Gisteren had ik mijn was weggebracht en een uur afgesproken voor het ophalen ervan. We kwamen overeen dat ik het om 8u kon komen halen, de volgende dag, dus vandaag. Na het ontbijt ging ik dus mijn was ophalen, maar de deuren waren gesloten. Ok, misschien had ik mij vergist en was het niet 8u 's morgens maar 8u 's avonds. Hier kun je dit wel verwachten. Dus ik had nog geen paniek dat ze het land waren uit gevlucht met mijn was. 

Vandaar vertrokken naar de bushalte om mijn passagiers op te halen van de luchthaven. Ik kwam er natuurlijk veel te vroeg aan, Belgische gewoonte zeker.. Kheb me dan maar in het zonnetje gezet, hoedje op en een beetje gelezen in de zon. De passagiers kwamen toe rond 10.15 u dus ik was daar al praktisch een 1,5 uur aan het wachten, gelukkig geen regen. Toen mijn passagiers er waren heb ik Wary achtergelaten op de luchthaven zodat hij kon wachten op zijn groep studenten. De Australiërs waren hele lieve mensen en super geïnteresseerd in de cultuur en alles van de stad. 

Toen ik terug thuis was, was het al rond 12u. Ores vertelde me dat we eerst gingen eten en dan gingen wandelen. Dus veranderde ik van kleren en vroeg of ik Emy kon helpen met het eten. Heel grappig want nadien toen ik niet echt meer kon helpen in de keuken, ging ik terug naar mijn kamer om wat op te ruimen en mijn rugzak klaar te maken voor de wandeling. Nog geen 10 seconden later vloog er een balletje in mijn kamer. De hond van de neef van Ores, die mee ging op de wandeling herkende me dus en verwachte opnieuw een apporteerspelletje. 

Jammer genoeg tegen dat we klaar waren met eten, begon het te gieten dat het geen naam had. Hierdoor geen wandeling meer. 

Maandag 23/04

Vandaag begon de dag op kantoor met een telefoontje van een zieke toerist. Hij had een of andere acute ziekte opgedaan en van de dokter moest hij twee dagen platte rust krijgen en medicatie nemen. Dus hun volgende dagen mochten we annuleren en hun hotelnachten verlengen. Nadien kregen we ook te horen dat er enkele van de studentengroep heel veel last hadden van de hoogte. Het ging van lichte hoofdpijn tot overgeven en al de rest. 

In de namiddag mocht ik alleen naar de briefing gaan. De gids vertelde alles en ik mocht vertalen. Eens terug op het kantoor moest ik dan ook de gids zijn Engels beoordelen. Dit was niet echt goed, maar het voelde ook maar raar als ik dat zo moet zeggen. 

's Avonds niet echt veel zin om te koken en toen herinnerde ik me dat er niet ver hier vandaan een mini restaurantje was dat alpaca vlees voorschotelde. Elke toerist die ik al ondervroeg over alpaca vlees was er heel positief over, dus tis het proberen waard. Ik daar naartoe en met een klein hartje alpaca besteld. Ik kreeg een broodje met daartussen een sausje, geen idee welk, sla en alpaca vlees. Daarnaast waren er nog super lekkere papitas andinas. Uiteindelijk was er niets om bang voor te zijn, toch zeker het alpaca vlees niet, want het was super lekker!

Dinsdag 24/04

Enkele passagiers moesten een andere vlucht hebben wegens annulatie. Om een andere vlucht te krijgen, heb je de handtekeningen van de passagiers nodig. Jammer genoeg was daar geen tijd voor omdat het blijkbaar zo snel mogelijk moest gebeuren. Dus een minder legale activiteit misschien: hun handtekeningen nadoen. Bepaalden hadden echt zo een krabbel van je weet wel, maar anderen waren heel simpel. Na enkele bladen vol gekrabbeld te hebben, kon Warry en gelukkig niet ik, het in het net doen. Mijn eerste criminele activiteit..

Woensdag 25/04

In de namiddag briefings aan twee Nederlands koppels en een uurtje later aan een Duitser. Toen we alles verteld hadden over de trekking, vroegen ze wie er nog in hun groep zat. Dus ik vertelde hen dat ze met 5 personen zijn, 4 van hen en dan nog een Duits persoon. Direct kreeg ik een vuile blik toegeworpen van een van hen. Ik keek haar een beetje vragend aan en toen kwam de uitleg. Blijkbaar hadden ze in Puno ook iemand ontmoet van Duitsland, ook een jonge gast. Hij was niet echt in goede aard gevallen wegens dronkenschap en de daarbij horende slechte grappen. 

Nadien bij de Duitser kregen we dezelfde vraag van wie zit nog in de groep. Hetzelfde verhaal en hij zei van ohja ik denk dat ik ze in Puno gezien heb. Ja geen probleem, we komen goed overeen en zullen goed kunnen lachen tijdens de Inca trail. Bij mezelf dacht ik, oeps misschien toch niet... 

Donderdag 26/04

Deze morgen zat er peer in mijn fruit met yoghurt.. Ik eet zoooo graag peer  Nadien vroeg Emy en wat vind je van de peer, lekker? Kheb dan maar toegegeven dat ik er niet zo fan van ben. Geen probleem antwoordde Ores, geen peer meer voor jou. 

Rond 10.30u-11u is zo mijn hongermomentje in de voormiddag. Blijkbaar hebben de Peruvianen hetzelfde gevoel. Heidy had "pan con pata" gemaakt. Dit is gewoon een pistoletje dat je open doet en daar een smurrie van avocado en andere dingen opsmeert. Toen ze vroeg of ik eentje wilde dacht ik, ok gaan we proberen. Mijn eerste hap was van ja ok, het kan slechter. Jammer genoeg, hoe verder ik vorderde in mijn pistolet, hoe minder lekker ik het vond. Uit beleefdheid dan toch maar helemaal opgegeten. 

In de namiddag toen ik terug ging naar het werk, was het al even goed aan het regenen, maar ik moest erdoor. Een paraplu geleend van Emy en ik op stap. Overal water en heel weinig mensen op straat. Hier en daar wel wat gladde stenen. Toen ik op 2 straten van het kantoor was, ontdekte ik een probleem. Eerst zag ik een riooldeksel dat scheef lag en allemaal water uit gutste. Nadien dat het hele kruispunt onder water stond. Daar even gewacht tot ik een mogelijkheid zag om over te steken en ondertussen mijn paraplu gedeeld met de omstaanders. Een meisje moest mijn kant uit en samen hebben we door de plassen geploeterd. Een beetje voor we aan het kantoor kwamen was zij op haar bestemming. Ze bedankte me hartelijk voor de enkele minuten onder de paraplu. Toen ik op het kantoor kwam vroeg Eveling of het veel regende. Ik toonde haar de foto's en ze begon te lachen. Toen ik de reden vroeg zei ze dat dit heel normaal was voor de tijd van het jaar. Niets om je zorgen over te maken, was het antwoord van Silvana.  

's Avonds heb ik gaan eten. Ik koos voor een klein restaurantje, waar het al van ver lekker rook. Op de kaart zag ik kip, varken, alpaca.. Uiteindelijk koos ik voor pollo a la brasa. Hierbij bak je de kip op een soort plaat, waardoor het een ander smaakje krijgt dan gewoon bakken in de pan. Ciabatta opensnijden, kip erop, tomaten en sla ertussen daar bovenop geraspte patatjes die gefrituurd worden en broodje toe. Eet smakelijk!

Vrijdag 27/04

Tijdens het ontbijt kreeg ik de vraag van Emy en Ores of ik me wel goed voelde en of alles in orde was. Ik vond het een beetje raar, want ik voelde me prima. Nadien bleek dat Paola paracitis heeft. Iets met een parasiet in je lichaam. Elk kind moet hier in Peru om de drie maanden op controle voor paracitis en om de zes maanden om de hemoglobine te bekijken. Deze controles worden verplicht door de overheid. Nu moet Paola elke ochtend een lepel siroop nemen. Het ziet er niet uit als siroop, eerder als fristi, want het is roze en ze neemt het zonder problemen in. Het ruikt ook niet slecht. 

Op het werk samen met Norca naar een beurs geweest. Enkel mensen van een reiskantoor mochten binnen. Je moest een visitekaartje van het bedrijf afgeven, je naam registreren en op deze manier kreeg je dan je ingangsticket. Heel veel mensen en standen, maar niet zoveel als je bijvoorbeeld naar een beurs gaat in Brussel. In vergelijking daarmee was dit een klaslokaal. Ik denk dat er een 40 à 50-tal standen waren. Een van hen was van Arequipa met de route van de Pisco, het nationale alcoholische drankje van Peru. We hebben het niet geproefd, want drinken tijdens de werkuren doen we niet. Tegen dat we weggingen was het 15u en nog altijd niet gegeten voor middag.. Ohja wel 1 chocolaatje gekregen, maar twas ook alles. Dusja in plaats van naar huis te gaan, heb ik direct doorgewerkt tot 17u en daarna middag en avondeten in 1 keer gedaan. 

Zaterdag 28/04

1 mei, dag van de arbeid. Werken in Peru of niet. Dit was deze morgen de discussie op kantoor. Komen we werken of blijven we thuis. Uiteindelijk gaan we gewoon proberen om maandagavond te zeggen tot woensdag! Dan zien we wel wat ze er van zeggen zeker..  Op een bepaald moment roept Hilda (administratief medewerker), kijk een keer naar jullie mails, allemaal. Iedereen verbaast, de mailbox open. De schoonmaak regeling zat erin. Iemand de badkamer, iemand de benedenverdieping, een ander de bovenverdieping en met drieën de ramen en glazen deur. Ik werd ingedeeld bij de ramen en deur. Hierdoor heb ik een nieuwe techniek geleerd om je ramen te kuisen zonder strepen. Persoonlijk kende ik het niet, maar het gaat blijkbaar sneller en is efficiënter. Je moet dus kuisen met krantenpapier. Geen enkele reden meer om te zeggen dat je geen ramen kan wassen, want met deze methode kan je geen strepen achterlaten. Vroeger konden kinderen geen ramen wassen, want ze zouden kunnen strepen achterlaten. Hierbij is het probleem opgelost. Een beetje kuismiddel  uit de spray op je raam en openwrijven met je krantenpapier. 

Na de middag ging ik oorspronkelijk wandelen met Ores, maar hij was het een beetje vergeten. Geen probleem, dan is het voor morgen. Dan ben ik maar zelf gaan wandelen en inkopen gedaan voor de komende week. Op deze manier kan ik mijn bloemkool-aardappel taart testen. Ik had ergens een recept gelezen en dacht ja misschien wordt dat wel lekker. Geen bloemkool gevonden, wel een broccoli dus de eerste aanpassing aan het recept is al gemaakt. 

Zondag 29/04

Om 10.30u gaan wandelen met Ores richting the balcony of the eagle (het balkon van de adelaar). Eerst door de heide en de bergen. Lastig, maar hele mooie zichten. Onderweg zag ik koeien die vastgebonden waren om te grazen, een beetje verder enkele lama's en nog verder varkens. Een van hen had kleintjes. Toen ik Ores vroeg of het huisdieren waren of gewoon om op te eten zei hij. Enkele zijn huisdieren en daar kweken ze dan mee. Andere zijn om te eten. Jammer want de kleintjes waren wel schattig, maar dat is bij elk diersoort zo zeker. 

Toen we eenmaal aankwamen bij het fameuze balkon was het al 12.30u. Daar even uit het balkon gestaard en toen wat gerust in het gras beneden. Na een kwartiertje zijn we vertrokken richting de grot. Het balkon is waarschijnlijk gehouwen uit de rotsen door de Inca's en gebruikt als offerplaats op het moment dat de zon daar binnen schijnt. De grot eronder was gevuld met water. We gingen erdoor want normaal als de zon goed schijnt, kun je een regenboog ontdekken door het zonlicht dat op het water reflecteert. Jammer genoeg geen regenboog, maar natte voeten. We moesten via een steile helling op een grote platte rots geraken. Daar veilig en droog aangekomen. Daarna via een boomstam die daar gelegd was van die grote rots geraken. Er was een vierkante meter droge grond denk ik waar je kon op landen. Op die boomstam geraken is niet zo moeilijk, eraf is wat ingewikkelder, want je zit dan een beetje klem tussen de rotswand en de stam. Ores ging voorop en landde veilig in de droge zone. Ik daarin tegen niet echt. Mijn eerste landing was ook in de droge zone. Ik vloog alleen een beetje verder en stond dan plots tot aan mijn knieën in het water. Het was redelijk koud, maar ik was er een beetje op voorbereid.  Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, nee? 

Nadien door het water en op de stenen door de grot tot aan de "achterdeur". Daar kwam je uit op een nieuw stuk water en rotsen, maar in de openlucht. Daar van rots naar rots gesprongen en toen terug op het droge. Uiteindelijk onze schoenen af gedaan en onze kousen uitgewrongen. Twas wel nodig. Verder gewandeld door een nieuw Eucalyptus bos en langs de Saphi-rivier naar de Saphi straat. Vandaar was het nog 15 à 20 minuten naar huis wandelen. Omhoog... Rond 15u kwamen we aan in het huis. De schoenen en kousen afgedaan en voeten afgedroogd. Volledig afgemat, maar tevreden terug thuis. Eenmaal toen we thuis waren begonnen de wolken toe te nemen, donkere wolken. Even later de eerste donderslag. Een kleine onweersbui, maar verder geen rare dingen meer. Waarschijnlijk zal ik vroeg en goed slapen na deze vermoeiende wandeling.