Cupramontana, 13 april 2008,

Onze Interrailreis lijkt alweer maanden geleden. Wie de blog heeft gelezen (er staan nu ook foto's op www.bloggen.be/interrailnostalgie ) , weet dat we een fantastische reis meemaakten met ongelooflijk mooi weer.

Ondertussen genoten Eriks ouders hier op de Girandola ook van de zon, maar maakten op 1 maart een enorm zwaar orkaan mee. Dit precies 7 jaar na onze spannende belevenissen met ontplofte autoruiten en een deel weggevlogen dak . Deze keer mochten andere dorpsbewoners hun dakpannen overal gaan oprapen, terwijl bij ons de mooie boom aan onze ingang in tweeen brak. Eén deel viel net niet op Eriks vader en op de parking stonden toevallig geen auto's. Wel 2 olijfbomen, die een serieuze wond opliepen. De omgevallen boom was zò breed dat hij de hele doorgang versperde. Zo hadden we direct na terugkomst van onze reis wat te doen. Eerst zoveel mogelijk zijtakken wegzagen, geen pretje , want het ging om een Gleditsia of Valse Christusdoorn met soms 10cm lange doorns, stevige handschoenenvereist dus.

Zorgwekkender was echter het tweede gedeelte van de boom dat was blijven staan.De volgende storm zou het vast en zeker omverblazen op de bijgebouwen.Nu merkten we tevens op dat de boom van binnen aan het rotten was, geen wonder dat de orkaan hem de genadeklag had gegeven.

Daar het een prachtig en zeldzaam exemplaar betrof , de Gleditsia mèt doorns wordt normaal niet gekweekt, kwam het hele dorp afscheid nemen van onze boom.

De meteo voorspelde meer stormen op komst, dus schakelden we meteen 2 professionele boomzagers in , die het tweede deel kwamen weghalen. Met een kraan, meerdere kettingzagen en wat touw klaarden ze de klus in amper 2 uurtjes op. Een Gleditsia zaait zich gelukkig snel uit en de opvolger pronkt al 2 meters hoog in de lucht, dus we zouden niet te lang op een kale plek moeten toekijken. De rest van de stam en de boom zou Erik langzamerhand in stukken zagen, voldoende stookhout voor volgend jaar.

De ijsheiligen vliegen hier rond 15 maart de deur uit, dus konden al de planten weer uit hun winterberging. Wel zorgde paaszondag nog voor een witneroffensief, waarbij de sneeuw zo naar beneden dwarrelde......we wensten elkaar dan ook buon natale toe , eerder dan buona Pasqua.

Met de Paasvakantie arriveerden ook alle vakantie huizenbezitters. Ook bij hen zorgde de orkaan voor onaangename verrassingen; lekkende daken, satellietschotels weg, schoorstenen op de grond....Anderen hadden zelfs geen stroom meer , de stroommeter was gewoon wegehaald. Maar niet door de orkaan. Of ik niet even naar Enel kon bellen, de Italiaanse stroomleverancier ?

Natuurlijk belandde ik bij een callcenter, de eerste persoon die ik aan de lijn kreeg vroeg de gegevens van onze Duitse vriend , verbond me vervolgens door, ( op die doorverbinding wacht ik nog steeds) , dus na enkele minuten geduld belde ik opnieuw. De tweede persoon deed precies hetzelfde en verbond me opnieuw door, weer niemand aan de lijn...dan belde ik de schadelijn op, die persoon kon precies aflezen op zijn scherm dat de stroom was afgesloten, daar het nog om bouwstroom ging en dat men een nieuwe stroomaansluting meost aanvragen. Hoe ging dat ? Op die vraag kreeg ik geen antwoord want de lijn werd opeens verbroken. Terugbellen dan maar. Nu antwoordde een onvriendelijke persoon die mijn gegevens vroeg. Ik zei haar dat ik al stroom had , maar dat ik voor een vriend belde. Dan moest die man zelf maar bellen, ja maar hij kon geen Italiaans, ja dan moest ze mijn gegevens hebben.....ze begon te brullen, nu dan kan ik ook hard schreeuwen, utieindelijk verbrak ik de verbinding zelf en belde opnieuw. De Duitsers verwonderden zich hierover, was het dan zò moeilijk om een nieuwe aansluiting te vragen ? ... Nu kwam ik bij een andere persoon terecht die de gegevens van de Duitsers vroeg , me opnieuw wilde doorverbinden, halt zei ik, ik was immers al ettelijke keren doorverbonden zonder antwoord...tja dan moest er volgens haar een fax gestuurd worden, maar hoe wist men dan wanneer de s troom zou aangesloten worden ?, ze verbond me dan toch maar weer door........ We lieten de telefoonlijn open en probeerden het via internet .

Dat was mogelijk ! Doch eerst moest men zich registreren er werden nog net niet je lievelingskleuren gevraagd. Maar miracolo, er meldde zich iemand aan de telefoon, eindelijk dè gemotiveerde medewerker. Hij vroeg eerst mijn gegevens want dat moest als men in naam van iemand anders belde. Hij zag op zijn scherm dat de bouwstroom inderdaad was weggehaald doch een totaal nieuwe stroomaanvraag zou veel geld en tijd kosten. Hij zou iemand sturen die ter plekke zou kunnen vaststellen dat er al stroomdraden liepen, en dan zou het goedkoper zijn. Maar gezien de paasfeesten voor de deur stonden zou dat enkele dagen kunnen duren...

We waren anderhalf uur later !!!

Tot volgende keer

Tanti cari saluti

Isabelle ed Erik

PS:

• We krijgen eind maart een aanvraag van Italianen voor een gastenkamer voor enkele nachten.

Hun eerste vraag of ons zwembad al open was ????? We wisten niet dat er ook een Italiaanse Ijsbeerclub bestond.... de meeste Italiaanse gasten bij ons zwemmen uitsluitend in augustus in het zwembad.

19-04-2008 om 16:50 geschreven door babelle  

Cupramontana, 11 februari 2008,

Ciao amici,

Anno 2008 verraste ons vanaf het begin: we kregen eindelijk na bijna één jaar geleverde strijd onze ADSl internet verbinding terug. Weliswaar was de snelheid nog niet optimaal ( steeds meer buren hadden ondertussen ook ADSL gekregen zonder aangepaste lijnen) maar we waren tenminste back in Cyberspace. Erik plaatste meteen een fotogalerij op onze website .

De echte winter hield zich verstopt, zodat we naar hartelust konden snoeien , fruitbomen planten, o.a. abrikozen en perziken en begin februari onze eerste bloeiende narcissen konden bewonderen.

De buurgemeente Moie wijdde hun gloednieuwe bibliotheek in, tot onze grote verbazing een supermoderne met internetmogelijkheden e.d . Deze ondergebracht in een gerestaureerde steenfabriek.

Onze Nieuwzeelandse collega zorgde voor een andere verrassing. Hij was bij de Automobiel Club Italia een kopie gaan halen van de geschiedenis van ons Fiatje 500. Bij de aankoop van ons huis, nu alweer 8 jaar geleden, kregen we er zomaar een oud Fiatje bij. Het autootje, een stationwagen model met open dak, reed weliswaar niet meer, maar de carrosserie mocht er nog zijn. Een vriend en onze collega wilden het voertuig opknappen. Via het chassisnummer en de nummerplaat hadden ze het afschrift kunnen krijgen. De eerste eigenaar was een persoon uit Castelfidardo, bij Ancona in de buurt, die de Fiat in 1963 kocht. 3 jaar later ging het over naar een koper uit Ancona om dan weer 3 jaar later in Cupramontana te belanden, bij de ex-eigenaar van ons huis. In 1987 mocht het dan op pensioen in één van de ruimtes van onze boerderijs, waar we het dan ook vonden.

Verschillende uitnodigingen voor etentjes ontbraken er ook niet, steeds weer leuke gelegenheden om nieuwe mensen te leren kennen. Op één van die cena's ontvingen we zelfs een boek over de strijd op het platteland die hier ontstak na de tweede wereldoorlog. Het grootste deel van de bevolking uit de Marche werkte immers in het mezzadrile systeem, een pachtsysteem waarbij de pachtboer de helft van de oogst aan de hereboer moest afgeven. Dit was slechts één van zijn plichten. Na de oorlog weigerden steeds meer boeren hun slechte leefomstandigheden te aanvaarden en zo onstond er een fel protest dat begin jaren 60 het mezzadrile systeem wettelijk onmogelijk maakte.

Met mooi weer maakten we natuurlijk weer mooie uitstappen, deze keer kozen we de top van de Monte San Vicino uit. Dat is de berg waarop wij uitkijken, bijna 1500m. hoog en slechts ca. een kwartier van bij ons vandaan. Tot een zekere punt kun je er geraken met de auto en dan is het nog een 45m. flinke wandeling. Maar je inspanningen worden beloond met prachtige panorama's ,op heldere dagen dan. Zo keken we uit op de Toscaanse bergen, de Umbrische Montesubasio en de Gran Sasso uit de Abruzzo. !!

Een andere trip voerde ons buiten de Marche meer bepaald naar de regio Molise: dit is een kleine regio tussen de Puglia en de Abruzzo, ten zuiden van ons dus.

Ex- Belgische gasten van ons waren daar sinds vorig jaar een klein hotel-restaurant begonnen. 2 jaar geleden kregen we nog de verbouwingen te zien, maar nu waren we toch benieuwd naar het eindresultaat. We werden absoluut niet teleurgesteld ! het was echt een prachtige lokatie geworden, een aanrader !!!! Bovendien is de Molise nog minder toeristisch dan de Marche, dus als men echt authenticiteit zocht ! Ook lag het net zoals wij dicht bij de zee en dicht bij de bergen.

www.albergo-lacasamolisana.com is hun website.

Die uitstappen maakten onze reisbehoefte duidelijk weer wakker. Na het overwegen van verschuillende scneario's kozen we dan voor een nostalgia trip met de Interrailkaart 26+. Tijdens onze studententijd genoten we van die Europese trektochten per spoor door Europa, nu bleek er ook een versie voor niet-studenten te bestaan. Binnen enkele dagen vertrekken we dan met rugzak maar zonder tent voor een 3-tal weken door Europa, waarschijnlijk richting Oost-Europa, daar 23 jaar geleden (= de laatste keer dat wij per Interrail reisden) dit nog niet mogelijk was.

Onze reisbelevenissen kunnen jullie dan volgen via http://interrailnostalgie.web-log.nl

De ouders van Erik komen dan op onze beestenbende passen.

Tot volgende keer.

Tanti cari saluti

Isabelle ed Erik

PS:

• Wie lid wordt van de bibliotheek ontvangt een magneetkaart, dat jaarlijks opgeladen moet worden. Tijdens de eerste openingsdagen kon dit alleen via een bankkart, dat we natuurlijk niet bij hadden. de tweede keer kon dat met cash geld, dat in een apparaat gestoken moest worden met de kaart. Het gloednieuwe apparaat hing aan de ingang volbeplakt met zelfklevende gele post-it-kaartjes vol instructies. De machine bezat talrijke gleuven en openingen, alleen waren ze in de fabriek vergeten om uitleg erbij te zetten welke opening waarvoor diende.

• We krijgen op een morgen een telefoontje van de Tribunale van Ancona ( het Gerechtshof) ......Wat hadden we nu uitespookt ?? gelukkig niets, maar ze hadden wel een Nederlandstalige arrestant die voor de rechter moest verschijnen en ze zochten er een Nederlandstalige tolk voor.

• laatst werd ik aangehouden met de auto door de Guardia della Finanza of de belastinginspectie, die hier politie rechten hebben. Ze mogen dus pv's uitschrijven en personen arresteren. Ik moest mijn rijbewijs tonen en de autopapieren. Mijn rijbewijs (nog een oud Belgische) werd van alle kanten gekeurd ....Belgisch ?? Blijkbaar voor altijd geldig ??? Ja in Belgie het oude wel....(In italia is het rijbewijs al heel lang slechts 5 jaar geldig) ok buona giornata dan.

15-02-2008 om 00:00 geschreven door babelle  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door babelle  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door babelle