Vandaag geslapen tot bijna 9u00! Dit is echt een record. Onze stage en eigenlijk de hele reis put ons uit, maar we voelen ons enorm uitgeslapen! Klaar voor een nieuwe dag.

We hoeven niet te gaan werken, want in Zuid- Afrika is het Human Rights Day. Op deze dag herdenken de Zuid- Afrikanen het bloedbad van Sharpeville op 21 maart 1960. De politie schoot toen op zwarte demonstranten en hierbij kwamen 69 mensen om en vielen er vele gewonden. De mensen protesteerden tegen de pasjeswet. Deze wet verplichtte hen telkens hun identiteitspasje te laten zien, hetgeen hen belemmerde in hun bewegingsvrijheid. Zij waren dit zodanig beu dat ze gezamenlijk besloten hun pasjes binnen te leveren bij de politie. Ondanks dat zij volledig ongewapend waren, voelde de politie zich bedreigd en opende het vuur op deze gekwetste mensen.

Wij genoten van deze vrije dag, na even stilgestaan te hebben bij deze verschrikkelijke gebeurtenis. Onze enige tegenslag was dat er geen water uit de kraan kwam in de ochtend.. Lennert stuurde alvast een mail naar Surita met de eis het water te laten repareren en ook met de melding dat hij alvast een volledige refund wilde voor deze dag. TIA.

Katleen en Emilie gingen samen met Corinne en Eline naar Cliffton Beach. De jongens en Sofie besloten de ‘Devil’s Peak’ te beklimmen. Deze berg had Donald ooit al een beklommen samen met de Hollandse gang en Jakob. Vandaag zouden we een andere route nemen. In totaal zijn er drie routes om de top te bereiken. 1 ervan is de Table Route, maar deze hadden we al deels afgelegd twee dagen voorheen, bij de afdaling van de Tafelberg. Wij begonnen de tocht aan de Rhodes Memorial waar de Mowbray Route start. Het plan was om dan terug te keren via de derde route: Newlands Ravine . De naam van de berg, Devil’s Peak, ontleend zich aan een legende. De Nederlander, Van Hunks, woonde op deze berg. Op een dag kwam een man met een kap op, naar hem toe en daagde hem uit voor een  ‘rookduel’. Om ter langste zouden ze non- stop sigaren roken. Na drie dagen vol gerook, gaf de vreemde man het op en deed zijn kap af. “Haha, brulde hij, je hebt drie dagen staan roken met de Duivel!”. Nu, als er wolken over Devil’s Peak trekken, meent men dat Van Hunks en de Duivel weer aan het roken zijn.

Onze hike was echt een topper. Zeker toen we de top bereikten. Zoveel wind hadden we nog nooit gevoeld. Sofie hield zich best laag bij de grond, of ze werd af de berg geblazen. Niets was er veilig voor de wind, en Donald, Sofie en Lennert waren blij dat ze hun trui en KW bij hadden. Michiel was net iets minder goed voorzien, maar hij is een sterke jongen he. Amper toen minuten zaten we daar, voor we terug afdaalden. De afdaling zouden we langs een andere weg doen. In de heenweg hadden we de berg overgestoken, om terug te komen, zouden we helemaal langs 1 helft van de berg weer tot bij onze auto komen. We moesten dus een behoorlijk stuk helemaal horizontaal omheen de berg. Het uitzicht was prachtig!