Lecas is een contessa 32 , een type dat zijn vaareigenschappen en degelijkheid bewezen heeft tijdens de beruchte Fastnet race in 1979 . Wij zijn sinds 2002 de trotse eigenaars . Ze is ontworpen door David Sadler en gebouwd door Jeremy Rogersin 1973 . De romp en opbouw zijn nieuw gelakt, het beslag is vervangen en een groot deel van de zeilgarderobe vernieuwd . Het vernieuwen en aanpassen blijft nog een tijdje doorgaan .
meer contessa info : www.contessazeilers.nl www. co32.org
Zoeken in blog
LECAS
wedstrijdvaren en familietochten met onze contessa 32
23-06-2009
op terugweg
Sander heeft een nieuwe startmotor gestoken, en alles werkt terug. Morgenvroeg vertrekken ze naar huis.
We waren er geraakt. Na een vlotte tocht van Nieuwpoort tot Cowes. We waren met 4 om Lecas over te varen : Christophe, Barbara, Timp en Toob.
We hadden tijd, en daardoor de luxe om de heenreis in dagtochten te doen. De wind was niet echt constant, over de drie dagen varieerde die tussen de 6 en de 0 Bft. Dinsdag staken we over van Nieuwpoort om aan te leggen in Dover. Op woensdag deden we Dover - Brighton, waar we binnenliepen met windkracht 6 op kop en stroom tegen. Doorvaren had dan niet veel zin gehad. En we waren blij dat we gezellig in ons bedje lagen terwijl het buiten bleef waaien en het daar bovenop nog begon te regenen. Het binnenvaren in Dover was tamelijk woelig geweest, een nacht varen was geen pretje geweest.
De volgende morgen was er dan weer wel stralende zon, maar geen wind. We gingen richting "Looe", een smal gat tussen twee ondieptes, op weg naar de Solent. Na een viertal uren varen kwam er toch wind en konden we onder zeil dieper in zee gaan om rond de "Owers" te gaan. Intussen hadden we het gezelschap van een aantal andere boten die dezelfde richting uitgingen (toevallig ). Dankzij dit maneuver konden we op een goeie koers de Solent invaren. En tegen 17u lagen we - voorlopig als enige - in de bezoekersbox van East-Cowes-Marina. Er werden 12 contessa 32ers verwacht.
Eens we goed vastlagen konden we al eens op verkenning gaan in Cowes. Het was er nog vrij rustig.
En op vrijdag liep het stilaan vol. Heel zeilend Engeland lijkt hierop af te komen, dat heeft ook de rest van de bemanning gemerkt die met de auto onderweg was vandaag. Alle ferry's naar het eiland (en het zijn er vrij veel) zaten vol. Pas om 20.30u hadden ze een plaats vanuit Portsmouth naar Cowes. Intussen lag Lecas omringd door soortgenoten.
Eens de ploeg compleet was (Christophe, Barbara, Timp, Toob, Phillippe, Stefan ; en Sander als versterking op de wal) konden we even snel iets eten (kebab), zo veel mogelijk van boord halen, en het parcours voor de wedstrijd overlopen. Geen ingewikkeld parcours : starten in westelijke richting, rond de Needles, rond St Catherines Point, Bembridge buoy over bakboord laten liggen en finishen over de juiste finishlijn (= de zuidelijke). Op voorhand had ik zo veel mogelijk de stroming bekeken en een optimaal te varen route uitgezet. We konden ons echter niet voorstellen hoe het zou zijn om met 1800 boten hetzelfde parcours af te leggen. Er waren natuurlijk verschillende startgroepen : het eerste startsein was om 07.30u, het laatste om 09.10u.
Na een verkwikkende nachtrust was het dan zo ver, hier waren we voor gekomen. Om 07.30 uur begonnen wij - en de omringende contessa's - los te gooien. Op naar de startlijn was het een gewriemel van zeilen. Overal waar je kon kijken. Dat was al een belevenis op zich. De start werd zeer goed begeleid op de marifoon, om de 10 minuten een nieuwe startgroep, met elk hun eigen waarschuwingssein, 5 minuten en 1 minuut signaal. Rond 08.20u, 20 min voor onze start, nam ik even het roer over. Christophe ging nog even binnen naar het toilet, maar geraakte er niet. Hij rook brandlucht en deed het motordeksel open : rook ! De rest van de bemanning zat op uitkijk en had niet direct door wat er aan de hand was. De genua was nog niet gehesen. Uiteindelijk gingen alle mannen binnen kijken, en de uitlaat checken, het koelwater... De behuizing van de motor werd in geen tijd verwijderd, om te merken dat er in elk geval geen vuur was. Ik hoorde via de marifoon op de achtergrond dat het stilaan tijd werd voor ons waarschuwingssein. Gelukkig keerde de rust binnen net op tijd terug om de chrono stipt op tijd in te kunnen duwen. Maar we wisten nog steeds niet wat het probleem was.
Uiteindelijk kwam de conclusie dat de motor perfect draaide en dat er een elektrisch probleem moest zijn. Een doorgebrande kabel of zo. Dus de genua ging omhoog en dan kon de motor uit ... wat niet ging. Geen reactie na het induwen van de stop-knop. Lecas ronkte vrolijk door. Uiteindelijk heeft Timp hem langs binnen uit gekregen. Maar nu kon hij ook niet meer starten. Probleem voor later.
Verder verliep de start vrij goed. We waren goed weg, met enkele favorieten in zicht. Er zijn echter zo veel boten dat het onmogelijk is om ze allemaal in het oog te blijven houden. Dus begonnen we ons meer en meer op onze eigen koers te concentreren. Overal zijn boten, het begin en het einde van het pak zijn niet in zicht. Het eerste trechterpunt was iets voor de Needles. Iedereen moet dan door een smal stuk vaarwater, op de kant staan massa's toeschouwers. Fantastisch zicht.
De ronding van de Needles ging goed, op een veilige afstand van de rotsen en een wrak. De spi ging omhoog, en dan was de planning om dicht onder de kust te gaan varen om optimaal te profiteren van de stroming, maar we lagen ingesloten tussen een aantal (grotere) boten die er anders over dachten. We geraakten verder weg van de kust en kozen dan maar voor de vrije wind, recht naar St Catherines Point.
We hielden een heel aantal boten bij die groter waren dan ons. De roos stond goed en stabiel. We konden rustig een boterhammetje eten en genieten van het spektakel. Bij St Catherines kwamen we weer met een massa boten bij elkaar, en kregen we voor het eerst weer een aantal contessas in zicht. Stilaan kwam er meer wind op, en het werd opletten voor de talloze boten die uit roer liepen en begonnen te rollen. Hier en daar sneuvelden zeilen, 1 boot slaagde erin om zijn eigen spi te overvaren tot die achter zijn kiel bleef hangen. Ook voor ons werd het sturen zwaarder. En uiteindelijk gingen ook wij plat. Gelukkig kregen we alles goed en zonder brokken terug onder controle. Maar we namen wel de - wijze - beslissing om de spi binnen te halen. En dat ging vlot.
Het was daar een vrij ruwe zee, kort golven in combinatie met wind : een heftig stuk. De boten die nog stabiel en gecontroleerd met spi vaarden werden zeldzaam. Een half uurtje later was het ergste achter de rug, en mocht onze kleine spi uit de zak. Het hijsen verliep prima, en we hadden nog steeds dezelfde boten in zicht. Sommigen haalden we in. Alles ging goed.
Op naar Bembridge Bouy. Ook hier weer een gewriemel van jewelste. Eens we die rond waren begonnen we aan een groot inhaalmaneuver. Ondertussen was de spi weg en vaarden we scherp met de genua 1. Tijd om op te kruisen naar de finish. Weer was het best om dicht onder de kust te blijven, maar het grote aantal boten daar schrikte ons een beetje af. Dus bleven we in het begin iets dieper in zee, maar uiteindelijk was de geringere stroming toch te verleidelijk en waagden we ons - over bakboord - tussen de honderden boten. En iedereen ging beschaafd uit de weg. Vanaf dan waren we helemaal op dreef en deden we waar we sterk in zijn : een kruisrak. Zonder problemen konden we onze voorrang nemen over bakboord richting kust, om te wachten op de juiste moment om overstag te en zo terug hoogte te winnen. Dan lagen we over stuurboord, en was een goed uitkijk belangrijk om voorrang te verlenen waar nodig.
Deze keer haalden we duidelijk een 4-tal andere contessa32ers in en liepen er relatief snel van weg.
De finish kwam eraan en dat werd nog even zoeken. Er zijn immers 2 lijnen, en je moet over de juiste gaan natuurlijk. Ook dat ging goed. Maar de motorzorgen kwamen nu weer : hoe moesten we na het finishen zondr brokken door het gewriemel richting haven geraken. Sander was al verwittigd, oproepen voor een sleep had niet direct gehoor, en onder zeil - met weinig wind en op stroom - een mooring oppikken was niet eenvoudig te noemen. Gelukkig kwam een tientel minuten na ons "contessa Annabelle" over de finish en kon die ons richting haven slepen. Een RIB van de marina trok ons keurig naar de box.
Ondertussen hadden we al van het thuisfront vernomen dat we als 16e contessa 32 over de finish waren gegaan. Niet slecht. De motor werd door Sander onder handen genomen en het verdict : een "opgebrande" startmotor, als gevolg van een verkeerd contact. Een domper op de dag.
Onze starttijd : 7.40 u, finishtijd : 20.35u. Er zijn in totaal 1563 boten gefinnished, 122 hebben opgegeven en 13 DSQ of OCS.
Wij staan uiteindelijk op de 18e plaats, van de 28 deelnemers. Voor de eerste deelname zeker niet slecht. We zijn tevreden, en hebben het meegemaakt. Veel indrukken opgedaan en een hele ervaring.
Nu hopen dat dinsdag alle problemen met de motor opgelost geraken, zodat Lecas tegen vrijdag op z'n vertrouwde plek geraakt. De thuisbreng-ploeg : Christophe, Toob, Phillippe en Sander.
En we zijn vertrokken. In de plensende regen heeft Lecas Antwerpen verlaten. Met een mini-bemanning varen ze vandaag (hopelijk) tot Breskens, om morgen verder te gaan tot Nieuwpoort. Daar vertrekken we dan dinsdagmorgend met stroom mee richting Calais. We plannen dan donderdag in Wight te zijn.
Of we de planning kunnen waarmaken hangt volledig van het voorlopig onstabiele weer af. Natuurlijk gaan we ervan uit dat het allemaal goed komt.
Volgende zondag vertrekken we richting Solent waar we ons het weekend daarna gaan meten met 28 andere Contessa 32's tijdens the Round the Island Race. Voor ons het hoogtepunt in 2009. Round the Island is een race van ongeveer 55 nm en telt ruim 1700 deelnemers. Wij varen met Lecas in de witte klasse en varen uiteraard eenheidsklasse Contessa 32.
Afgelopen Schelderegatta was een goede oefening, bootsnelheid en maneuvers zaten wel goed..zien dat we geen OCS hebben natuurlijk. Deze week werken we 's avonds nog aan enkele details zoals, SBlier nakijken, mast trimmen..instrumenten verder monteren. Gelukkig krijgen we hulp van Ian en komt Izaak van de Ondine ook helpen met de windmeter.
Als ploeg moeten we ambitieus zijn, we hebben echt wel vorderingen gemaakt tov 2008...top 15 moet kunnen!
6 juni : de Schelderegatta. Fun, fun, fun. Op vrijdagavond bijeengekomen in Wemeldinge. Lecas lag daar al klaar. Helemaal bijgewerkt en tiptop gemaakt.
Na een gezellige avond in de kuip waren we om 7.30u klaar om los te maken en in konvooi naar Hansweert te varen. Zo hadden we nog ruim de tijd om te ontbijten en kleine dingetjes in orde te brengen. Het parcours werd nog besproken en de posititie voor de start bekeken. De windvoorspelling van 3a4Bft NO zorgde ervoor dat de nieuwe genua 1 klaar lag op het voordek.
Onze start was om 11.10u. We hadden enkele stevige concurrenten in onze groep : Bolderik en Tissum, maar ook Satisfaction en Half Moon. Na het waarschuwingssignaal zochten we de optimale locatie en koers op. Alles werd stipt getimed en we gingen volledig volgens planning richting startlijn. En toen : verwarring alom. Half Moon die enkele meters voor ons lag keerde terug en maakte een rondje. En hoewel ik zeker was van een goede timing draaiden ook wij terug, om iets later terug overstag te gaan. Na al dit maneuverwerk gingen we als 10e of zo over de lijn. Iedereen lag dicht bij elkaar. Enkel Bolderik had voor een volledig andere startpositie gekozen. Enkele spinakers werden gehesen, maar gingen al snel terug naar beneden.
De boot achter ons zag na een tiental minuten zijn genua in 2 scheuren. En Lecas liep goed. Bolderik en Tissum lagen achter ons en de maneuvers gingen goed. Er was toch iets meer wind dan voorspeld, en de genua sleurde ons voort. Op de ruimere rakken wonnen de concurrenten wat terrein, maar tijdens de kruisrakken liepen we terug in. Op het Willemsrek is de spi toch uit zijn zak gekomen. Traditioneel viel de wind vlak achter de bocht, op weg naar de finish, weg. En we gingen slechts een tweetal minuten na Bolderik over de finish.
We waren zeer tevreden over onze prestatie.
Maar dan kwamen de geruchten : onze nummer zou zijn omgeroepen bij de start, we zouden niet ver genoeg zijn teruggevaren, we waren volgens sommigen zeker correct gestart... Jammer genoeg is er tegen een 'call' van de wedstrijdcommissaris niet veel in te brengen. Resultaat op de uitslag : Lecas : OCS.
Vloeken voor ons, want we zijn nog steeds niet overtuigd dat we te vroeg weg waren, maar niets aan te doen. De uitslag : 1 Satisfaction ; 2 Tissum ; 5 Bolderik ; 6 Half Moon. Als wij geen OCS gekregen hadden, waren wij 2 en Tissum 3. Jammer.
Het was een fijne dag en leuke wedstrijd. Nu is het tijd om alles in orde te brengen voor Engeland. We hebben de 'offical guide' voor Round the Island ontvangen en buigen ons over de kaarten.
Volgende week zijn we weg ...
Lecas pakt overall 2e plek in de Goofies winterseries!
Een mistige ochtend in Zeeland, best fris nog en een WSW windje van 8 tot 13 knoopjes. Niet de ideale wind voor onze Contessa maar goed ook met wat minder wind moeten we ook kunnen presteren. Ons belangrijkste doel vandaag is ervoor zorgen dat we ruim voor Niata (Moody 31) finishen en we Tissum kunnen bijhouden, als dit lukt pakken we en tweede plek in het overall klassement.
Er werd dus richting Roompotsluis gestart, daarna ging het rechtsom aan de R15SVK2 richting Zierikzee, maakte de vloot rechtsomkeer aan de R32 om na het obligatoire ronden van de SVK5 aan de Zeelandbrug voor de laatste keer dit seizoen te finishen aan de havengeul van Colijnsplaat.
Onze start was niet slecht maar we geraakten niet op gang door toch wel wat vuile wind en onze voorstag die te strak stond...gevolg was dat we de genua niet goed getrimd kregen. Bon, acherstag gelost en gas geven maar! We haalden nog een boel schepen in voor de boei-ronding, spi erop en lichtjes afkruisend naar de volgende boei-ronding. Vervolgens een scherp rak terug richting R15SVK2, stroming mee...hier zijn we serieus uitgelopen op onze directe concurrenten, vooral dankzij prima navigatiewerk van Barbara...we kwamen zelfs samen met Tissum aan de boei. Onze voordekker presteerde prima en zorgde ervoor dat onze spi er terug snel bij stond. We finishten een dikke minuut achter den Tissum en ruim 7 minuten voor Niata...Yes..2de plek is binnen! Verdiend, want na den Bolderik hebben wij het meest regelmatig gevaren.
Nu is het even gedaan, Lecas gaat de kant op...scheepje gereed maken voor de zomerwedstrijden en vooral voor Round the Island .
Skippers are also coming from across the country. Alistair Maclean is from Yorkshire and will be racing his Swan 38 Billyon. Just further south, Paul Wells and his wife Nicky will be bringing their 1971 Contessa 26 Tessa to the Solent from Grimsby, especially for the race. Gary Walker is also from Lincolnshire where he is CEO of an NHS Trust. He also has a Contessa 26 and Mistrala will be one of the many family entries, with children Sam and Lara joining the crew. Dian Andrews will be coming from Northern Ireland to sail the Elan Amethyst.
From further afield, Samsung Pleomax is based in Holland, although she is better known in the UK as SilkCut, the Bruce Farr Volvo 60 that participated in the 1998 Whitbread Round the World Race captained by Lawrie Smith. She was later used as a training boat for Team SEB in the Volvo Ocean Race. Present skipper Harm Princ from Amsterdam currently holds the North Sea Crossing record. Other European entries include Christophe Declerq's Contessa 32 Lecas and Winsome, Harry Heist's 1972 Sparkman and Stephens design which has often performed well in the UK in Cowes Week and the Fastnet Race. The Laser SB3 Odontoblast has a name deriving from her owner's profession. Dudley Stock is a dentist living and working in Germany who last competed in the race 30 years ago. His return this year will be with a novice family crew. The skipper currently travelling the furthest to participate is Jens Kuehne based in Annapolis, USA, with the RP48 Sjambok.
This year the tides dictate that the start sequence gets underway at the later than usual time of 7.30am. First away, with IRC0 and the Open 60s, is the Clipper class. These majestic Ed Dubois-designed 68 footers are preparing to circumnavigate the globe in the Clipper 2009/10 Round the World Race. The multihulls are next across the line, ten minutes later, including Dame Ellen MacArthur aboard the Extreme 40 catamaran BT. She was first home in 2007.
Many skippers and crews have signed up for charity fundraising, including former Gold Roman Bowl winner Edward Donald, returning to support Leukaemia Research on his Folkboat Madelaine. Charlie Walker and his crew on the Cobra 850 Loo-lah are all work colleagues from BMI Healthcare. At the time of entry they had spent only eight hours sailing together but they hope to get a top half finish whilst at the same time raising money for the Motor Neurone Disease Association. John and Ted Trim's Albin Vega Blue Bar won her class in 2007 and will be supporting the RNLI this year. John is a horticultural lecturer who has appeared on television with Alan Titchmarsh, Chris Packham and James Martin, the celebrity chef. He is an expert on vegetables so perhaps there will be plenty of sustaining raw carrot on their boat. Help for Heroes is the choice of William Stacey who describes his crew on Enigma (Nicholson 30) as "four grey haired old blokes" whilst Ashley Davis on Angel Pumpkin, skippering for the first time in the race, supports Guide Dogs for the Blind. One of the unusual charities selected is Panjazz International, started in Portchester but with the aim of bringing children together across the world through the medium of music. As well as fundraising, skipper Alan Thornewill on Spirit of Daedalus sees the race as an opportunity to get his far-flung family together for a reunion.
The preferred race charities Breast Cancer Care, The Ellen MacArthur Trust, Macmillan and Prostate UK have all entered boats in the Round the Island Race Charity Challenge. Breast Cancer Care has announced Andy Massey as their first crewmember. In 2008 Andy and his wife Louise competed in the event supporting Breast Cancer Care, raising nearly £5,000. It was a courageous and poignant story as Louise finished the race despite having recently undergone rigorous chemotherapy and radiation treatment for cancer. Sadly Louise passed away last year but Andy is determined to compete again in her memory and raise funds for a charity close to his heart. Anyone interested in gaining a place aboard one of the Charity Challenge boats can email Dan Wilkinson at Into the Blue: dan.wilkinson@intotheblue.biz.
The Modern Gaffer section of diminutive classics includes the Norfolk Gypsy Kingfisher skippered by retired consultant surgeon Kenneth Moore, with his daughter, another consultant, as crew. In the same group is Miles Atherton's Memory 19 Tegan, completely restored in 2006. Snowgoose 2, a Cornish Shrimper, joins them. Stephen Akester will be racing his gaff yawl Alice III in the Original Gaffer class with a crew covering all generations of the four-family ownership. Polly Agatha is a replica of a 1904 Bristol Pilot cutter named Peggy. Skipper Kim Hartley owns a charter company specialising in classic boats including the 1906 gaff yawl Cygnet of London.
Amongst the 80+ trophies awarded for the event, there are several for one design classes old and new. These include the Contessa Challenge Trophy and the Halmatic Trophy (for Nicholson 32s). A clutch of these designs has already entered and the competition, as always, is likely to be keen. Not a strict one-design, but well represented, is the Beneteau First 40.7 which will be joining the IRC division. FirstChallenger, is the current National Champion owned by charter company Promocean. She will be campaigned in the race this year by Cesare Rotta and his crew from Milan and America.
Each year there are sailors who make themselves available for the race come what may. Paul Drew's crew on the Hurley 22 Alice B will include newly weds interrupting their honeymoon for the event. Perhaps the skipper will allow a little extra weight on board in the form champagne!
De wintercup loopt ten einde, nog een keer goed presteren om hopelijk de 2e plek te pakken in onze klasse. In de maand april gaat Lecas dan voor een 4 tal weken de kant op. Volgende zaken moeten onder handen genomen worden:
- onderwaterschip goed opschuren - grof en fijn - 2 lagen anti-fouling - polishen romp - anti-slip dek schilderen - monteren 2 nieuwe vluchluiken Lewmar Ocean - monteren spinlock stoppers - monteren instrumentenconsole + instrumenten - aankoop nieuwe spi-schoten dubbel + tylaska - raampjes nieuwe vijsjes en afkitten - delaminatie binnen terug lamineren - bakskisten schilderen - binnen grondig kuisen - onderhoud motor (filters/impeller/olie) - nieuw genua schoten - nieuwe endjes
Nen hele boterham maw, maar ons scheepje moet klaar zijn tegen de Schelderegatta. En in juni/juli moeten we in de Solent laten zien dat vorderingen gemaakt hebben:
Goofies - tijd. We waren natuurlijk weer present. Met als bemanning : Christophe (stuur), Barbara (tact + piano), Timp (voordek) Jeroen (trim) en Dirk (trim). 1 persoon minder dan we gewoon zijn, maar het weerbericht stond aan onze kant : 3 W. De start was zowat onze slechtste start ooit : we gingen als laatste over de lijn. We lagen op een goede positie, maar hadden jammer genoeg te veel snelheid. Om een te vroege start te voorkomen, moesten we vlak voor de lijn nog een rondje maken ; dus tijdverlies. Het eerste aan-de-windse rak liepen we gelukkig goed, waardoor we al een deel schepen achter ons konden laten en de eersten dichterbij kwamen. Na het ronden van de boei moest de spi omhoog, en hier bewees de afgelopen training zijn nut. Alles was tijdig geprepareerd, waardoor het hijsen van de spi vlot ging. Jammer genoeg zorgde een gijp tijdens het hijsen van de spi voor een beetje verwarring, en moesten we de boom direct van kant veranderen. En hier merkten we dat er 1 man minder was. Er kon niet direct iemand mee naar voor gaan helpen bij het overzetten van onze (zware) boom. Als de schoot dan nog losklikte klonk er even gevloek van alle kanten. Maar de kracht van denTimp heeft uiteindelijk gewonnen, en de rust keerde weer. Gelukkig geen plaats verloren, maar ook niets gewonnen. Eens het zeil stond liepen we goed, en kwamen weer dichter. Met het strijken van de spi hebben we zo lang mogelijk gewacht. Dat ging vlotjes en we gingen de boei rond. Tijd voor een kruisrak binnen het vaarwater - wat voor sommige deelnemers niet echt duidelijk leek te zijn. Nu gingen we ook de Niata voorbij, de maneuvers gingen goed. De spi werd snel geploooid, om die na de boei terug te hijsen voor een reachrak. En iets voor de boei kwam de Niata ons weer voorbij. De spi ging naar beneden : we moesten de laatste boei nog rond om scherp naar de finish te varen. We werden jammerlijk gehinderd na de boei, konden niet overstag gaan en verloren enkele seconden. We finishten even na Niata. Er waren fouten gemaakt, maar er waren ook goeie momenten. En het was leuk zeilweer en een goed parcours. Al bij al was het weer leuk geweest. Resultaat : 1. Boderik ; 2. Niata ; 3. Lecas. Op naar de volgende. (geen foto's deze keer, een paar handen te kort.)
We waren er klaar voor, het was weer tijd voor een trainingsdagje. We waren met een kleine bemanning van 4 personen : Christophe, Barbara (op halve kracht), Timp en Stefan DB. De temperatuur sloeg een beetje tegen, dus besloten we er een rondje plaat van te maken.De wind was ideaal : 3a4 NW. We verlieten de haven bijna gelijktijdig met een Raider 35, die richting Roompot ging. Zo hadden we een onverwacht sparring-maatje. Met een zig-zaggende stand-in stuurman (Barbara ,toch een beetje slapjes) slaagden we er goed in om ze achter ons te laten. Iets voor de Roompot maakten we enkele trainingsmaneuvers, om dan onder spi terug te keren. Na een tweetal uurtjes varen maakten we terug vast en namen we de tijd om Lecas een schrobbeurt te geven. Het was kort, maar we zijn op het water geweest, en we hebben er weer wat aan opgestoken. Nu hopen dat de volgende Goofies de wind wil meewerken.
We hadden er weer naar toe geleefd...dinsdag nog wat tips gekregen van Fred (zeilmaker UK) en iedereen van de crew was gebrand op een goede prestatie. Eerst nog wat kleine herstellingswerkjes uitgevoerd aan boord want als je zo het maximum uit je scheepje perst gaat er wel eens iets stuk.
De Goofen hadden een knap,technisch parcours in elkaar gestoken, met diverse spi-rakken, een mooi kruisrak...bon het was weer de moeite. Iedereen wou natuurlijk aan de bovenboei starten, het was daar dan ook behoorljk druk! Wij lagen perfect naast de boei en hadden net op tijd snelheid...prima dus? Neen, Tissum deed de deur dicht en ging na de start nog loeven tot bijna in de wind, wat maakte dat wij tegen de boei gedrukt zouden gedrukt worden, ik probeerde dus een klein beetje af te vallen maar zo boorde ik bijna in de hekstoel van de Tissum...geluk dat onze voordekker kon afhouden. Protest! Grapje, tijdens de goofies kan je niet protesteren, ben achteraf wel even Michiel van de Tissum gaan opzoeken om het uit te praten, no hard feelings.
De wind stond N en was constant rond de 14 knopen, scherp naar de bovenboei, ronden en spi erop. We lagen toen in vierde positie. Ik had gekozen voor de heavy spi omdat het een echt reachrak was richting Zeelandbrug, bleek een prima keuze te zijn want we liepen zowaar de Kymera (31.7), in die af en toe uit zijn roer liep, de wind was iets aangetrokken zo rond 17 knopen. Na een perfecte spi-drop richting overloop van Zierikzee, kruisen dus. Lecas lag perfect in balans en de Kymera geraakte wederom niet voorbij ons . Dan de Hammen in om terug te keren onder spi, klein foutje bij het ronden van de boei, namelijk grootschoot niet tijdig gelost...en de Kymera ging ons voorbij. Ditmaal liepen we onder de grote spi..constant 7 knopen over het water, 2 gijpmaneuvers, de laatste gijp was wel een moeilijke omdat we na de boei een stevig reachrak hadden richting SVK 5. Een spectaculair reachrakje waar de stroom niet te onderschatten was...we liepen tegen 7 knopen gelijk op met een Sun Fast 37! Vlak voor de SVK 5 spi-drop en scherp naar de finish. We finishten een kleine minuut achter de Kymera (31.7 First) en een minuut of 2 voor een andere 31.7. We wisten dat we goed gevaren hadden,goede maneuvers en een prima boatspeed. We werden uiteindelijk 3e achter de Tissum en Bolderik. Als je de tijden bekijkt..zul je begrijpen dat er achteraf toch wel wat teleurstelling was.... Het was gewoon een SUPERZEILDAG, bedankt Goofen! Remember: Up in the lulls, off in the puffs!
Veel wind en koud, eigenlijk de klassieke ingredienten voor een Goofies. Dit keer echter geen wedstrijd maar een training op de agenda. Het waaide zo'n 20/25 knopen met stoten tot 28 knopen. We besloten een klassiek rondje plaat te varen. Onder vol grootzeil en genua 3 spoot Lecas er vandoor. De wind stond ZO en draaide plots naar het ZW, geen spi dus
Echt veel trainen hebben we dus niet gedaan, wel genoten. Maar we hebben toch weeral een paar uurtjes op het water gezeten en daar draait het toch om.
Verder hebben we onze agenda voor 2009 vastgelegd, ziet er als volgt uit:
GOOFIES FEB TRAINING 22/2 GOOFIES MAART TRAINING 29/3 GOOFIES APRIL SCHELDEREGATTA 6/6 ROUND THE ISLAND 20/6 LIGHT VESSEL 4/5/6 SEPT CR TROPHY 12/13 SEPT GOESSE SAS 19/20 SEPT ANTWERP RACE 3/10 GOOFIES NOVEMBER GOOFIES DECEMBER KERSTRACE
Tja, we zetten het jaar goed in met een Goofies winterwedstrijd en dit bij een temperatuur van ongeveer -2 graden celcius. Als we 's ochtends in de auto zitten is het zelfs nog - 6...maar wel zo goed als windstil. Een nachtmerrie voor een Contessa 32 zeiler! De haven is dan ook lichtjes dicht gevroren en er hangt een beetje mist.
Men besluit de start een uur uit te stellen om toch een beetje wind te pakken. Wij eten ondertussen een boterhammetje, drinken een koffietje en maken Lecas wedstrijdklaar, uiteraard met genua 1 en grote spi.
Tijdens de startprocedure is er bijna geen wind, het is ook moeilijk om een goeie startkant te kiezen. We dobberen de startlijn over, in gezelschap van de Tissum. Bolderik is iets beter gestart en loopt ondanks de weinige wind uit op ons. Ook Tissum drijft sneller als ons. Na een tiental minuutjes kom er wat wind en we lopen in op het veld. Een Contessa 32 loopt dus ook met 2 beaufort, wel een kwestie van zeer aandachtig te sturen en te anticiperen op elk vlaagje. Bij de bovenboei worden we even gehinderd door een hanse 37 die net voor ons overstag gaat, helaas moeten wij ook nog een slag maken om de boei te halen. Dit levert ons tijdverlies op tov oa Haggis, Tissum en Tarake.
Downwind dan, spi vlot omhoog en vrijwel onmiddellijk gegijpt...dit bleek een goede zet te zijn. Zo hielden we meer wind in de spi. Op het laatst werd het nog een mooi reachrakje..de wind was dan ook aangetrokken tot een kleine 3 beaufort. Spi naar beneden en een kruisrakje langs de Zeelandbrug naar de SVK-5. We finishten na 3u 25, net voor een Hanse 37. Niet slecht gevaren onder deze omstandigheden. Bolderik is wel ongenaakbaar, ook bij deze wind. We zullen ons dus moeten focussen op die tweede plek in het eindklassement.
). Dankzij dit maneuver konden we op een goeie koers de Solent invaren. En tegen 17u lagen we - voorlopig als enige - in de bezoekersbox van East-Cowes-Marina. Er werden 12 contessa 32ers verwacht. 
! De rest van de bemanning zat op uitkijk en had niet direct door wat er aan de hand was. De genua was nog niet gehesen. Uiteindelijk gingen alle mannen binnen kijken, en de uitlaat checken, het koelwater... De behuizing van de motor werd in geen tijd verwijderd, om te merken dat er in elk geval geen vuur was. Ik hoorde via de marifoon op de achtergrond dat het stilaan tijd werd voor ons waarschuwingssein. Gelukkig keerde de rust binnen net op tijd terug om de chrono stipt op tijd in te kunnen duwen. Maar we wisten nog steeds niet wat het probleem was.
.
We hadden er weer naar toe geleefd...dinsdag nog wat tips gekregen van Fred (zeilmaker UK) en iedereen van de crew was gebrand op een goede prestatie. Eerst nog wat kleine herstellingswerkjes uitgevoerd aan boord want als je zo het maximum uit je scheepje perst gaat er wel eens iets stuk. 
.
