Lecas is een contessa 32 , een type dat zijn vaareigenschappen en degelijkheid bewezen heeft tijdens de beruchte Fastnet race in 1979 . Wij zijn sinds 2002 de trotse eigenaars . Ze is ontworpen door David Sadler en gebouwd door Jeremy Rogersin 1973 . De romp en opbouw zijn nieuw gelakt, het beslag is vervangen en een groot deel van de zeilgarderobe vernieuwd . Het vernieuwen en aanpassen blijft nog een tijdje doorgaan .
meer contessa info : www.contessazeilers.nl www. co32.org
Zoeken in blog
LECAS
wedstrijdvaren en familietochten met onze contessa 32
05-10-2008
De tegenstanders in zicht en opperste concentratie
En we zijn begonnen. Gisteren hebben we de eerste goofies gevaren. Het werd een pittige wedstrijd met een baanjte van 14 nm. Met de weersvoorspelling van 5-6 WSW , hadden we aan een bemanning van 7 personen gedacht. Christophe, Barbara, Timp, Toob, Phillippe, Jeroen en - op het laatste moment opgetrommeld - Dirk. Zijn gewicht extra in de reling is goed van pas gekomen. Onder volledig GZ en genua 2 vertrokken we ; iedereen had er zin in en we waren toch een beetje zenuwachtig. We hadden voor onszelf de lat vrij hoog gelegd, sommigen kregen een nieuwe positie, en zouden we de nieuwe spi trekken ja of nee !? De start ging redelijk. We hadden een goede positie, hadden alleen iets dichter bij de startlijn moeten liggen. Door het nog geringe deelnemersveld hadden de Goofen besloten om de ongemeten kleiner en groter dan 10 meter gezamelijk te laten starten. Toch konden we al direct enkele schepen inhalen. Tijdens het eerste kruisrak hadden we de "Bolderik" en "Tissum" in de buurt. We liepen goed, de snelheid lag constant rond de 6 kn. Aan de eerste boei gekomen, haalden we de spi tevoorschijn. Het hijsen ging goed. We waren allemaal een beetje onder de indruk : het zeil is goed gesneden, mooi en geeft veel meer voortstuwing dan onze oude.(gelukkig maar) Het is toch wel redelijk indrukwekkend een Contessa 32 onder spi met windkracht 5/6, we spoten tegen 8,5 knoop door het water, staken o. a een Hanse 37 voorbij. Toob, die zorgde voor de piano, had af en toe 1 hand te weinig: een barber-hauler in de hand, klampsteken lossen en terug vastleggen van de up en de down... Het plaatsen van stoppers staat nu met stip bovenaan het lijstje. Maar alles ging goed. Weeral konden we enkele boten van de grotere klassen inlopen. Bolderik lag een eindje voor, Tissum bleef achter ons. Aan boei R23 deden we de spi omlaag(eigenlijk iets te vroeg). Dan was er zeker tijd genoeg om dit rustig te doen en alles tijdig klaar te hebben voor het volgende kruisrak. Rond boei R34 draaiden we dan de Hammen in. De wind was ondertussen iets toegenomen. We waren een beetje overpowered. Er bleven 2 personen in de kuip, de rest zat gezellig in de reling nat te worden. Rond de boei en op naar de overloop van Zierikzee. Daar wachtte ons nog een pittig kruisrak. De genuatrimmers zullen het vandaag nog voelen! De overstagmaneuvers gingen goed en snel, en ondanks dat we het grootzeil regelmatig moesten vieren om niet uit het roer te lopen, hielden we vaart. De laatste te ronden boei hadden we "Tissum" nog steeds achter ons. We vaarden vlak na "2 Gezusters"(Contessa34 OOD - hadden wel een baan die 2 nm langer was) over de finish. Het was stevig geweest, maar alles was goed gegaan. Iedereen was tevreden, en de uitslag maakte het nog beter : 1 : Dame de Meuse (die waren we een beetje uit het oog verloren) 2 : Crossroads (boven 10 meter) 3 : Sanka (boven 10 meter) 4 : LECAS 5 : Bolderick Jawel, we zijn ze voor ! Hopelijk is er wind tijdens de Antwerp Race binnen 2 weken. We hebben er in elk geval zin in !
We zijn er klaar voor. Lecas is netjes in orde gebracht en leeggehaald. Alle spullen van de kinderen van boord, slaapzakken en eetgerei, overtollige kussens... Van cruiser gaan we weer naar racer. We hebben een nieuwe tweede-handse spi. Hij is nog niet veel gebruikt en daarbij nog zeer mooi. Vanaf nu zijn we goed herkenbaar aan het witte zeil met een rode roos. De vorige eigenaar vaarde ook met een CO32 : de English Rose uit Engeland.
De bemanning is terug paraat en onze kalender ligt vast : de hele winter wedstrijden met minstens 1 x per maand een trainingsdag. Den Bolderik heeft gevraagd om misschien eens "te sparren". Daar kunnen we alleen maar beter van worden.
Vanaf nu dus regelmatig weer een wedstrijdverslag en andere weetjes op de blog.
Lecas ligt terug in het water. Na 2 weken op de kant is hij weer in orde. De schade aan de romp is hersteld, er is niets meer van te zien. Het onderwaterschip is ge-antifouled en rond de mast zit een nieuwe mastkraag. De eerste wedstrijd op het programma is de Goese-sas trophy. We hebben geen grote bemanning, dus wordt het een oefening. Vanaf oktober is het weer tijd voor de Goofies en gaan we er weer helemaal voor.
Na een dagje shopppen voor het begin van het schooljaar vertrokken we op dinsdagvoormiddag weer vanuit Antwerpen naar Wemeldinge. De weermannen waren alweer van gedacht veranderd, maar met een beetje geluk zouden we de komende dagen toch even de zon kunnen zien. De Schelde afvaren verliep vlot, met volledig grootzeil en genua 2. Het was wel heel druk, in de bocht van Bath kwamen er 4 zeeschepen op een rij voorbij, een vijfde was al de rest aan het voorbij steken. Gelukkig voor ons kwam er niemand uit de andere richting. We moesten zeer scherp varen en af en toe toch een slag maken om genoeg water onder de kiel te houden. We hadden geluk met het versassen en de bruggen, moesten nergens echt lang wachten. Willem kon dus snel met zijn nieuwe vanglijn (hengel) aan de slag. De kinderen zijn nu allebei volwaardige hulpjes aan boord. Ze kunnen allebei een klampsteek leggen, dus bij het aanleggen staan ze te springen om dit te bewijzen. Eens dat in orde is kunnen de schepnetten niet snel genoeg te voorschijn komen. Dan zijn ze voor een tijdje zoet en schuimen ze de steigers af op zoek naar diertjes. Hierbij komt de nieuwe passie van Willem : vissen met zijn lijn. Hij heeft alle attributen en is er zeker van dat hij ooit een reuzenvis zal vangen. Wij hopen eigenlijk van niet, want als het zou gebeuren weten we niet hoe we die haak uit de vis moeten krijgen. Gelukkig vist hij voorlopig zonder aas. Op woensdag was er nog steeds geen zon in zicht, en de wind zat ook niet echt mee. Dus een dagje in de haven. We besloten wel om mee te doen met de Twilight Race. Dit is een avondrace voor Wemeldinge met start om 19.30 u. De kinderen vonden het fantastisch om 's avonds te gaan varen. Met een gelegenheidsbemanning erbij (Phillippe en Wendy) ging het vooral om de lol. We deden mee zonder spi, hoewel tijdens het varen we toch geneigd waren om hem te trekken. Er was niet veel wind, en al bij al hed het best wel gekunnen. Maar we hebben het dus niet gedaan. We moesten 2 keer een driehoek varen met 2 scherpe rakken en 1 ruim rak. De start hadden we een beetje gemist, we gingen bij de laatsten over de startlijn. En met alle boten in dezelfde klasse (3 kleinere uitgezonderd) , hebben we achteraf niet veel kunnen goedmaken. We finishte als 18e van de 24 boten. Zeker niet denderend, maar we waren dan ook niet gestart om op het scherpst van de snede te varen. De kinderen hebben hun geamuseerd, vooral Willem is blij dat hij eens heeft mogen meeracen, en voor ons was het een leuke avond. misschien wel voor herhaling vatbaar volgend jaar, maar dan met de voltallige bemanning. Donderdag was het dan tijd om terug naar Sint Annaland te gaan. De spi is dan wel uit zijn zak gekomen, weer was er weinig wind (3 Bft max) en zo waren de kids dolgelukkig dat Lecas toch nog eens zijn 'feestjasje' aanhad. Aangekomen in de haven alles ingepakt en grondig schoon schip gemaakt. Maandag gaat Lecas voor 14 dagen de kant op, om er dan weer volop tegen aan te gaan voor het winterseizoen.
Onze zomervakantie begon op di 19 aug. Na een lang week-end Ardennen hadden we een weekje varen gepland. Vol optimisme over het Belgische zomerweer vertrokken we. Dinsdagmiddag aan boord gekomen en alles in orde gebracht. Het was al vrij laat en er stond vrij veel wind, dus het vertrek werd uitgesteld tot woensdag. Rond 10 u vertrokken we dan met 5 Bft vanuit Burghsluis naar sint Annaland. We hadden alleen genua 3 staan en stoven op de Zeelandbrug af. Er was een doorvaarthoogte van 15 m aangegeven, dus we konden er zo onderdoor. Rond 13u lagen we al in Sint Annaland in een box. Na een paar boterhammen gingen de kinderen spelen op de steiger. Heel de middag hebben ze gevist en gespeeld met andere kinderen. Het weer had slechter kunnen zijn. Het was de hele dag droog gebleven. Donderdag stond Sint Annaland - Port Zelande op het programma. Deze keer met het volledige grootzeil bij. Weer liepen we goed. Willem vond het fantastisch dat af en toe de dolboord in het water hing. Emma keek dan liever van binnen door het raampje. Het log zat geblokkeerd, dus de GPS werd ingeschakeld voor de snelheid te weten. Meestal liepen we rond de 6.5 kn. Eens we vastgelegd hadden werden de schepnetten terug boven gehaald. Christophe twijfelde om in het water te gaan om het log vrij te maken, maar het was vrij koud, dus uiteindelijk toch maar niet gedaan. Vrijdag opgestaan met gietende regen, vertrokken met regen en gevaren op motor zonder wind. De kinderen zaten binnen te spelen, wij stonden buiten af en toe in een stortbui. Het zicht naar achter was misschien 10 meter, de bui bleef ons volgen. Aangekomen aan de sluis waren we ervan weg geraakt en zaten we droog. Dan nog een goed stukje gevaren naar Wemeldinge met 3 bft. Daar aangekomen begon het weer te regenen, dus een gezellig avondje binnen doorgebracht. Zaterdag wilden we dan richting Roompot gaan. Het was nog steeds aan hete regenen, en er stond weer 5 a 6 Bft. We vertrokken met volledig GZ en genua 1, maar al snel werd duidelijk dat het voor de kinderen niet aangenaam zou zijn om op die manier door te gaan. Dus : overstag gegaan en afgevallen richting kanaal. We gingen dan maar naar Antwerpen. Rond 15 u waren we versast en zaten we op de Schelde. Emma en Willem vonden het super, en voor ons was het een fijne zeildag. Om 19 u maakten we vast aan de wachtboei. Rond 20 u gingen de deuren open. Om 20.30 u konden we de kant op : een lange dag aan boord voor Geoff, en voor de kinderen ook. Maar iedereen had een goeie dag gehad. Zondag zijn we dan naar huis gegaan om een aantal dingen voor school in orde te brengen. De planning is dat we dinsdag terug aan boord gaan en profiteren van het mooie weer dat ze voorlopig nog steeds voorspellen.
Lecas ligt al een tijdje in Burghsluis. Het werk heeft even voorrang. We plannen vanaf 15 aug een weekje varen met de kinderen. Misschien kunnen we eerder nog een dagje aan boord geraken .
De afgelopen dagen was Lecas gedegradeerd tot appartement. Maandag hebben we nog met z,n allen een stukje gevaren, de Hammen uit en terug. Er stond een stevig windje, maar we konden met de genua 2 en het volledige grootzeil toch nog volledige controle houden. Het was tijdens het terugvaren op het randje. De kinderen vonden het fantastisch om goed scheef te gaan. Af en toe hing de gangboord onder water. Vorig jaar waren ze dan nog een beetje bang, nu is het allemaal "cool !" .
Vanaf woensdag verbleef ik dan met de kinderen aan boord. Burghsluis bleek een goeie uitvalsbasis. Ondanks het slechte weer zijn we elke dag naar het strand kunnen gaan. We hebben het natuurpark Neelje Jans verkend, zijn de Blokkerstoren gaan bezoeken en hebben gefietst. Tijdens de regenmomenten was het spelletjestijd aan boord. Emma en Willem trokken zich van de slappe zomer niet heel veel aan, en Geoff vond het strand fantastisch. Hij lag elke avond rustig te knorren aan boord. Vrijdagmiddag kwam de havenmeester vragen om de boot te verleggen, de vaste ligplaatshouder zou terugkomen dus zijn box moest vrij zijn. Met nogal wat zenuwen (ik heb de laatste 2 jaar geen maneuvers op motor meer gedaan) en met hulp van de buurman is het gelukt. Die buurman bood spontaan aan om aan boord te komen : het was al een lastige plek om uit te varen, zei hij, en dat dan nog alleen met 2 kinderen aan boord en een hond. Ik was blij met zijn hulp. Af en toe was ik wat te bruut met de gashendel, maar we lagen al snel op de nieuwe plek. Daar hielpen de kinderen zo goed mogelijk mee om vast te leggen. De buurman was even snel van boord als hij erop was gekomen, ik had nog net de tijd om hem te bedanken. Zaterdagmorgend was het hard aan het waaien en regenen en zijn we, na een poetsbeurt, vertrokken. Onze ligplaats is betaald tot donderdag. We moeten nog uitvissen wanneer en waarheen we dan zullen gaan.
Vol optimisme voor goed weer kwamen we op woensdagnamiddag terug aan op Lecas. Deze keer waren we met 4 : Christophe en ik, Emma en Geoff. Het weerbericht zag er niet veelbelovend uit, we konden er maar het beste van maken. Op donderdagmorgend vertrokken we richting Burghsluis Het had al 2 dagen geregend zonder ophouden en we hadden geluk. Als we vertrokken was het droog. Met windkracht 5 uit het SW beloofde het weer een snelle tocht te worden. Emma heeft voor het eerst helemaal alleen gestuurd, en ze deed het goed. Af en toe moesten we wat helpen en het was wel zwaar voor haar, maar ze vond het super. (hoewel ze er zeker van was dat het makkelijker is om met een auto rechtdoor te rijden dan met een boot rechtdoor te varen.)
Bij de Zeelandbrug aangekomen leek 13 meter mij toch wat nipt om onder te gaan, dus gingen we maar richting openende brug ... om juist te laat te komen. Aan die kant staat de doorvaarthoogte echter digitaal aangeduid, en 14.4 meter moest toch zeker volstaan. Het blijft toch wel spannend om eronder te gaan, maar we hadden toch een ruime overschot. De aanloop naar Burghsluis is een mooi vaarwater. Het was weeral aan het regenen, dus we hadden geen heel goed zicht, maar het was toch de moeite. Tegen 17 u klaarde het zelfs op en hebben we kunnen wandelen en visjes vangen... We kregen een plekje in een grote box en blijven daar 14 dagen liggen.
Op maandag 7 juli vertrokken we rond 8 u vanuit Antwerpen richting Wemeldinge. Het weerbericht was doenbaar : 5 SSW. We gingen naar buiten samen met de Karel van "den twee". En het ging vlot. Bij de bocht van Bath vlogen we bijna. Er stond ondertussen een dikke 6 Bft en toch wel wat golven. We kregen bakken water over en waren in geen tijd kletsnat. De Karel was ondertussen uit het zicht verdwenen. We moesten hier zo scherp mogelijk gaan en toch 2 kleine slagen maken. Om het geheel compleet te maken kwamen er uit beide richtingen serieus grote bakken aan. Maar Lecas deed het prima. Er was 1 slag in het grootzeil en we haddden de genua 3 staan. Geoff sprong binnen als een volleerde scheepshond van hoge kant naar hoge kant. We hebben een nieuw snelheidsrecord over de grond : 10 kn. Ik had de Schelde nog niet zo geweten, en bij Christophe was het al heel lang geleden. Voorbij Walsoorden werd alles terug rustiger, we kregen de wind ruimer. Even twijfelden we om bij deze wind de sluis binnen te gaan, maar hebben het toch maar gedaan. In Hansweert moesten we een dik half uur wachten om te versassen. Als we de sluis binnen konden kwam daar ook de Karel nog aan. Die kon nog mee binnen en samen gingen we het kanaal door. 's Avonds aan boorg gerelaxed en de volgende morgen nog wat klusjes gedaan. Ondertussen woei het nog wat harder en was het aan het regenen, dus zijn we maar op tijd naar huis gegaan om Emma te gaan halen van haar kamp.
Op 20 juni hebben we Lecas wakker geschud. s'Morgens zijn we vertrokken in St-Annaland om rond de middag aan te komen in Wemeldinge. Er stond 4 Bft en we liepen goed. 's Avonds hadden we dan afgesproken met de bemanning : Christophe en ik, Phillippe en Stefan DB. Bij het bekijken van het parcours werd ons al duidelijk dat we het niet makkelijk zouden krijgen. Een voorspelling van 1 a 2 Bft S was niet echt in ons voordeel. De spi ging er niet aan te pas komen. De lichte boten waren deze keer in het voordeel. Op zaterdag vertrokken we om 9 u met z'n allen richting kanaal om gezamelijk door de bruggen te gaan. In Hansweert moesten we Jeroen nog aan boord nemen. Onze start was om 12.30 u en we waren weer goed weg. We gingen net achter de Racer en de Half Moon over de lijn, maar zij hadden al snel een voorsprong. We waren tevreden dat er toch wel iets van wind was. We liepen nog vrij goed en bleven vooraan in het veld. Maar voor Walsoorden was het uit met de pret : de wind viel volledig weg. We hadden de genakker getrokken en die bleef meestal nog wel bol staan, maar we kropen vooruit. Het tij duwde ons vooruit. De boten die iets lager lagen konden profiteren van een plaatselijk windje, en haalden ons in. Wij konden alleen maar liggen wachten tot we terug vaart kregen. Eens we de hoek om geraakt waren hadden we ook terug wind. Ondertussen hadden we door dat de wedstrijd ingekort werd. Bij enkele boten scheen hierover verwarring te zijn en juist voor Khumbi passeerden we de lijn. Door een gebrek aan wind hadden velen al tijdens de wedstrijd de motor gestart om tijdig de jachthaven binnen te geraken, met een groot aantal DNF's tot gevolg. We hadden de top 10 vooropgesteld en zijn uiteindelijk geeindigd op de negende plaats. Bij de Antwerp race hopen we nu alvast op veel wind.
Het is enkele weken rustig rond Lecas. Er is nog het mannenweekend geweest, en Lecas heeft weer laten zien dat hij het haalt van de Bavarias. Het was een toertocht van Sint Annaland naar Breskens en terug. Sindsdien ligt hij rustig afgemeerd in een box in Sint Annaland. Natuurlijk gaan we er af en toe even langs. We hebben het logboek eens nagekeken, en we hebben sinds begin januari 880 nM gevaren. En er zullen er natuurlijk nog volgen, de zomer moet nog beginnen. Eerstvolgend op de planning staat de Scheldergegatta op 21 juni. Hier hopen we, ondanks stevige concurrenten, toch onze tweede plaats van vorig jaar te verdedigen. Daarna volgt het contessa-week-end op 28 juni. Hopelijk 2 weekends met goeie wind en even goede prestaties.
We zijn terug, Lecas ligt na een ruige tocht afgemeerd in Nieuwpoort. Het tweede wedstrijdweekend lag een beetje in dezelfde lijn van het eerste. Ondanks het feit dat we zelf zeer tevreden waren over de maneuvers en zeilwissels, eindigden we voorlaatste. Alweer was het een klein verschil met de middenmoot. De wedstrijdorganisatie verschilt enorm van wat we gewoon zijn : het parcours wordt pas met het voorbereidingssein medegedeeld via marifoon. We zaten elke keer vol spanning te wachten met de VHF op het bijna luidste volume, en toch hoorden we niets. Het gevolg was dat we nooit het te varen parcours wisten, en altijd moesten achtervolgen. Een van de wedstrijden waren we de boot voor ons aan het inhalen, maar we konden niet, want dan wisten we niet meer naar waar we moesten. We zijn niet te weten gekomen wat er mis was in de communicatie. De Engelsen hadden toch wel bewondering voor onze prestatie : het niveau van de deelnemers ligt zeer hoog. Ze hebben jarenlange ervaring met het vaargebied en de boot. Enkele van de schippers varen al 30 jaar op hun Contessa. Hun schepen zijn dan ook volledig afgestemd op wedstrijdvaren, 2 van hen gaan na elke wedstrijd uit het water om er pas de vrijdagavond voor de volgende wedstrijd terug in te gaan. Het onderwaterschip wordt behandeld met een product met teflon. Ze konden er niet bij dat wij varen zonder windmeter en geen stoppers hebben. De bemanning van de beste 4 boten blijft ook nooit aan boord slapen : daar mogen alleen maar zeilen liggen en de volgens de klasse voorgeschreven binnenbetimmering. Geen enkele boot van de vaste deelnemers wordt gebruikt om te cruisen, ze vonden het onwaarschijnlijk dat wij 'helemaal van Belgie' kwamen gevaren. We hebben van de wedstrijden weer veel bijgeleerd en de maneuvers heel goed kunnen inoefenen. Het was een zeer fijne ervaring en al bij al zijn we toch tevreden.
Dan begon de terugtocht. De wind bleef hardnekkig uit het oosten of noordoosten komen, en daarbij nog vrij krachtig. Maandagmorgend zijn we vertrokken in Portsmouth. Tegen 22 u kwamen we aan in Brighton, waar we zijn binnengevaren voor een korte nachtrust. De volgende morgen om 7 u waren we dan weer weg. Het was windkracht 5 - 6 op kop. Gelukkig hadden we de stroming mee, zo ging het eerste deel van de tocht vrij vlot. Rond 19 u lagen we ter hoogte van Dungeness. En met de stroming tegen heeft het wel enkele uren geduud voor we daar voorbij waren. Iedereen was moe, het was ijzig koud en we kwamen niet meer vooruit. Christophe en Phillip gingen wat slapen, Timp en ik bleven hardnekkig opkruisen en zo lagen we rond 01 u voor Dover. Om 02 uur was het wisselen van wacht. Het waaide nog altijd een dikke 5 en tegen 06 uur waren we de scheepvaartroute door. En toen was de wind even weg. Eigenlijk was het wel leuk om even rust aan boord te hebben, we hebben zelfs verse koffie kunnen zetten. Na een uurtje of 3 motoren (er was echt te weinig wind om te beginnen opkruisen tegen stroom) konden we terug beginnen zeilen, om later het grootzeil weer te moeten reven. Bij windkracht 6 kwamen we aan de haveningang van Nieuwpoort aan. Het was 16.30 u, we hadden allemaal al beslist wat we zouden eten in het frituur, keken ernaar uit om alle klamme kleren uit te trekken en ... mochten niet binnen. We moesten een kwartiertje wachten, er ging een groot schip buiten komen. Rond 17.30 u hebben we uiteindeljik vastgemaakt. Het was een stevige tocht geweest : 164 mijl in 34 uur opkruisen bij een dikke 5 Bft. Mijn antwoord op de vraag : "Hoeveel graden moet ik varen" was elke keer weer : "Zo scherp mogelijk".
Ik heb juist ontdekt dat de resultaten on-line staan. Zaterdag, de eerste race waren ze 14e , de 1e finishte om 14.32 u en de laatste om 14.50 u de tweede race : 13e, finishtijd 1e was 16.45 u en van de laatste 16.55 u Meer details over de uitslagen staan op www.itchenorsc.co.uk bij results. Heb ook al enkele foto's gevonden. Met dank aan Hugo voor de spi in bruikleen, hij past blijkbaar goed.
De eerste westrijddag is achter de rug. Het niveau lag zeer hoog (zoals verwacht). Ze zijn de eerste race geeindigd op de voorlaatste plaats (van een 15tal boten en met een verschil van seconden tussen de 5 a 6 laatsten) en de tweede race waren er nog 4 boten achter hen. Dan hadden ze een zeer goede start gehad. Het weer is daar nu even stralend als hier, jammer genoeg laat de wind het een beetje afweten, waardoor de banen afgekort zijn. Hoe de boeien gerond moeten worden wordt aangegeven d.m.v.een rode of groene vlag tijdens de wedstrijd. s'Avonds is de clubavond op zijn Engels verlopen en is er door alle aanwezigen getoast op de crew van Lecas. Volgens de locals moet je toch al minstens 5 jaar intensief wedstrijdzeilen met de contessa om voorin mee te kunnen. Al bij al vonden ze het dus toch al een behoorlijke prestatie. Vandaag volgt nog een langere race.
Ze zijn nu in Brighton. Gisteravond rond 23.00 u zijn ze Dover binnengelopen na een dagje spinakkeren. De wind had het , zeker in de voormiddag, een beetje laten afweten ; rond 19.00 u zijn ze de scheepvaartroute beginnen doorgaan voor Duinkerken. Eens ze Dover in zicht hadden begon de vermoeidheid door te wegen en hebben ze toch maar gekozen voor een paar uurtjes slaap. Ze hebben er de tijd voor, dan kunnen ze daar maar best van profiteren. Vanmorgend vroeg zijn ze weer vertrokken met een dikke 4, ruime koers. Dus de spi kon er weer op. Chichester aanlopen in het donker is geen aanrader, dus nu liggen ze in Brighton. Zo hebben ze morgen nog een korte trip te doen, en kunnen ze zich daarna nog 'mentaal voorbereiden' op de wedstrijden.
Ik heb juist ontdekt dat de resultaten on-line staan.
