Lecas is een contessa 32 , een type dat zijn vaareigenschappen en degelijkheid bewezen heeft tijdens de beruchte Fastnet race in 1979 . Wij zijn sinds 2002 de trotse eigenaars . Ze is ontworpen door David Sadler en gebouwd door Jeremy Rogersin 1973 . De romp en opbouw zijn nieuw gelakt, het beslag is vervangen en een groot deel van de zeilgarderobe vernieuwd . Het vernieuwen en aanpassen blijft nog een tijdje doorgaan .
meer contessa info : www.contessazeilers.nl www. co32.org
Zoeken in blog
LECAS
wedstrijdvaren en familietochten met onze contessa 32
06-06-2008
pauze
Het is enkele weken rustig rond Lecas. Er is nog het mannenweekend geweest, en Lecas heeft weer laten zien dat hij het haalt van de Bavarias. Het was een toertocht van Sint Annaland naar Breskens en terug. Sindsdien ligt hij rustig afgemeerd in een box in Sint Annaland. Natuurlijk gaan we er af en toe even langs. We hebben het logboek eens nagekeken, en we hebben sinds begin januari 880 nM gevaren. En er zullen er natuurlijk nog volgen, de zomer moet nog beginnen. Eerstvolgend op de planning staat de Scheldergegatta op 21 juni. Hier hopen we, ondanks stevige concurrenten, toch onze tweede plaats van vorig jaar te verdedigen. Daarna volgt het contessa-week-end op 28 juni. Hopelijk 2 weekends met goeie wind en even goede prestaties.
We zijn terug, Lecas ligt na een ruige tocht afgemeerd in Nieuwpoort. Het tweede wedstrijdweekend lag een beetje in dezelfde lijn van het eerste. Ondanks het feit dat we zelf zeer tevreden waren over de maneuvers en zeilwissels, eindigden we voorlaatste. Alweer was het een klein verschil met de middenmoot. De wedstrijdorganisatie verschilt enorm van wat we gewoon zijn : het parcours wordt pas met het voorbereidingssein medegedeeld via marifoon. We zaten elke keer vol spanning te wachten met de VHF op het bijna luidste volume, en toch hoorden we niets. Het gevolg was dat we nooit het te varen parcours wisten, en altijd moesten achtervolgen. Een van de wedstrijden waren we de boot voor ons aan het inhalen, maar we konden niet, want dan wisten we niet meer naar waar we moesten. We zijn niet te weten gekomen wat er mis was in de communicatie. De Engelsen hadden toch wel bewondering voor onze prestatie : het niveau van de deelnemers ligt zeer hoog. Ze hebben jarenlange ervaring met het vaargebied en de boot. Enkele van de schippers varen al 30 jaar op hun Contessa. Hun schepen zijn dan ook volledig afgestemd op wedstrijdvaren, 2 van hen gaan na elke wedstrijd uit het water om er pas de vrijdagavond voor de volgende wedstrijd terug in te gaan. Het onderwaterschip wordt behandeld met een product met teflon. Ze konden er niet bij dat wij varen zonder windmeter en geen stoppers hebben. De bemanning van de beste 4 boten blijft ook nooit aan boord slapen : daar mogen alleen maar zeilen liggen en de volgens de klasse voorgeschreven binnenbetimmering. Geen enkele boot van de vaste deelnemers wordt gebruikt om te cruisen, ze vonden het onwaarschijnlijk dat wij 'helemaal van Belgie' kwamen gevaren. We hebben van de wedstrijden weer veel bijgeleerd en de maneuvers heel goed kunnen inoefenen. Het was een zeer fijne ervaring en al bij al zijn we toch tevreden.
Dan begon de terugtocht. De wind bleef hardnekkig uit het oosten of noordoosten komen, en daarbij nog vrij krachtig. Maandagmorgend zijn we vertrokken in Portsmouth. Tegen 22 u kwamen we aan in Brighton, waar we zijn binnengevaren voor een korte nachtrust. De volgende morgen om 7 u waren we dan weer weg. Het was windkracht 5 - 6 op kop. Gelukkig hadden we de stroming mee, zo ging het eerste deel van de tocht vrij vlot. Rond 19 u lagen we ter hoogte van Dungeness. En met de stroming tegen heeft het wel enkele uren geduud voor we daar voorbij waren. Iedereen was moe, het was ijzig koud en we kwamen niet meer vooruit. Christophe en Phillip gingen wat slapen, Timp en ik bleven hardnekkig opkruisen en zo lagen we rond 01 u voor Dover. Om 02 uur was het wisselen van wacht. Het waaide nog altijd een dikke 5 en tegen 06 uur waren we de scheepvaartroute door. En toen was de wind even weg. Eigenlijk was het wel leuk om even rust aan boord te hebben, we hebben zelfs verse koffie kunnen zetten. Na een uurtje of 3 motoren (er was echt te weinig wind om te beginnen opkruisen tegen stroom) konden we terug beginnen zeilen, om later het grootzeil weer te moeten reven. Bij windkracht 6 kwamen we aan de haveningang van Nieuwpoort aan. Het was 16.30 u, we hadden allemaal al beslist wat we zouden eten in het frituur, keken ernaar uit om alle klamme kleren uit te trekken en ... mochten niet binnen. We moesten een kwartiertje wachten, er ging een groot schip buiten komen. Rond 17.30 u hebben we uiteindeljik vastgemaakt. Het was een stevige tocht geweest : 164 mijl in 34 uur opkruisen bij een dikke 5 Bft. Mijn antwoord op de vraag : "Hoeveel graden moet ik varen" was elke keer weer : "Zo scherp mogelijk".
Ik heb juist ontdekt dat de resultaten on-line staan. Zaterdag, de eerste race waren ze 14e , de 1e finishte om 14.32 u en de laatste om 14.50 u de tweede race : 13e, finishtijd 1e was 16.45 u en van de laatste 16.55 u Meer details over de uitslagen staan op www.itchenorsc.co.uk bij results. Heb ook al enkele foto's gevonden. Met dank aan Hugo voor de spi in bruikleen, hij past blijkbaar goed.
De eerste westrijddag is achter de rug. Het niveau lag zeer hoog (zoals verwacht). Ze zijn de eerste race geeindigd op de voorlaatste plaats (van een 15tal boten en met een verschil van seconden tussen de 5 a 6 laatsten) en de tweede race waren er nog 4 boten achter hen. Dan hadden ze een zeer goede start gehad. Het weer is daar nu even stralend als hier, jammer genoeg laat de wind het een beetje afweten, waardoor de banen afgekort zijn. Hoe de boeien gerond moeten worden wordt aangegeven d.m.v.een rode of groene vlag tijdens de wedstrijd. s'Avonds is de clubavond op zijn Engels verlopen en is er door alle aanwezigen getoast op de crew van Lecas. Volgens de locals moet je toch al minstens 5 jaar intensief wedstrijdzeilen met de contessa om voorin mee te kunnen. Al bij al vonden ze het dus toch al een behoorlijke prestatie. Vandaag volgt nog een langere race.
Ze zijn nu in Brighton. Gisteravond rond 23.00 u zijn ze Dover binnengelopen na een dagje spinakkeren. De wind had het , zeker in de voormiddag, een beetje laten afweten ; rond 19.00 u zijn ze de scheepvaartroute beginnen doorgaan voor Duinkerken. Eens ze Dover in zicht hadden begon de vermoeidheid door te wegen en hebben ze toch maar gekozen voor een paar uurtjes slaap. Ze hebben er de tijd voor, dan kunnen ze daar maar best van profiteren. Vanmorgend vroeg zijn ze weer vertrokken met een dikke 4, ruime koers. Dus de spi kon er weer op. Chichester aanlopen in het donker is geen aanrader, dus nu liggen ze in Brighton. Zo hebben ze morgen nog een korte trip te doen, en kunnen ze zich daarna nog 'mentaal voorbereiden' op de wedstrijden.
Ze zijn vertrokken. Gisteravond ben ik de mannen ( Christophe, Dirk en Toob ) gaan afzetten in Zeebrugge. Van daaruit zijn ze dan vanmorgend rond 6 uur vertrokken. Ik ben met veel spijt en toch wat jaloers terug naar huis gegaan. De weersvoorspellingen zijn ideaal, als alles goed gaat zullen ze morgenavond in Chichester zijn. Daar arriveert dan op vrijdagavond nog extra bemanning voor de wedstrijden.
Het is gelukt. Het waren enkele hectische weken, maar het roer hangt er volledig intact terug aan. Er zit geen speling meer op. Het is nog even spannend geweest, even dachten we niet op tijd terug in het water te geraken. Maar ze drijft terug, met een gepolishte romp ligt ze te blinken in Antwerpen-Linkeroever. Vandaag varen Christophe, Timp en Phillippe van Antwerpen naar Terneuzen. Tegen zondagavond willen we in Nieuwpoort liggen. En dan lonkt de Solent. We hebben ons zo goed mogelijk voorbereid, de concurrentie uitvoerig bestudeerd en allerhande kaarten ontleed. De conclusie is dat we heel tevreden zullen zijn met een plaats ergens in het midden. We zullen zien ...
De werken schieten op. Alleen het roer gaat wat moeilijker dan verwacht. Het is gedemonteerd en de naden zijn gelast. Nu moet het nog afgekrabd worden en er moeten nieuwe lagen antifouling op. Dan moet alles nog terug geplaatst en afgewerkt worden. Het interieur is volledig geschuurd en er staat al terug een eerste laag op en de electriciteit is nagekeken. We moeten zeker nog antifoulen en polishen (daar moet het weer een beetje voor meewerken), er moet nog een nieuwe huik gemaakt worden. Het toplicht gaan we nog controleren en de GPS-antenne vervangen. Tijdens het werken komen er waarschijnlijk nog wat extra puntjes op het lijstje. De bedoeling is dat we de 1e week van mei terug in het water liggen.
Het is voorbij, de volgende Goofies gaan pas door op 4 oktober. Er ligt een voorjaar vol plannen klaar. Eerst zorgen dat we Lecas tip-top krijgen. De laatste Goofies hebben we dus niet meegevaren. We hadden met z'n allen te veel pret in de sneeuw, en we konden toch niet varen op onze Lecas. In het eindklassement staan we op de derde plaats in onze klasse. Een resultaat waar we tevreden mee zijn na ons eerste seizoen wedstrijdvaren. Het was een prima oefening voor het zomerseizoen, en volgende winter zijn we weer van de partij. Tijdens onze vakantie is er al volop gewerkt aan Lecas. Als we zo kunnen doorgaan zal hij er van binnen en vanbuiten schitterend uitzien. Enkele geplande werkjes : interieur schuren en vernissen, nieuwe GPS antenne, nieuwe gordijntjes, huik en luikovertrekken, roerblad herstellen, antifoulen en polishen, raampjes opnieuw afkitten ... We weten wat te doen met onze vrije tijd.
Het is gelukt. Lecas ligt klaar in jachthaven Linkeroever om morgen op de kant te gaan. Het was wel nog een pittig dagje. Christophe, Phillippe en Jeroen vaarden om 9.30 u Clijnsplaat uit met een kleine 7 Bft. Er moest vooral ruim en half gevaren worden, dus dat was doenbaar. Ze hadden 14 m doorvaarthoogte onder de Zeelandbrug, dat was ook een meevaller. De hele tocht is er gevaren met genua 2 en zonder grootzeil. Het was koud en geregeld viel er een sneeuw- of hagelbui. De omstandigheden zijn tijdens de Goofies nooit zo winters en guur geweest. Ze waren gelukkig op tijd voor Linkeroever om binnen te gaan met de eerste deuren. Ik denk dat 1.5 u aan de wachtboei liggen wachten geen lachertje zou zijn geweest.
Gisteren, vrijdag, was gepland om Lecas naar Antwerpen te brengen. Daar gaat ze dinsdag de kant op voor het nodige onderhoud. Het weerbericht werd de afgelopen week met argusogen opgevolgd. Het zag er al niet goed uit. Ploeg van dienst was Christophe, Timp en Phillippe. Er werd veel wind voorspeld, maar uit de goede richting. 7, afnemend tot 5-6 uit het NW. Aangekomen in Colijnsplaat bleek dit niet echt correct. Het waaide 9 Bft (alweer) en er was een heel hoge waterstand. Onder de Zeelandbrug doorvaren met deze condities is niet echt verstandig. Met deze wind draait de brug niet. Er moest dus niet verder getwijfeld worden : te veel wind en geen doorgang mogelijk richting Westerschelde, nog te zwijgen over de 15 cm stofhagel die op de bodem van de kuip lag. Dus ... terug naar huis. Maandag doen we een volgende poging, hoewel het weer niet echt wil meewerken. De mutsen, handschoenen en zelfs een skimasker worden al klaargelegd. Hopelijk lukt het, zodat we onze - nogal strakke - planning kunnen houden.
We waren er toch weer bij. Enkele onverwachte veranderingen in de agenda van de voorbije dagen hadden 1 voordeel : 3 van ons konden toch naar de Goofies. Christophe, Barbara en Timp. Om 9.15 u arriveerden we in Colijnsplaat, waar het water onwaarschijnlijk hoog stond. De Oosterschelde zag nog wit van het schuim. Iedereen twijfelde of er wel een start zou komen. In Zierikzee werd 9 Bft gemeten. De briefing werd uitgesteld tot 13 u. Dat gaf ons al wat tijd om Lecas binnen eens goed op te ruimen en al een hoop grief van boord te halen. De wind zwakte wat af, de weersvoorspellingen kwamen weer uit : tegen 13 u waaide er nog 6 a 7 Bft uit het W. Dus : start voor ons om 13.30 u, voor een rondje rond de plaat. Met deze wind en slechts drie personen aan boord schatten we onze kansen eerder middelmatig. Spi trekken zou er niet echt bijzijn. De start was spectaculair. Een 38 voet - Bavaria besloot om de bakboord-stuurboord regel eens niet op te volgen. Wij lagen over bakboord en hij bleef hardnekkig koers houden. Op de allerlaatste moment draaide hij toch maar een beetje uit de weg. Er zal nog ongeveer 2 cm tussen de twee boten geweest zijn. We zaten klaar voor een klap die gelukkig niet kwam. We moesten varen met gereefd GZ en HA. Die laatste is veel te bol gesneden, wat ervoor zorgde dat we niet genoeg hoogte konden halen bij het kruisrak. Ook het GZ is gereefd niet oiptimaal te gebruiken, aangezien we dan geen neerhaler of cunningham kunnen gebruiken. Jammer. Toch lagen we in het midden van het pak. Het ruime-windse rak liepen we goed. Een max van 8 knopen op het log is niet slecht. Het was pittig, maar leuk. We konden onze positie niet goed inschatten deze keer, en hadden geen tijd om te wachten op de uitslag. Dus de volgende dag gekeken op internet : een bevredigende vierde plaats. Veel meer zat er deze keer ook niet in. Het voorzeil gaat binnenkort terug naar de zeilmaker, die al beloofd heeft om het te versnijden. En deze keer gaat Lecas echt de kant op. De voorbereidingen voor de wedstrijden in Engeland kunnen we nu niet meer uitstellen.
We hadden weer een aantal winderige dagen achter de rug. Het weerbericht voor zaterdag : 5-6 ZW, afnemend tot 4. Dus hebben we een voltallige bemanning opgetrommeld : Christophe, Barbara, Dirk, Timp, Jeroen B, Phillippe en Jeroen T. Die laatste ging voor de eerste keer mee, en heeft ineens gezocht naar het probleem met de GPS-antenne. Nu weten we dat we een nieuwe zullen moeten kopen. Aangekomen in Colijnsplaat stond er nog een stevige bries. Het waaide nog wel 6 BFT, en het was koud. Maar onder een stralende zon viel het allemaal nog mee. Het was een korte baan, slechts 12 mijl. Na enige twijfeling beslissen we qua zeilvoering voor een volledig grootzeil en de HA. Onze start is om 13.00 u. We vertrekken tegen 12.20 u uit de haven. De start verloopt prima. We zijn mee met de eersten over de lijn, de Bolderick ligt vlak voor ons. Het eerste aan-de-windse rak gaat prima. We moeten slechts drie slagen maken om bij de boei te geraken en daarmee verliezen we geen tijd. Het eerste spi-rak verloopt een beetje chaotisch : na enige twijfeling besloten we de kleine spi toch te trekken. De voordekkers moesten snel, snel alles klaarmaken en eigenlijk ging iedereen een beetje overhaast te werk. Maar hij stond en we hebben er zeker wel wat winst uitgehaald. Het volgende opkruisrak ging ook weer prima. Bij het eerste overstag-maneuver moesten Timp en Jeroen zich klaarhouden om de up van de spi terug te pakken te krijgen. Die hadden we in de verwarring laten schieten. Missie geslaagd, dus het volgende spi-rak kunnen we er weer volop voor gaan. De spi hijsen gaat nu vlot. Het is slechts een klein zeiloppervlak, en het zeil hangt hoog. Maar hij staat stabiel, en de grote spi hadden we echt niet kunnen houden nu. We zien een serieuze bui passeren aan de lijkant en dan... lopen we uit roer. Lecas was niet meer te houden. Ze loefde op tot we bijna in de wind lagen. De genua-winch stond in het water, dus we lagen toch wel extreem scheef. De spi-schoot hebben we gelost en laten vliegen, zo kwam de controle snel terug. De boom was uit z'n rail gesnokt, dus daar hebben we een beetje schade3 op te lossen nu. Gelukkig stond de kleine spi. Zo hadden we hem snel binnen en konden we terug op koers gaan. De rest van het rak hebben we dan verder gevaren met de HA. We liepen anderhalve knoop minder snel, maar het kon nu even niet anders. Op naar de laatste boei en nog een stukje scherp naar de finish. De Bolderick kruisten we op weg naar de boei. We dachten dus niet al te veel tijd verloren te hebben. Iets voor de finishlijn lagen we nog even in de clinch met 't Werk'. Voor een onverklaarbare reden besloot die ons op te loeven. Hier was helemaal geen sportieve reden voor. Dat hebben we hem dan ook even duidelijk laten merken. Hier hebben we nog enkele belangrijke sec verloren. De uitslag was een beetje teleurstellend : een zesde plaats. De verschillen waren klein. Al bij al was het weer een fijne dag, we hebben goed gevaren en weer wat bijgeleerd. Het vertrouwen in Lecas is zo mogelijk nog groter geworden. Jammer genoeg hebben we nu ook wat schade te herstellen. De rail op de mast, een spi-oog voor op de rail, een nieuwe barber-hauler en we hebben een nieuwe GPS-antenne nodig. Lecas gaat volgende week de kant op om alles in orde te brengen. De Goofies van maart zullen we niet kunnen vren, maar hopelijk is tegen april alles in orde en zijn we dan terug paraat.
Ik heb juist ontdekt dat de resultaten on-line staan.
