijden tot Cape Town. We hadden gereserveerd om 20u00 in een restaurant genaamd Toni’s on Kloof. Dit is een plaats waar Portugees eten wordt geserveerd en was ons aangeraden door de eigenaars van de Gecko Creek. Voor we de tocht richting Cape Town begonnen, zagen we nog enkele baboons op de camping. Deze waren echter vele schuwer dan de baboons die we waren tegengekomen bij Cape Point. Onderweg stopten we aan een tankstation. Ook de auto van Eline, Corinne, jona en Jakob kon je er aantreffen. Naast het voltanken van de auto, tankten we ook onszelf vol met een heerlijk ijsje. Het zou nog wel even duren voor we in Cape Town zouden aankomen. We vonden het ook het ideale moment om onze auto te laten kuisen. De man van het tankstation (hier in Zuid- Afrika hoef je eigenlijk nooit uit te stappen als je gaat tanken, zij hebben hier werkkrachten voor die je auto voltanken), aanvaardde onze opdracht om de gravelsporen weg te wassen (normaal kuisen ze ook altijd zoiezo de voorruit, maar dat zou dit keer niet voldoende zijn). Heel zorgvuldig nam hij zijn tijd de auto proper te maken, waardoor we aan het tankstation een half uur hebben verloren (en onze auto was zelfs niet helemaal proper eigenlijk). Zo snel we konden (en mochten) reden we richting Cape Town. De gps gaf 20u41 aan als aankomstuur. Het trukje om het menu al op te zoeken en onze keuze door te sturen naar zij die al in het restaurant zijn, kwam weer goed van pas. Toen we aankwamen hadden ze onze bestelling al doorgegeven. Vele gerechten waren bereid met ‘peri peri’, een zeer pikante saus. Omdat ons chicken peri werd aangeraden, bestelden een heel aantal deze schotel, evenals de chicken Kebab peri. Het was zo spicy! Lennert was wel zo slim geweest op voorhand door te geven dat hij niet te veel peri wenste in zijn chicken peri.. Als dessert bestelden Donald en Sofie een dame blanche ( welke duidelijk niet hetzelfde zijn als in België, de chocolade is hier echt niet zo goed, en ze zijn ook niet zo gul met de chocoladesaus..). Lennert at een carameltaartje en dronk een cappuccino, welke 1 van de slechtste bleek die hij al ooit had gedronken. Tegen 23 uur kwamen we uitgeput aan in de lodge. Zzzzzzzzz.