Lecas is een contessa 32 , een type dat zijn vaareigenschappen en degelijkheid bewezen heeft tijdens de beruchte Fastnet race in 1979 . Wij zijn sinds 2002 de trotse eigenaars . Ze is ontworpen door David Sadler en gebouwd door Jeremy Rogersin 1973 . De romp en opbouw zijn nieuw gelakt, het beslag is vervangen en een groot deel van de zeilgarderobe vernieuwd . Het vernieuwen en aanpassen blijft nog een tijdje doorgaan .
meer contessa info : www.contessazeilers.nl www. co32.org
Zoeken in blog
LECAS
wedstrijdvaren en familietochten met onze contessa 32
19-10-2008
Antwerp Race : 3 dagen zeilplezier
Op vrijdag vertrok Christophe - na heel wat geregel om alles op het thuisfront in orde te krijgen - richting Colijnsplaat. Samen met Toob en Timp bracht hij de boot in een recordtempo naar Terneuzen. Goed kunnen oefenen met de spi en veel geluk met de bruggen en het versassen. Rond 18 u lagen ze al vast. 5-dubbeldik, maar het was toch nog rustig in de haven. Vrijdagavond vertrok dan de rest van de bemanning naar Terneuzen. Eventjes met z'n allen wat gaan eten, en dan de kaart en route bekeken. We lagen op tijd allemaal in onze slaapzak. De buurman had echter nog zin in een feestje en besloot muziek te draaien voor de ganse haven. Waarschijnlijk was zijn batterij bijna leeg, want hij zette dan ook nog z'n motor bij. Na wat protest van andere slapers werd het toch terug stil.
Om 7u liep de wekker af, en nog een, en nog een. Het was een frisse nacht geweest. Er werd beslist welk voorzeil we zouden zetten, en de laatste spulletjes werden in gereedheid gebracht. Een koffie of thee gedronken, enkele bokes gegeten en gewacht tot de eerste boot van het pak vertrok. Die wachtte daar vrij lang mee. En toen waren we weg. Zoals elk jaar ging het in colonne naar de startlijn.
In de startzone was het een gewriemel, en dat zou er na de start niet op beteren. Een windje van 3Bft SW zorgde voor een spistart. Eens de startlijn gepasseerd trok iedereen zo snel mogelijk zijn spi, een enkeling al voor de lijn. Bij de ene lukte het al wat beter dan bij de andere.
Onze start was goed, we hadden een goede positie en vrije wind. Wij hadden ervoor gekozen om rustig over de lijn te gaan en pas als we zeker waren van onze positie de spi te trekken. We hadden de concurrentie in de gaten, we lagen allemaal vrij dicht bij elkaar. Tot aan Hansweert bleef de spi staan. 2 keer was het nodig om te gijpen, en dat verliep vlekkeloos en zonder tijdverlies (met dank aan voordekker Timp en would-be stopper Toob).
Het strijken van de spi ging vlot en het werd tijd om een stukje scherp te varen, en zelfs een slag te maken. Nu konden we een beetje inlopen op enkele concurrenten die iets meer in het voordeel zijn op de ruime koersen. Aan de overloop van Valkenisse moest de spi er weer op. Lecas is een schip dat genoeg wind nodig heeft om goed te lopen onder spi, maar we konden toch vrij goed mee.
Tot hiertoe hadden we geluk met de beroepsvaart, we hadden nog niet moeten wijken. Aan de AlcaN1 ging de spi weer omlaag en was het tijd om scherp te gaan. Weer een stuk tussen scherp en half (dan is Lecas in haar element), nog een stukje oploeven naar scherp voorbij Doel en Lillo. Nu kwamen we in de industrie, waar de wind soms wegvalt of draaierig wordt. En we kregen gezelschap van een zeeschip dat al eens had moeten toeteren omdat er nogal veel zeilers in zijn weg zaten. Die besloot dan wijselijk veel trager te gaan varen, maar wij hadden hem dan wel vlakbij tot aan het Hansadok. We konden voorlangs oversteken, hoewel de rescue daar anders over dacht. De zeilers in de buurt dachten hetzelfde als wij, dus gingen we toch maar voorlangs. Anders zouden we, naast veel vertraging door te wachten, in zijn vuile wind komen. Het Willemsrek was traditiegetrouw opkruisen, en vanaf het Boomke was er traditiegetrouw geen wind meer. De spi was ondertussen voor de laatste keer omhoog, maar viel af en toe volledig in. Het werd dobberen met het tij tot aan de hoek. En dan konden we weer even opkruisen. Om 16.32 u gingen we de finish over, om een tijdje na ons de Tomidi te zien finishen. Het was wachten op het openen van de deuren, zo hadden we tijd voor enkele apiritiefhapjes. Iedereen had honger. We waren tevreden, er waren geen fouten gebeurd, de wind speelde een beetje in ons nadeel, maar al bij al een goed resultaat. Voorlopig was het een beetje raden naar het resultaat. We hadden top 10 vooropgesteld en dachten dat wel te kunnen halen.
Na het vastleggen op Linkeroever, was het al snel tijd om ons naar de loods te begeven, waar een heerlijk buffet ons stond op te wachten. Daarna volgde de prijsuitreiking : een negende plaats. Dus tevreden.
De volgende morgen om 6 u opstaan, om naar buiten te gaan met de eerste deuren.
We waren nog getuige van de invloed van het tij bij het openen van de deuren, de boot voor ons was volledig de controle kwijt en stoof stuurlos op een aangelegde boot af. Met een onvermijdelijke crash tot gevolg. Gelukkig kon Christophe nog tijdig uitwijken, maar veel plaats hadden we niet meer over. Het eerst stuk op motor gevaren, en eens het licht was nog een goed stuk gezeild. Enkele boten wilden proberen door de Schaar van Waarde te varen. De eerste vaarde zich echter stevig vast (op motor), dus zijn achterliggers besloten rechtsomkeer te maken. Hopelijk is die boot intussen losgeraakt. Vandaag hadden we iets minder geluk op het kanaal. De sluis bleef vrij lang open staan, zodat we met een groot aantal boten door de bruggen konden. Zo zijn we toch een uurtje langer onderweg geweest. Maar het prachtige zeilweer op de Oosterschelde maakte alles goed. Rond 14 u lagen we weer in Colijnsplaat. Nog snel schoon schip gemaakt om dan de kinderen op te pikken. Het waren 3 goeie zeildagen.
