Het begin van de maand augustus stelt het weer van de volgende maanden voor. De eerste van augustus is de maand augustus zelf. Vandaag is het dus januari en inderdaad het kan kloppen want het was koud en nat. 

De dag begon redelijk druk: om 09:30u transfer 1 en om 10.00u transfer 2. Daarna al het papierwerk in orde gebracht van die transfers en dan hop naar de voorbereidingen voor de briefings van die avond. Die middag at ik op de markt en was ik rond 14u thuis. Bleek dat Emy en Ores nog altijd niet terug waren van het ziekenhuis. Ores was vertrokken rond 10u maarja. Rond 14.30u zijn ze ongeveer dan toegekomen. 

Die middag op kantoor kregen we te horen dat morgen en eventueel overmorgen het staking van de transportisten zou zijn. Dus alle trekkings die de volgende morgen vertrokken werden gewaarschuwd en aangepast. De meeste vertrokken die avond zelf nog rond 23u om zo de staking voor te zijn. Elke passagier werd daar persoonlijk van op de hoogte gebracht. De meesten spraken Nederlands en Engels, dus Warry en ik kregen elk een lijst met namen en trekkings en mochten zo een voor een de lijst aflopen. De meeste hadden er geen problemen mee, maar anderen vonden de afgesproken 2 nachten in een tent meer dan genoeg en 3 nachten zou teveel van het goede zijn ofz. Dusja met deze mocht ik dan afrekenen. Ik kreeg plots Warry zijn gsm en dan zijn we maar gewisseld van lijst. Ik mocht aan hen uitleggen in het Nederlands wat de bedoeling was en de reden van de uurwijzigingen. Ze wilden helaas niet echt luisteren, maar dat is dan hun probleem. Door deze hele verandering, waren we praktisch 15min te laat met de briefings. Maar goed, daar opnieuw uitgelegd en iedereen begreep het. Plots kwam ik ook nog die lastige toeristen tegen van die namiddag aan de telefoon. Bleek dat ze nog eens wilden praten over hun opties. Eigenlijk had ik geen tijd maarja. Daardoor was ik dan 20min te laat bij de volgende briefing...

Nadien nog terug gemoeten naar het kantoor om daar nog eens extra uit te leggen aan sr. Fabrizio en sra. Vicky. Sra. Vicky zei dat er morgen geen staking zou zijn, toch niet in toeristisch gebied, maar sr. Fabrizio was daar niet overtuigd van en dus vertrokken de trekkingstoeristen toch om 23u. 

Toen ik thuis kwam en naar de keuken ging om water te koken, zei de oma tegen me dat er iets anders was in de keuken. Eerst had ik geen idee wat er zou kunnen verandert zijn. Alles leek hetzelfde, tot ik me omdraaide en een microgolf zag!

Dinsdag 07/08

Op kantoor weinig problemen, want de staking was eigenlijk heel miniem. Enkel in 3 gebieden was er staking en waren de wegen afgezet met vanalles.  Voor de rest was het een "rustige" hoogseizoensvoormiddag. 

In de namiddag opnieuw een transfer van de terminal Cruz del Sur. Om 15.30u kwam de bus van Lima toe en tegen 16u de mijne, degene van Puno. Nadien op kantoor waren er 5 briefings en 1 gids.. 4 briefings om 18u en eentje om 18.30u. De gids kon verschillende groepen samennemen omdat ze in hetzelfde hotel verbleven en dezelfde tour hadden. Ik had een vierdaagse Inca Trail en Duvali een tweedaagse Inca Trail. 

Die middag waren er blijkbaar enkele problemen geweest in Ollantaytambo met het ophalen van mensen aan het treinstation. Duvali had me gevraagd om mee te gaan naar de hotels van die personen en daar de uitleg te doen + hen te voorzien van een compensatie. Dus rond 19.30u gingen we vertrekken. Uiteindelijk werd het 20.30u. Tegen dat we het laatste hotel gedaan hadden was het al 21.15u. Gelukkig konden we dan naar huis en eindelijk eten!

Woensdag 08/08

Een transfer van het hotel naar de luchthaven om 09.30u. Bij deze mensen hoorde ik meer over het hele Ollantaytambo-verhaal. De chauffeur had ons gezegd dat hij de vier overige passagiers niet kon meenemen omdat er geen plaatsen meer vrij waren. Bleek dus dat dit geen waar was. 

Eenmaal op kantoor terug, de rest van de transfers gecontroleerd en bevestiging gevraagd bij de chauffeur voor deze services. Na 10min kreeg ik bevestiging. Om 12.15u vertrokken naar mijn volgende transfer van het hotel naar de luchthaven. Eenmaal toen ik daar aankwam kon ik wachten op de vlucht van andere passagiers. Rond 13.30u kwamen ze toe en konden we terug naar het hotel. Ze kwamen terug van hun tour in de Jungle en de volgende dag vertrokken ze terug, vanuit Cusco naar Lima en dan naar huis. 

Donderdag 09/08

Opnieuw om 09.30u een transfer out: hotel naar de luchthaven. Aan hen mocht ik de excuses overbrengen plus een klein kadootje afgeven. Ze hadden blijkbaar een dronken chauffeur gehad voor 10min en zaten ook verwikkeld in het Ollantaytambo verhaal. Ze hadden een vlucht van Cusco naar de Jungle. Toen ik hen wat meer informatie gaf over dat ze bijvoorbeeld hun valiezen moesten achterlaten bij het kantoortje, in Puerto Maldonado voor ze op de boot gingen, en enkel het nodige konden meenemen ontplofte de bom. De vrouw begon te wenen en van de man kreeg ik de chocolaatjes terug achter mijn kop. Blijkbaar was ik de eerste die daar iets van zei.. En dat maakte mij tot de boeman. Ik moest gelijk hoe een manier verzinnen zodat ze alle 4 hun koffers konden meenemen op die boot. Op geen enkele manier kon dit gebeuren, gewoon omdat er niet zoveel plaats is op de boot. Dusja tijdens de rit naar de luchthaven gebeld met Warry om een oplossing te zoeken. Bleek dat die er niet was ofja toch geen goedkope. Onderweg hebben we Warry opgepikt die onderweg was naar de luchthaven om andere toeristen op te halen. 

Eenmaal daar aangekomen schoot de man nog eens uit tegen Warry en was de vrouw boos tegen mij omdat ze niet wist dat hij Warry was, terwijl ik nochtans gezegd had in de auto dat we even zouden stoppen om hem op te halen. Ahja veel geroep en boze woorden, maar ze zijn uiteindelijk vertrokken. 

Nadien haalden we de familie Van Damme op die van La Paz kwamen. Toen ik nog maar net klaarstond met hun naambordje vroeg een Peruviaan of het de acteur was. Ik moest hem helaas teleurstellen. Ze kennen hier heel wat films van hem, in het Spaans natuurlijk, maar we kregen toch enkele keren de vraag of het Jean Claude Van Damme en zijn familie was. Warry zei natuurlijk iedere keer van ja en dat leverde nu en dan heel boeiende gesprekken op. 

Eenmaal aangekomen in hun hotel zag ik dat het al meer dan 12u was en ik had een transfer om 12.15u.. Snel afscheid genomen en me gehaast naar een andere familie. Ze waren met 6, maar twee van hen zouden in Zuid-Amerika blijven en verder rondtrekken, dus met enkel 4 passagiers in de auto. Hier verwachtte ik problemen, maar het verliep allemaal heel soepel. Eenmaal op kantoor rond 13u, alles uitgelegd aan Sra Hilda en vanaf daar zou zij verder kijken, in de mate van het mogelijke.

Vrijdag 10/08

Deze morgen terug alleen ontbijten, want de Frankrijk familie sliep nog. Redelijk ongewoon maarja. Een rustige dag, geen enkele transfer, enkel in de avond briefings. Om 18u hadden we een briefing en de gids had bevestigd dat hij zou komen. Toen hij 5min voor tijd nog niet aanwezig was, ben ik maar vertrokken. Toen ik de deur uit was, kwam ik hem al tegen. Dus alles afgegeven en hij kon vertrekken. Om 19u een andere, maar daarvoor ging de gids Ana Maria komen, dus geen probleem voor ons. Die avond meldde Warry dat de transfer van de volgende ochtend om 05u was en dat hij niet kon gaan. Dus geregeld dat de chauffeur met een bordje ging zodat wij konden slapen. Na heel veel geregel over plaats en uur, toch gelukt. 

Zaterdag 11/08

Opnieuw transfer out om 09.30. Ik kwam aan in het hotel rond 9.10u en ze waren de valiezen al aan het inladen. Het was niet de chauffeur en de auto dat ik kende. In het systeem stond dat het Carlin of zijn papa zou zijn, maar dit was een ander. Voor de zekerheid een praatje gemaakt met de chauffeur en toen gebeld naar Carlin voor bevestiging. Bleek dat het ok was, ze waren op Lares trekking met de auto's en hadden dus een ander gebeld. Nadien moest ik ook even met de baas van de chauffeur spreken, wegens mijn verwarring. 

Vandaar ben ik dan naar het hotel geweest van de mensen die om 05u waren toegekomen in Cusco. Daar vrolijk ontvangen en een soepele Nederlandse briefing gedaan. Eenmaal op kantoor kon ik bellen met mensen die hun trekking niet hadden kunnen beginnen, wegens gezondheidsproblemen. Ik mocht hen een dagje Heilige Vallei voorstellen en daarna de trein naar Aguas Calientes om daar samengevoegd te worden met een groep van de Inca Trail, om zo toch nog Machu Picchu te zien. Gezellige mensen en zonder problemen hebben ze de optie aanvaard. 

Die namiddag belden ze me opnieuw in verband met hun treinticket. Dat was om 15.30u en ze belden me dus om te weten of 9u vroeg genoeg was om te vertrekken. Navraag gedaan bij Duvali en dan teruggebeld met de mededeling dat het ophalen om 08u zou gebeuren. Opnieuw geen probleem voor hen. 

Toen ik vertrok van het kantoor vroeg Duvali of ik de lunchboxen bij een hotel wilde afzetten. Geen probleem, het lag op mijn weg naar huis. Ik was nog geen straat ver en een van de zakken was al gescheurd. Na het opgeruimd te hebben, vroeg ik aan een man of hij me niet wilde helpen. Hij maakte geen bezwaar en volgde me naar het hotel. Ik met een gescheurde zak in mijn armen en hij met twee andere. Nog geen 100m verder scheurde er opnieuw een zak. Dan hebben we een kartonnen doos gevraagd aan een winkeltje en opnieuw waren we op weg naar het hotel. Daar gelukkig zonder nieuwe scheuren aangekomen. Daar alles afgezet en dan kon mijn voor een keer vrij weekend beginnen. 

Om 16u zou het verjaardagsfeestje van Paola beginnen. Ze verjaart eigenlijk pas op 26/08, maar nu waren allebei de oma's en opa's hier. Tegen 15u waren we begonnen aan de fruitsalade en oma Frankrijk had twee taarten gebakken. De ene wat verbrand en de ander kreeg ze niet meer uit de vorm. Dus een verbrandde taart en een taart in brokjes. Die sneden we dan in 2, confituur ertussen, een laagje chocolade vanboven en besprenkelen met smarties en ze zagen eruit als taarten waar niets mis mee was. 

Uiteindelijk  begon het feestje rond 17.30u en de laatsten kwamen toe rond 18.30u. Dat waren Wally en Alicia. Een vriend van Ores en zijn dochtertje. Eerst was ze wat verlegen, maar na 10min begon ze spelen met Paola. Alles ging redelijk goed, totdat Alicia begon te zeggen: "Es mio, es mio". Het is van mij, het is van mij. Paola praat nog niet zoals Alicia, maar ik ben er zeker van dat ze het verstaan had. Terwijl deze twee aan het ruziemaken waren over speelgoed, roken we een kaka pamper. Dus Ores en Wally hadden de eer om te ruiken wie's dochter een vieze pamper had. Ores lachtte triomfantelijk want het was Paola niet. Wally keek niet zo blij, maarja. Ondertussen had iedereen al fruitsla en taart gegeten. Violetta, oma Peru, had de kleine Laura in haar armen en was ondertussen aan het eten van haar taart. Oma Frankrijk zag het en zei dat zij de kleine wel zou nemen. Violetta vond da niet zo ok en toen was er mini discussie. Uiteindelijk had oma Frankrijk de kleine Laura gewoon meegenomen naar de andere kant van de kamer. Dit gebeurde allemaal op hetzelfde moment ongeveer dus ik denk dat de kleine oma uitbarsting door niet veel mensen opgevallen is. Foto's van het verjaardagsfeestje volgen nog. 

Zondag 12/08

Volledig vrije dag: geen transfers, geen briefings. Rond 9u was ik vertrokken richting de San Pedro markt, maar ik was gestopt op het Plaza de Armas. Daar bleek dat de ceremonie van de vlaggen aan de gang was, of ging beginnen. Rond 9.20u echt begonnen. Je had het leger met hun muziekkorps, de militaire politie met hun muziekkorps, de nationale politie, de toeristen politie en de majoren of weet ik veel hoe je ze allemaal moet noemen. Het legermuziekkorps begon met spelen en wandelde rond het plein en verdween toen. Nadien kwam het korps van de militaire politie en ondertussen waren ze de vlaggen van Cusco en Peru aan het bevestigen. Later kwam het muziekkorps van het leger terug met de burgemeesters in hun kielzog. Hun taak was, op de tribune zitten tot een soldaat hen kwam begeleiden naar de vlaggen. Deze werden door iedere burgemeester, een stuk of 3, een stukje in de lucht gehesen. De vlag van Peru werd door meerderen naar boven geholpen. Toen de vlaggen wapperden in de wind speelden ze nog het volkslied. Dit werd door iedereen meegezongen, toeschouwers, tribunemensen en legermensen. Op bepaalde momenten hoorde je beter de mensen dan de muziek zelf. 

Tegen 10.30u was het gedaan en moest ik naar huis wegens een platte batterij en tante Chantal ging vertrekken naar Lima om haar laisse pase aan te vragen. Ze verloor deze week haar paspoort in de taxi en zonder dat papiertje kan ze niet naar huis. Tante Carolina, een tante van Ores zou haar opwachten in Lima en helpen bij de politie en nadien de imigratiedienst. Een heel geregel, maar morgen zullen we pas weten of het volledig gelukt is. 

Rond 18u belde Duvali me op met de vraag of ik naar die mensen met hun Heilige Vallei toer kon bellen om te zeggen dat ze pas om 09u zouden opgehaald worden.. Ik voelde me nogal ongemakkelijk om hen nog eens te bellen, met een wijziging, maar het verliep grotendeels ok. Er bestaan blijkbaar toch nog vriendelijke toeristen

Ontbijt om 06.30u, want om 07.30u was er al een eerste transfer. Toen ik toekwam in het hotel waren ze nog op het gemak aan het ontbijten.. Vandaar naar de luchthaven en dan moesten ze de evaluatieformulieren maar invullen in de auto. Van de luchthaven vertrokken naar de volgende transfer met de chauffeur. Vandaar heb ik dan gewandeld naar het hotel. Gelukkig dat ik wist waar het hotel gelegen was. Hij had doorgekregen van zijn baas of collega dat het hotel San Agustin Plaza was. Maar ik had gisteren die mensen opgehaald en afgezet in hotel San Agustin el Dorado. Om verwarring te vermijden hebben we allebei een telefoontje gepleegd. Bleek ik was correct 

Op het kantoor kwamen er plots twee mannetjes op zoek naar Dirk. Jammer genoeg hebben ze het maar met mij moeten doen, want Dirk is in Lima. Uiteindelijk was het niets speciaals, enkel hun openstaande rekening vereffenen. Na hun betaling hebben we de briefing gegeven, dat was er dan die avond eentje minder. 

Tijdens de betaling en briefing zei Duvali zo plots van Kyara doe beetje sneller voort. Persoonlijk vond ik da wa raar want, ik was niet aan het kletsen ofzo gewoon de briefing. Bleek nadien dat er mensen van de Salkantay  trek niet mee konden door ziekte en nu beter waren en ik mocht hen de overgebleven opties gaan uitleggen. Super vriendelijke mensen da wel. Ze wilden op kantoor betalen voor hun treinticket omdat ze dan een bewijsje hadden van betaling enzo. Ik vertrok naar huis om 12.15 en toen kwamen ze toe. Dus nog even gepraat terwijl Duvali alles regelde met de boekhouding. 

Om 14u vertrokken naar het busstation om mensjes op te wachten. Carlin stond al te wachten en toen hebben we in het zonnetje gezeten en gebabbeld tot onze toeristen er waren, zo rond 15.10u. Bleek later dat dit de bus van Lima was en niet van Puno. Dus nog gewacht tot ongeveer 15.40 en tegen 16u waren we vertrokken richting het hotel. 

Eenmaal terug op het kantoor, bleek dat Vicky, de bazin, terug was van Mexico. Plots vroeg ze of ik even tijd had. Eigenlijk had ik geen tijd, maarja als je baas da vraagt, dan heb je wel tijd zeker? Na enkele vragen over Cusco en het kantoor, hoe ik het vond en alles deed ze me een werkvoorstel. Het zou gaan over 7 maand België en dan 5 maand, in het hoogseizoen, in Peru. Nogal overdonderd, en ik had zo ongeveer 2 dagen om te beslissen want ze wilde het graag weten voor ze terug ging naar Mexico. 

Dinsdag 31/07

Transfer om 8u, dus ontbijt om 7u. Op naar het hotel aan de andere kant van het stad.. Daar een gezellige babbel over vanalles tot we eigenlijk aankwamen op de luchthaven. Na de transfer om 8u bleef ik op de luchthaven om te wachten op de vlucht van 9.42u . Samen naar het hotel en daar briefing gegeven. Tegen 11.15u was ik eindelijk op kantoor. Nadien bedacht ik, te laat natuurlijk, dat ze nog een deeltje moesten betalen. Het was mijn schuld dus ik zou het betalen. Aan een kant gelukkig dat het maar € 12 was. Op kantoor gaan zeggen aan Hilda, maar ze zou een mailtje sturen naar Flor in Lima om daar het geld op te halen.

Deze morgen was er een ongeluk gebeurt met de treinen van Inca Rail en Peru rail. Het volledige treinverkeer lag plat. De hele dag geen treinen. Alles moest opnieuw gepland worden, alle klanten moesten toegesproken worden + van verschillende mogelijkheden voorzien worden. Ofwel een overnachting in Ollantaytambo of Aguas Calientes of transport terug naar Cusco. 

Opnieuw om 14u naar de terminal van Cruz del Sur. Gewacht en opnieuw was het 16u toen ze toekwamen. Doordat het ongeluk met de treinen zoveel vertraging veroorzaakt had, kon mijn chauffeur blijven en eerst mijn transfer doen om daarna pas naar het treinstation te gaan. 

Eenmaal terug op kantoor mocht ik verschillende toeristen bellen, waarvan het Engels niet goed was of die gewoon in het Nederlands wilden horen. Een van hen was het koppel dat ik maandag van opties mocht voorzien. Ze wilden per se naar de Hidro Electrica gaan vanuit Ollantaytambo. Het was mijn taak om dat uit hun hoofd te praten. Op dat moment was het al 17u. Tegen dat ze bij de Hidro aankwamen zou het al meer dan 21u zijn. Vandaar moesten ze nog 3 u wandelen naar Aguas Calientes. Geen enkele oplossing was goed genoeg. Of ik nu zei dat het gevaarlijk was of niet, het kon hen niet echt schelen. Op het laatste hoorde ik de man zeggen tegen de chauffeur "vamos hasta Hidro Electrica". Het antwoord van de chauffeur: "Vamos". En klik de telefoon toe. Daarna hebben we maar een bericht gestuurd dat ze die wandeling op eigen risico doen en dat wij niet verantwoordelijk waren voor hen. Bleek dat ze dan die avond/ochtend om 1u toegekomen zijn in Aguas Calientes. 

Toen ik die avond naar huis ging was het al meer dan 21u en er waren er zeker nog 5 andere mensen op kantoor aanwezig. Ik had ondertussen een lijstje met vragen gestuurd naar Dirk in verband met het werkvoorstel. Zijn antwoord: "Het was eigenlijk alleen om te weten of er interesse was of niet". 

Toen ik 's avonds mijn tanden aan het poetsen was kwam Emy langs met haar mama, papa en tante. Van een eerste ontmoeting gesproken..

Woensdag 01/08

Ontbijt met de tante van Emy. Tijdens het ontbijt werd enkel Frans gesproken dus een nieuwe aanpassing voor me. Ik wilde het verhaal van gisteren vertellen, maar dat ging stukken gemakkelijker in het Spaans dan in het Frans. Eerst was het een mix van de twee talen door elkaar. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en gewoon verteld in het Spaans en toen vertaalde Emy het voor de tante. 

Verschillende toeristen kwamen langs om tours te boeken of te betalen. Veel Nederlands dus. In de namiddag moest ik dus alles inhalen dat ik gepland had om in de voormiddag te doen. 

Om 18u mijn briefing. Daarna om 19u nog eentje. De gids Eddy had ook een briefing om 19u in hetzelfde hotel en was zijn enveloppe vergeten. Dus na mijn briefing ben ik daar nog achter geweest en toen ik toekwam was hij briefing aan het geven met een enveloppe. Bleek dat hij enkel de machu Picchu tickets te kort had. Maarja ik had nu het hele eind erom geweest. 

De eerste van augustus is een speciale dag. Hierbij doen ze een soort olie op de grond en dan iets dat lijkt op confetti. Dit heeft de kleur van mais. Deze dag bedanken ze Pachamama. Vaak als men iets drinkt zal men een klikje op de grond doen voor eraan te beginnen. Op deze manier geven ze iets terug aan de aarde, als "beloning" voor wat die ons geeft. 

Donderdag 02/08

Om 7u was de papa van Emy begonnen met 2 tuintafels in elkaar te steken. Drillen, boren, hoe meer lawaai hoe beter leek het. 

Op het werk vroeg Duvali plots of bepaalde mensen een slaapzak gehuurd hadden. Mijn antwoord was van ja en ze hebben betaald en het geld zit in je lade. Het probleem was dat ze niet meer wist of die nu ook hun slaapzak gekregen hadden of niet. Dus het bleek even allemaal mijn schuld te zijn, want ik had het geen 20.000 keer herhaald. Ik schrijf gewoon een briefje. Als zij dat kwijt raken is het niet echt mijn schuld denk ik toch? Nadien bleek het allemaal in orde te zijn, zorgen voor niets. 

Briefing in het hotel van een familie van vijf. Waarbij er twee in Bolivia woonden. Met een jaarcontract dat eindigt in november. 

In de namiddag vooral gesproken met passagiers die hun boek vergeten waren in de bus. De reactie van Warry was dat ze maar gewoon een ander moesten kopen. Ik probeerde hem uit te leggen, dat de dingen die de klanten belangrijk vinden, wij ook moeten belangrijk vinden of toch zoiets tonen. Maar het werkte niet zo goed. 

Vrijdag 03/08

Deze morgen crisis aan de ontbijttafel met Paola. Emy was naar het ziekenhuis voor controle en oma was haar aan het eten geven. Emy en Ores waren gisteren nog maar samen geweest omdat ze gewicht verloren was en daarom moest ze vandaag terug om enkele tests te doen. Maar nog altijd geen kleine Laura in zicht. 

In de terminal van de bus ging ik 4 mensen ophalen. Bleken het uiteindelijk 6 te zijn. Het transport was geregeld en alles, maar niemand had mij geïnformeerd. Een kort bericht naar Warry over de oplossing en daarmee was de kous af. Eerst de 2 extra personen afgezet aan hun hotel en meegegaan met de familie van 4. Na het inchecken en de briefing hop naar het andere hotel. Daar briefing en een babbel van meer dan een half uur tot Warry belde om te zeggen dat we nog veel briefings hadden en de gidsen afgebeld hadden. 

Dus het gesprek gestaakt en terug naar kantoor om briefings te doen. Tegen dat ik er aankwam was Duvali naar een briefing, toch ergens twee of drie gidsen opgescharreld om briefings te doen en daarna ging Warry naar de laatste. Plots dan toch geen briefings voor mij.. Of toch, er was eentje die we over het hoofd hadden gezien en die was dan toch voor mij. 

Zaterdag 04/08

Deze morgen mocht Paola kiezen bij wie ze zat om te eten. Het nadeel was dat die persoon haar moest helpen. Bleek dat ik de gelukkige was. Ze dronk voor de eerste keer haar tasje met melk op, zonder al te veel problemen. Haar kaasbroodje at ze toen bij Emy. Op een krukje zoals de grote mensen. 

Vandaag geen transfers alleen briefings en geen gidsen. In de voormiddag alles voor het weekend klaar gemaakt van trekkings en planet. Tegen dat alles verdeeld en klaar was, was het 14u. Warry was ergens rond 12u weg gegaan en niemand wist waar hij naartoe was. Natuurlijk zijn enveloppe voor Hola Pola, zijn enige transfer de zondag was klaar. 

Toen ik thuis kwam sliep Paola en was Emy vanalles aan het opschrijven. Toen ik vroeg hoe het bij de dokter was, zei ze dat ze weeën aan het noteren was. En als het tijd was, dat ze gingen vertrekken naar het ziekenhuis. In de namiddag heb ik wat genoten van de zon en gesproken met de mama van Emy. Mijn Frans raakt terug op peil. 

Om 18u, de eerste briefing, Inca Jungle. Daarna naar het hotel Eureka gewandeld om mijn eigen briefing te geven om 19u. 

Om 22u hoorde ik nogal gestommel boven. Dat is zo het uur dat iedereen gaat slapen, maar het was nogal gehaast. Dus ik ging even kijken en toen bleek dat het een tripje naar het ziekenhuis was. 

Tegen middernacht was Laura geboren!

Zondag 05/08

Om 07.30u transfer, hier kon ik niet mee naar de luchthaven, want om 8u was er nog eentje. Dus snel snel snel alles geregeld met de chauffeur en toen naar het volgende hotel. Daar kwam ik mooi op tijd aan en toen ik vroeg aan de receptie om de toeristen te bellen bleek dat ze niet naar beneden wilden komen, omdat het nog geen tijd was. Ja, ik was 15min te vroeg, maarja. Te laat is niet goed en te vroeg dus ook niet. Hun eigen schuld want toen moesten ze de evaluaties invullen in de auto.

Rond 9:45u was ik terug en kreeg ik te horen dat met Laura en Emy alles ok was: 3.3kg en 50 cm.Na het ontbijt met Paola in de zon gezeten en een boek gelezen. Ik het mijne en zij het hare. Op de duur wilde ze wel wisselen, net als van zonnebrillen. 

Om 14u vertrokken naar het busstation. Daar gewacht tot 16u opnieuw.. Onderweg naar het hotel kwamen we langs de processie van San Cristobal. Vandaag was het feest van de patroonheilige van de wijk San Cristobal. Dankzij het muziekkorps dat daar opgesteld was, kwam ik te weten dat iedereen van het gezin muziek speelt. De mama was in opleiding, maar het deed me denken aan ons gezin. Door de processie konden we niet met de auto tot aan het hotel. Dus zijn we te voet verder gegaan en natuurlijk blijven staan toen ze begonnen spelen. Hier en daar vloog wat hobbymisvorming in het rond. Opnieuw werden er partituren met wasspelden vastgemaakt aan de kraag van de man voor hen. Grappig zicht wel. 

Ook werden er opnieuw beelden gedragen. Er waren er 2: een jezus met een everzwijnachtig iets en een jezus met een palmboom. Eerst had je het everzwijnenbeeld dat gedragen werd door een man of 20. Daarna kwam een muziekkorps van 30-50man, gevolgd door enkele jongeren die ook zo een "tafel" droegen waar de beelden op staan. Het ging hen eigenlijk niet zo goed af, want ze slingerden nogal van links naar rechts. Het leek oprecht zwaar en lastig. Zij werden gevolgd door de palmboomjezus. Dit was volgens mij het zwaarste beeld of die mannen konden werkelijk niet meer recht lopen. Hier en daar lagen er al mensen te slapen ofja roes uit slapen. De dragers van de Palmboomjezus liepen praktisch overal tegen. Heel vaak scheef dat wij dachten dat het beeld eraf zou vallen op de mensen die aan het kijken waren. Zij werden ook gevolgd door een muziek van 30 man. De hele stoet moest via de Dom Bosco straat naar de kerk van San Cristobal. Ik heb geen idee hoe ze er geraakt zouden zijn, want die laatste groep mannen met het beeld had op een vlakke straat al zoveel moeite en die straat ging continue omhoog. Na een tijdje heb ik ze nog eens gezien en toen zag ik ze tegen een auto vlammen en daarna tegen een hek. Natuurlijk ging het alarm van die auto af, maar hij was denk ik niet beschadigd ofzo. 

Om 18u nog een briefing gedaan voor 10 man, 2 families. Allebei van Nederland dus ik moest mijn mooiste Nederlandse woordjes boven halen. Gelukkig niet te veel vragen of zulke zaken, waardoor ik toch nog mijn avond voor mij had.

Morgen zouden Emy en Laura naar huis mogen, ik zag al een foto en ja natuurlijk was ze klein en schattig.

Druk druk druk. Om 09.30u al een transfer naar de luchthaven. Daarna alles klaar gemaakt voor de briefings van die avond en de transfers van die dag. Enkele passagiers kwamen langs op het kantoor om te betalen en hun briefing te krijgen. 

's Middags gehaast naar het busstation, wat uiteindelijk onnodig bleek door vertraging. Kheb ondertussen ook eens een foto genomen van mijn super comfortabele stoeltjes in de terminal van Cruz del Sur. Een uurtje later arriveerden mijn toeristjes en dan hop naar het hotel en tegen 17.30u terug op kantoor. Vandaar briefings om 18u en 19u. Tegen 20u was ik terug op kantoor. Daar was het alle hens aan dek, wegens problemen. Rond 20u15 kon ik naar huis, want ik had mijn deel opgelost. 

Dinsdag 24/07

Warry deed de transfers om 09.30u en 12u, met de nodige problemen. Geannuleerde vluchten en vergeten gsm's.. Rond 10u30 kregen we bezoek van Inca Rail. Ze wilden het kantoor bedanken voor het vertrouwen enzo dus kregen we taart. Deze keer was het "torta de zanahoria" (worteltaart). Klinkt misschien raar, maar twas zeker nh slecht. 

Om 14.30u opnieuw transfer van het busstation. Daarna rond 16.45u op kantoor en dan in die 3 uur tijd, nog 4 briefings gedaan. Lopen, springen en vliegen was de boodschap. 

Woensdag 25/07

's Morgens al direct begonnen met een transfer van de luchthaven naar het hotel. Geen Warry deze keer, want Sr. Fabrizio had hem weer eens nodig. Tegen 12.30u terug op het kantoor en dan in sneltempo enveloppes voor de namiddag klaarmaken. Bleek toen ik toekwam dat iedereen een stukje cake had liggen. Ik vroeg wie er jarig was, maar bleek dat de empanada man een cake over had en deze bij ons op kantoor achter gelaten had. Sinaasappelcake mmmh

Tegen de avond briefing met Vladi (assistent gids) die weer op zijn minst een uur duurde.. Tegen het einde kwam de gids om nog Machu Picchu uit te leggen. Daarna nog naar kantoor gewandeld samen om de nodige documenten te tekenen en op te slaan in het systeem. 

Donderdag 26/07

In de voormiddag was Max ook op kantoor, zoontje van Sra. Duvali. Tis ne plezante, maar kan nh stil zitten. Er is ook niets plezants te beleven op een kantoor voor een kind. Behalve toen ik vroeg of hij mijn oortjes wilde gebruiken om te kijken naar filmpjes op youtube. Toen was er een glimlach en pretlichtjes in zijn ogen. Warry kwam in de voormiddag toch niet naar het kantoor dus zijn computer was vrij. Vanaf dat moment was het opnieuw stil op kantoor. Behalve van de verschrikkelijke slaapwekkende muziek van beneden. 

De nacht van woensdag op donderdag, waren er enkele toeristen die een Inca Jungle hadden. Bleek dat daar vanalles van accidenten was gebeurd, want een van onze toeristen is met een gabe in het hoofd terug gekomen. Ze waren zelf zo lief om een foto te sturen naar Warry om 2u 's morgens. Hij stuurde dat naar Sra. Duvali en Hilda en ook naar Sr. Fabrizio. Natuurlijk in de voormiddag was dit het gesprek van de dag, inclusief foto... 

Deze morgen was er een transfer om 05.00u. Normaal gezien moest die gisteren om 17.15u aangekomen zijn, maar wegens vertraging en stakingen, pas deze morgen dus. 

In de namiddag bleek het dat Emy naar het ziekenhuis was. Dit niet voor de bevalling, maar voor Paola. Ze is nogal verkouden en bleek dat ze opnieuw parasietjes heeft. Eerst moet ze nu medicijnen nemen tegen de parasieten en daarna pas tegen de verkoudheid. Heel veel mensen zijn verkouden op dit moment. Heel de bureau hoest en niest. Ores en Emy zijn ook serieus aan het afzien. 

Vrijdag 27/07

Binnen 2 weken is het het feest van de patroonheilige van San Cristobal. Ze zijn nu al bezig met voorbereidingen en vuurwerk, zonder kleur.. Het is hier ook nooit stil of rustig, altijd wel iets te doen. 

's Morgens naar de luchthaven om 2 belgen op te halen. Warry was in de Heilige Vallei met een belangrijke groep. Ze hadden overwogen om mij te laten gaan deels omdat ik Nederlands spreek enz, maar ik ben geen Peruviaan en geen internationale student dus in het kort, ik kost te veel. 

Tegen 11.30u was ik terug op kantoor en om 12.30u vertrok ik al terug om één van Warry's transfers te doen. Ik hoorde van Duvali dat hij niet kwam. Hij had ons niets verteld. Toen Sra. Duvali hem belde rond 10u zei hij enkel dat hij niet kwam en dat alles geregeld was met Sr. Fabrizio, maar wij wisten van niets.. 

In de namiddag aan de bureau van Duvali alle briefings en transfers overlopen voor het komende weekend. Bijna niemand zou werken op het kantoor. Er blijven natuurlijk toeristen toekomen en vertrekken. Dus verschillende mensen zoals Carlin en Wiliam moesten rijden, Warry en ik deden de briefings en de transfers. De rest kwam ofwel dan de zaterdag of de zondagvoormiddag werken. Uiteindelijk had ik alles van mij mooi genoteerd en gesorteerd wat voor vrijdag, zaterdag en zondag was. Bleek dat het toch wel een serieus stapeltje was. 

18u briefing nummer 1, daarna naar hotel Amaru I lopen en daar enveloppe afgeven aan de gids zodat die de briefing om 19u kon doen. Vandaar terug naar kantoor om het geld van de slaapzakken af te geven + het aantal door te geven. Daar was Warry in gesprek met Sr. Fabrizio dat ik eerlijk gezegd niet wilde storen, want zo rustig ging het er niet aan toe. Kheb dan maar een briefje gelegd met de uitleg enzo. Vandaar naar hotel Apu Huascaran voor briefing. Halverwege belde Warry dat hij was vergeten te vertellen dat ik nog geld moest krijgen om de passagier met de gabe terug te betalen. Dus dan maar teruggekeerd en voor de derde keer salut gezegd aan de rest op kantoor, wat ze natuurlijk al heel grappig vonden. Ik was nog maar net buiten en Duvali belde. Ja de gids belde me, ben je het vergeten. Dan maar zo goed mogelijk uitgelegd en gezegd dat ik binnen 5 minuten in het hotel ging zijn. Vandaar verder naar een hostel in de straat, waar ik een debat moest leveren om de enveloppe voor de gids daar te leggen. 

Zaterdag 28/07

Nationale feestdag! Feliz 28!

Vandaag was praktisch vrij, enkel in de avond enkele briefings. Dus heb ik maar een beetje de toerist uitgehangen. Voor een keer dat ik daar tijd voor had. Eerst een lekker ontbijtje en daarna richting hotel om het geld van de gabe persoon terug te geven. Bleek dat het ook hun transfer out was. Ik wist er echter niets van en had dus geen foto's van hun paspoorts genomen en hen niet gevraagd om de evaluatie formulieren in te vullen. Daarna terug gewandeld naar het stad, de San Pedro markt en dan slenter slenter naar huis. Tegen de avond belde Duvali dat de gids er niet zou zijn voor een van de briefings dus ik mocht gaan. Gelukkig waren de mensen mooi op tijd ofja te vroeg zodat ik daar al tegen 18.15u klaar was in plaats van 18.30u ofzo. 

Zondag 29/07

De voormiddag had ik vrij, maar moest ik wel nog vanalles regelen met transportisten. De mensen van de transfer out om 12.20u wilden vroeger vertrekken dus moest ik dit opnieuw regelen met hen. Daarna nog even het stad in, voor het effectief 12u was. Daar gesprekje gevoerd over hun reis en toen de auto klaar was, verder naar mijn andere transfer out. Deze was iets ingewikkelder want er moest nog betaald worden voor enkele zaken en vandaar naar huis om te skypen. 

Om 16.30u vertrokken naar de bushalte van Wonder. Aangekomen rond 17.15u, mooi op tijd. Daar ook de chauffeur ontmoet en de tijd gedood in de auto. Bleek dat de halte veranderd was. Dit was Warry mij vergeten te vertellen, maar de chauffeur wist ook van niets. Gelukkig toen we aankwamen om 18.15u aan de andere halte, was er nog geen bus te zien. Na enkele minuten kwam hij toe en toen toeristen opgehaald en vertrokken naar het hotel. Vandaar vertrokken rond 19u en toen was de dag ten einde. Op naar de volgende!